کوررنگی در سگ چه علائمی دارد؟
کوررنگی سگ و بینایی و تشخیص رنگ در سگ ها، به طور گسترده ای مورد تحقیق قرار گرفته اند، و در حالی که ما هنوز همه چیز را نمی دانیم، می توانیم پاسخ هایی برای این سوالات به شما بدهیم.
یک کتابچه راهنمای آموزشی در دهه 1930 به نام Training the Dog ادعا کرد که سگ ها کور رنگ هستند. به این ترتیب، این باور عمومی که سگ ها دنیا را سیاه و سفید می بینند، به طور چشمگیری مورد قبول واقع شد. با این حال، حتی تحقیقات اولیه روی سگ ها و بینایی رنگی آن ها نیز ناقص بود.
مطالعات رفتاری به خوبی طراحی نشده بودند، بنابراین دانشمندان در نهایت به این فکر کردند که سگ ها اشکال و روشنایی را انتخاب می کنند، نه رنگ ها را. اکنون آزمایش های رفتاری بهتری وجود دارند که مواردی مانند شکل و روشنایی را کنترل می کنند و تصویری واقعی از اینکه سگ ها می توانند رنگ را ببینند یا خیر، به دست می دهند.
آیا تا به حال به این فکر کرده اید که دنیا از نگاه سگ خانگی شما چگونه است یا به این فکر کرده اید که آیا سگ ها می توانند تمام رنگ های رنگین کمان را ببینند یا خیر؟ آیا تا به حال به این سوال فکر کرده اید که “آیا سگ ها کور رنگ هستند؟” برای یافتن پاسخ این سوالات، ادامه مقاله را بخوانید.
مکانیسم دید رنگی در سگ ها
ابتدا باید نحوه عملکرد چشم را بدانید. چشم از سلول ها و گیرنده های تخصصی به نام سلول های میله ای و مخروطی تشکیل شده است. سلول های میله ای مسئول تشخیص حرکت و کمک به دید در سایه های مختلف نور هستند، در حالی که سلول های مخروطی، به تمایز رنگ کمک می کنند.
انسان ها سه نوع سلول مخروطی دارند، در حالی که سگ ها دو نوع از این سلول ها را دارند. این بدان معناست که انسان ها به طور معمول می توانند سه ترکیب رنگ (قرمز، آبی و سبز) را شناسایی کنند، در حالی که تشخیص رنگ در سگ ها به دو رنگ (زرد و آبی) محدود می شود. بنابراین دید رنگی سگ به عنوان دو رنگ توصیف می شود.
به طور کلی، هم سگ ها و هم انسان ها ساختارهای مشابهی در چشمان خود دارند.
چشم های سگ شامل بخش های زیر است و بینایی را برای آن ها ممکن می سازد:
- مردمک، که نقطه ای سیاه در مرکز چشم است.
- قرنیه، پوششی شفاف و خمیده که از چشم محافظت می کند.
- عنبیه، که ناحیه رنگی چشم در اطراف مردمک است که میزان نور وارد شده به چشم را کنترل می کند.
- عدسی که پشت عنبیه قرار می گیرد و نور را روی شبکیه متمرکز می کند. این قسمت برای تمرکز بر روی اجسام نزدیک ضخیم تر و برای دیدن اجسامی که در دور هستند نازک تر می شود.
- شبکیه، که گیرنده های نوری (سلول هایی که نور را حس می کنند و مانند فیلم در دوربین عمل می کنند) را در خود جای داده است، تصویر را می گیرند و از طریق عصب بینایی به مغز می فرستند.
گیرنده های نوری موجود در شبکیه، از هر دو نوع میله ای و مخروطی تشکیل شده اند. سلول های میله ای، مسئول دید محیطی هستند و در نور کم و برای دید در شب، بهترین عملکرد را دارند. سگ ها نسبت به انسان ها، گیرنده های میله ای بیشتری دارند که این وضعیت، به آنها دید در شب بهتری می دهد.
