فولیکولیت در سگ چیست؟

فولیکولیت در سگ یک بیماری پوستی شایع در است که اغلب در نتیجه عفونت باکتریایی ایجاد می شود. این عفونت باکتریایی ممکن است ناشی از حساسیت های پوستی، حساسیت به کک یا بیماری های هورمونی از جمله بیماری کوشینگ و کم کاری تیروئید باشد. علائم فولیکولیت در سگ ها شامل خارش، قرمزی، تورم، برجستگی های روی پوست و نواحی گرد ریزش مو است. درمان معمولاً شامل ترکیبی از آنتی بیوتیک ها و شامپوهای دارویی است.

فولیکولیت به عنوان یکی از شایع ترین بیماری های پوستی سگ ها، در برخی از مراحل زندگی سگ ها را تحت تأثیر قرار می دهد. خوشبختانه، درمان این عارضه اغلب با توجه دامپزشکی نسبتاً آسان است.

با این حال، بسیاری از موارد فولیکولیت در سگ ها مستعد عود هستند و ممکن است بعد از مدتی علائم حیوان دوباره برگردند. تا زمانی که عوامل زمینه ای که باعث این عارضه می شوند را کشف کنید احتمال عود مجدد وجود دارد.

فولیکولیت به التهاب در فولیکول های موی سگ اشاره دارد. تعدادی از عوامل مختلف وجود دارد که می تواند باعث فولیکولیت شود، اگرچه شایع ترین علت عفونت باکتریایی است. در بسیاری از موارد، اصطلاح فولیکولیت باکتریایی به جای عفونت پوست هنگام توصیف وضعیت پوست سگ استفاده می شود.

علل فولیکولیت در سگ ها

اکثریت قابل توجهی از موارد فولیکولیت با عفونت باکتریایی در سگ ها مرتبط است. هر سگ دارای جمعیت طبیعی باکتری است که روی سطح پوست زندگی می کند. در بیشتر سگ ها، این باکتری های طبیعی پوست هیچ مشکل یا نشانه ای از بیماری ایجاد نمی کنند. با این حال، در برخی از سگ ها، باکتری های طبیعی پوست خارج از کنترل تکثیر می شوند و باعث عفونت و التهاب در فولیکول های مو و سایر لایه های پوست می شوند. این منجر به فولیکولیت می شود.

شایع ترین علت فولیکولیت، آلرژی های پوستی زمینه ای است. سگ ها ممکن است به آلرژن های محیطی استنشاقی، مواد غذایی یا کک حساسیت داشته باشند. هر یک از این آلرژی ها می تواند سگ را بیشتر در معرض ابتلا به فولیکولیت باکتریایی قرار دهد. بیماری های غدد درون ریز (هورمونی) مانند بیماری کوشینگ و کم کاری تیروئید نیز می توانند سگ را مستعد ابتلا به فولیکولیت کنند، و همچنین اختلالات ایمنی نیز ممکن است.

برخی از موارد فولیکولیت در سگ ها موضعی هستند و تنها بخش کوچکی از پوست را تحت تأثیر قرار می دهند. فولیکولیت موضعی ممکن است در اثر ضربه به خود، موهای رشد کرده، پینه های فشاری یا سایر عوامل موضعی که آن ناحیه را مستعد عفونت های پوستی می کند، ایجاد شود. عفونت های پینه، کیست های بین انگشتی (تورم هایی که بین انگشتان پا ایجاد می شود) و آکنه چانه همگی انواع شایع فولیکولیت موضعی هستند که ممکن است در سگ ها دیده شوند.

انواع فولیکولیت در سگ

در حالی که بیشتر موارد فولیکولیت ناشی از عفونت باکتریایی است، فولیکولیت غیر باکتریایی نیز ممکن است رخ دهد. دو عامل شایع فولیکولیت غیر باکتریایی عفونت های قارچی و کنه های پوستی هستند. کرم حلقوی (عفونت قارچی) فولیکول مو را آلوده کرده و باعث فولیکولیت و ریزش مو می شود. کنه دمودکس (نوعی جرب) نیز فولیکول مو را آلوده کرده و باعث فولیکولیت و ریزش مو می شود.

