زخم قرنیه در سگ ها

زخم قرنیه در سگ ها، علل متعددی دارد. فرسایش چند لایه اپیتلیوم را فرسایش قرنیه یا سایش قرنیه می نامند. زخم قرنیه فرسایش عمیق تر از تمام اپیتلیوم و به استروما است. با زخم قرنیه، مایع در استروما تجمع می یابد و ظاهری کدر به چشم می بخشد. اگر فرسایش از طریق اپیتلیوم و استروما به عمیق ترین سطح غشای دسمت برود، دسمتوسل تشکیل می شود. دسمتوسل یک بیماری بسیار جدی است. اگر غشای دسمت پاره شود، مایع داخل کره چشم به بیرون نشت می کند، چشم فرو می ریزد و آسیب جبران ناپذیری ایجاد می شود.

قرنیه، غشاء براق جلوی کره چشم است. آن را به عنوان یک پنجره واضح تصور کنید. برای درک زخم قرنیه، ابتدا باید بدانید که قرنیه چگونه ساخته شده است. سه لایه در قرنیه وجود دارد که همه آنها از سلولهای بسیار تخصصی پوست تشکیل شده اند. بیرونی ترین آنها اپیتلیوم که یک لایه بسیار نازک از سلول ها است. در زیر اپیتلیوم استروما قرار دارد که بافت حمایتی اصلی قرنیه است. عمیق ترین لایه غشای Descemet است. از آنجا که همه لایه های قرنیه شفاف هستند، مشاهده لکه ها بدون رنگ آمیزی و هنگام بررسی بافت در زیر میکروسکوپ ، امکان پذیر نیست.

زخم قرنیه چگونه ایجاد می شود؟

دلایل متعددی برای ایجاد زخم قرنیه در سگ ها وجود دارد. زخم احتمال دارد در اثر ضربه ناگهانی ایجاد شود، مانند هنگامی که سگ چشم خود را روی فرش می مالد، یا به دلیل پارگی باشد، مانند خراش گربه یا تماس با جسم تیز. علت شایع دیگر، سوختگی شیمیایی قرنیه است. این وضعیت می تواند زمانی رخ دهد که یک ماده شیمیایی یا تحریک کننده مانند شامپو یا گرد و غبار وارد چشم شود.

علل کمتر شایع زخم قرنیه شامل عفونت های باکتریایی، ویروسی و سایر بیماری ها است. حتی احتمال دارد بیماری از چشم سرچشمه گرفته و یا ثانویه به بیماری در نقاط دیگر بدن تبدیل شوند. نمونه هایی از بیماری ها که می تواند حیوان خانگی را مستعد زخم قرنیه کند عبارتند از:

• دیستروفی اپیتلیال، که ضعیف شدن قرنیه است و می تواند در برخی نژادها مانند بوکسور به ارث برسد.
• keratoconjunctivitis sicca KCS با کاهش تولید اشک منجر به خشک شدن قرنیه می شود.
• بیماریهای غدد درون ریز مانند دیابت، بیماری کوشینگ (هیپرآدرنوکورتیسیسم) و کم کاری تیروئید در سگ

زخم قرنیه چگونه بر سگ تأثیر می گذارد؟

زخم قرنیه بسیار دردناک است. بیشتر سگ ها چشم آسیب دیده را به پنجه یا فرش می مالند تا این درد شدید را تسکین دهند. برای محافظت از چشم، پلک ها را محکم بسته نگه می دارند. گاهی اوقات ترشحاتی در گوشه چشم جمع می شود یا از صورت پایین می رود.

زخم قرنیه چگونه تشخیص داده می شود؟

سایش سطحی قرنیه بدون آزمایشات و تجهیزات خاص عموماً قابل مشاهده نیست. زخم قرنیه با استفاده از لکه های خاصی مانند فلورسئین تشخیص داده می شود. قطره ای از این لکه روی قرنیه قرار می گیرد. به رنگ سبز می شود و به مناطق زخم می چسبد. زخم های بزرگ به آسانی قابل مشاهده هستند، در حالی که زخم های کوچک شاید با استفاده از چراغ ها و فیلترهای چشم پزشکی خاص تقویت شوند. آزمایش لکه فلورسئین رایج ترین آزمایش چشمی است که انجام می شود و اگر زخم حاد و بسیار سطحی باشد احتمال دارد تنها آزمایش مورد نیاز باشد. اگر زخم مزمن یا بسیار عمیق است، احتمال دارد قبل از استفاده از لکه یا داروهای دیگر، نمونه هایی برای کشت و مطالعه سلولی گرفته شود.

در مورد ۱۰ نژاد سگ که زیاد عمر می کنند. اطلاعات بیشتری کسب کنید.

آیا سایش قرنیه به دسمتوسل تبدیل می شود؟

دامپزشکان اغلب آنتی بیوتیک های موضعی وسیع را برای ساییدگی های ساده قرنیه یا زخم های سطحی تجویز می کنند. علیرغم این درمان، فرسایش یا زخم گاهی می تواند ادامه یابد یا بدتر شود. از آنجا که این احتمال دارد منجر به از دست دادن دائمی بینایی شود، سگ باید بعد از دو تا سه روز مجددا معاینه شود تا مشخص کند آیا بهبودی به درستی پیش می رود یا خیر. اگر بهبودی به طور عادی پیشرفت نمی کند یا عارضه ای ایجاد می شود، دامپزشک درمان یا جراحی را توصیه می کند.