سلول های مخروطی، مسئول دید مرکزی هستند و در نور و روشنایی، بهترین عملکرد را دارند. علاوه براین، سلول های مخروطی، رنگ را تشخیص می دهند. در مورد گیرنده های نوری، یک تفاوت عمده بین دید سگ و دید انسان وجود دارد. انسان ها «سه رنگ» هستند و سه نوع سلول مخروطی برای درک نور، دارند، در حالی که سگ ها «دو رنگ» هستند و فقط دو دسته سلول مخروطی دارند.
این واقعیت، علت آن است که ما رنگ ها را متفاوت از سگ های خانگی خود درک می کنیم.
آیا واقعا سگ ها کور رنگ هستند؟
چندین مطالعه، چگونگی درک رنگ توسط سگ ها را بررسی کرده اند. علاوه براین، آن ها این نکته را بررسی کرده اند که آیا سگ ها اصلاً می توانند رنگ را ببینند یا خیر. مشخص شده است که سگ ها، دو مجموعه سلول مخروطی دارند که به آن ها اجازه می دهد رنگ ها را در طیف آبی و زرد ببینند اما رنگ ها را در طیف قرمز نمی بینند. این تحقیقات تایید می کنند که سگ ها دچار کور رنگی قرمز- سبز هستند.
در یک مطالعه، به سگ ها یک شبح متحرک از یک گربه سیاه نشان داده شد که در یک صفحه سفید در حال حرکت است و بعداً چندین شبح از سایه های مختلف گربه های قرمز در پس زمینه سبز نشان داده شد. نتایج نشان داد که سگ ها می توانند گربه های سیاه را ببینند اما واکنش های کمی به گربه های قرمز روی پس زمینه های سبز داشتند، که باعث شد محققان اعلام کنند که سگ ها دچار کوررنگی قرمز- سبز هستند.
علاوه براین، دانشمندان با انجام اقدامات دیگری، سعی داشته اند بینایی سگ ها را بررسی کنند. نگاه کردن به شبکیه چشم آنها از طریق میکروسکوپ، دانشمندان حدس می زنند که سگ ها، رنگ ها در طیف قرمز- سبز به صورت سایه هایی از خاکستری یا قهوه ای تجربه می کنند.
آیا سگ ها دنیا را سیاه و سفید می بینند؟
این مطلب، یک باور قدیمی (و نادرست) است که سگ ها رنگ را نمی بینند. سگ ها رنگ ها را در طیف های آبی تا بنفش و زرد و همچنین سیاه، سفید و خاکستری می بینند. بنابراین سگ ها فقط رنگ های سیاه و سفید را نمی بینند. بلکه بینایی آن ها اجازه می دهد تا رنگ ها را ببینند. البته تشخیص رنگ آن ها به اندازه انسان ها نیست.
با این حال، سگ ها بهتر می توانند بین سایه های خاکستری تمایز قائل شوند. مزیت دیدن چندین سایه خاکستری این است که سگ ها می توانند استتار اشیاء را تشخیص دهند و چیزهایی را که پنهان هستند، پیدا کنند.
سگ ها چه رنگ هایی را می بینند؟
اکنون که می دانید سگ ها می توانند طیف وسیعی از رنگ ها را ببینند و دنیا را فقط به صورت سیاه و سفید تجربه نمی کنند، بیایید نگاهی عمیق تر به چند رنگ خاص داشته باشیم و توضیح دهیم که آیا سگ ها آنها را می بینند یا نه.
به طور خلاصه، می توان گفت که سگ ها رنگ قرمز را نمی بینند. وقتی رنگ یک اسباب بازی، قرمز خالص باشد، برای سگ ها خاکستری به نظر می رسد. با این حال، اگر اشیاء قرمز، دارای رنگ زرد یا آبی داشته باشند، سگ ها آن ها را به صورت نسخه های خاموش آن رنگ می بینند.
از آن جایی که رنگ های نارنجی و صورتی در طیف رنگ قرمز قرار دارند، سگ ها نمی توانند این رنگ ها را ببینند.
آیا سگ ها می توانند رنگ سبز را ببینند؟
سگ ها دچار کور رنگی قرمز- سبز هستند و نمی توانند رنگ سبز را ببینند. مشابه درک آن ها از رنگ قرمز، اشیایی که سبز خالص هستند، برای سگ ها خاکستری به نظر می رسند. اگر آن اقلام، دارای رنگ های زرد یا آبی باشند، که سگ ها می توانند آن ها را ببینند، شی ممکن است به عنوان خاکستری ظاهر شود.
