اختلالات ریه در پرندگان خانگی
اختلالات ریه در پرندگان خانگی
اختلالات ریه در پرندگان خانگی بسیار شایع هستند. این بیماری ها ممکن است توسط باکتری ها، ویروس ها، قارچ ها یا انگلی ایجاد شوند. شناخت و درمان اختلالات ریه در پرندگان خانگی وقتی مراحل اولیه صورت بگیرد احتمال تأثیرگذاری آن بسیار زیاد است. بر همین اساس، به عنوان صاحبان پرندگان خانگی بهتر است شایع ترین اختلالات ریه در پرندگان خود را بشناسید تا در صورت بروز علائم بتوانید فورا اقدام کنید.
آسپرژیلوز، جزء اختلالات ریه در پرندگان خانگی می باشد.
آسپرژیلوز، شایع ترین عفونت قارچی در پرندگان است. که به 2 شکل اتفاق میفتد:
- شکل اول در درجه اول در پرندگان جوان و جوجه ها در نتیجه قرار گرفتن در معرض تعداد زیادی از هاگ قارچ Aspergillus رخ می دهد.
- شکل مزمن دوم احتمالاً در پرندگان مسن تر دیده می شود.
غذای آلوده، آب و لانه هایی با تهویه نامناسب منابع اسپور غلیظ هستند. آسپرژیلوساسپورها نیز در محیط پراکنده هستند. پرندگانی که هاگ را استشمام می کنند ممکن است آنها را به داخل ریه ها و کیسه های هوا منتقل کنند. هنگامی که پرنده ضعیف یا تحت فشار قرار می گیرد، و عملکرد ایمنی بدن آن کاهش می یابد، بیماری تحریک می شود. آسپرژیلوز در بسیاری از گونه های پرندگان تشخیص داده شده است. سو ء تغذیه طولانی مدت، به ویژه کمبود ویتامین A، شایع ترین علت ضعف سیستم تنفسی است که پرندگان را مستعد نوع مزمن آسپرژیلوز می کند.
علائم آسپرژیلوز
آسپرژیلوز معمولاً دستگاه تنفسی تحتانی را تحت تأثیر قرار می دهد. اگرچه ریه ها و کیسه های هوا معمولاً درگیر می شوند، ممکن است نای، اندام صوتی و برونش ها نیز تحت تأثیر قرار گیرند. عفونت می تواند از دستگاه تنفسی به اندام های دیگر (استخوان، کبد، کلیه ها یا مغز) منتقل شود. عفونت چشم و پوست نیز می تواند رخ دهد.
علائم عفونت به شکل شدید و کوتاه مدت که پرندگان جوان و جوجه ها را تحت تأثیر قرار می دهد، به شکل از دست دادن اشتها و تنفس سخت بروز می کند. مرگ ناگهانی ممکن است رخ دهد. در معاینه پرنده ممکن است گرفتگی مخاط سفید ریه ها و کیسه های هوا و گره های موجود در ریه ها دیده شود. کیسه های هوا ممکن است ملتهب شده و منجر به وضعیتی شود که گاهی اوقات آیراسکولیت نامیده می شود .
در شکل مزمن، تنفس سخت، تغییر صدا، کمبود انرژی، افسردگی و لاغری ممکن است رخ دهد.
عفونت قارچی گسترده یا مزمن ممکن است منجر به تغییرات استخوان و ناهنجاری دائمی ساختار تنفسی فوقانی شود. اگر سیستم عصبی مرکزی تحت تأثیر قرار گیرد، پرنده ممکن است فلج شوند.
علائم ناشی از آسپرژیلوز شبیه علائمی است که در سایر عفونت های تنفسی دیده می شود. در صورت ابتلا به عفونت در مراحل اولیه، درمان با داروهای ضد قارچ اغلب موفقیت آمیز است. هر زمان که پرنده شما علائم بیماری تنفسی را دارد، لازم است با دامپزشک مشورت کنید.
برای کمک به جلوگیری از آسپرژیلوز، بهداشت مناسب، از جمله تهویه مناسب قفس یا ناحیه مرغداری و تغذیه مناسب، باید همیشه حفظ شود.
