بیماری های مرتبط با لنگش در گاوها

بیماری های مرتبط با لنگش در گاوها زیاد هستند. به طور کلی، لنگش در گاوها با برخی بیماری ها در ارتباط است. شناخت بیماری های مرتبط با لنگش در گاوها می تواند در پیشگیری از بروز عوارض احتمالی و خسارت ناشی از آن موثر باشد. لنگش در گاوها یک بیماری نیست بلکه بیشتر علامتی از بیماری است که با طیف وسیعی از بیماری زمینه ای همراه است. در حال حاضر در انگلستان، بیماری های مهم در بروز لنگش، درماتیت، بیماری خط سفید و زخم کف است، در یک بررسی صورت گرفته  از هشت گاوداری، درماتیت انگشتی را به عنوان علت 48٪ از کل لنگش، زخم کف 21٪ و بیماری خط سفید 17٪ ثبت کرده است و بیش از 90٪ لنگش مربوط به پا و آسیب دیدگی آن است. مشکلات پا اغلب در قسمت بیرونی پای عقب، دیده می شود زیرا این مناطق بیشترین وزن را تحمل می کنند.

مشکلات لنگی و بیماری های مرتبط با لنگش در گاوها را می توان در چهار دسته اصلی طبقه بندی کرد:

• پا
• شاخ
• مفصل
• پوست

 بیماری های مرتبط شاخی و لنگی در گاو ها

لامینیت

لامینیت نوعی التهاب حاد یا مزمن بافتی است که بلافاصله زیر دیواره شاخی خارجی پا قرار دارد. این بیماری با آسیب مکانیکی پا و عدم تعادل تغذیه ای منجر به رشد ضعیف شاخ می شود. همچنین لامینیت با شکمبه اسیدوز همراه است اگرچه شرایط متفاوتی هستند. با این حال، آنها سندرم وابسته به هم نیستند. لامینیت احتمال دارد به خودی خود، اغلب در هر چهار پا، لنگی ایجاد کند، اما معمولاً این یک دلیل مستعد یا عامل خطر برای انواع دیگر ضایعات لنگش، مانند زخم کف و آبسه های خط سفید است.

زخم کف پا

زخم های کف پا شایع ترین بیماری هستند و به طور معمول در پنجه خارجی پای عقبی بروز می کنند. شرایطی مانند لامینیت احتمال دارد باعث افتادن استخوان پدال شده و به استخوان زیرین کف آسیب برساند. شکل غیرطبیعی پنجه به شدت با زخم کف همراه است. در نتیجه، یک زخم در موقعیت معمول از مرکز کف پا به سمت پاشنه ظاهر می شود. زخم گاهی اوقات به صورت خونریزی ظاهر، با نرم و زرد شدن شاخ، پیشرفت می کند . توده های گوشت احتمال دارد از ناحیه زخم بیرون زده باشند.

زخم های کف می توانند باعث کاهش شدید میزان شیر شوند و ارتباط آن با باروری احتمال دارد مستقیم (درد و استرس) یا غیرمستقیم باشد. زیرا لنگش و باروری هر دو با کاهش وزن بدن افزایش می یابند. بسیاری از زخم های کف پا هرگز به طور کامل بهبود نمی یابند و گاوها ممکن است تا پایان عمر مفید خود از لنگش مزمن رنج ببرند. زخم های پوستی شاید گاوها را مستعد بیماری های زمینه ای دیگر مانند آرتروز سپتیک کنند. پیشگیری از زخم کف پا باید در جهت حفظ شکل صحیح پنجه از طریق پیرایش پا صورت بگیرد.

بیماری خط سفید

خط سفید، محلی است که دیواره سم به شاخ می پیوندد. این منطقه به طور طبیعی در شاخ ضعیف است و خاک و باکتری ها می توانند از طریق ترک ها وارد شده و باعث تشکیل آبسه، درد و لنگی شوند. ضعف اولیه در خط سفید احتمال دارد نتیجه لامینیت و رژیم غذایی نامناسب باشد. آبسه معمولاً در خارج از پنجه خارجی پای عقبی ایجاد می شود. این نوع لنگش، رایج ترین نوع لنگش در گاوهای به ویژه روی لت است. فعالیت بیش از حد در سطوح ضعیف می تواند منجر به بروز بیماری شود.

