بیماری های خود ایمنی در سگ ها

برخی از بیماری های خود ایمنی در سگ ها نیاز به مدیریت مادام العمر دارند. بیماری خودایمنی به انواع بیماری ها و شرایط مرتبط با سیستم ایمنی بدن اشاره دارد. اینها شامل بیماری های پوست، چشم، مغز، کلیه ها، مفاصل، مغز استخوان یا خون هستند.

اگر حیوان خانگی شما بیمار است، ندانستن علت اصلی آن، می تواند بسیار ترسناک باشد. بیماری‌های خودایمنی (زمانی که سیستم ایمنی سگ شما به سلول‌ها و بافت‌های خود حمله می‌کند) می‌تواند به ویژه برای تشخیص و درمان چالش برانگیز باشد. در حالی که برخی از بیماری های خود ایمنی در سگ ها ممکن است علائم قابل توجهی را نشان ندهند، برخی دیگر می توانند با علائم فیزیکی همراه باشند. بیماری های خودایمنی ممکن است نیاز به درمان های طولانی مدت یا مادام العمر داشته باشند. اما با کمک یک دامپزشک قابل اعتماد، سگ شما احتمالاً می تواند زندگی طولانی و شادی داشته باشد.

بیماری خود ایمنی چیست؟

یک بیماری خودایمنی زمانی رخ می دهد که بدن سگ به یک سیستم بدن حمله می کند. دکتر جاناتان دیر ، استادیار پزشکی داخلی بالینی در گروه پزشکی و اپیدمیولوژی در دانشگاه کالیفرنیا-دیویس، می گوید: در دامپزشکی، ما تمایل داریم از اصطلاح «واسطه ایمنی» به جای خودایمنی استفاده کنیم.

Dear توضیح می‌دهد که بیماری‌های خودایمنی می‌توانند «اولیه» باشند، به این معنی که محرک یا علت قابل شناسایی ندارند، یا «ثانویه»، به این معنی که بیماری یک محرک قابل شناسایی دارد. او می‌گوید: محرک‌های بیماری ثانویه ناشی از سیستم ایمنی شامل برخی داروها (اغلب آنتی‌بیوتیک‌ها)، عفونت‌های مزمن یا منتقله از کنه، یا سرطان‌ها هستند. بیماری های ناشی از سیستم ایمنی در سگ ها شامل بیماری های پوست، چشم، مغز، کلیه ها، مفاصل، مغز استخوان یا خون است.

انواع بیماری های خود ایمنی سگ ها

شایع ترین بیماری های خود ایمنی در سگ ها عبارتند از:

• کراتوکونژونکتیویت سیکا (خشکی چشم)
• پمفیگوس فولیاسئوس (یک بیماری پوستی)
• پلی آرتریت با واسطه ایمنی (التهاب مفاصل)
• ترومبوسیتوپنی با واسطه ایمنی (تخریب پلاکت)
• بیماری التهابی مغز (به ویژه برای سگ های نژاد اسباب بازی)

چه چیزی باعث بیماری های خود ایمنی در سگ ها می شود؟

علل بیماری های خود ایمنی در سگ ها می تواند ژنتیکی باشد. دلایل زیادی وجود دارد که سگ به بیماری خود ایمنی مبتلا می شود.

استعداد ژنتیکی

به نظر می رسد استعدادهای ژنتیکی در برخی از نژادهای سگ وجود دارد. سگ های تازی ایتالیایی شانس بیشتری برای ابتلا به پلی آرتریت با واسطه سیستم ایمنی دارند که درمان آن دشوار است. نژادهای دیگر مانند دوبرمن‌ها به نظر می‌رسد به داروهای خاصی که باعث بیماری‌های خودایمنی می‌شوند حساس هستند.

داروها

آنتی‌بیوتیک‌ها مانند داروهای حاوی سولفا، سفالوسپورین‌ها و پنی‌سیلین‌ها ممکن است منجر به واکنش حساسیت بیش از حد شود که می‌تواند منجر به بیماری ایمنی شود.

عفونت‌ها

عفونت‌های منتقل شده از طریق کنه مانند ارلیشیا، آناپلاسما، مایکوپلاسما، بابزیا و بورلیا (لایم) به خوبی شناخته شده‌اند که منجر به بروز بیماری‌های ایمنی می‌شوند. سایر عفونت‌های مزمن مانند عفونت‌های دریچه‌های قلب و عفونت‌های مهره‌ای (طناب نخاعی) نیز می‌توانند آنها را تحریک کنند.

سرطان

سرطان های سلول گرد مانند لنفوم، لوسمی، سارکوم هیستیوسیتیک یا مولتیپل میلوما با بیماری خودایمنی مرتبط هستند. هر سرطانی از نظر تئوری می تواند محرکی برای بیماری ایمنی باشد.

علائم بیماری های خود ایمنی در سگ ها

بیماری های مختلف ناشی از سیستم ایمنی ممکن است علائم مختلفی را در سگ شما ایجاد کنند. در زیر برخی از علائم مرتبط با برخی از شایع ترین بیماری های خود ایمنی سگ ها آورده شده است:

پلی آرتریت با واسطه ایمنی

این وضعیت زمانی اتفاق می افتد که سیستم ایمنی بیش از حد فعال است و به بدن حمله می کند. گلبول های سفید خون به مفاصل بدن حمله می کنند که باعث تورم مفاصل، درد و مشکل در راه رفتن یا ایستادن می شود.