آنفلوانزای مرغی
آنفلوانزای مرغی، ناشی از ویروسی است که منشا آن پرندگان وحشی است. ویروس ممکن است در پرندگان و انسان خطرناک و جدی باشد.
به دلیل خطر ابتلا به عفونت، مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) در ایالات متحده، واردات پرندگان خانگی را از کشورهای خاص آفریقا، اروپا و آسیا که گزارش شده را آنفلوانزای مرغی ممنوع کرده است. قبل از خرید یک پرنده جدید، باید همیشه بفهمید که این پرنده از کجا آمده است و همچنین باید توسط دامپزشک بررسی کنید که آیا بیماری های عفونی دارد یا نه؟
ویروس آنفلوانزای مرغی از طریق تماس مستقیم با ترشحات تنفسی و مدفوع از یک پرنده وحشی، اهلی یا حیوان خانگی آلوده منتقل می شود. علائم عفونت و شدت بیماری بسته به نوع ویروس و گونه های آلوده متفاوت است. برخی موارد باعث بیماری خفیف و مواردی باعث بیماری شدید با مرگ و میر 100٪ می شوند.
برخی از پرندگان آلوده ممکن است هیچ نشانه ای نداشته باشند و بهبود یابند، در حالی که برخی دیگر ممکن است بدون هیچ گونه علائم بیماری به طور ناگهانی بمیرند. پرندگانی که علائم بیماری تنفسی دارند باید به سرعت از سایر پرندگان جدا شوند و توسط دامپزشك مورد معاینه قرار گیرند. وی می تواند با ارائه نمونه هایی برای جداسازی و شناسایی ویروس، آنفلوانزای مرغی را تشخیص دهد.
اگرچه واکسن هایی برای برخی از انواع آنفلوانزای مرغی در طیور خانگی تولید شده است. اما مشخص نیست که آیا از سایر گونه های پرندگان در برابر عفونت محافظت می کند یا خیر.
باید از قرار گرفتن پرنده خانگی خود در معرض ویروس و پرندگان وحشی است که ممکن است ناقل ویروس باشد، جلوگیری کنید.
پنومونیت ازدیاد حساسیت (آسم ماکائو)
چندین دهه است که بیماری تنفسی مشابه بیماری انسدادی مزمن ریوی (COPD) مبتلا به ماکائو (در درجه اول ماکائوهای آبی و طلایی) شناخته شده است. این پرندگان غالباً سابقه نگهداری در محیط هایی با تهویه ضعیف با پرندگانی را دارند که مقادیر زیادی پودر تولید می کنند (مانند کوکوها و طوطی های خاکستری آفریقا). این بدان معنا نیست که تمام ماکائوها باید در مناطق جدا از کاکادوها یا خاکستری های آفریقایی نگهداری شوند. اما گردش هوا و بهداشت محیط خوب برای نگهداری از آنها لازم است.
پرندگانی که دچار این حساسیت شدید می شوند ممکن است دارای عفونت های ثانویه باکتریایی یا قارچی باشند.
دامپزشک ممکن است چندین روش را برای تعیین علت و تشخیص بیماری انجام دهد. آزمایش خون و اشعه ایکس اغلب انجام می شود. نمونه برداری از ریه تنها راه تأیید تشخیص است.
در ابتدا، بهترین درمان برای پرنده ای که از این شرایط دچار تنگی نفس می شود، اکسیژن است. دامپزشک ممکن است استفاده از گلوکوکورتیکوئیدها یا سایر داروهای ضد التهاب را نیز در نظر بگیرد. مدیریت طولانی مدت به کیفیت هوا و تهویه بهینه نیاز دارد. استفاده از یک فیلتر هوای خوبدر نزدیکی قفس بسیار ارزشمند است. در طی این بیماری برخی از آسیب های دائمی ریه معمولاً وجود دارد و عدم تحمل ورزش اغلب به دلیل فیبروز بینابینی (اسکار) ریه ها ادامه دارد. پرندگان مبتلا ممکن است طول عمر کمتری داشته باشند.
