شایع ترین انگل های داخلی اسب

شناخت شایع ترین انگل های داخلی اسب و علائم ناشی از آلودگی هنگام ایجاد طرح و استراتژی کرم زدایی برای کاهش انگل مهم است. زیرا گونه های زیادی از انگل های داخلی وجود دارند که بر اسب ها تأثیر می گذارند. بسیاری از صاحبان اسب می دانند که کرم زدایی مهم است. اما ممکن است با انواع خاصی از انگل هایی که کرم زدا هستند (همچنین به عنوان ضد کرم نیز شناخته می شود) آشنا نباشند.

کرم زدایی همراه با سایر روش های مدیریتی به حفظ بار انگل داخلی اسب قبولی کمک می کند. انگل های داخلی ارگانیسم های کوچکی هستند که بخشی از چرخه زندگی خود را در بدن اسب زندگی می کنند و بالقوه باعث بیماری می شوند. آنها در بافت ها، اندام ها و سیستم های خاصی از اسب زندگی می کنند و مواد مغذی را از اسب می گیرند تا بتوانند به رشد و تکامل خود ادامه دهند.

در حالی که گونه‌های زیادی از انگل‌های داخلی وجود دارند که اسب‌ها را بیمار می‌کنند، برخی از رایج‌ترین آن‌ها انگل‌ها، آسکاریدها، کرم‌های نواری، کرم‌ها، ربات‌ها و کرم‌های نخی هستند. این مقاله از دام و پت نحوه بیمار کردن انگل‌ها به اسب‌ها، دلیل نگرانی در مورد انگل‌های داخلی و چرخه‌های زندگی اولیه و علائم 6 انگل معمولی اسب را شرح می‌دهد.

اسب ها چگونه به انگل های داخلی بیمار می شوند؟

برای شروع، انگل به عنوان ارگانیسمی تعریف می شود که روی یک میزبان یا در داخل آن زندگی می کند (در این شرایط، اسب میزبان است). چرخه زندگی یک انگل شامل مراحل درون اسب و مراحل خارج از اسب است. مرحله ای از زندگی که انگل می تواند اسب را بیمار کند، حالت عفونی نامیده می شود. تخم ها و یا لاروها در محیط اسب (معمولاً مراتع) یافت می شوند. در حین چرا، اسب به طور تصادفی لارو یا تخم های انگلی را می بلعد. پس از مصرف، انگل به ناحیه مورد نظر بدن مهاجرت می کند، جایی که بالغ می شود و تولید مثل می کند. آنها می توانند در هنگام مهاجرت و تغذیه از این اندام ها باعث آسیب شوند.

بسیاری از انگل ها این خانه جدید را در دستگاه گوارش اسب پیدا می کنند، اما برخی از آنها به بافت ها و اندام های دیگر مهاجرت می کنند. به عنوان مثال، آسکاریدها (کرم های گرد) از روده به قلب، کبد و ریه ها مهاجرت می کنند و سپس به روده باز می گردند. مدت اقامت یک انگل در داخل اسب بسته به نوع انگل داخلی، متفاوت است. برخی از انگل‌ها، مانند آسکاریدها، هفته‌ها در بدن باقی می‌مانند، در حالی که برخی دیگر، مانند انگل‌های کوچک، می‌توانند بیش از دو سال در روده باقی بمانند.

راه های پیشگیری از کولیک در اسب را بشناسید.

چرا باید نگران انگل های داخلی اسب باشیم؟

بارهای انگل داخلی سنگین می تواند اثرات نامطلوبی بر سلامت اسب داشته باشد. از نظر خارجی، ممکن است متوجه کاهش وزن، رشد ضعیف، کت‌های درشت و کسل‌کننده، شکم‌پشتی و یا خراشیدگی بیش از حد دم شوید. انواع مختلفی از قولنج نیز می تواند از هجوم انگل های داخلی ایجاد شود. در اسب های جوان بیمار به آسکارید، اسهال نیز یک علامت شایع است. در حالی که همه علائم نامطلوب هستند، آسیب های داخلی برای اسب های مبتلا به انگل نگران کننده تر است.

انگل های داخلی می توانند باعث ضایعات گوارشی، ضایعات دهانی، آسیب کبدی، مشکلات پوشش معده و روده، انسداد روده ها، نهفتگی و قولنج شوند. این علائم و نشانه‌های بالینی معمولاً در اسب‌هایی با بارهای انگل بزرگ یافت می‌شوند. انتظار می رود که همه اسب ها سطحی از بار انگل داشته باشند. بنابراین هدف صاحبان اسب حذف کامل انگل های داخلی نیست، بلکه حفظ بار انگل در سطحی است که باعث بیماری نشود.

شایع ترین کرم در اسب ها و علائم آنها را بشناسید.

