لنفوم در سگ ها از علت تا درمان

لنفوم در سگ ها یکی از شایع ترین انواع سرطان است که سگ ها را تحت تاثیر قرار می دهد. متأسفانه اکثر انسان ها به طور مستقیم یا غیرمستقیم تحت تأثیر سرطان قرار گرفته اند و مانند انسان، سگ های همراه ما نیز می توانند به سرطان مبتلا شوند. لنفوم (که لنفوسارکوم یا LSA نیز نامیده می شود) یکی از شایع ترین انواع سرطان است که سگ ها را تحت تاثیر قرار می دهد. یادگیری بیشتر در مورد لنفوم می تواند به مراقبین حیوانات خانگی کمک کند تا بتوانند به سرعت علائم را تشخیص دهند و در دریافت کمک مورد نیاز سگ خود به طور موثر عمل کنند. تشخیص سرطان هرگز کار ساده ای نیست، اما با درک وضعیت سگ خود، می توانید با در نظر گرفتن شادی و سلامتی آنها تصمیمات آگاهانه بگیرید.

لنفوم سگ یک اصطلاح گسترده است که هر نوع سرطانی را که شامل لنفوسیت ها، نوعی گلبول سفید خون است، توصیف می کند. در واقع اشکال مختلفی از لنفوم سگ وجود دارد که به طور کلی بر اساس ناحیه بدن که در درجه اول تحت تاثیر قرار گرفته و نوع لنفوسیت درگیر، طبقه بندی می شوند.

لنفوسیت ها بخش مهمی از سیستم ایمنی هستند که آن ها را می توان در هر جایی از بدن یافت. اما تعداد زیادی از این سلول ها در غدد لنفاوی، طحال و مجرای روده یافت می شوند. از آنجایی که لنفوسیت ها در سرتاسر بدن یافت می شوند، لنفوم تقریباً در هر جایی از  بدن ممکن است ایجاد شود.

انواع لنفوم در سگ ها

انواع مختلفی از این نوع سرطان وجود دارد و می توان آنها را بر اساس نواحی یا اندامی که بر روی آنها تاثیر می گذارد نام برد. شایع ترین نوع لنفوم سگ که تقریباً 80 درصد لنفوم ها را تشکیل می دهد، لنفوم چند مرکزی است.

Multicentric به معنای داشتن بیش از یک مرکز است و این لنفوم معمولاً چندین اندام لنفاوی از جمله چندین غدد لنفاوی و شاید طحال، کبد و یا مغز استخوان را نیز درگیر می‌کند. سایر لنفوم های نسبتاً رایج سگ شامل لنفوم گوارشی (معده-روده ای)، لنفوم مدیاستن شامل غدد لنفاوی و یا تیموس درون قفسه سینه و لنفوم خارج گرهی اندام هایی مانند پوست، چشم ها، کلیه ها یا سیستم عصبی می باشد.

چرا سگ صداهای عجیبی تولید می کند؟

لنفوم در سگ ها چه علائمی را ایجاد می کند؟

نوع علائمی که ایجاد می شود به محل و مرحله لنفوم بستگی دارد. شایع ترین یافته اولیه، وجود یک یا چند غدد لنفاوی بزرگ، سفت و بدون درد است. به نظر می رسد بسیاری از سگ های مبتلا به لنفوم چند مرکزی احساس خوبی دارند، اما برخی دیگر ممکن است علائم غیر اختصاصی مانند بی حالی و از دست دادن اشتها را داشته باشند.

غدد لنفاوی در بسیاری از نقاط بدن سگ شما وجود دارد. اگرچه ده ها غدد لنفاوی در سراسر بدن وجود دارد، تنها تعداد کمی از آنها به راحتی در طول معاینه فیزیکی قابل لمس هستند. دامپزشک غدد لنفاوی محیطی و مراقبان حیوانات خانگی ممکن است بتوانند احساس کنند، برخی از این غدد لنفاوی عبارتند از:

• زیر بغل: در زیر بغل قرار دارد.
• زیر فکی: در زیر فک قرار دارد.
• پوپلیتئال: در پشت زانو قرار دارد.
• اینگوینال: در کشاله ران قرار دارد.
• Prescapular : در جلوی ناحیه شانه قرار دارد.

علائم دیگر معمولاً به محل سرطان مربوط می شوند. به عنوان مثال، در لنفوم گوارشی، سگ شما ممکن است از دست دادن اشتها، حالت تهوع، استفراغ و اسهال را تجربه کند در حالی که لنفوم در حفره قفسه سینه می تواند منجر به مشکل در تنفس شود.