فرسایش پاشنه

فرسایش پاشنه، همچنین به عنوان پادودرماتیت نکروتیک مزمن، پوسیدگی مزمن پا، و پوسیدگی پایدار پا شناخته شده است. تقریباً همه گاوهای مسن، درجاتی از فرسایش پاشنه را نشان می دهند. این مشکل می تواند در هر چهار پا وجود داشته باشد، اما اغلب احتمال دارد فقط در قسمت های عقب پا تأثیر بگذارد. تصور می شود یک باکتری بی هوازی اجباری و تولید آنزیم های کراتولیتیک که قادر به فرسایش شاخ هستند، درگیر است. در نتیجه، احتمال دارد سم به عقب بچرخد و انگشت دیگر وزن گاو را تحمل نکند. در این وضعیت استخوان پدال می چرخد و منجر به افزایش خطر لنگش می شود. عوامل مستعد کننده این وضعیت شامل موارد زیر است:

• شرایط مرطوب و نرم کننده شاخ
• شرایط غیر بهداشتی و تکثیر باکتری
• لامینیت مزمن که منجر به شاخ بی کیفیت می شود. گاوهایی که از جیره های غذایی علوفه ای مرطوب تر تغذیه می شوند در معرض خطر فرسایش و لنگش شدید پاشنه هستند.

بیماری های پوستی و لنگیدن پا

درماتیت انگشتی

درماتیت انگشتی (DD) شایع ترین بیماری پوستی پا است که اغلب به محل نگهداری گاوها مرتبط می شود. در ایالات متحده، این بیماری اغلب به عنوان “زگیل های مودار” شناخته می شود. در انگلستان تخمین زده شده که 17-20٪ موارد لنگش ناشی از DD است . گاوهای جوان در اوایل شیردهی و آنها که سایر مشکلات پا را دارند به احتمال زیاد از DD رنج می برند.

تماس طولانی مدت با دوغاب . استفاده از تراش های دوغاب اتوماتیک با زهکشی ناکافی می تواند به راحتی استخر دوغاب را به عمق ارتفاع پاشنه گاو ایجاد کند. محوطه های حصیری، کف تخته سنگ و اطاقک های دراز و عریض میزان بروز DD را کاهش می دهد.

درماتیت انگشتی یک التهاب مسری است. این موارد اغلب در حیوان به صورت درد شدید، با یک نکروزقرمز، در نزدیکی باند کرونر ظاهر می شود که می تواند دو نوع ضایعه تولید کند:

• فرسایشی (توت فرنگی مانند)
• پرولیفراتیو (زگیل مانند)

شکل فرسایشی شایع ترین نوع آن در انگلستان دیده می شود، در حالی که ضایعات نوع پرولیفراتیو (‘زگیل مودار’) بیشتر در ایالات متحده دیده می شود. ضایعه زگیل در شرایطی مانند عفونت درمان نشده و یا در اثر واکنش تحریک مزمن پوست ایجاد می شود. در آمریكا، بررسی ها نشان داد كه 17.2٪ از گاوهای شیری ایالات متحده مبتلا به درماتیت انگشتی هستند.

درماتیت انگشتی احتمالاً به دلیل عفونت بااسپیروکت ایجاد می شود. آنها سلول های کراتینه شده را ترجیح می دهند و سمی را تولید می کنند که  به کراتولیتیک معروف است. گاوها احتمال دارد به طور مکرر به DD مبتلا شوند، در حالی که قرار گرفتن در معرض باکتری پیشگیری از بیماری بعدی را تضمین نمی کند. DD علاوه بر اینکه یک وضعیت بسیار دردناک است، که بر رفاه گاو تأثیر می گذارد، می تواند تأثیرات اقتصادی شدیدی بر تولید سیستم های لبنی داشته باشد.