انواع انگل های داخلی در اسب ها

انگل‌های بزرگ، کوچک، آسکاریدها، کرم‌های نواری، کرم‌ها، ربات‌ها و کرم‌های نخی انگل‌های داخلی رایجی هستند که اسب‌ها را بیمار می‌کنند. در اسب های بالغ، قوی ترین ها و کرم های نواری بزرگترین نگرانی هستند. هر نوع انگل به طور متفاوتی روی اسب تأثیر می گذارد. حتی حالت های عفونی منحصر به فردی دارد (زمانی در چرخه زندگی انگل که می تواند اسب را بیمار کند.

یکی از نگرانی های بزرگ در مورد انگل های داخلی مقاومت در برابر کرم زدایی است ( مقاومت انتهلمینتیک ). برخی از گونه‌های انگل بسیار انعطاف‌پذیر شده‌اند و برای زنده ماندن از درمان‌های کرم‌زدایی سازگار شده‌اند. این مورد به ویژه در مورد آسکاریدها و سویه ها های کوچک مورد توجه است.

استرانگایل بزرگ

سه گونه از قوی‌های بزرگ اسب‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهندStrongylus vulgaris، Strongylus edentates  و Strongylus equinus. لاروهای قوی در مراتع یافت می شوند. در حین چرای اسب بلعیده می شوند، لاروها با تیغه های علف در قطرات آب شنا می کنند تا شانس خود را برای خوردن افزایش دهند. پس از بلعیدن، لارو S. vulgaris به روده بزرگ و از آنجا به رگ های خونی مهاجرت می کنند. از دیواره سرخرگ ها حفر ایحاد می کند و در نهایت جریان خون را مختل می کند.

دو گونه دیگر از قوی‌های بزرگ از دستگاه گوارش به کبد مهاجرت می‌کنند و سپس به روده بزرگ بازمی‌گردند، اما اینها به همان اندازه آسیب‌رسان نیستند، زیرا جریان خون را به همان میزان تحت تأثیر قرار نمی‌دهند. در حال حاضر، قوی‌پایه‌های بزرگ نگرانی زیادی برای اسب‌های اهلی ندارند.

استرانگایل های کوچک

مشابه قوی های بزرگ، تعدادی از گونه های مختلف قوچ های کوچک در اسب یافت می شود. قوی‌پایه‌های کوچک( Cyathostomes) چرخه‌ای شبیه به قوی‌های بزرگ دارند، زیرا در علف‌های مرتعی یافت می‌شوند، و توسط اسب به‌عنوان لارو بلعیده می‌شوند و سپس در دستگاه گوارش حرکت می‌کنند. با این حال، هنگامی که لاروهای قوی به روده بزرگ می رسند، به اندام ها یا بافت های دیگر مهاجرت نمی کنند.

قوی پایه های کوچک از این جهت منحصربه‌فرد هستند که اغلب در دیواره‌های کولون بزرگ و سکوم فرو می‌روند و به چیزی تبدیل می‌شوند که ما آن را « سیستد » می‌نامیم.این امر مدیریت انگل‌های قوی را دشوار می‌کند. زیرا این انگل‌ها می‌توانند تا دو سال در بدن باقی بمانند و تحت تأثیر اکثر درمان‌های کرم‌زدایی قرار نگیرند. آنها صبر می‌کنند تا شرایط داخل روده برای بلوغ ایده‌آل شود و سپس از دیواره روده بیرون می آیند تا بالغ شوند و تخم تولید کنند. قوی ساقه های کوچک پربار هستند. در برابر اکثر کرم زدایی که در حال حاضر موجود هستند مقاوم شده اند. مقاومت تیرهای کوچک در برابر کرم زدایی یکی از دلایل اصلی تغییر پروتکل های کرم زدایی توصیه شده در دهه گذشته است.

آسکاریدها

آسکاریدها ( Parascaris equorum) یا کرم‌های گرد، معمولاً کره‌ها و بچه‌های شیرخوار جوان‌تر را تحت تأثیر قرار می‌دهند، زیرا اکثر اسب‌ها تا زمانی که یکساله می‌شوند نسبت به آنها مصونیت پیدا می‌کنند. کره اسب‌ها آسکاریدها را به صورت تخم می‌خورند و آنها را از مکان‌های مختلف در محیط خود مصرف می‌کنند، بر خلاف بسیاری از انگل های دیگر، آسکاریدها فقط در علف های مرتع یافت نمی شوند، بلکه آنها را می توان در بسیاری از سطوح مانند سطل، فرورفتگی و حتی پستان مادیان یافت. پس از خوردن، تخم های آسکارید به لارو در روده کوچک تبدیل می شوند.

لاروها از تخم خارج می شوند و سپس از طریق یک سری بافت مهاجرت می کنند، آنها از روده کوچک به کبد و سپس به ریه ها حرکت می کنند. هنگامی که انگل ها وارد ریه ها می شوند، سرفه می کنند، بلعیده می شوند و سپس برای بلوغ به روده کوچک مهاجرت می کنند. آسکارید ها، در برابر انواع خاصی از کرم‌زداها مقاومت می‌کنند.