علل لنفوم در سگ ها چیست؟

متاسفانه، علت لنفوم در سگ‌ها مشخص نیست. اگرچه چندین علت احتمالی مانند ویروس‌ها، باکتری‌ها، قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی و عوامل فیزیکی مانند میدان‌های مغناطیسی قوی مورد بررسی قرار گرفته‌اند، اما علت این سرطان نامشخص است. ژنتیک ممکن است در برخی موارد نقش داشته باشد.

شایع ترین علل آبریزش و ترشح بینی سگ چیست؟

لنفوم چگونه تشخیص داده می شود؟

برای تشخیص لنفوم، مرحله اولیه اغلب یک معاینه فیزیکی کامل و آسپیراسیون سوزنی ظریف از گره(های) لنفاوی بزرگ شده است.که در این آزمایش، دامپزشک سوزنی را به غده لنفاوی بزرگ شده (یا اندام دیگر) وارد می کند و تعداد کمی از سلول ها را خارج می کند. سپس این سلول ها زیر میکروسکوپ بررسی می شوند و به دنبال شواهدی از سلول های سرطانی می گردند که نشان دهنده لنفوم هستند. در مورد ضایعه پوستی، می توان بیوپسی پوست را ارائه کرد.

علاوه بر این، شمارش کامل خون، مشخصات شیمیایی و آزمایش ادرار برای شناسایی ناهنجاری ها باید انجام شود. رادیوگرافی قفسه سینه و شکم، به علاوه سونوگرافی شکم و یا بیوپسی مغز استخوان نیز ممکن است برای کمک به تعیین مرحله بیماری توصیه شود.  مراحل لنفوم بر اساس اندام‌هایی است که تحت تأثیر قرار می‌گیرند و تعداد آنها که درگیر است، همچنین مراحل فرعی بر اساس احساس حیوان خانگی و نحوه تأثیر سیستمیک روی آن‌ها است.

همه سگ هایی که غدد لنفاوی بزرگ شده دارند لنفوم ندارند. بزرگ شدن غدد لنفاوی ممکن است به دلیل عفونت یا بیماری های خودایمنی نیز رخ دهد، بنابراین دامپزشک آزمایشاتی را برای تعیین علت علائم بالینی سگ شما انجام می دهد. اگر آسپیراسیون با سوزن ظریف به دلیل محل ضایعه بی نتیجه یا غیر عملی باشد، دامپزشک شما ممکن است بیوپسی را انجام دهد. این شامل برداشتن نمونه بافت از غده لنفاوی یا ضایعه است. این نمونه پردازش و زیر میکروسکوپ بررسی می شود و به دنبال وجود لنفوم می باشد.

آزمایشات تشخیصی

 آزمایشات اضافی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• ایمونوهیستوشیمی. این آزمایش از لکه های تخصصی برای تشخیص دو نوع مختلف لنفوم استفاده می کند: لنفوم سلول B و لنفوم سلول T. تشخیص اینکه آیا لنفوم سگ شما لنفوم سلول B یا T است می تواند اطلاعاتی در مورد پیش آگهی ارائه دهد.
• فلوسیتومتری. این آزمایش دیگری است که می تواند برای تشخیص لنفوم سلول B از سلول T استفاده شود.

دامپزشک همچنین ممکن است آزمایش های اضافی را برای تعیین میزان لنفوم سگ شما توصیه کند. این آزمایش معمولاً شامل استفاده از تصویربرداری مانند اشعه ایکس یا اولتراسوند است.

چگونه از یک سگ زخمی مراقبت کنیم؟

مراحل لنفوم در سگ ها

لنفوم دارای پنج مرحله است. مرحله I و II به ندرت در سگ ها دیده می شود، در حالی که مراحل III-V شایع تر است. این مراحل به ترتیب عبارتند از:

• مرحله I: فقط یک گره لنفاوی را درگیر می کند.
•  در مرحله II: غدد لنفاوی فقط در یک طرف دیافراگم را درگیر می کند (فقط قسمت جلوی بدن یا پشت بدن را تحت تاثیر قرار می دهد).
• مرحله III: غدد لنفاوی عمومی را درگیر می کند.
• در مرحله IV:  غدد لنفاوی کبد و یا طحال را درگیر می کند.
• مرحله V: مغز استخوان، سیستم عصبی یا سایر مکان‌های غیرعادی را شامل می‌شود.

لنفوم چگونه درمان می شود؟

در حال حاضر هیچ درمان شناخته شده ای برای لنفوم سگ وجود ندارد، اما یکی از قابل درمان ترین انواع سرطان در سگ ها است. موثرترین درمان برای اکثر انواع لنفوم سگ شیمی درمانی است. طیف گسترده ای از پروتکل ها و داروهای شیمی درمانی وجود دارد که در حال حاضر برای درمان لنفوم استفاده می شود.

