رنگ قرمز ادرار خرگوش خانگی

رنگ قرمز ادرار خرگوش خانگی وضعیتی است که اغلب در آنها بروز می کند. پس اگر هم با چنین مشکلی در حیوان خانگی خود روبرو هستید ادامه مقاله خون در ادرار خرگوش را بخوانید. اصطلاح پزشکی برای توصیف وجود خون در ادرار، هماچوری نام دارد. این اختلال، وضعیتی است که اغلب در خرگوش های خانگی دیده می شود. هماچوری می تواند به علت تعدادی از اختلالات پزشکی بروز کند. این مشکلات ممکن است مستقیماً سیستم ادراری را درگیر کرده یا در مورد خرگوش ‌های ماده عقیم نشده، ممکن است نتیجه بروز یک بیماری در دستگاه تناسلی حیوان، باشد. برای درک پیامدهای هماچوری، داشتن اطلاعاتی در مورد آناتومی سیستم ادراری خرگوش ها و نحوه عملکرد آن، مفید است.

آیا قرمز شدن ادرار خرگوش ناشی از خون است؟

هنگامی که تغییر ادرار به رنگ قرمز توسط صاحب خرگوش خانگی مشاهده می شود، اولین قدم این است که مشخص شود آیا واقعاً، این تغییر رنگ به علت وجود خون ایجاد شده است یا خیر. برخی از علل رنگ قرمز در ادرار خرگوش ها، عبارتند از:

رنگدانه ها

رنگدانه های پورفیرین می توانند ادرار را قرمز کنند. این شرایط ممکن است با هماچوری اشتباه گرفته شود. ساده ترین آزمایش برای تعیین اینکه آیا خرگوش به هماچوری مبتلا است یا نه، انجام آزمایش ادرار است.

به منظور تهیه نمونه ادرار، دامپزشکان اغلب سیستوسنتز را توصیه می کنند. در طی این روش، ادرار با عبور دادن یک سوزن از دیواره شکم به داخل مثانه، به دست می آید. این امر از آلوده شدن نمونه توسط باکتری ها و زباله های مجرای ادرار یا در مورد خرگوش های ماده، واژن، جلوگیری می کند.

بررسی میکروسکوپی نمونه ادرار می تواند به سرعت وجود گلبول های قرمز را شناسایی کند. اگر هماچوری تایید شود، تعیین منبع خونریزی و علت زمینه ای این اختلال، بسیار مهم خواهد بود. به عنوان مثال، خرگوش ممکن است دچار ضربه ای شده باشد که منجر به خونریزی از سیستم ادراری شده است.

اعتقاد بر این است که رنگ قرمز یا نارنجی، تا حدودی به علت وجود رنگدانه های گیاهی بی ضرر به نام پورفیرین است که توسط خرگوش بلعیده شده و توسط کلیه ها دفع می شوند. غذاهایی که بیشترین تغییر در رنگ ادرار را ایجاد می کنند، عبارت اند از کلم بروکلی، کلم، قاصدک، جعفری و هویج.

با این حال، خرگوش ‌هایی که این مواد غذایی را دریافت نمی ‌کنند نیز می ‌توانند ادرار قرمز یا نارنجی رنگی را دفع کنند. بنابراین احتمالاً چیزی بیش از رژیم غذایی بر رنگ ادرار تأثیر می ‌گذارد.

عفونت

گاهی اوقات، ممکن است عفونت ایجاد شده و باعث بروز التهاب و خونریزی در دستگاه ادراری شود. با وجود این که بیماری هایی، مانند سرطان سیستم ادراری، به ندرت گزارش شده اند، دو علت شایع هماچوری در سیستم ادراری، شامل سنگ های ادراری و هیپرکلسیوری هستند.

آیا روغن درخت چای برای خرگوش ها مفید است؟

سنگ های ادراری

سنگ های ادراری، سنگ های جامد بزرگی هستند که به عنوان سنگ های مثانه نیز شناخته می شوند. این ضایعات، در هر جایی از دستگاه ادراری، یافت می شوند. در خرگوش ها، این سنگ ها معمولاً از نمک های کلسیم، به ویژه اگزالات کلسیم، فسفات کلسیم و کربنات کلسیم تشکیل شده اند.

پس از تشکیل، سنگ ها به بافت های اطراف آسیب وارد کرده و آن ها را مستعد عفونت، التهاب و خونریزی می کنند. اگر این سنگ ‌ها در لوله‌ های باریک حالب یا مجرای ادرار مستقر شوند، می ‌توانند منجر به انسداد خطرناک و کشنده ای شوند. زیرا جریان طبیعی ادرار متوقف می ‌شود.

هیپرکلسیوری

هیپرکلسیوری یکی دیگر از علت های بروز هماچوری است. این وضعیت، شبیه ابتلا خرگوش به سنگ های ادراری است. زیرا کریستال های کربنات کلسیم در سنگ های جامد تجمع می یابند، اما این سنگ ها بسیار کوچک بوده و بزرگ تر از یک دانه شن نیستند.