باهوش ترین نژاد سگ ها کدامند؟

علائم فولیکولیت در سگ ها

هنگامی که فولیکول مو ملتهب می شود، ممکن است تغییرات قابل مشاهده ای در پوست ایجاد کند. حتی احتمال دارد علائم التهاب مانند خارش، قرمزی و تورم را مشاهده کنید. پوسچول روی سگ ها نیز می تواند نشانه شایع فولیکولیت باشد. علاوه بر این، التهاب فولیکول مو اغلب منجر به ریزش مو می شود. علائم فولیکولیت در سگ ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• خارش
• سرخی
• تورم
• ریزش مو
• پاپول (برآمدگی های قرمز رنگ روی پوست)
• پوسچول (برجستگی های پر از چرک، مانند جوش)
• هایپرپیگمانتاسیون (تغییر رنگ پوست ناشی از التهاب مزمن)
• کلارت های اپیدرمی (مناطق گرد ریزش مو با لایه برداری پوست)

برخی از سگ ها ممکن است علائم بسیار واضح التهاب پوست را نشان دهند، در حالی که سگ های دیگر احتمال دارد علائم خفیف تری داشته باشند. تغییرات پوستی مرتبط با فولیکولیت ممکن است کل بدن را تحت تاثیر قرار دهد یا ممکن است بسته به علت فولیکولیت سگ شما در یک منطقه متمرکز شود.

فولیکولیت سگ چگونه تشخیص داده می شود؟

فولیکولیت برای تشخیص نیاز به ویزیت دامپزشکی دارد. دامپزشک شما ابتدا یک معاینه فیزیکی انجام می دهد، سلامت کلی سگ شما را ارزیابی می کند و توجه دقیقی به پوست سگ شما خواهد داشت. دامپزشک شما به دنبال ضایعات منطبق با فولیکولیت خواهد بود، در حالی که به دنبال علائم کک یا سایر علل احتمالی فولیکولیت نیز خواهد بود.

از خراش پوست برای رد کنه های پوستی استفاده می شود، در حالی که از کشت قارچی و یا معاینه لامپ وود برای رد کرم حلقوی استفاده می شود. دامپزشک شما همچنین ممکن است بیوپسی پوست را برای رد سایر انواع بیماری های پوستی توصیه کند.

هنگامی که دامپزشک شما تشخیص داد که سگ شما فولیکولیت باکتریایی دارد، ممکن است آزمایشات اضافی برای تایید تشخیص و مشخص کردن بیشتر عفونت سگ شما توصیه شود. دامپزشک شما ممکن است سیتولوژی پوست را انجام دهد، که در آن نمونه ای از باقی مانده از سطح پوست جمع آوری شده و زیر میکروسکوپ بررسی می شود. سیتولوژی پوست به دامپزشک شما اجازه می دهد تا به دنبال باکتری و مخمر روی سطح پوست باشد. دامپزشک شما همچنین ممکن است کشت و حساسیت باکتریایی را توصیه کند تا مشخص شود کدام باکتری باعث فولیکولیت سگ شما می شود و کدام آنتی بیوتیک در برابر آن باکتری ها موثرتر است.

در موارد فولیکولیت مکرر یا مزمن، دامپزشک شما ممکن است آزمایشی را برای تعیین علت زمینه ای بیماری پوستی سگ شما توصیه کند. این آزمایشات ممکن است شامل آزمایش خون، آزمایش ادرار و آزمایش آلرژی باشد.

بیماری های کشنده اما قابل پیشگیری در سگ‌ ها کدامند؟

فولیکولیت سگ چگونه درمان می شود؟

درمان فولیکولیت باکتریایی معمولاً به ترکیبی از داروهای سیستمیک و موضعی نیاز دارد. آنتی بیوتیک های سیستمیک (کل بدن) یکی از پایه های درمان هستند که به از بین بردن عفونت های باکتریایی در عمق پوست کمک می کنند. این آنتی بیوتیک ها معمولاً به صورت خوراکی تجویز می شوند، اگرچه در برخی موارد ممکن است تزریق طولانی مدت توصیه شود. شامپوی دارویی اغلب به عنوان کمکی برای درمان آنتی بیوتیکی سیستمیک تجویز می شود. این درمان ها حداقل به مدت سه هفته ادامه می یابد و برخی از سگ ها برای از بین بردن عفونت خود به چندین ماه درمان نیاز دارند.

دامپزشک شما احتمالاً یک قرار ملاقات برای بررسی مجدد پوست سگ شما پس از دو تا سه هفته درمان تعیین می کند تا پاسخ سگ شما به درمان را ارزیابی کند و اطمینان حاصل کند که داروها خیلی زود قطع نمی شوند.

بسیاری از سگ ها نیز نیاز به درمان دارند که علت اصلی فولیکولیت باکتریایی آنها باشد. به عنوان مثال، سگ مبتلا به فولیکولیت ناشی از آلرژی های محیطی احتمالاً به داروهایی برای کنترل التهاب پوست نیاز دارد. بدون توجه به التهاب پوست، از بین بردن فولیکولیت سگ شما دشوار خواهد بود.

اگر فولیکولیت سگ شما ناشی از کرم حلقوی یا کنه دمودکس باشد، دامپزشک درمان های مناسبی را برای از بین بردن این ارگانیسم ها تجویز می کند. انواع درمان ها هم برای کرم حلقوی و هم برای دمودکس موجود است، بنابراین دامپزشک شما مناسب ترین درمان را برای سگ و شرایط خاص خانواده تان انتخاب می کند.