درمان معمولاً شامل ترکیبی از داروهای خوراکی و تزریقی است که به صورت هفتگی تجویز می شود. خوشبختانه، سگ ها شیمی درمانی را بهتر از انسان ها تحمل می کنند. آنها به ندرت موهای خود را از دست می دهند یا به نظر می رسد در طول شیمی درمانی به طور قابل توجهی احساس بیماری می کنند.

برخی از داروهای رایج مورد استفاده برای درمان لنفوم عبارتند از:

• پردنیزون
• وین کریستین
• سیکلوفسفامید
• دوکسوروبیسین

پروتکل درمان دقیق بسته به دامپزشک و مشخصات مورد متفاوت خواهد بود. خوشبختانه، بیشتر سگ ها فقط عوارض جانبی خفیفی را از شیمی درمانی تجربه می کنند و در طول درمان از کیفیت زندگی عالی برخوردار هستند. از آنجایی که لنفوم به طور کلی یک بیماری قابل درمان نیست، هدف از درمان لنفوم القای بهبودی طولانی مدت است که در طی آن تمام علائم سرطان به طور موقت ناپدید شده اند. پرتودرمانی یا جراحی گاهی اوقات می تواند گزینه ای برای لنفوسارکوم موضعی باشد، اما معمولاً با شیمی درمانی ترکیب می شود.

پیش آگهی لنفوم چیست؟

 با این حال، سگ های مبتلا به لنفوم بسیار پیشرفته هنوز هم می توانند درمان شوند و بهبودی سرطان یا بهبود معنی داری در کیفیت زندگی خود را تجربه کنند. تست های مرحله بندی همچنین به دامپزشک شما کمک می کند تا بررسی کند که آیا سگ شما شرایط دیگری دارد که ممکن است بر تصمیمات درمانی یا پیش آگهی کلی تأثیر بگذارد.

به طور متوسط، سگ‌هایی که هیچ درمانی دریافت نمی‌کنند (یا تنها با پردنیزون درمان می‌شوند) بقای مورد انتظار 4 تا 6 هفته دارند.

متوسط بهبودی با شیمی درمانی 8 تا 9 ماه است، با میانگین زمان بقا تقریباً یک سال با شیمی درمانی. با شیمی درمانی، لنفوم اغلب می تواند بهبود یابد. در حالی که لنفوم هرگز واقعاً “درمان” نمی شود، بهبودی اصطلاحی است که برای توصیف رفع موقت همه علائم لنفوم استفاده می شود. متوسط بهبودی با شیمی درمانی 8 تا 9 ماه است، با میانگین زمان بقا تقریباً یک سال با شیمی درمانی. باز هم، این فقط یک میانگین است. برخی از سگ ها زودتر می میرند و برخی بیش از یک سال عمر می کنند. دامپزشک ممکن است بتواند اطلاعات دقیق تری در مورد پیش آگهی حیوان خانگی شما ارائه دهد، اگر آزمایشات بیشتری را برای شناسایی بهتر لنفوم دنبال کنید.

آیا لنفوم در سگ ها شایع است؟

لنفوم یک سرطان نسبتا شایع است که 15 تا 20 درصد از سرطان های جدید در سگ ها را تشکیل می دهد. بیشتر در سگ های میانسال و مسن دیده می شود و برخی از نژادها مستعد هستند. به نظر می رسد گلدن رتریور، سگ باکسر، بولماستیف، باست هاند، سنت برنارد، اسکاتلندی تریر، ایردل تریر و بولداگ همگی در معرض خطر ابتلا به لنفوم هستند. این نشان می دهد که ممکن است یک جزء ژنتیکی در لنفوم وجود داشته باشد، اگرچه این مورد تایید نشده است.

چهار نوع مختلف لنفوم در سگ ها وجود دارد که از نظر شدت و پیش آگهی متفاوت هستند،و عبارتند از:

• لنفوم چند مرکزی (سیستمیک). این تا حد زیادی شایع ترین نوع لنفوم سگ است. لنفوم چند مرکزی تقریباً 80 تا 85 درصد از موارد لنفوم در سگ ها را تشکیل می دهد. در لنفوم چند مرکزی، غدد لنفاوی در سراسر بدن تحت تأثیر قرار می گیرند.
• لنفوم گوارشی. این اصطلاح برای توصیف لنفومی که بر دستگاه گوارش تأثیر می گذارد استفاده می شود. لنفوم گوارشی دومین نوع شایع لنفوم است.
• لنفوم مدیاستن. در این شکل نادر لنفوم، اندام های لنفاوی در قفسه سینه (مانند غدد لنفاوی یا تیموس) تحت تأثیر قرار می گیرند.
• لنفوم خارج گرهی. این نوع لنفوم اندام خاصی را در خارج از سیستم لنفاوی هدف قرار می دهد. لنفوم خارج گره نادر است، اما ممکن است در پوست، چشم، کلیه، ریه یا سیستم عصبی ایجاد شود.

چرا سگ من خودش را گاز می گیرد؟