تشخیص تومور در پرندگان

تشخیص تومور در پرندگان، مانند بیماری سرطان در انسان ها، هرچه زودتر صورت بگیرد، میزان موفقیت در درمان بیشتر و پیش آگهی آن بهتر می شود. با این حال، بسیاری از اوقات، تومورها در پرندگان تا زمانی که کاملاً بزرگ نشوند، تشخیص داده نمی شوند.

یا گاهی اوقات صاحبان حیوانات خانگی یک توده غیر طبیعی در بدن پرنده پیدا می کنند. اما تصمیم می گیرند فقط صبر کنند و ببینند که آیا توده به خودی خود از بین می رود یا خیر. در این صورت تا زمانی که آنها پرنده خود را به کلینیک دامپزشکی ببرند، تومور به اندازه زیادی رشد کرده و ممکن است به سایر نقاط بدن منتقل شود.

برداشتن تومور یا کیست های کوچک که زیاد رشد نکرده اند، بسیار ایمن تر و كم هزینه تر است. هرچه تومور بزرگ تر بشود، خطرناک تر می شود.

به طور منظم پرندگان تان را معاینه کنید و آنها را از نظر وجود توده و برجستگی های غیرطبیعی بررسی کنید. تومورهای خارجی معمولاً به راحتی قابل تشخیص هستند. ممکن است توده ای روی پوست پرنده مشاهده یا یک برآمدگی غیرمعمولی را در زیر پرهای او احساس کنید. یا ممکن است متوجه شوید پر ها به شکل نامنظمی در کنار هم قرار گرفته اند. اینها می توانند علائم وجود تومور  در پرندگان باشند.

مراجعه به دامپزشک برای تشخیص تومور در پرندگان

بهتر است هر دو هفته یک بار، به طور منظم برای معاینه پرنده خود وقت بگذارید. اگر به مشکلی برخوردید، با دامپزشک پرنده تان مشورت کنید. دامپزشک ممکن است تشخیص دهد که توده مشکوک است و باید از آن بیوپسی تهیه شود. در این روش قسمت کوچکی از توده برداشته می شود و برای بررسی به یک آزمایشگاه تخصصی ارسال می شود.

دامپزشک بدون نتایج آزمایشگاهی نمی تواند به شما بگوید این ضایعه نوع تومور سرطانی است یا خیر. زیرا ممکن است بسیاری از تومورهای خوش خیم و بدخیم و سایر برجستگی ها یکسان به نظر برسند.

تشخیص تومورهای داخلی بسیار دشوارتر است. فقط ممکن است متوجه شوید که پرنده شما نمی تواند روی پاهای خود بایستد، یا ممکن است کمتر غذا بخورد، بیشتر بخوابد یا وزن کم کند. البته این علائم همانند علائم بسیاری از بیماری های عفونی است.

تنها راه برای دانستن اینکه پرنده شما چه مشکلی دارد، انتقال پرنده به یک کلینیک دامپزشکی برای معاینه است. دامپزشک شما احتمالاً چندین آزمایش تشخیصی از جمله آزمایش خون یا رادیوگرافی (اشعه ایکس) را انجام می دهد تا مشخص کند که مشکل پرنده شما چیست.

درمان تومور در پرندگان

در بیشتر موارد، روش برداشتن تومور از طریق جراحی، برای درمان این بیماری ها توصیه می شود. تنها در صورت وجود تومور خوش خیمی که در حال رشد نیست و در محلی از بدن قرار دارد که در رفتار و فعالیتهای طبیعی پرنده تداخل ایجاد نمی کند، می توان از روش های غیر تهاجمی استفاده کرد. با این حال، اگر تومور خوش خیم در حال بزرگ شدن است یا در نقطه ای از بدن پرنده قرار دارد که باعث می شود پرنده احساس راحتی نکند، باید آن تومور برداشته شود.

پیش آگهی تومور در پرندگان

به طور کلی پیش آگهی تومور خوش خیم بهتر از تومورهای بدخیم است. در تومور خوش خیم، محل ضایعه کم و امکان متاستاز بسیار اندک است. مقابله با تومورهای بدخیم به دلیل تمایل به متاستاز (گسترش به مناطق دیگر بدن) بسیار دشوارتر است. هر چه زودتر این نوع تومورها برداشته شوند، احتمال متاستاز آنها کمتر است.

اگر تومور بدخیم از نوع خارجی باشد، معمولا تومور و همچنین بافت اطراف تومور، برداشته می شوند. مواردی وجود داشته است که دامپزشک مجبور شده است بال یا پای پرنده را قطع کند زیرا سلولهای تومور بدخیم در عضله یا استخوان قرار داشتند.

این کار ممکن است به نظر یک روش رادیکال باشد، اما گاهی اوقات این تنها اقدامی است که برای نجات جان یک پرنده می توان انجام داد.

جراحی در پرندگان

برداشتن تومور های کلیه، اندام های تولید مثلی و سایر تومورهای داخلی از طریق جراحی دشوارتر است. زیرا تومور معمولاً خون زیادی دارد و غالباً به سایر اندامها می چسبد. تلاش برای از بین بردن تومور باعث خونریزی پرنده می شود.

انجام این نوع جراحی روی سگها و گربه ها بسیار آسان تر است، زیرا آنها حیوانات بسیار بزرگتری هستند. چالش اصلی در مورد پرندگان این است که اگر آنها در کلیه خود سرطان داشته باشند، معمولاً دامپزشک نمی تواند از طریق جراحی به آن دسترسی داشته باشد، زیرا استخوان سینه و سایر اندام ها در مسیر دسترسی به آن هستند. بعلاوه، جای تردید است که پرنده بتواند از یک عمل جراحی زنده بیرون بیاید.