شکستگی پای اسب و چالش های درمانی آن چیست؟

کرم های نواری

سه گونه کرم نواری در اسب ها یافت می شود، اما رایج ترین آنها Anoplocephala perfoliata است. کرم های نواری از این جهت منحصر به فرد هستند که دو میزبان در چرخه زندگی خود دارند، اولی کنه اوریبتید و دومی اسب است. کنه‌ها تخم‌های کرم نواری را مصرف می‌کنند که سپس به لارو داخل کنه تبدیل می‌شوند. سپس اسب ها کنه ها را در هنگام چرا می بلعند و کنه به سمت روده کوچک اسب حرکت می کند و کرم های نواری را آزاد می کند.

سپس کرم‌های نواری بالغ به حرکت در روده کوچک ادامه می‌دهند تا زمانی که به محل اتصال ایلئوسکال برسند، این محل اتصال بین ایلیوم (آخرین قسمت روده کوچک) و سکوم است. در اینجا کرم های نواری به دیواره روده می چسبند و ممکن است باعث التهاب مجرای روده شوند. بررسی ها نشان می دهد که قولنج توسط کرم های نواری ایجاد می شود. علاوه بر این، انسداد، زخم، یا ضخیم شدن روده می تواند به دلیل بارهای سنگین کرم نواری رخ دهد.

کرم های پین یا سوزنی

کرم های سوزنی (Oxyruris equi) توسط اسب به صورت تخم بلعیده می شوند و می توانند در محیط اسب یافت شوند. پس از خوردن، کرم های سنجاقی در روده اسب بالغ می شوند. سپس بالغ ها از مقعد خارج می شوند و در امتداد پوست اسب تخم می گذارند که باعث خارش اسب و مالش دم می شود. برخلاف سایر انگل‌های ذکر شده، کرم‌های سوزنی آسیب زیادی به اسب وارد نمی‌کنند، اما در عوض باعث ریزش موی نامناسبی می‌شوند که اسب دم خود را می‌خراشد. آنها از نظر سلامتی نگرانی زیادی ندارند، اما درمان این گونه انگل برای کاهش تحریک توصیه می شود.

ربات ها

ربات ها که اغلب به آنها ربات های معده می گویند منحصر به فرد هستند زیرا هم از نوع انگل های داخلی و هم خارجی هستند. رایج ترین گونه مگس ربات که در اسب ها یافت می شود Gasterophilius intestinalis است.

مگس ربات بالغ، یک انگل خارجی، یک حشره پرنده شبیه زنبور عسل است که تخم‌های بیضی شکل زرد را روی کت اسب می‌گذارد. تخم‌ها عمدتاً در اندام‌های جلویی تحتانی (و تا حدی در گردن و یال) یافت می‌شوند، این  تخم‌ها در آنجا باقی می‌مانند تا زمانی که توسط بزاق اسب در هنگام گاز گرفتن یا لیسیدن ناحیه آسیب‌دیده از تخم خارج شوند.

لاروهای تازه بیرون آمده در لثه های اسب فرو می روند و حدود چهار هفته در آنجا می مانند سپس به جداره معده وارد شده و در آنجا به مدت 9 ماه باقی می‌مانند و سپس وارد کود می‌شوند. ضایعات جزئی دهانی و آسیب به پوشش معده می تواند از ربات های معده رخ دهد، اما به طور کلی هیچ مشکل جدی سلامتی توسط ربات ها ایجاد نمی شود.

کرم های نخی

کرم های نخی (Strongyloides westeri) انگل های داخلی هستند که عمدتا  کره ها را بیمار می کنند. اگرچه آنها را می توان در اسب های مسن تر مشاهده کرد. اما به ندرت در اسب های بالای 8 تا 10 ماه به دلیل ایمنی زیاد، یافت می شوند.

کره ها به سه روش مختلف از جمله: با صرف لارو از طریق شیر مادیان، از طریق نفوذ لارو به پوست کره اسب، یا بلع لارو از محیط بیمار می شوند. لاروها به سمت ریه ها مهاجرت می کنند و به روده کوچک ختم می شوند. اسهال اغلب با آلودگی به کرم نخی همراه است و می تواند باعث کم آبی بدن شود. با توجه به درمان های فعلی کرم زدایی، کرم های نخی امروزه بسیار نادر هستند.

شایع ترین بیماری های پوستی اسب را بشناسید.

سخن آخر

انتظار می رود همه اسب ها سطحی از بار انگل داخلی داشته باشند. هر گونه از انگل های داخلی اسب ها را به طور متفاوتی بیمار و تحت تأثیر قرار می دهد. درک نحوه عملکرد هر یک از این انگل ها می تواند به شما کمک کند تا درک بهتری از اقدامات مدیریتی، مانند حذف کود از مراتع و غیره داشته باشید. دانستن علائم و نشانه‌های آلودگی برای هر انگل همچنین می‌تواند به شما کمک کند تشخیص دهید که اسب در چه زمانی با بار انگلی سنگینی مواجه است. درمان و مشاوره با دامپزشک ممکن است ضروری باشد. انجام آزمایشات مدفوع می تواند به تعیین میزان بار انگل اسب کمک کند. اگر مشکوک هستید اسب شما دارای بار انگل شدید است، لطفاً فوراً با دامپزشک مشورت کنید.