6 عامل نفخ در گوسفندان
نفخ در گوسفندان اگر جزئی و خفیف باشد، مشکلی ایجاد نمی کند اما می توانید از بروز نفخ در آنها پیشگیری کنید. بر همین اساس ما در این مقاله از دام و پت، 6 عامل محرک نفخ در گوسفندان را بررسی کرده ایم. این 6 عامل را بشناسید.
شکمبه، درصد زیادی از حفره شکم نشخوارکنندگان را اشغال کرده است. این عضو، یک فضای ذخیره سازی بزرگ برای غذا است که مواد غذایی خورده شده، به سرعت وارد آن می شوند. سپس، غذای خورده شده، دوباره برگشت داده می شود، سپس دوباره جویده می شود و در فرآیندی به نام Cud-Jewing دوباره بلعیده می شود.
نشخوار کردن یا جویدن، به طور کلی، زمانی اتفاق می افتد که حیوان در حال استراحت است و غذا نمی خورد. یک گوسفند بالغ سالم، هر روز چند ساعت غذای بلعیده شده را نشخوار می کند. به طور کلی، شکمبه یک مخزن تخمیر بزرگ است. این عضو، حاوی میلیاردها میکروارگانیسم، از جمله باکتری ها و تک یاخته ها است که به نشخوارکنندگان اجازه هضم خوراک های فیبری مانند علف، یونجه و سلولز ها را می دهد.
باد به این نکته توجه داشته باشید که سایر حیوانات نمی توانند به طور موثر از این نوع مواد غذایی استفاده کنند. به طور کلی، فرآیند تخمیر در شکمبه، مقادیر زیادی گاز تولید می کند که نشخوارکنندگان با آروغ زدن، از شر آن خلاص می شوند. هر چیزی که با آروغ زدن تداخل داشته باشد، جان نشخوارکننده را تهدید می کند و ممکن است منجر به بروز وضعیتی به نام نفخ شود.
آیا نفخ شکم در گوسفندان خطرناک است؟
موارد خفیف نفخ معمولاً با موفقیت، با مصرف آنتی اسید یا بی کربنات سدیم، قابل درمان است. رتیکولوم، ارتباط نزدیکی با شکمبه دارد. مواد غذایی، به طور مداوم بین هر دو بخش مخلوط می شوند. رتیکولوم، ظاهری شبیه به یک لانه زنبوری دارد. به طور کلی، فعالیت گوارشی نسبتا کمی در omasum رخ می دهد.
به این علت که این عضو، لایه های زیادی از بافت را شامل می شود، به آن عضوی با سطح تماس بالا می گویند. در واقع، رتیکولوم عملکردی مشابه معده یک غیر نشخوارکننده دارد. یعنی ترشح آنزیم ها و اسید ها را برای تجزیه مواد مغذی، بر عهده دارد. همچنین برخی سموم وجود دارند که حتی در مقادیر کم بسیار خطرناک هستند.
به منظور اطمینان از اینکه هرگز با این مشکل مواجه نخواهید شد، در این بخش از مقاله، به تعدادی از گیاهان و سایر موارد بالقوه سمی، که برای گوسفندان مشکل ساز شناخته شده اند، اشاره کرده ایم.
جلبک سبز آبی
جلبک های سبز آبی، که اغلب در آب های راکد و با حرکت آهسته در دمای بالا یافت می شوند، می توانند گوسفند را مسموم کنند. علائم این مسمومیت، معمولاً به سرعت ایجاد می شوند و ممکن است شبیه به یک واکنش آلرژیک باشند. همچنین، ممکن است که تشنج رخ دهد، اما اغلب گوسفند بر روی زمین می افتد و می میرد.
مصرف مقادیر کمتر سم، باعث بروز ضعف و سرگیجه و به دنبال آن بهبودی می شود. در برخی موارد، بهبودی قابل قبول، پس از یک حمله طی چند روز یا چند هفته، با شواهدی از حساسیت به نور، به دست می آید. علاوه براین، ممکن است التهاب پوزه، پوست گوش، پستان یا سایر قسمت های بدن وجود داشته باشد.