هنگامی که دامپزشک شما علت فولیکولیت شکم شما را کشف کرد، می تواند به شما کمک کند تا یک برنامه درمانی مناسب را انجام دهید. درمان ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

فولیکولیت باکتریایی

ممکن است برای از بین بردن کامل پیودرمای عمیق به یک دوره درمانی گسترده نیاز باشد. درمان فولیکولیت باکتریایی اغلب رویکردی سه جانبه دارد که از داروهای موضعی، آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی و مدیریت علت زمینه‌ای استفاده می‌کند. داروهای موضعی شامل شامپوهای ضد میکروبی، کرم‌ها، پمادها و اسپری‌هایی هستند که ممکن است با آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی ترکیب شوند تا یک دوره درمانی طولانی مدت برای ریشه‌کنی کامل عفونت باکتریایی انجام شود.

فولیکولیت قارچی

درمان فولیکولیت قارچی ممکن است شامل داروهای موضعی و شامپوهای دارویی باشد. برخی از بیماری های قارچی، مانند بلاستومایکوز، ممکن است نیاز به داروهای ضد قارچی سیستمیک برای چند ماه داشته باشند تا بدن از شر ارگانیسم های قارچی خلاص شود.

فولیکولیت اختلال غدد درون ریز

این عفونت تنها در صورتی قابل درمان است که بیماری زمینه ای مدیریت شود. خوشبختانه، کم کاری تیروئید در سگ ها با داروی روزانه قابل کنترل است. با این حال، درمان بیماری کوشینگ می‌تواند پیچیده‌تر باشد و درمان مادام العمر با یا بدون جراحی ممکن است ضروری باشد.

فولیکولیت ناشی از انگل

فولیکولیت ناشی از انگل ها علاوه بر مدیریت عفونت به جا مانده از گاز گرفتن و جویدن حشرات، نیاز به درمان انگل خارجی نیز دارد. برای محافظت از توله سگ شما در برابر تمام مراحل زندگی این آفات باید به طور منظم داروهای پیشگیری از کک و کنه انجام شود، در حالی که کنه های جرب را می توان با شامپو و داروهای خوراکی از بین برد.

به خاطر داشته باشید که بسیاری از موارد فولیکولیت یک علت زمینه ای دارند که باید برای از بین بردن موفقیت آمیز پوسچول ها و پاپول های شکم شما نیز درمان شود. یک دوره آنتی بیوتیکی ساده ممکن است برای درمان یک مورد خفیف فولیکولیت کافی باشد، اما درمان اضافی اغلب لازم است.

آیا بنادریل برای سگ ها بی خطر است؟

آیا فولیکولیت در برخی از نژادهای سگ شایع تر است؟

در حالی که فولیکولیت هیچ گونه تمایلی به نژاد ندارد و می تواند هر حیوان خانگی را تحت تأثیر قرار دهد، شرایط زمینه ای که معمولاً منجر به رشد آن می شود بیشتر در نژادهای خاص رخ می دهد. به عنوان مثال، نژادهایی که مستعد ابتلا به آلرژی های پوستی هستند که می تواند منجر به فولیکولیت شود عبارتند از:

• بوستون تریر
• بوکسورها
• شارپیس چینی
• Dalmations
• گلدن رتریور
• رتریورهای لابرادور
• لهاسا آپسوس
• شیتزو
• تریر اسکاتلندی
• تریر سفید وست هایلند
• فاکس تریر مو سیمی

بیماری‌های متابولیک که احتمال ایجاد فولیکولیت را افزایش می‌دهند، مانند بیماری کوشینگ یا کم‌کاری تیروئید، نیز نژادهای خاص را بیشتر از سایرین تحت تأثیر قرار می‌دهند.

چگونه از فولیکولیت در سگ ها پیشگیری کنیم؟

مهم ترین گام در پیشگیری از فولیکولیت، کنترل شرایط زمینه ای است که سگ ها را مستعد عفونت های باکتریایی پوستی می کند. بیشتر موارد فولیکولیت ناشی از حساسیت پوستی است. بنابراین، مدیریت آلرژی های پوستی یکی از بهترین راه ها برای جلوگیری از فولیکولیت است.

اگر سگ شما بیماری های غدد درون ریز (مانند کم کاری تیروئید یا بیماری کوشینگ) یا سرکوب سیستم ایمنی دارد، اطمینان از اینکه این شرایط به درستی مدیریت می شوند نیز می تواند در پیشگیری از فولیکولیت در سگ ها نقش داشته باشد.

شایع ترین مشکلات رفتاری در سگ ها را بشناسید.