اختلالات پوستی در خرگوش

اختلالات پوستی در خرگوش

اختلالات پوستی در خرگوش ها اغلب منجر به آلوپسی (ریزش مو) می شود. بسیاری از این مشکلات ناشی از انگل‌هایی مانند کنه‌ها هستند که به مراجعه دامپزشک شما نیاز دارند. نظافت منظم به شما این امکان را می دهد که پوست خرگوش خود را بررسی کرده و مشکلات احتمالی را زود تشخیص دهید. اما ما سعی کرده ایم در این مقاله اختلالات پوستی در خرگوش ها را بررسی کنیم.

سوزش ادرار، اختلالات پوستی در خرگوش

سوزش ادرار، در اثر تحریک مثانه از رسوبات کلسیم، یا چکیدن مداوم ادرار به دلیل کنترل ضعیف مثانه ایجاد می شود. ناحیه اطراف مقعد و ناحیه تناسلی ملتهب و تحریک می شود. به دنبال آن عفونت با باکتری های عامل بیماری رخ می دهد. پوسته های قهوه ای رنگ ناحیه را پوشانده و ممکن است تخلیه خون یا چرک رخ دهد. تمیز و خشک نگه داشتن کف بستر و استفاده از پماد توصیه شده توسط دامپزشک شما بهبود را سرعت می بخشد.

سوزش ادرار با یک بیماری باکتریایی به نام ترپونماتوز اشتباه گرفته می شود. برای تمایز بین این بیماری ها آزمایش های آزمایشگاهی لازم است.

Dewlap مرطوب (درماتیت مرطوب)

خرگوش های ماده دارای چین خوردگی پوستی به نام dewlap در جلوی گردن هستند. هنگامی که خرگوش آب می نوشد، این پوست ممکن است خیس شود که منجر به التهاب می شود. علل احتمالی آن شامل مال اکلوژن دندانی، ظروف آب باز و بستر مرطوب هستند. موها ممکن است ریزش کنند و این ناحیه آلوده به لارو مگس (انگل) شود. اگر این ناحیه به باکتری سودوموناس آلوده شود، اغلب سبز می شود. در صورت عفونی شدن ناحیه، موها را باید قیچی و از پودر ضد عفونی کننده استفاده کرد. در موارد شدید، تزریق آنتی بیوتیک توسط دامپزشک ممکن است ضروری باشد.

سیستم های آبیاری با دریچه های آشامیدنی به طور کلی از خیس شدن حیوان خانگی جلوگیری می کنند. اگر از ظروف آب، باز استفاده می شود، باید دهانه های کوچکی داشته باشند یا بالاتر باشند.

شایع ترین علل ریزش مو در خرگوش ها چیست؟

هوکس دردناک

لک‌های زخم که به آن پودودرماتیت اولسراتیو نیز می‌گویند، در واقع زانو (مفصل مچ پا) را درگیر نمی‌کند، بلکه درعوض کف پای عقبی و به‌ندرت پنجه‌های جلویی را درگیر می‌کند.

علت اصلی آن فشار بر روی پوست ناشی از تحمل وزن بدن بر روی قفس های سیمی یا ضربه به پوست در اثر ضربه زدن و به دنبال آن عفونت پوست است.

عوامل متعددی، از جمله تجمع مدفوع آغشته به ادرار، عصبی بودن، فلج انتهایی پس از آسیب نخاعی، و نوع سیم مورد استفاده ممکن است بر ایجاد این بیماری تأثیر بگذارد. ژنتیک نیز دخیل است.

نژادهای چاق مانند رکس، غول فلاندری و جاینت شطرنجی حساس هستند. خرگوش‌هایی که قلاب‌هایشان دردناک است، در موقعیتی عجیب و غریب می‌نشینند و وزنشان روی پای جلویی‌شان است. اگر هر 4 پا تحت تأثیر قرار گیرند، هنگام راه رفتن از نوک پا استفاده شوند.

برای تمیز کردن زخم ها می توان از عوامل مختلفی استفاده کرد. آنتی بیوتیک های موضعی و تزریقی نیز استفاده می شود. برای بررسی درگیری استخوان در موارد شدید ممکن است به تصاویر اشعه ایکس نیاز باشد.

خرگوش باید از قفس خارج شود یا به یک کف محکم (تخته یا تشک) روی آن بنشیند یا استراحت کند. درمان مشکل و زمان بر است.

چگونه کک در خرگوش را درمان کنیم؟

درماتوفیتوز

کرم حلقوی یک عفونت قارچی است که در خرگوش شایع است. حیوانات مبتلا زخم های برجسته، قرمز و دایره ای شکلی ایجاد می کنند که با مواد سفید و پوسته پوسته پوشیده شده است. زخم ها معمولا ابتدا روی سر ظاهر می شوند و سپس به سایر نواحی بدن سرایت می کنند.

کرم حلقوی به طور کلی با بهداشت نامناسب، تغذیه نامناسب و سایر عوامل استرس زای محیطی مرتبط است. علت اغلب قارچ Trichophyton mentagrophytes و گاهی اوقات Microsporum canis است.