زردی، در اغلب موارد دیده می شود و یبوست، یک علامت شایع است. چنین مواردی معمولاً تحت مراقبت، به خوبی بهبود می یابند.
سوسک تاول
کانتاریدیازیس (مسمومیت با سوسک تاول)، از جمله خطرات احتمالی است. سوسک های تاول دار، حاوی کانتاریدین هستند. کانتاریدین، ماده ای سمی است که به عنوان مکانیزم دفاعی در برابر شکارچیان استفاده می شود. بیش از 200 گونه مختلف از این سوسک وجود دارد و می توان آن ها را از مکزیک تا جنوب کانادا و از سواحل شرقی ایالات متحده تا غرب نیومکزیکو یافت.
کانتاریدین می تواند به شدت به گوسفندان آسیب برساند. حتی در صورت مصرف مقدار کمی از آن، گوسفند ممکن است بمیرد. گوسفندها با خوردن یونجه ای که توسط سوسک های تاول، آلوده شده اند، با کانتاریدین تماس پیدا می کنند. این ماده روغنی، حتی اگر سوسک ها در خوراک له شوند، می تواند یونجه را آلوده کند. له کردن یا از بین بردن شیمیایی سوسک ها، قدرت سم را کاهش نمی دهد.
پیشگیری از کانتاریدیازیس در گوسفندان
بررسی تک تک تکه های یونجه قبل از ارائه آن ها به گوسفندان، می تواند به کاهش احتمال بروز مسمومیت کمک کند. . گوسفندی که مقدار زیادی سم مصرف می کند، ممکن است علائم شوک شدید را بروز دهد و متأسفانه در عرض چند ساعت بمیرد.
علائم مسمومیت کشنده شامل افسردگی، اسهال، افزایش دما، افزایش ضربان نبض و تنفس و کم آبی بدن است. همچنین تکرر ادرار، به خصوص پس از 24 ساعت اول، احتمالا ایجاد خواهد شد. اگر مشکوک به مسمومیت با سوسک تاول هستید، فوراً با دامپزشک خود تماس بگیرید. اگر مراقبت های اولیه دامپزشکی ارائه شود، گوسفندان مبتلا شانس بهبودی خواهند داشت.
مسمومیت با مس
مسمومیت با مس، به طور ویژه برای گوسفندان خطرناک است. زیرا کبد آن ها مس را بسیار راحت تر از سایر حیوانات، انباشته می کند. اگرچه مصرف مس برای گوسفند ضروری است، اما مصرف بیش از حد مس، می تواند باعث بروز کم خونی، بی اشتهایی، شکنندگی استخوان ها، بی حالی، دندان قروچه، یرقان، ادرار خونی، ریزش پشم شود.
گوسفندها ده برابر بیشتر از بزها مستعد ابتلا به این بیماری هستند. مس می تواند تا یک سال، بدون هیچ علامتی در کبد گوسفند انباشته شود .تا زمانی که کبد مقدار زیادی را به یکباره آزاد کند و به گلبول های قرمز خون آنها آسیب برساند، این وضعیت پنهان می ماند. مسمومیت مس، می تواند در نتیجه کمبود مولیبدن، گوگرد، روی، کلسیم یا آسیب کبدی در رژیم غذایی، ایجاد باشد.
در صورت عدم درمان، مسمومیت با مس می تواند تنها در چند روز پس از بروز علائم، کشنده باشد. اگر مشکوک به مسمومیت با مس در گوسفند هستید، فوراً با دامپزشک تماس بگیرید. درمان دامپزشکی شامل نوشیدن روزانه مولیبدات آمونیوم و سولفات سدیم در مقادیر مشخص است (مصرف بیش از حد می تواند عواقب جدی را برای سلامتی گوسفند ایجاد کند).
بهترین روش پیشگیری، شامل حصول اطمینان از اینکه گوسفندان در رژیم غذایی خود مس بیش از حد مصرف نمی کنند، می باشد.
