آنفلوانزای سگ

سگ ها نیز مانند انسان ها می توانند به آنفولانزا مبتلا شوند. آنفلوانزای سگ، برخلاف آنفولانزای انسانی، ممکن است در هر زمان از سال ایجاد شود. پس برای صاحبان سگ ها ضروری است که علائم این بیماری را بشناسند. تا بتوانند در صورت ابتلا سگ به این بیماری، سریعا اقدامات درمانی را انجام دهند.

تنها درصد کمی از سگ های مبتلا به این بیماری جان خود را از دست می دهند. با انجام واکسیناسیون می توان از ابتلا به این بیماری پیشگیری کرد. همچنین در صورت ابتلا حیوان خانگی به این بیماری، می توان با انجام برخی اقدامات درمانی، تحت نظارت دامپزشک، از پیشرفت بیماری جلوگیری و نهایتا آن را ریشه کن کرد.

آنفلوانزای سگ، یک بیماری تنفسی مسری در سگ ها است. این بیمری توسط ویروس های آنفلوانزای نوع A ایجاد می شوند و سگ ها را آلوده می کند. این ویروس ها “ویروس های آنفلوانزای سگ” نامیده می شوند.

هیچ عفونت انسانی با آنفلوانزای سگ گزارش نشده است. دو ویروس مختلف عامل آنفلوانزای سگ از نوع ویروس آنفلوانزا A وجود دارد: یکی ویروس H3N8 و دیگری ویروس H3N2 نام دارد. ویروس های آنفلوانزای سگ A (H3N2) با ویروس آنفلوانزای فصلی A (H3N2) متفاوت است. ویروس آنفولانزای فصلی سالانه افراد زیادی را آلوده می کند.

آیا ویروس های آنفلوانزای سگ، انسان ها را آلوده می کنند؟

به طور کلی، جوامع علمی اعتقاد دارند که ویروس عامل آنفولانزای سگ خطر بسیار پایینی برای انسان ایجاد می کند. تا به امروز، هیچ مدرکی از شیوع ویروس های آنفلوانزای سگ از سگ به انسان وجود ندارد. حتی یک مورد گزارش شده از آلودگی انسان با ویروس آنفلوانزای سگ در ایالات متحده یا جهان وجود ندارد.

با این حال، ویروس های آنفلوانزا به طور مداوم در حال تغییر هستند. حتی ممکن است یک ویروس آنفلوانزای سگ جهش پیدا کند. به طوری که بتواند انسان را آلوده کند و به راحتی در جامعه ی انسانی گسترش یابد.

عفونت های انسانی با ویروس های جدید و جهش یافته آنفلوانزا A که در جمعیت انسانی از خطر شیوع کمی برخوردار هستند، به دلیل پتانسیلی که می تواند با وقوع جهش و در نتیجه یک بیماری همه گیر، ایجاد شود، نگران کننده هستند.

به همین دلیل، سیستم جهانی نظارت سازمان بهداشت جهانی به تشخیص عفونت های انسانی ایجاد شده توسط ویروس های جدید آنفلوانزای A از منابع حیوانی (مانند ویروسهای آنفلوانزای مرغی یا خوکی) اقدام کرده است. اما تاکنون هیچ عفونت انسانی با ویروس آنفلوانزای سگ A شناسایی نشده است.

منبع ویروس آنفولانزای سگ چیست؟

ویروس های آنفلوانزای سگ H3N8 از اسب ها منشأ گرفته است. سپس به سگ ها منتقل شده است. این ویروس ها اکنون می توانند بین سگ ها گسترش یابند. اثبات شده است که ویروس های H3N8 آنفلوانزای اسبی، به مدت بیش از 40 سال است که در میان جمعیت اسب ها انتشار پیدا کرده است. در سال 2004، مواردی از بیماری تنفسی ناشناخته در سگها در ایالات متحده گزارش شد. یک تحقیق نشان داد که این بیماری تنفسی توسط ویروس های آنفلوانزای اسب یاH3N8 ایجاد شده است.

دانشمندان بر این باورند که این ویروس گونه هایی را برای آلودگی سگ ها اختصاص داده است و برای ایجاد بیماری در سگ ها جهش پیدا کرده و سازگار شده است.

به ویژه در سگ هایی که در آشیانه ها و پناهگاه ها نگهداری می شوند، این ویروس بیشتر شیوع پیدا می کند. اکنون ویروس H3N8 به عنوان یک ویروس آلوده کننده جمعیت سگ ها در نظر گرفته می شود. در سپتامبر 2005، این ویروس توسط متخصصان به عنوان “یک پاتوژن تازه ظهور یافته در جمعیت سگ ها” شناخته شد.

