نقرس در پرندگان

نقرس در پرندگان یا رسوب اورات، وضعیتی است که در آن اسید اوریک روی مفاصل یا سطح بافت در پرندگان رسوب می کند. رسوبات اورات به صورت نیمه جامد تا توده های سفید جامد هستند که می توانند نواحی تجمع یافته را متورم کرده و در نتیجه باعث درد و مشکلات حرکتی شوند. نقرس در پرندگان بسته به محل تجمع، می تواند باعث سفت شدن انگشتان پا، متورم شدن مفاصل و مشکل در نشستن یا رفع و مشکلات عصبی شود.

بیماری کلیوی یکی از علل شایع نقرس در گونه های مختلف پرندگان است. در یک پرنده سالم، اورات ها با مخاط از طریق ادرار دفع می شوند. اختلال در عملکرد سیستم کلیوی می تواند این روند را کاهش داده و در نتیجه مقدار زیادی اسید اوریک در خون باقی بماند. بدون حذف مناسب، اسید اوریک به بلورهای مونوسدیم اورات تبدیل می شود که می تواند در قسمتهای مختلف سیستم ادراری سنگ ایجاد کند یا در بافتها و مفاصل تجمع یابد.

علائم نقرس در پرندگان

رسوبات اورات می تواند بر تحرک پرندگان و همچنین عملکرد کلیه تأثیر بگذارد، که می تواند بسیاری از علائم دیده شده را ایجاد کند. علائم می تواند شبیه علائم بیماری کلیوی باشد که ممکن است در پرنده شما وجود داشته باشد. علائمی که باید مراقب آنها باشید عبارتند از:

• تشنج
• اسهال
• سستی
• بی قراری
• خودزنی
• نارسایی
• افسردگی
• علائم عصبی
• کمبود ادرار
• تشنگی زیاد
• کم آبی بدن
• کاهش وزن
• ضعف عمومی
• کاهش توده عضلانی
• از دست دادن اشتها
• مفاصل متورم و دردناک
• مشکل در پرواز و نشستن
• چیدن پر از قسمت سینوسکرام
• از دست دادن کنترل حرکت بدن
• انگشتان پا متورم، گرم و سفت هستند.
• افزایش یا کاهش چشمگیر مقدار ادرار
• رسوبات سفید در نزدیک مفاصل که از طریق پوست قابل مشاهده است.

انواع نقرس در پرندگان

دو نوع نقرس شناخته شده در پرندگان وجود دارد که معمولاً همزمان در یک پرنده رخ می دهد.

نقرس احشایی. با رسوب اورات بر روی سطوح بافت مشخص می شود، جایی که به صورت یک پوشش سفید ظاهر می شود. اورات همچنین در اندام هایی مانند پریکارد، طحال و کبد رسوب می کند. این نوع نقرس شایع ترین در طیور است، جایی که اغلب یک بیماری ثانویه است که ناشی از سنگ کلیه است. نقرس احشایی نیز معمولاً در اثر نارسایی کلیه ایجاد می شود.

نقرس مفصلی. یا نقرس سینوویال، به ندرت یافت می شود و بیشتر در پرندگانی که نقرس احشایی دارند نیز دیده می شود. این نوع باعث می شود که اورات ها به صورت مواد جامد و گچی در انگشتان پا، مفاصل، غشای سینوویال و غلاف های تاندونی مفاصل رسوب کنند. این رسوبات باعث تورم و درد التهابی می شود. نقرس مفصلی اغلب به دلیل وجود پروتئین بیش از حد در رژیم غذایی یا نقص های ارثی بر متابولیسم اسید اوریک تأثیر می گذارد.

علل نقرس در پرندگان

رسوب اورات در مفاصل، بافتها و اندامها ناشی از افزایش سطح اسید اوریک در خون یا هایپراوریسمی است. این، به نوبه خود، ناشی از اختلال در روند طبیعی متابولیسم اسید اوریک است و می تواند در مشکلات موجود در رژیم غذایی، کلیه ها یا دستگاه ادراری ایجاد شود.