این ذرات متعدد و شن مانند منجر به تشکیل یک ماده ضخیم و خمیری مانند می شوند که اغلب به عنوان “لجن” شناخته می شوند. با وجود این که لجن می تواند در هر بخشی از سیستم ادراری ایجاد شود، به نظر می رسد که این ضایعات، بیشتر در داخل مثانه ایجاد می شوند.

چندین نظریه سعی در توضیح علت ایجاد سنگ های ادراری و هیپرکلسیوری دارند. یک احتمال، می تواند ناشی از وجود عفونت ادراری باشد. وجود باکتری یا پاسخ التهابی بدن به عفونت ممکن است احتمال چسبیدن کریستال های کلسیم به هم را افزایش دهد.

چگونه خرگوش را تنبیه کنیم؟

علت قرمز شدن ادرار خرگوش چگونه تشخیص داده می شود؟

 

با وجود این که انجام کشت باکتری بر روی نمونه ادرار، می تواند یک ابزار تشخیصی مهم باشد، گاهی اوقات تشخیص اینکه آیا باکتری موجود در نمونه، علت بروز مشکل بوده یا در نتیجه تحریک مزمن و آسیب به سیستم ادراری توسط سنگ رخ داده است، دشوار است. همچنین به خوبی اثبات شده است که این شرایط می تواند حتی بدون وجود عفونت نیز رخ دهد. کم آبی مزمن و احتباس ادرار نیز ممکن است خرگوش ها را مستعد ایجاد سنگ های ادراری و لجن کند.

گاهی اوقات خونی که در ادرار دیده می شود، اصلاً از سیستم ادراری نشات نگرفته است. مجرای ادرار خرگوش ماده در امتداد دیواره واژن، باز می شود. بنابراین، مواد موجود در واژن می توانند با ادرار مخلوط شوند. بیماری هایی مانند سرطان و آنوریسم وریدی می توانند باعث بروز خونریزی در دستگاه تناسلی شوند.

علائم بالینی ابتلا به سنگ های ادراری و هیپرکلسیوری، مشابه هستند. علاوه بر وجود خون در ادرار، این خرگوش ها اغلب کاهش یا عدم اشتها، کاهش دفع مدفوع، مشکل در ادرار کردن، کاهش وزن، کاهش انرژی و علائم درد را بروز می دهند که شامل دندان قروچه، بی تحرکی و حالت خمیده بدن، است.

آزمایشات تشخیصی

هنگامی که ابتلا به هماچوری توسط آزمایش ادرار تایید شد، مرحله بعدی تعیین منبع و علت خونریزی است. رادیوگرافی (اشعه ایکس) یکی از روش های اولیه برای تشخیص وجود سنگ های ادراری و هیپرکلسیوری در کلیه ها، حالب ها، مثانه و مجرای ادرار است. سونوگرافی امکان تشخیص بهتر بیماری های بافت نرم را که سیستم ادراری و دستگاه تناسلی را درگیر می کنند، می دهد.

چگونه خرگوش را تنبیه کنیم؟

خون در ادرار خرگوش چگونه درمان می شود؟

گزینه های درمانی موجود برای خرگوش های مبتلا به هماچوری با توجه به علت، شدت و محل بیماری، متفاوت است. اگر سیستم ادراری درگیر باشد، انجام یک پانل کامل خون و آزمایش ادرار برای ارزیابی سلامت کلی سیستم کلیوی و کمک به تعیین اینکه کدام گزینه درمانی برای خرگوش شما ایمن ‌تر است، توصیه می ‌شود.

برای موارد ابتلا هماچوری، که به علت وجود لجن یا سنگ ادراری ریز ایجاد می شوند، اتخاذ یک روش غیر تهاجمی، ممکن است مناسب باشد. این روش ممکن است شامل تزریق مایعات داخل وریدی یا زیر جلدی برای افزایش آب ادرار باشد.

جراحی

انجام عمل جراحی برای دفع سنگ های ادراری، باتوجه به محل ایجاد سنگ، می تواند بسیار چالش برانگیز باشد. سنگ های مثانه اغلب به راحتی قابل بازیابی هستند. اگر سنگی در بافت ایجاد شده و آسیب جبران ناپذیری ایجاد کرده باشد، ممکن است برداشتن کلیه ضروری باشد.

در روش سنگ شکنی، از امواج ضربه ای که در خارج از بدن تولید می شوند، استفاده می شود تا سنگ های ادراری را به قطعات کوچکتر تقسیم کنند. به این ترتیب، این سنگ ها، راحت تر از طریق سیستم ادراری عبور کنند. در حال حاضر، این تکنیک، در مرحله آزمایشی است. در آینده، این روش ممکن است به روشی جایگزین برای درمان سنگ ادراری خرگوش به صورت غیر تهاجمی، تبدیل شود.

پیشگیری از بروز‌ هماچوری در خرگوش ها

در حال حاضر، اصلاح رژیم غذایی  مهمترین توصیه برای پیشگیری از عود مجدد سنگ و لجن باقی مانده است. کاهش مصرف کلسیم باعث کاهش سطح کلسیم خون و مقدار کلسیم دفعی توسط کلیه ها می شود. تشویق به مصرف آب به حفظ هیدراتاسیون و رقیق شدن ادرار کمک می کند.