انتقال از طریق تماس مستقیم است. اشیایی مانند برس مو که اغلب در هنگام ضدعفونی نادیده گرفته می شوند، می توانند نقش مهمی در گسترش عفونت داشته باشند. خرگوش هایی که بدون نشان دادن هیچ علامتی حامل قارچ هستند بسیار رایج هستند. دامپزشک شما می تواند آزمایشاتی را برای تایید تشخیص انجام دهد.

از آنجایی که خرگوش های آلوده می توانند بیماری را به انسان و سایر حیوانات سرایت کنند، باید جدا نگهداری و درمان شوند.

صاحبان خرگوش های آلوده باید از تماس نزدیک با حیوانات خانگی خود اجتناب کنند و از دستکش های یکبار مصرف استفاده کنند و به دنبال آن هنگام دست زدن به خرگوش های آلوده، تمیز کردن قفس ها و تجهیزات و یا دور ریختن مواد زائد، دست ها و بازوها را به طور کامل بشویید.

داروهای ضد قارچ معمولا در درمان کرم حلقوی موثر هستند. استفاده از کرم های ضد قارچ روی پوست نیز ممکن است موثر باشد. برای کنترل این عفونت باید برنامه درمانی دامپزشک خود را به دقت دنبال کنید.

میکسوماتوز

میکسوماتوز یک بیماری کشنده در تمام نژادهای خرگوش اهلی است. این بیماری توسط ویروس میکسوما، نوعی ویروس آبله ایجاد می شود. میکسوماتوز “سر بزرگ” نامیده می شود و با زخم های پوستی یا میکسوم ها (تومورهای خوش خیم متشکل از مخاط و یک ماده ژلاتینی در بافت همبند) مشخص می شود.

خرگوش های وحشی کاملاً مقاوم هستند و معمولاً به میکسوماتوز مبتلا نمی شوند. همه پستانداران دیگر در برابر ویروس مقاوم هستند. میکسوماتوز توزیع جهانی دارد.

در ایالات متحده، میکسوماتوز عمدتاً به مناطق ساحلی کالیفرنیا و اورگان محدود می شود. این مناطق مربوط به توزیع جغرافیایی خرگوش براش کالیفرنیا، مخزن عفونت است. این ویروس از طریق پشه، کک، مگس گزنده و تماس مستقیم منتقل می شود.

علائم میکسوماتوز

اولین علامت بیماری، ملتحمه (التهاب چشم) است که به سرعت شدیدتر می شود و با ترشحات شیری رنگ از چشم همراه است. خرگوش انرژی و اشتها ندارد، تب دارد که ممکن است به 108 درجه فارنهایت (42 درجه سانتیگراد) برسد.

در موارد شدید، برخی از خرگوش ها در عرض 48 ساعت پس از ظهور علائم می میرند. آنهایی که زنده می مانند به تدریج ضعیف می شوند و پوششی خشن پیدا می کنند.

پلک ها، بینی، لب ها و گوش ها پف کرده که ظاهری متورم به سر می دهد. گوش ها ممکن است آویزان شوند. در زنان، فرج با مایع ملتهب و متورم می شود.

در نرها کیسه بیضه متورم می شود. علائم دیگر عبارتند از ترشح چرک از بینی، مشکل در تنفس و کما. مرگ معمولاً در عرض 1 تا 2 هفته پس از ظهور علائم رخ می دهد. گاهی اوقات، خرگوش برای چند هفته زنده می ماند. در این موارد، توده های ضخیم روی بینی، گوش ها و جلوی پا ظاهر می شوند.

بروز فصلی بیماری، علائم (به ویژه تورم اندام تناسلی)، و میزان مرگ و میر بالا، همگی به دامپزشکان در تشخیص کمک می کنند.

واکسن از ویروس میکسوماتوز از خرگوش ها در برابر عفونت محافظت می کند. از آنجایی که درمان موثری وجود ندارد، اتانازی پیشنهاد می شود. اقدامات پیشگیرانه شامل محافظت از خرگوش ها در برابر قرار گرفتن در معرض حشرات و کنه هایی است که بیماری ها را منتقل می کنند.

فیبروم شاپ، اختلالات پوستی در خرگوش

فیبروم شاپ، نوعی تومور خوش خیم ناشی از ویروس، در طبیعت فقط در دم پنبه ای یافت می شود. اگرچه خرگوش های اهلی می توانند توسط مواد حاوی ویروس بیمار شوند. فیبروم ممکن است در خرگوش‌های اهلی در مناطقی که این تومورها در خرگوش‌های وحشی رخ می‌دهند. روش‌های پرورش اجازه تماس با حشرات و کنه‌هایی را که بیماری‌ها را منتقل می‌کنند، یافت شود.

فیبروم ها معمولا در پاها و گوش ها ایجاد می شوند. اولین نشانه فیزیکی، ضخیم شدن جزئی بافت ها درست زیر پوست و به دنبال آن ایجاد تورم نرم با لبه های مشخص است.

این تومورها ممکن است برای چندین ماه قبل از پسرفت باقی بمانند و خرگوش را اساساً طبیعی نگه دارند.

علائم هشدار دهنده مرگ خرگوش کدامند؟

پاپیلوم ها

دو نوع تومور خوش خیم عفونی که به نام پاپیلوما شناخته می شوند، به ندرت در خرگوش های اهلی رخ می دهند. پاپیلوم های دهان که توسط ویروس پاپیلومای دهان خرگوش ایجاد می شود، توده ها یا زگیل های کوچک و سفید خاکستری در پایین زبان یا کف دهان هستند. نوع دوم که توسط ویروس پاپیلومای دم پنبه ای (Shope) ایجاد می شود، با زگیل های شاخی روی گردن، شانه ها، گوش ها یا شکم مشخص می شود.

در درجه اول یک بیماری طبیعی خرگوش های دم پنبه ای است. حشرات و کنه ها ویروس را منتقل می کنند. بنابراین، کنترل حشرات می تواند به عنوان وسیله ای برای پیشگیری از بیماری استفاده شود. ویروس پاپیلومای دهانی از ویروس پاپیلوم شوپ (که از ویروس فیبروم شاپ نیز متمایز است) متمایز است.

تومورهای پوستی ناشی از ویروس پاپیلومای Shope هرگز در دهان ایجاد نمی شوند. هیچ یک از انواع پاپیلوماتوز درمان نمی شوند و این بیماری معمولاً خود به خود از بین می رود.

اختلالات پوستی در خرگوش، کنه و کک

کنه های گوش در خرگوش ها شایع هستند و ممکن است به مراقبت دامپزشکی نیاز داشته باشند.

کنه های گوش در خرگوش ها شایع هستند. این انگل‌ها پوشش داخلی گوش را تحریک می‌کنند و باعث ایجاد پوسته‌های قهوه‌ای مایع و ضخیم می‌شوند که باعث ایجاد «شانکر گوش» می‌شود.

خرگوش های بیمار سر و گوش خود را می خراشند و تکان می دهند. آنها وزن کم می کنند و ممکن است عفونت هایی ایجاد کنند که می تواند به گوش داخلی آسیب برساند، به سیستم عصبی مرکزی برسد و منجر به کج شدن سر یا “گردن چروکیده” (چرخش گردن به یک طرف) شود.

دامپزشک شما این بیماری را با داروهای تزریقی یا موضعی درمان می کند. زمانی که خرگوش ها در قفس های سیمی قرار می گیرند، هجوم کنه های گوش کمتر از قفس های جامد رخ می دهد. کنه به راحتی از طریق تماس مستقیم منتقل می شود.

کنه های خز

آنها نیز در خرگوش ها رایج هستند. از آنجایی که این کنه ها در سطح پوست زندگی می کنند و در پوست فرو نمی روند، خارش شدیدی را که با جرب سارکوپتیک وجود دارد، ایجاد نمی کنند.

هجوم کنه های خز معمولاً هیچ علامتی ایجاد نمی کند مگر اینکه خرگوش به دلیل سن، بیماری یا استرس ضعیف شده باشد. کنه ها ممکن است شبیه شوره سر باشند که وقتی از روی پوست روی کاغذ یا پس زمینه تیره خراشیده می شود حرکت می کند و به نام مستعار شوره سر راه رفتن منجر می شود. انتقال از طریق تماس مستقیم است. تشخیص را می توان با مشاهده خراش های پوستی زیر میکروسکوپ انجام داد.

کنه های خز ممکن است باعث تحریک یا التهاب خفیف پوست در انسان شوند. غبارگیری هفتگی حیوانات و بستر با پودر پرمترین می تواند این کنه ها را کنترل کند.

بی اشتهایی در خرگوش های خانگی نشان دهنده چیست؟

کنه های جرب

خرگوش ها به ندرت با کنه های جرب که باعث جرب سارکوپتیک (جال سگ) یا جرب نوتودریک (جال گربه) می شوند آلوده می شوند. این کنه ها در پوست فرو می روند و تخم می گذارند. هنگامی که هجوم رخ می دهد، خرگوش ها به شدت خارش دارند.دفع این انگل ها روی خرگوش های خانگی دشوار است. این بیماری بسیار مسری است و می تواند به انسان منتقل شود.

کک ها می توانند خرگوش ها و بسیاری از حیوانات دیگر را تحت تاثیر قرار دهند. ایمیداکلوپرید دارویی است که در صورت تماس کک های بالغ را از بین می برد. محصولات حاوی این دارو با موفقیت برای درمان خرگوش های آلوده به کک استفاده شده است.

محصولات حاوی فیپرونیل، که بخشی از چندین محصول برای درمان کک در سگ است، هرگز نباید در خرگوش استفاده شود. اگر خرگوش شما کک دارد، از دامپزشک خود بخواهید که توصیه درمانی را پیشنهاد کند.