سلول های مخروطی چشم سگ طوری تنظیم شده اند که به سگ ها اجازه می دهد رنگ آبی را ببینند. سگ ها می توانند تمام سایه های آبی را ببینند. درست مانند رنگ آبی، سگ ها می توانند تمام سایه های زرد را ببینند.
آیا رنگ های آرامش بخش برای سگ ها وجود دارد؟
دانشمندان می گویند که هیچ مدرکی مبنی بر اینکه سگ ها رنگ های خاصی را ترجیح می دهند یا سایه های یک رنگ را آرامش بخش تر از رنگ دیگر درک می کنند، وجود ندارد. ممکن است دیدن یک توپ سبز رنگ که در روی یک تکه چمن قرار دارد، دشوارتر باشد.
در حالی که یک توپ زرد در روی همان تکه چمن، بهتر خودنمایی می کند. اما تا زمانی که توپی برای بازی با آن وجود داشته باشد، بیشتر سگ ها از هر دو رنگ راضی خواهند بود. به طور کلی، علل زیادی وجود ندارد که نشان دهند سگ ها مجبور هستند بین رنگ های مختلف تمایز قائل شوند. به نظر نمی رسد که کوررنگی قرمز-سبز برای سگ ها ضرری داشته باشد.
کوررنگی و علل بروز آن
کوررنگی، ناتوانی در تمایز بین رنگ ها یا ندیدن رنگ های خاص را توصیف می کند. این وضعیت از یک ناهنجاری در گیرنده های حس کننده رنگ در چشم ناشی می شود. در انسان ها، دو نوع کوررنگی وجود دارد: کوررنگی قرمز-سبز و کوررنگی آبی-زرد.
نوع کور رنگی یک فرد بستگی به گیرنده های حسی رنگ دارد. به عنوان مثال، فردی که دچار کوررنگی قرمز- سبز است نمی تواند بین آن دو رنگ تفاوت قائل شود.
سلول های مخروطی، حساسیت های متفاوتی به طول موج های نور دارند. در انسان، هر یک از سه نوع مخروط، رنگ های مختلفی را در طیف رنگی درک می کنند. طیف نور آبی، طیف نور سبز، و طیف نور قرمز، سه موردی هستند که چشم آن ها را درک می کند. مغز شما سیگنال های سلول های مخروطی را برای تعیین رنگ یک جسم تفسیر می کند.
مخروط ها طوری طراحی شده اند که با هم کار کنند تا بتوانند تمام رنگ ها را در سراسر طیف درک کنند. کوررنگی در انسان زمانی اتفاق می افتد که یک یا چند سلول مخروطی از بین رفته یا معیوب باشد و بر نحوه درک رنگ شما تأثیر بگذارند. در فردی که به کوررنگی قرمز- سبز مبتلا است، که شایع ترین نوع کوررنگی است، تشخیص تفاوت بین رنگ قرمز و سبز دشوار است.
بسته به نوع کوررنگی قرمز- سبز، سبز ممکن است بیشتر شبیه قرمز باشد. یا قرمز ممکن است بیشتر شبیه سبز به نظر برسد. یا ممکن است که فرد مبتلا نتواند تفاوت بین دو رنگ را تشخیص دهید، زیرا هر دو را به شکل سایه های خاکستری می بینید.
سخن آخر
داشتن دید دو رنگی زرد-آبی به این معنی است که سگ ها بیشترین شباهت را به افراد کور رنگ قرمز- سبز دارند. آنها در تمایز بین انواع رنگ های آبی و زرد بسیار خوب هستند، اما واقعا نمی توانند رنگ قرمز و سبز را به خوبی ببینند. سگ ها و انسان ها رنگ ها را متفاوت می بینند و تجربه می کنند. دو رنگ بودن به این معنی است که درک سگ از رنگ در مقایسه با انسان محدود تر است. اگر سوالات بیشتری درباره بینایی سگ ها دارید، با یک دامپزشک تماس بگیرید.