مسمومیت غلات
اضافه بار غلات (اسیدوز، مسمومیت دانه)، برای گوسفندان سمی است. اضافه بار غلات زمانی اتفاق می افتد که گوسفندان، مقادیر زیادی غلات می خورند. در این حالت، اسید لاکتیک تولید می شود که منجر به کند شدن روده، کم آبی و گاهی اوقات مرگ می شود.
زمانی که گوسفندان به کیسه ها یا قوطی های غلات و گلوله ها دسترسی پیدا می کنند این حالت ایجاد می شود.
علائم اضافه بار غلات گوسفند، عبارت اند از:
- اسهال
- دراز کشیدن
- ظاهر افسرده
- استفراغ کردن
- کم آبی و تشنگی
- نفخ (سمت چپ شکم)
- نهایتا، مرگ.
اگر مشکوک هستید که گوسفندان تان به اضافه بار غلات مبتلا شده است، فوراً با دامپزشک خود تماس بگیرید. درمان مشکل گوسفندان، بستگی به شدت بیماری دارد. به دنبال اضافه بار دانه، پوشش شکمبه تا شش هفته طول می کشد تا ترمیم شود و برخی از حیوانات، ممکن است دچار عفونت های ثانویه شوند که به درمان دامپزشکی نیاز دارند.
بیماری سخت افزاری
بیماری سخت افزاری، به آسیب هایی گفته می شود که می تواند در اثر خوردن چیزی که نباید مصرف شود، به ویژه قطعات سخت افزاری ساخته شده توسط انسان مانند، میخ، پیچ و منگنه، ایجاد می شود. این بیماری سخت افزاری می تواند اثرات مخربی بر هر حیوانی داشته باشد.
آفت کش ها
آفت کش ها، علف کش ها، و جونده کش ها، برای گوسفندان سمی هستند. ممکن است تعجب آور نباشد که علف کش ها و جونده کش ها، می توانند در صورت بلعیده شدن، باعث بروز مسمومیت در گوسفندان شوند. اگر گوسفند، گیاهانی را بخورد که با علف کش های اسید فنوکسی، اسپری شده اند، ممکن است بیمار شوند یا حتی بمیرند. اجازه دسترسی به مراتع تحت درمان با علف کش ها را به گوسفندان تان ندهید.
شایع ترین بیماری چشم در گوسفند را بشناسید..
دستگاه گوارش گوسفندان چگونه است؟
گوسفند، متعلق به طبقه بندی نشخوارکنندگان از حیوانات است. نشخوارکنندگان، با معده چهار حفره ای و رفتار «جویدن» مشخص می شوند. به طور کلی، گوسفندان گیاهخوار هستند، گوسفندها فقط گیاهان می خورند و به صاحبان خود متکی هستند تا مطمئن شویم که چراگاه، یونجه، غلات و آب کافی برای سالم ماندن دارند.
هنگامی که گوسفندها می چرند، سریع غذا می خورند. آن ها غذای خود را برای مدت کوتاهی می جوند و قبل از بلع، آن را با بزاق دهان مخلوط می کنند. اولین توقف در فرآیند گوارش، شکمبه (معده اول) است. شکمبه شامل آنزیم های گوارشی و میلیون ها میکروب است که شروع به تجزیه مواد غذایی می کنند.
به نظر می رسد که گوسفندان، در اغلب اوقات در حال استراحت هستند، زیرا به طور فعال چرا نمی کنند. شیردان جایی است که توده هضمی، با شیره های گوارشی بیشتری مخلوط می شود.
آیا گوسفندان استفراغ می کنند؟
نشخوار ، شکل دیگری از استفراغ و بازگشت غذا است که به موجب آن، نشخوارکنندگانی مانند بزها، گوسفندها و گاوها، مقداری غذایی که قبل را می جوند. سپس، دوباره آن را می جوند تا مواد مغذی بیشتری را از آن استخراج کنند.
آن ها به عنوان بخشی از نشخوار، دائماً غذا را بر می گردانند. اما ما انسان ها، معمولاً فقط در صورتی استفراغ می کنیم که دچار مسمومیت شویم. بنابراین استفراغ برای ما انسان ها، یک مشکل جدی است.