افتادگی پا

افتادگی پا (که به آن پوسیدگی پا نیز گفته می شود) در اثر عفونت با Fusobacterium necrophorum ، و معمولاً به دنبال آسیب دیدن پوست بین انگشتان توسط جسم خارجی ایجاد می شود. عفونت منجر به لنگش ناگهانی، اغلب در یک اندام می شود. دمای بدن بالا می رود. التهاب ناحیه باند کرونر وجود دارد و باعث می شود که پنجه ها از هم جدا شوند و شکافی در پوست بین انگشتان دیده شود که اغلب با چرک و بافت مرده همراه است. پوست تخریب شده بوی بدی می دهد. پوسیدگی پا در بعضی از زمان های گرم سال (مرطوب، گل آلود و اغلب در هنگام چرا) احتمال دارد در گله ها شیوع داشته باشد.

بیماری های مفصلی و لنگی

آرتروز سپتیک

آرتروز سپتیک معمولاً مفصل بین استخوان پدال و استخوان فالانژ دوم را درگیر می کند. این بیماری از انتشار مستقیم عفونت ناشی از ضایعه پا (به عنوان مثال، زخم کف پا یا عفونت خط سفید) به بافت های اطراف و در نهایت شامل ساختارهایی مانند خود مفصل ناشی می شود و با التهاب مفاصل، درد حاد، کاهش اشتها و وزن و دوره های طولانی خوابیدن همراه است.

بیماری مشترک

بیماری مشترک از بیماری گوساله های تازه متولد شده است. شایعترین باکتریهای ایجاد کننده  آن E. coli و Streptococcus هستند که به تعداد زیادی در ملافه های مرطوب و کثیف یافت می شوند. باعث لنگش شدید، معمولاً در یک یا دو مفصل می شود.

آسیب دیدگی پا و لنگش در گاو

آسیب هاك (مانند رطوبت بدن و آرتریت تروماتیک) در درجه اول به دلیل تحریک مزمن مکانیکی ناشی از کفهای خشن با ملافه کم یا بدون ملافه، طراحی بد اتاقک یا ساختمان و شرایط بهداشتی نامناسب است. هایگروما نوعی التهاب در قسمت خارجی مفصل هاک است و در اثر تغییراتی در پوست و ساختارهای زیرین ایجاد می شود. پوست اغلب بدون مو، ضخیم و پوسته پوسته است. بافت های زیرین ضخیم و متورم می شوند. احتمال دارد حفره ای ایجاد شود که حاوی لخته های خون و سرم است، اما عفونت اغلب باعث ایجاد آبسه می شود که در نهایت ترکیده و تخلیه شده و توده الیافی باقی خواهد ماند.

سخن آخر

تشخیص دقیق برای درمان موفقیت آمیز و جلوگیری از لنگش مهم است. دامپزشکان و محققان شروع به یادگیری بیشتر در مورد انواع معمول لنگش از جمله علل عفونی مانند نکروز نوک انگشتان پا و درماتیت انگشتی می کنند. با ظهور اطلاعات جدید،  دامپزشکان در حال یادگیری نحوه شناسایی و تشخیص دقیق تفاوت های بیماری های مرتبط با لنگش در گاوها هستند. صاحبان گاو داری نباید تصور کنند که همه گاوهای لنگ پوسیدگی پا دارند.

مدیریت درد یک امر مهم برای بهبود نتایج رفاهی و تولید شیر در یک حیوان لنگ است. برخی دامپزشکان و تولیدکنندگان ممکن است در موارد خاص از استروئیدها مانند دگزامتازون به عنوان ضد التهاب استفاده کنند. افزایش در دسترس بودن داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAID) مانند ملوکسیکام (به عنوان مثال Metacam®) یا فلونیکسین (به عنوان مثال Banamine®) نیز به بهبود مدیریت درد در گاوهای لنگ کمک کرده است. اما بهتر است برای پیشگیری از هر گونه عوارض احتمالی و یا خسارت جبران ناپذیر قبل از هر گونه تصمیم برای مصرف دارو در گاو ها با دامپزشک مشورت کنید.

منابع:

https://www.farmhealthonline.com/disease-management/cattle-diseases/lameness/

http://www.beefresearch.ca/research-topic.cfm/lameness-64