عوامل زیادی می توانند باعث افزایش این سطوح شوند که عبارتند از:

• کم آبی بدن
• پیلونفریت
• کریپتوسپوریدیوز
• آنتی بیوتیک ها
• کمبود ویتامین A یا B12
• بیماری کلیوی یا نارسایی
• رژیم غذایی سرشار از کلسیم
• قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین
• پروتئین بیش از حد در رژیم غذایی
• عدم تعادل آمینو اسید در رژیم غذایی
• سنگ کلیه یا تشکیل سنگ در سیستم ادراری
• قرار گرفتن در معرض مایکوتوکسین ها مانند اوسپورئین
• نقایص ارثی که بر متابولیسم اسید اوریک تأثیر می گذارد.
• قرار گرفتن در معرض آفت کش ها، علف کش ها یا سموم دیگر
• قرار گرفتن در معرض نفروتوکسین، مانند آمینوگلیکوزید، دی کرومات پتاسیم یا کلرید جیوه
• عفونت های ویروسی، مانند ویروس برونشیت عفونی، ویروس نفریت پرندگان و آنفلوانزای نوع A

تشخیص نقرس در پرندگان

تشخیص با علائم و سابقه محیط پرنده، سلامتی، رژیم غذایی، قرار گرفتن در معرض سموم و عفونت ها، زمینه ژنتیکی و رفتار شروع می شود. اگر پرنده شما اخیراً تغییرات غذایی یا مکمل غذایی داشته است، حتماً به دامپزشک خود اطلاع دهید. معاینه فیزیکی می تواند نواحی دردناک و ناهنجاری ها را نشان دهد.

آزمایشات مختلفی انجام می شود که نه تنها می تواند سطح اسید اوریک را افزایش دهد، بلکه وجود هرگونه سم، عفونت یا بیماری کلیوی را نیز نشان می دهد. آزمایشات شامل آزمایش خون و سرم، آزمایش های میکروبیولوژیکی، کشت و لکه های مختلف، بررسی میکروسکوپی، تجزیه و تحلیل ادرار، شناورسازی مدفوع و آسپیراسیون با استفاده از یک سوزن ظریف برای یافتن کریستال های اسید اوریک است.

برای ارزیابی عملکرد کلیه و اندام ها می توان از اسکن تی گرافی کلیه، اشعه ایکس، MRI، سی تی اسکن و سونوگرافی استفاده کرد و می تواند تعیین کند که آیا بیماری کلیوی بر پرنده شما تأثیر می گذارد یا خیر. بیوپسی کلیه تنها راه قطعی برای تأیید نوع و شدت بیماری کلیوی است و می تواند به روش های مختلفی از جمله با آندوسکوپی انجام شود.

درمان نقرس در پرندگان

بسیاری از بیماریهای نقرس و بیماری کلیوی را می توان از طریق درمانهای دارویی و حمایتی، با هدف درمان علت اختلال در متابولیسم اسید اوریک مدیریت کرد. جراحی ممکن است دشوار باشد، و ممکن است فقط در موارد شدید مورد نیاز باشد.

در صورت تجمع سریع نقرس، همراه با الکترولیت و داروهای ادرارآور مانند مانیتول یا فوروزماید، درمان مایع تهاجمی برای تشویق دفع از طریق ادرار تجویز می شود. رژیم غذایی پرنده شما به احتمال زیاد برای رفع هرگونه عدم تعادل مانند سطح پروتئین و کلسیم اصلاح می شود و ممکن است به دنبال افزودن غلات کامل، میوه ها و سبزیجات باشد. مکمل ویتامین A یا اسیدهای چرب امگا 3 اغلب به ویژه در موارد بیماری کلیوی تجویز می شود.

آلوپورینول ممکن است برای کاهش تولید اسید اوریک در پرنده شما تجویز شود، در حالی که کلشی سین برای کاهش هایپراوریسمی تجویز می شود. آنها اغلب تا زمانی که علائم هیپروریسم و ​​نقرس برطرف نشوند با هم استفاده می شوند.

با استفاده از بیهوشی، جراحی برای حذف رسوبات اسید اوریک در مفاصل و بافت ها انجام می شود. بیماری کلیوی همچنین ممکن است از جراحی برای برداشتن سنگ یا کلیه های آسیب دیده سود ببرد، اما می تواند مشکل تر باشد.

بازیابی نقرس در پرندگان

بهبود نقرس متغیر است و بستگی به شدت وضعیت پرنده شما و هر شرایطی دارد که ممکن است باعث نقرس شده باشد. بیماریهای کلیوی می تواند کشنده باشد و بسیاری از آنها میزان ضعیفی از بهبود را به همراه دارند. برخی از شرایط را می توان حل یا مدیریت کرد. دامپزشک شما بر اساس مورد خاص خود درباره شانس بهبود پرنده شما صحبت خواهد کرد.

در خانه، شما باید در صورت نیاز رژیم غذایی خود را تغییر دهید و هرگونه دارو یا مکمل توصیه شده توسط دامپزشک را تجویز کنید. اگر جراحی انجام شد، احتمالاً باید پانسمان را عوض کرده و مراقبت های حمایتی را ارائه دهید. دامپزشک شما ممکن است در طول درمان آزمایش بیشتری انجام دهد تا پیشرفت پرنده شما را زیر نظر داشته باشد.

منبع:

https://wagwalking.com/bird/condition/gout