گاهی اوقات سگ به آنتی بیوتیک چشم حساس می شود. اگر به نظر می رسد سگ بعد از مصرف دارو درد بیشتری دارد، آن را قطع کرده و بلافاصله با دامپزشک خود تماس بگیرید.

زخم قرنیه بسیار دردناک است، بنابراین چشم معمولاً محکم بسته می شود. آتروپین درد را تسکین می دهد اما مردمک را نیز بطور گسترده ای گشاد می کند. بنابراین، چشم به نور بسیار حساس است و بسیاری از سگها در معرض نور شدید چشم را می بندند. اتساع چشم احتمال دارد چند روز پس از قطع دارو ادامه یابد.

مجاری اشکی، اشک های چشم را به پشت بینی تخلیه می کنند، سپس در گلو تخلیه می شوند. داروهای چشمی احتمال دارد از طریق مجاری اشکی تخلیه شده و در نهایت به گلو برسند، جایی که مزه آنها احساس می شود. آتروپین و بسیاری دیگر از داروهای چشایی طعم بسیار تلخی دارند که می تواند باعث آبریزش و سوزش دهان شود.

زخم قرنیه چگونه درمان می شود؟

درمان بستگی به وجود سایش، زخم قرنیه یا دسمتوسل دارد. خراش های قرنیه معمولاً در عرض سه تا پنج روز بهبود می یابند. داروها برای پیشگیری از عفونت های باکتریایی (قطره یا پماد آنتی بیوتیک چشم) و تسکین اسپاسم و درد (قطره یا پماد آتروپین چشم) استفاده می شود.

قطره های آنتی بیوتیک فقط برای مدت کوتاهی موثر هستند، بنابراین باید مرتباً استفاده شوند. پمادها کمی بیشتر دوام می آورند اما هر چند ساعت یکبار نیاز به تکرار دارند. برای دستیابی به بهترین نتیجه، استفاده از آنتی بیوتیک باید بسته به شرایط حیوان خانگی و پذیرش دارو، هر چهار تا شش ساعت تجویز شود. از طرف دیگر، آتروپین به طور کلی ساعت های زیادی طول می کشد تا اثر کند بنابراین این دارو فقط هر 12 تا 48 ساعت مورد نیاز است.

در صورت وجود زخم قرنیه یا دسمتوسل، باید اقدامات لازم برای محافظت از چشم و ارتقاء بهبودی انجام شود. از آنجایی که سگ ها از چسب های چشمی به خوبی استفاده نمی کنند، احتمال دارد برای محافظت از آسیب و بهبودی عادی نیاز به جراحی باشد. در موارد خاص، شاید جراحی برای برداشتن لایه های مرده یا ضعیف بهبود یافته بافت قرنیه (گرات کراتکتومی) یا انجام پیوند ضروری لازم باشد. دامپزشک بهترین جراحی را برای بهینه سازی بهبود سگ انتخاب می کند.

در مورد خارش در سگ، از علل تا درمان خانگی اطلاعات بیشتری کسب کنید.

آیا از بی حسی موضعی روی قرنیه استفاده کنیم؟

اغلب از بی حسی موضعی برای بی حس کردن قرنیه استفاده می کنند تا آزمایشات تشخیصی انجام شود. با این حال، این داروها برای بافت قرنیه سمی هستند و احتمال دارد بهبود را به تاخیر بیاندازند. هنگامی که با احتیاط مصرف می شوند، برای یکبار استفاده ایمن هستند. آتروپین رایج ترین دارو برای کاهش درد و ناراحتی سگ به دلیل زخم قرنیه است. برخی از سگها شاید از استفاده داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) سود ببرند. دامپزشک در مورد اینکه آیا آنها برای حیوان خانگی بی خطر و مناسب هستند مشورت می کند.

بهترین راه برای تشخیص بهبود یافتن قرنیه، تکرار آزمایش لکه فلورسئین است. بسته به شدت ضایعه و پیشرفت بهبود، این عمل توسط دامپزشک هر یک تا هفت روز پس از شروع درمان انجام می شود. هرگز درمان را به تنهایی قطع نکنید.

در قرنیه طبیعی هیچ رگ خونی وجود ندارد. با این حال، هنگامی که زخم قرنیه یا دسمتوسل رخ می دهد، بدن با تشکیل یک منبع خون جدید در سطح قرنیه از طریق فرآیندی به نام نئوواسکولاریزاسیون باعث بهبودی می شود. عروق جدید از صلبیه (قسمت سفید چشم) شروع شده و از قرنیه به زخم می گذرد.

نئواسکولاریزاسیون باعث بهبودی زخم می شود. عروق جدید پس از التیام زخم روی قرنیه باقی می مانند. اگر زیاد باشند، مانع بینایی می شوند. بنابراین، باید اندازه آنها را به حداقل برسانید. پس از بهبود کامل زخم، دامپزشک احتمال دارد بسته به میزان عروق خونی، چند روز تا چند هفته قطره یا پماد حاوی کورتیکواستروئید را تجویز کند تا اندازه عروق خونی کاهش یابد.

بهتر است که از کورتیکواستروئیدها (استروئیدها) در چشم استفاده نشود زیرا روند بهبود را کند یا متوقف می کند و احتمال دارد عوارض جدی ایجاد کند. دامپزشک قبل از شروع این نوع دارو، آزمایش رنگ فلورسئین را تکرار می کند. اگر از استروئیدها استفاده می کنید و چشم دوباره دردناک می شود، فوراً استروئیدها را قطع کرده و چشم حیوان خانگی خود را توسط دامپزشک معاینه کنید.

منبع:

https://vcahospitals.com/know-your-pet/corneal-ulcers-in-dogs