به طور کلی، تشویق خرگوش ها به ورزش و حفظ وضعیت بدنی در شرایط مناسب، می تواند به کاهش خطر ابتلا به بیماری، کمک کند. دامپزشکان ممکن است تجویز داروهای طولانی مدت مانند دیورتیک ها، مایعات زیر جلدی یا سیترات پتاسیم را ارائه دهند. سیترات پتاسیم برای کاهش تشکیل کریستال، می تواند موثر باشد.

آیا خرگوش نوازش کردن را دوست دارد؟

سیستم ادراری خرگوش ها

مانند انسان ها، خرگوش ها دارای دو کلیه هستند، یعنی یکی در دو طرف بدن. کلیه ها وظایف مهم زیادی مانند حفظ آب، تنظیم فشار خون، حفظ تعادل نمک در بازه متعادل، فعال کردن ویتامین D و تولید هورمون هایی را بر عهده دارند که تولید گلبول های قرمز خون توسط مغز استخوان را تحریک می کنند.

با این حال، عملکرد معروف کلیه که اکثر مردم با آن آشنا هستند، تولید ادرار، به عنوان روشی برای دفع مواد زائد بدن است. هنگامی که ادرار توسط کلیه تولید شد، از لوله باریکی به نام حالب به مثانه جریان می یابد. هنگامی که مثانه پر می شود، ادرار از طریق مجرای ادرار، به بیرون تخلیه می شود. در خرگوش های نر، مجرای ادرار از طریق آلت تناسلی عبور می کند. در حالی که در خرگوش های ماده، مجرای ادرار در مجرای واژن، خاتمه می یابد.

نقش کلسیم در خرگوش ها

دوما، خرگوش ها برای حذف کلسیم اضافی از خون، به کلیه های خود متکی هستند. در حالی که بیشتر پستانداران از دستگاه گوارش خود برای این منظور استفاده می کنند. کلسیم یک ماده معدنی است که به دلیل نقش مهمی که در حفظ استحکام طبیعی استخوان ها و دندان ها دارد، معروف است.

با این حال، کلسیم به لخته شدن خون، عملکرد صحیح اعصاب و انقباض فیبرهای عضلانی، از جمله فیبرهای عضلانی موجود در قلب نیز، کمک می کند. بررسی ها نشان می دهد که مقدار کلسیم موجود در خون خرگوش، با مقدار کلسیمی که خرگوش مصرف می کند، نسبت مستقیم دارد. به طور کلی خرگوش ها به طور طبیعی نسبت به سایر پستانداران، سطح کلسیم خون بیشتری دارند.

حفظ سطح کلسیم در بازه مناسب، بسیار مهم است. کمبود کلسیم، منجر به نرمی استخوان ها، رشد نامناسب دندان ها و ضعف عضلانی می شود. با این حال، تجمع بیش از حد کلسیم در بدن می تواند به همان اندازه برای سلامت خرگوش مضر باشد. این شرایط می تواند منجر به آریتمی قلبی، اختلال در عملکرد عصبی و رسوب کلسیم در بافت ها شود.

به منظور حفظ سطح کلسیم در محدوده متعادل، خرگوش ها بر تعادل بین ظرفیت جذب دستگاه گوارش خود و توانایی کلیه ها برای دفع کلسیم، تکیه می کنند. از آنجایی که کلیه ها وسیله مهمی برای حذف کلسیم هستند، خرگوش ها معمولاً کریستال های کلسیم زیادی در ادرار خود دارند.

این کریستال ‌ها، علت اصلی این واقعیت هستند که ادرار یک خرگوش معمولی، اغلب خامه ‌ای و غلیظ به نظر می ‌رسد. علاوه براین، صاحبان خرگوش های خانگی، در اغلب اوقات رسوبات سفید رنگی را در جعبه بستر حیوان خانگی خود، می ‌بینند. در نهایت، رنگ طبیعی ادرار یک خرگوش، می تواند از زرد روشن تا کمی تیره، متفاوت باشد.

خرگوش چه مقدار ادرار تولید می کند؟

ادرار خرگوش به طرق مختلف، با سایر گونه ها، متفاوت است. اولاً، خرگوش ها توانایی محدودی در تمرکز ادرار خود دارند و در نتیجه ادرار نسبتاً رقیق در مقایسه با سایر حیوانات تولید می کنند. به طور متوسط، خرگوش ها به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، حدود 130 میلی لیتر ادرار تولید می کنند.

در مقایسه، سگ ها و گربه ها به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، به طور متوسط ​​حدود 40 میلی لیتر ادرار تولید می کنند. برای جایگزینی آبی که از طریق ادرار از دست می رود، خرگوش ها باید مقادیر نسبتاً بیشتری آب مصرف کنند تا از کم آبی بدن پیشگیری شود. به طور متوسط، خرگوش ها بیش از دو برابر بیشتر از سگ ها یا گربه ها، به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، آب مصرف می کنند.

چرا گوش خرگوش من سرد است؟