بیماری نیوکاسل
بیماری نیوکاسل، ناشی از ویروس پارامکسو ویروس، تهدید قابل توجهی برای صنعت طیور است اما می تواند پرندگان خانگی را نیز آلوده کند. انتقال این بیماری از طریق آئروسل های تنفسی، آلودگی مدفوع غذا یا آب، تماس مستقیم با پرندگان آلوده و تماس با اشیاء بی جان که ویروس را در خود جای داده اند، صورت می گیرد. در ایالات متحده به ندرت در پرندگان خانگی دیده می شود.
علائم این عفونت شامل افسردگی، از دست دادن اشتها و وزن، عطسه، ترشح از چشم یا سوراخ های بینی، دشواری در تنفس، اسهال سبز و زرد روشن، عدم هماهنگی، لک زدن سر و اسپاسم است. در مراحل بعدی، فلج بال یا پاها، حرکات غیر ارادی یا تند، تاب خوردن گردن و موقعیت غیر طبیعی سر و مردمک چشم های گشاد نیز دیده می شود. پرندگان ممکن است بدون هیچ نشانه ای به طور ناگهانی بمیرند.
هیچ درمانی وجود ندارد و درمان نیز توصیه نمی شود. در صورت مشکوک بودن، بیماری نیوکاسل باید به مقامات مربوطه گزارش شود. زیرا این اثرات بالقوه مخربی روی طیور خانگی دارد.
انگل های تنفسی
کنه های کیسه هوا، انگل هایی هستند که در کل دستگاه تنفسی پرندگان مبتلا، بیشتر در قناری ها و فنچ های گولدیان یافت می شوند. تمام مراحل کنه در بافت های تنفسی یافت می شود.
در عفونت های خفیف، پرندگان معمولاً هیچ علائمی ندارند. در عفونت های شدید، تنفس دشوار با صداهای شدید و کلیک کردن، عطسه، جوش زدن دم و تنفس با دهان باز مشاهده می شود.
ترشح بزاق زیاد نیز ممکن است وجود داشته باشد. علائم حیوان خانگی شما دست زدن، ورزش و استرس های دیگر بدتر می شوند. مرگ و میر می تواند در عفونت های شدید زیاد باشد. دامپزشک به احتمال زیاد داروی ضد انگلی را تجویز می کند که از راه دهان یا تزریق داده می شود.
کرم های شکاری انگل هایی هستند که در دیواره نای و معمولاً در فنچ و قناری زندگی می کنند. پرندگان آلوده غالباً در تنفس مشکل دارند. کرم های شکاری در پرندگان در قفس به ندرت دیده می شود، اما در صورت وجود می توانند به دلیل کمبود اکسیژن یا ذات الریه، باعث مرگ شوند. درمان موثر زمانی امکان پذیر است که به موقع شروع شود.
سارکوسیستوز
سارکوسیستوز توسط انگلی ایجاد می شود که به بافت های نرم بدن حمله کرده و در دستگاه تنفسی، کلیه ها، بافت های عصبی و در نهایت در عضلات کیست ایجاد می کند.
این عفونت زمانی اتفاق میفتد که پرندگان در معرض مدفوع آلوده اوپوزوم قرار بگیرند، که معمولاً توسط حشرات مانند سوسک یا موش هایی که به خوراک پرنده وارد می شوند، منتقل می شوند. مدفوع این میزبان های ناقل ممکن است توسط پرندگان مصرف شود. این عفونت، یک بیماری کشنده است که به سرعت ایجاد می شود. میزان مرگ و میر بالایی در پرندگان درمان نشده مانند کاکادو، طوطی های خاکستری آفریقایی، Eclectus مشاهده می شود.
علائم عفونت ممکن است شامل خستگی، تجمع غیر فعال آب و کم خونی باشد. درمان شامل مراقبت های حمایتی با مایعات تزریقی، تغذیه تکمیلی در صورت نیاز، درمان کم خونی و داروهای طولانی مدت ضد پروتوزول است.
منبع:
