واربل در گربه چه علائمی دارد؟
وارابل در گربه ممکن است آنها را در هر سنی مبتلا کند. هنگامی که این انگل، برای اولین بار یک گربه را آلوده می کند، آن قدر کوچک است که احتمالاً آن را نخواهید دید. بعد از چند هفته، علائم این اختلال، معمولاً زمانی که واربل بزرگتر است، مشخص می شود.
واربل، انگلی است که در خرگوش ها و جوندگانی مانند موش، یافت می شود. مگس های بالغ این انگل، در ورودی لانه های خرگوش و جوندگان، تخم می گذارند. وقتی گربه سانان، در خارج از منزل وقت می گذرانند و لانه های خرگوش یا جوندگان را کاوش می کنند، گربه ها نیز ممکن است به این انگل آلوده شوند.
بیشتر اوقات، انجام معاینه فیزیکی، تنها روشی است که برای تشخیص ابتلا گربه به این انگل، لازم است. در اکثر موارد، انجام جراحی جزئی برای از بین بردن واربل ها، لازم است، به خصوص، در صورتی که این انگل ها، دقیقاً زیر پوست قرار داشته باشد.
واربل ها، با نام های زیادی مانند مگس کوچک، کوتربرا و حتی کرم گرگ شناخته می شوند. صرف نظر از اینکه شما آن ها را به چه عنوانی می شناسید، این موجودات، انگل های نفرت انگیزی هستند که باعث بروز درد و عفونت زیادی در گربه های خانگی می شوند. ابتلا به این انگل، نسبتاً شایع است. اگر متوجه شدید که گربه شما به این انگل آلوده است، فوراً اقدام به درمان کنید.
پیش از بررسی روش های درمان و پیشگیری از ابتلا گربه های خانگی به این انگل، باید اطلاعاتی درباره انگل های واربل به دست آورید.
چه چیزی باعث آلودگی واربل در گربه ها می شود؟
وقتی گربه سانان خانگی شما در خارج از منزل وقت می گذرانند و لانه های خرگوش یا جوندگان را کاوش می کنند، واربل ها بر روی گربه ها تأثیر می گذارند. در این حالت، لاروها به جای خرگوش یا جوندگان، به خز گربه می چسبند و همان چرخه زندگی را دنبال می کنند. هر گربه ای در هر سنی ممکن است که به انگل واربل مبتلا شود.
شایع ترین مکان برای یافتن واربل ها در گربه های خانگی، درست زیر پوست سر یا گردن است. با این حال، آن ها ممکن است به جای دیگری در بدن گربه شما مهاجرت و مشکلات شدیدتری ایجاد کنند. واربل ها را می توان در بینی، داخل چشم، داخل گلو یا حتی در مغز گربه های خانگی، یافت.
چرا گربه ها پشت هم را بو می کنند؟
آیا واربل ها گربه ها مسری است؟
معمولا، موارد ابتلا به انگل های واربل، مسری نیستند، اما گربه هایی که در فضای باز و اطراف مناطقی که خرگوش ها و جوندگان در آن مناطق زندگی می کنند، وقت می گذرانند، مستعد ابتلا به آلودگی واربل هستند. لاروها ممکن است به خز گربه بچسبند و سپس به بینی، زخم یا چشم حیوان خانگی تان وارد شوند.
علائم آلودگی به انگل واربل در گربه ها
بسته به این که واربل ها، در کدام قسمت از بدن گربه خانگی شما قرار دارند، علائم احتمالی زیادی می توانند بروز پیدا کنند. به خاطر داشته باشید که وقتی که انگل های واربل، برای اولین بار گربه شما را مبتلا می کنند، آن قدر کوچک هستند که احتمالاً آن ها را نخواهید دید. بعد از چند هفته، علائم این آلودگی، معمولاً زمانی که واربل ها بزرگ تر هستند، مشخص می شوند.
در بیشتر مواقع، واربل ها دقیقاً زیر پوست گربه یافت می شوند و علائم زیر را ایجاد می کنند:
- کاهش اشتها
- کاهش فعالیت
- ترشحات بدبو و زرد مایل به زرد
- محل ضایعه، پوشیده از خار های سیاه کوچک است.
- تشخیص کرم، مانند یک لکه متحرک خاکستری مایل به قهوه ای، که از سوراخ متورم دیده می شود.
- تورم و قرمزی. تقریباً 1 اینچ عرض با یک سوراخ در بالا (ممکن است بیش از یک مورد وجود داشته باشد).
اگر واربل به بینی گربه خانگی شما راه پیدا کند، ممکن است علائم زیر را مشاهده کنید:
- سرفه
- تورم بینی
- عطسه های مکرر
- ایجاد ترشحات بینی زرد مایل به سبز
اگر واربل ها به چشم گربه خانگی شما راه پیدا کنند، ممکن است علائم زیر را مشاهده کنید:
- چشمک زدن
- چشم صورتی یا قرمز
- تورم بافت های اطراف و داخل چشم
- ترشحات چشمی اغلب زرد مایل به سبز
- امکان دیدن یک کرم شناور در قسمت جلوی چشم گربه خانگی (در مقابل عنبیه رنگارنگ)
در صورتی که واربل ها به مغز و یا نخاع گربه خانگی شما راه پیدا کنند، ممکن است علائم زیر را مشاهده کنید:
- تشنج
- نابینایی
- راه رفتن در یک مسیر دایره ای
- تغییرات در رفتار، از جمله صدا
- خم شدن سر گربه خانگی به یک طرف
- راه رفتن ناهماهنگ یا عدم تعادل (به نظر می رسد گربه شما در حالت مستی راه می رود).
تشخیص آلودگی به واربل در گربه ها
بیشتر اوقات، انجام معاینه فیزیکی، تنها روشی است که برای تشخیص آلودگی به انگل های واربل لازم است. دامپزشکان اغلب متوجه وجود تورمی، با یک کرم قابل مشاهده در داخل آن، می شوند. به طور کلی، نیازی به انجام تست و آزمایش خاصی نیست.
با این حال، گاهی اوقات واربل ها، در داخل بدن گربه پنهان می شوند و دامپزشک شما نمی تواند کرم را ببیند. اگر چنین باشد، ممکن است برای تشخیص کرم به انجام آزمایش خاصی نیاز باشد. به عنوان مثال، اگر کرم در داخل بینی گربه شما قرار دارد، انجام رینوسکوپی، یا استفاده از دوربین بسیار کوچکی که به داخل دهان و بینی وارد می شود، ضروری خواهد بود.
اگر واربل ها به مغز گربه شما وارد شوند، انجام سی تی اسکن یا ام آر آی ضروری خواهد بود. این آزمایشات با دقت زیادی مغز و نخاع گربه شما را در حالی که تحت بیهوشی هستند، اسکن می کنند. این آزمایشات ویژه، در کلینیک های تخصصی دامپزشکی انجام می شود. این آزمایش ها، در کلینیک دامپزشکی معمولی انجام نمی شوند.
واربل در گربه ها چگونه درمان می شود؟
اولین مرحله درمان این اختلال، برداشتن واربل ها است، مگر اینکه کرم داخل مغز گربه شما باشد. بسته به اینکه کرم در کجا بدن شما قرار دارد، برداشتن آن به مصرف داروی مسکن و آرامبخش نیاز دارد. همچنین، به یک دامپزشک برای برداشتن کرم، نیاز است. زیرا برشی ایجاد می شود تا فضای کافی برای بیرون کشیدن کرم های انگلی، فراهم شود.
اگر کرم در حین برداشتن تکه تکه شود، بدن گربه شما به شدت واکنش نشان می دهد. این حالت، می تواند یک عفونت شدید طولانی مدت یا شوک آنافیلاکتیک ایجاد کند. این شرایط، یک اختلال پزشکی جدی است که در آن کل بدن گربه شما یک واکنش آلرژیک بروز می دهد.