علائم مرتبط ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تب
• خستگی
• کاهش وزن
• از دست دادن اشتها

ترومبوسیتوپنی با واسطه ایمنی

به این بیماری ITP نیز گفته می شود، این یک بیماری خود ایمنی است که باعث می شود سیستم ایمنی پلاکت ها را از بین ببرد، نوعی از سلول های خونی ساخته شده در مغز استخوان که به لخته شدن کمک می کند.

علائم می تواند شامل موارد زیر باشد:

• بی حالی
• خون دماغ در سگ
• خون در ادرار و مدفوع
• کراتوکونژونکتیویت سیکا
• نقاط کوچک خونریزی روی پوست و لثه به نام پتشی

این عارضه چشمی که معمولاً به عنوان خشکی چشم شناخته می شود، در اثر التهاب غدد اشکی سگ شما ایجاد می شود. التهاب مانع از ایجاد اشک می شود. اگر درمان نشود، می تواند منجر به رنگدانه قرنیه، اسکار و اختلال بینایی شود. علائم عبارتند از:

• چشم های قرمز دردناک
• ترشحات غلیظ موکوس مانند چشم

بیماری التهابی مغز

یک نوع شایع بیماری التهابی مغز آنسفالیت نامیده می شود که ممکن است در اثر عفونت از باکتری ها، ویروس ها، انگل ها، قارچ ها یا بیماری های منتقله از کنه ایجاد شود. علائم عبارتند از:

• تشنج
• لرزش
• نابینایی
• افسردگی
• از دست دادن تعادل یا هماهنگی

پمفیگوس فولیاسئوس

این یک بیماری پوستی پوستی در سگ ها است که به دلیل استعداد ژنتیکی یا ناشی از دارو ایجاد می شود که منجر به از بین رفتن کراتینوسیت ها در پوست و فولیکول های موی سگ شما می شود. کراتینوسیت ها بیشتر بیرونی ترین لایه پوست را تشکیل می دهند. علائم عبارتند از:

• آلوپسی (ریزش خز)
• پوسته پوسته شدن پوست سگ
• زخم (از بین رفتن لایه بالایی پوست)
• پوسچول (که معمولاً به عنوان زیت شناخته می شود).

بیماری های خود ایمنی چگونه تشخیص داده می شوند؟

تشخیص بیماری خودایمنی در سگ ها بستگی به نوع بیماری و قسمتی از بدن دارد که تحت تاثیر قرار گرفته است. اختلالات خونی: “در مورد اختلالات خونی، ارزیابی خون نقش اصلی را ایفا می کند.” به این آزمایش‌ها، آزمایش تیتر گفته می‌شود که برای اندازه‌گیری آنتی‌بادی‌ها در خون توله سگ شما استفاده می‌شود. این می تواند به تشخیص اینکه آیا سگ شما در حال حاضر عفونت خاصی دارد یا اینکه آنتی بادی های سگ شما با بافت ها یا سلول های خود سگ شما مبارزه می کند کمک کند.

درمان و مدیریت بیماری خود ایمنی

دامپزشک شما احتمالاً دارویی برای کمک به سگ شما برای مبارزه با هر گونه عفونت، ویروس یا آلرژی که ممکن است باعث علائم شود تجویز می کند. استروئیدها (یعنی پردنیزون) اغلب اولین خط درمان برای بسیاری از این شرایط هستند. سرکوب کننده های ایمنی مانند سیکلوسپورین یا مایکوفنولات برای سگ های دیگر استفاده می شود. گاهی اوقات ترکیبی از داروها و آنتی بیوتیک ها، مانند تتراسایکلین/نیاسین آمید، می تواند برای اختلالات پوستی استفاده شود.

برخی از بیماری های خودایمنی را می توان بهبود بخشید و هرگز عود نکند، در حالی که سایر بیماری ها ممکن است مادام العمر باشند. برای بیماری‌های شدیدی که به درمان پاسخ نمی‌دهند (که به آن بیماری مقاوم نیز می‌گویند)، می‌توان از درمانی به نام تبادل پلاسمای درمانی (TPE) برای فیلتر کردن آنتی‌بادی‌ها از خون سگ استفاده کرد و می‌تواند نجات‌بخش باشد.

درمان‌های TPE معمولاً در دو جلسه در طول 48 ساعت انجام می‌شوند و با حذف پروتئین‌های التهابی مخرب به نام ایمونوگلوبولین‌ها در پلاسما که اغلب نتیجه بیماری‌های ایمنی هستند، کار می‌کنند. نتایج اغلب شدید است، با سگ هایی که به سختی قادر به دویدن هستند، ساعتی بعد می توانند بدود.

چگونه از بیماری خود ایمنی سگ جلوگیری کنیم؟

در حالی که بسیاری از این بیماری ها ممکن است ژنتیکی باشند، تشخیص زودهنگام برای یافتن گزینه های درمانی مناسب برای سگ شما بسیار مهم است. هیچ مکمل طلایی خاصی برای تقویت سیستم ایمنی بدن وجود ندارد. چیزهای عقل سلیم مانند دسترسی کافی به آب شیرین، تغذیه خوب و مسکن ایمن کلیدی هستند.

از آنجایی که کنه های ناقل بیماری نیز یکی از دلایل اصلی بیماری های خود ایمنی در سگ ها هستند، نگه داشتن سگ شما در یک دوره پیشگیری کننده از کنه در تمام طول سال می تواند سگ شما را سالم نگه دارد. اگر سگ شما آنتی بیوتیک مصرف می کند (مانند داروهای حاوی سولفا، سفالوسپورین ها و پنی سیلین ها) او را از نظر علائم تحت نظر داشته باشید. اگر متوجه علائم بیماری های خود ایمنی شدید، حتما با دامپزشک خود تماس بگیرید تا سگ خود را معاینه کند.