یک پرنده کوچک، خون زیادی برای از دست دادن ندارد. یک حقیقت غم انگیز برای صاحبان پرندگان این است که غیر از انجام مراقبت های حمایتی، برای پرنده مبتلا به سرطان نمی توان کارهای دیگری انجام داد. بعضی اوقات دامپزشکان سعی می کنند تومور را “تخریب” کنند (یعنی تا آنجا که ممکن است سلول های آن را خارج کنند) تا اندازه توده تومور را کاهش دهند.

بدیهی است که این روش درمان قطعی نیست. با این روش فقط می توان طول عمر پرنده را افزایش داد و احتمالا درد او را کاهش داد.

شیمی درمانی برای پرندگان

در برخی موارد، از شیمی درمانی و پرتودرمانی برای درمان تومورهای بدخیم استفاده می شود، به خصوص اگر احتمال گسترش آن وجود داشته باشد. معمولاً این روشهای درمانی همزمان با جراحی و فقط در شرایطی که پرنده در وضعیت نامناسبی به سر می برد و با انجام آنها “چیزی برای از دست دادن” ندارد، استفاده می شوند.

در شیمی درمانی از داروهای خطرناک و بسیار سمی استفاده می کند. هیچ تضمینی وجود ندارد که پرنده شما بتواند در برابر این روش درمانی مقاومت کرده و زنده بماند.

دو داروی شیمی درمانی مورد استفاده، یعنی سیس پلاتین و کاربوپلاتین، به طور قطع سلول های سرطانی را از بین می برند، اما می توانند به سلول های مغز استخوان که تولید کننده گلبول های سفید خون و گلبول های قرمز هستند، آسیب برسانند. هر پرنده ای که تحت این نوع درمان باشد، باید تحت نظارت دقیق قرار بگیرد تا اطمینان حاصل شود که تعداد گلبول های سفید خون او خیلی پایین نمی آید.

درمان های پرتوی نیز می توانند عوارض جانبی منفی زیادی داشته باشند. تلاش برای تابش پرتو به ناحیه كوچكی كه مبتلا به سرطان است، چالش برانگیز است، بنابراین بخش بزرگی از بدن حیوان را تحت تابش قرار می دهند. با این کار سلول های سرطانی از بین می روند، اما مغز استخوان و سلول های سالم پرنده نیز آسیب می بیند.

پیش آگهی تومور های پوستی پرندگان

پیش آگهی تومور و سرطان پوست پرندگان به نوع تومور، محل قرارگیری تومور و سرعت رشد آن بستگی دارد.

اگر یک تومور خارجی، خوش خیم باشد، احتمال دارد پرنده شما خوب شود. اما اگر تومور بدخیم باشد و در جایی از بدن پرنده شما واقع شود که جراحان قادر به دسترسی به آن نباشند، متأسفانه پیش آگهی آن، خیلی خوب نخواهد بود.

مبارزه با سرطان در حیوانات دشوار تراست. به عنوان مثال اگر فردی به سرطان کبد مبتلا شود، پروتکل های درمانی مشخصی برای درمان بیماری وجود دارد. اما هنوز در مورد پرندگان خانگی، پروتکل درمانی مشخصی تدوین نشده است. علت اصلی این امر وجود تعداد بسیار زیاد از گونه های پرندگان است که هر کدام به پروتکل درمانی خاص خود نیاز دارند.

تومور ها در پرندگان هر چقدر سریع تر تشخیص داده شوند، احتمال موفقیت در درمان آنها بیشتر خواهد بود. به خصوص اگر تومور، خوش خیم باشد، می توان با هزینه کم و به کمک روش های نسبتا ساده، این بیماری را کنترل کرد.

سخن آخر

پس از تشخیص تومور در پرندگان، معمولاً برداشتن جراحی توصیه می شود. بسته به اندازه تومور و محل آن، این جراحی ممکن است دشوارتر و سخت تر از جراحی مشابه در سگ یا گربه باشد. بنابراین، هرچه حیوان خانگی زودتر معاینه شود، احتمال یک عمل جراحی موفقیت آمیز بیشتر است. همه تومورها قابل برداشت نیستند. دامپزشک شما باید در مورد اینکه آیا قابل حذف است یا خیر قضاوت کند

هرگونه توده را سریعاً توسط دامپزشک معاینه کنید. بعضی از توده ها می توانند آبسه باشند، که توسط ارگانیسم های عفونی مانند باکتری ایجاد می شوند. برخی از تورم هایی که روی پرنده خود مشاهده می کنید ممکن است در واقع عضوی از بدن باشد که به دلیل بیماری متورم یا بزرگ شده است. اگر پرنده ماده باشد، تورم شکمی که احتمال می دهید تومور باشد ممکن است در واقع تخمک باشد.

شیمی درمانی و پرتودرمانی مدت زیادی نیست که در پرندگان خانگی استفاده می شود، بنابراین بیشتر دامپزشکان تجربه ای در مورد آن ندارند. این روش ها هنوز هم به عنوان درمان های رادیکال یا تجربی در نظر گرفته می شوند. اگر هرکدام از این روش های درمانی را برای پرنده خود انتخاب کنید. برای انجام این کار احتمالاً باید به یک کلینیک دامپزشکی ویژه یا یک بیمارستان آموزشی دامپزشکی بروید.

منبع:

https://be.chewy.com/lumps-and-tumors-in-birds