ویروس های آنفلوانزای سگ H3N2 از پرندگان نشأت گرفته و به بعد ها سگ ها منتقل شده است. این ویروس اکنون می تواند بین سگ ها نیز گسترش پیدا کنند. همچنین انتقال ویروس آنفلوانزای سگ H3N2 از سگ های آلوده به گربه ها گزارش شده است.

ویروس آنفونزای سگ چگونه منتقل می شود؟

آنفلوانزای سگ مانند اشکال انسانی آنفلوانزا، از طریق هوا منتقل می شود. ترشحات تنفسی به صورت سرفه، پارس و عطسه به محیط انتشار پیدا می کنند. سپس توسط یک میزبان سگ جدید استنشاق می شود. آنفولانزای سگ همچنین از طریق اشیاء و محیط های آلوده مانند کاسه های آب، یا از طریق تماس با افرادی که با سگ آلوده تماس مستقیم داشته اند، گسترش می یابد.

مناطق شلوغ مانند لانه ها، سالن های نظافت، مراکز مراقبت روزانه و پارک های سگ، محل شیوع بیماری هایی مانند آنفلوانزای سگ هستند.

تقریباً همه سگ ها نسبت به عفونت آنفلوانزای سگ حساس هستند و آلودگی به ویروس در بین سگ هایی که در لانه ها و پناهگاه ها اسکان داده می شوند، بیشتر منتشر می یابد. به نظر می رسد آنفولانزای سگ به طور عمده از طریق قطرات تنفسی تولید شده در هنگام سرفه و عطسه از سگ های آلوده یا در اثر تماس با سطوح آلوده در میان سگ ها شیوع پیدا می کند. بنابراین، صاحبان سگ هایی که سگ هایشان سرفه می کنند یا علائم دیگری از بیماری تنفسی را نشان می دهند، نباید سگ خود را در معرض سگ های دیگر یا گربه ها قرار دهند. لباس، تجهیزات، سطوح و دستها باید پس از قرار گرفتن در معرض سگهایی که علائم بیماری تنفسی را دارند، تمیز و ضد عفونی شود.

آنفلونزای سگ از کجا آمده است؟

ویروس های H3N2 آنفلوانزای سگ اولین بار در سال 2007 در کره جنوبی در سگ ها شناسایی شد. همچنین در جمعیت سگ های چین، تایلند و کانادا نیز گزارش شده است.

ویروس های آنفلوانزای سگ H3N2 اولین بار در آوریل 2015 در ایالات متحده شناسایی شدند و اکنون در بیش از 30 ایالت آمریکا گسترش پیدا کرده است. تا به امروز، ویروس های سگ H3N2 گزارش شده در ایالات متحده تقریباً از نظر ژنتیکی با ویروس های سگ H3N2 که قبلاً فقط در آسیا گزارش شده بودند، یکسان هستند.

در حال حاضر هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد، آنفلوانزای سگ بر انسان تأثیر می گذارد و دارای پتانسیل همه گیری است.

علائم آنفلوانزای سگ کدامند؟

علائم مختلفی برای تشخیص آنفلونزا در سگ ها وجود دارد که همه صاحبان این حیوان خانگی باید از آنها آگاه باشند. موارد ابتلا به آنفولانزای سگ از خفیف تا شدید متغیر است و برخلاف آنفلوانزای انسانی، عفونت فصلی نیست.

در طول سال، مراقب بروز علائم زیر در سگ باشید:

• تب
• بی حالی
• عطسه کردن
• مشکل تنفس
• آبریزش چشم
• ترشحات بینی
• ترشحات چرکی بینی
• سرفه (هم مرطوب و هم خشک)

پس، علائم این بیماری در سگ ها شامل سرفه، آبریزش بینی، تب، بی حالی، ترشحات چشم و کاهش اشتها است. اما همه سگ ها علائم بیماری را به طور یکسان نشان نمی دهند. شدت بیماری آنفولانزا در سگ ها می تواند از علائم خفیف تا بیماری شدید و در نتیجه ذات الریه و گاهی مرگ، متغیر باشد.

اکثر سگ ها طی 2 تا 3 هفته بهبود می یابند. با این حال، برخی از سگ ها ممکن است به عفونت های باکتریایی ثانویه مبتلا شوند که ممکن است منجر به بیماری شدیدتر و ذات الریه شود.

افرادی که نگران سلامتی حیوان خانگی خود باشد یا حیوان خانگی او علائمی از آنفلوانزای سگ را نشان دهد، باید سریعا با دامپزشک خود تماس بگیرد.

آیا آزمایشی برای تشخیص آنفلوانزای سگ وجود دارد؟

آزمایش هایی برای تأیید ابتلا به عفونت ویروس آنفلوانزای سگ H3N8 و H3N2 در سگ ها در دسترس است. دامپزشک می تواند به شما بگوید انجام کدام آزمایش برای حیوان خانگی شما مناسب است.

آنفلوانزای سگ چگونه درمان می شود؟

درمان این عفونت ویروسی عمدتاً شامل مراقبت های حمایتی است که به بدن سگ کمک می کند تا هیدراته و مقاوم باقی بماند. در چنین شرایطی بدن او پاسخ ایمنی قدرتمند تری به عفونت می دهد و بهبودی را تسهیل کند.

در نوع خفیف بیماری، مراقبت های درمانی ممکن است شامل داروهایی برای تقویت سگ و حفظ مایعات بدن او، برای اطمینان از هیدراته ماندن سگ شما باشد.

در صورت مشکوک بودن به ابتلا به عفونت باکتریایی ثانویه، ممکن است آنتی بیوتیک های مختلفی، برای درمان بیماری سگ، توسط دامپزشک تجویز شود.

مراقبت های پزشکی

ویروس آنفلوانزای سگ نیاز به مراقبت های دامپزشکی دارد. در برخی از کشور ها، دامپزشکان موظفند موارد آنفلوانزای سگ را به دولت گزارش دهند تا به نظارت بر شیوع بیماری کمک کند.

آنفلوانزای سگ درمانی ندارد. درمان حمایتی است و دامپزشک می تواند به شما بهترین روش های مراقبت از سگ را در طول بیماری و بهبودی توصیه کند. برخی از سگ ها ممکن است به مراقبت های حمایتی مانند حفظ مایعات بدن برای کمک به بهبودی آنها و همچنین داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی برای کاهش تب نیاز داشته باشند. دامپزشک به شما کمک می کند تا یک برنامه غذایی مناسب تهیه کنید. ممکن است برای درمان عفونت های باکتریایی ثانویه آنتی بیوتیک تجویز کند.

دامپزشک شما همچنین بسته به نوع ویروسی که سگ شما به آن مبتلا شده است، در مورد روش های مناسب قرنطینه برای جلوگیری از شیوع آنفلوانزای سگ اطلاع می دهد. حتی می تواند اطلاعاتی در مورد محلول های ضد عفونی کننده برای استفاده در خانه برای کمک به از بین بردن ویروس به شما ارائه دهد.

هنگام مشاهده علائم، با دامپزشک تماس بگیرید و اطلاع دهید که سگ شما علائم عفونت تنفسی را نشان می دهد. آنفولانزای سگ بسیار مسری است و دامپزشک ممکن است از شما بخواهد تا پیش از ویزیت، سگ خود را بیرون نگه دارید تا سایر سگ های مراجعه کنندگان به مطب دامپزشکی، به آنفولانزا مبتلا نشوند.

آیا واکسنی برای پیشگیری از آنفلوانزای سگ وجود دارد؟

واکسن هایی برای محافظت از سگ ها در برابر آنفلوانزای سگ H3N8 و H3N2 در ایالات متحده موجود است. دامپزشک می تواند اطلاعات بیشتری در مورد این واکسن ها و امکان استفاده از آن ها برای سگ شما، ارائه دهد. با تزریق واکسن مناسب، می توان از ابتلا سگ به این بیماری پیشگیری کرد.

برای تشخیص مشکل سگ، حتما با یک دامپزشک مشورت کنید تا دامپزشک سگ شما را ارزیابی کند و یک دوره درمانی مناسب را به شما پیشنهاد دهد. قبل از هر گونه اقدام با دامپزشک مشورت کنید.

پیش آگهی آنفلونزای سگ چگونه است؟

درصد سگ های که در اثر ابتلا به این بیماری می میرند بسیار ناچیز است. بعضی از سگ ها عفونت بدون علامت را تجربه می کنند (هیچ نشانه ای از بیماری را نشان نمی دهند)، در حالی که بعضی از آنها به دلیل عفونت، بیماری شدیدی را تجربه می کنند. بیماری شدید با شروع ذات الریه تشخیص داده می شود.

اکثر موارد ابتلا به آنفولانزای سگ خفیف است، اما موارد شدید تر هم رخ می دهد. در این موارد، سگها دچار ذات الریه، مشکل در تنفس و تب شدید می شوند. خوشبختانه، میزان مرگ و میر نسبتاً کم است. کمتر از 10 درصد موارد آنفلوانزای سگ منجر به مرگ و میر می شود.

منابع:

https://www.cdc.gov/flu/other/canine-flu/keyfacts.html?CDC_AA_refVal=https%3A%2F%2F

www.cdc.gov%2Fflu%2Fcanineflu%2Fkeyfacts.htm