دارو درمانی
تجویز آنتی بیوتیک ها، معمولاً پس از برداشتن واربل ها، برای درمان عفونت های باکتریایی ثانویه ناشی از تروما چرکی، که در داخل بدن گربه شما قرار دارند، برای گربه ها تجویز می شود. اگر آلودگی با واربل در داخل چشم گربه شما ایجاد شده باشد، انگل ها برداشته می شوند و دامپزشک، درمان طولانی مدت چشم را با قطره های آنتی بیوتیک و استروئیدها، از طریق دهان یا ریختن قطره در چشم، تجویز خواهد کرد.
اگر گربه شما در مغز خود به آلودگی واربل مبتلا شده است، ایورمکتین، که دارویی است که کرم ها را می کشد، توسط دامپزشک شما، به صورت تزریقی، تجویز خواهد شد. با این حال، زمانی که کرم ها می میرند، التهاب زیادی در مغز و همچنین آنافیلاکسی (واکنش آلرژیک) ایجاد می شود.
به همین علت، گربه ها احتمالاً باید دیفن هیدرامین (آنتی هیستامین برای جلوگیری از واکنش آلرژیک) و استروئیدها را مصرف کنند. این استروئیدها ممکن است شامل پردنیزولون و دگزامتازون باشند. این داروها به صورت خوراکی تجویز می شوند. با توجه به شرایط سلامتی گربه خانگی تان، دامپزشک، نحوه مصرف این داروها را تعیین خواهد کرد.
به طور کلی، پیش از هر کاری، ابتدا باید مشکل گربه خانگی شما تشخیص داده شود. پس از تشخیص صحیح، دامپزشک، با توجه به محل آلودگی حیوان خانگی تان، روش مناسب درمانی را برای از بین بردن آلودگی های واربل، تجویز خواهد کرد. در مورد مراقبت های پس از درمان، می توانید با یک دامپزشک تماس بگیرید و با او مشورت کنید.
چگونه از بروز واربل در گربه ها پیشگیری کنیم؟
تنها راه برای پیشگیری از ایجاد آلودگی واربل در گربه ها، این است که گربه خود را از بررسی یا کاوش لانه های خرگوش یا جوندگان، دور نگه دارید. اگر خرگوش خانگی تان، به صورت آزادانه، در بیرون از خانه پرسه می زند، بعید است که بتوانید آن را از وارد شدن به لانه ها باز دارید.
بنابراین تنها روش پیشگیری این است که گربه خود را در داخل خانه نگه دارید. یا می توانید به گربه خانگی تان اجازه دهید که تحت نظارت، در یک فضای باز، و یک منطقه مناسب که در آن حفره وجود ندارد، بازی کند.
اگر درباره روش های پیشگیری و درمان واربل در گربه های خانگی، سوالات بیشتری دارید، با یک دامپزشک تماس بگیرید و با او مشورت کنید.
داروهای بدون نسخه سمی برای گربه ها را بشناسید.
واربل چیست؟
واربل، انگلی است که از خرگوش ها و جوندگانی مانند موش، به سایر موجودات سرایت می کند. نام جنس آن ها Cuterebra است که شامل گونه های مختلفی است. از نظر علمی، واربل ها، گونه های نابالغ مگس جونده بالغ، به نام لارو، هستند. مگس های بالغ، در ورودی لانه های خرگوش و جوندگان تخم می گذارند.
این حشرات، زمانی از تخم بیرون می آیند که گرمای بدن را حس و لاروهای کرم مانند بسیار کوچکی را آزاد می کنند و وقتی خرگوش یا جونده از روی آن ها می گذرد، به خز آن ها می چسبند. سپس لاروها به هر سوراخی که روی پوست پیدا کنند، وارد می شوند.
به عنوان مثال، زخم، بینی یا حتی چشم، از جمله مناطق ورود انگل واربل به بدن خرگوش ها و جوندگان است. واربل ها وارد بافت های زیر پوست می شوند و شروع به رشد می کنند. این انگل ها، از بافت های خرگوش تغذیه می کنند. تقریباً بعد از 4 هفته، واربل به صورت یک توده ملتهب در زیر پوست قابل مشاهده می شود که سوراخی در بالای آن وجود دارد تا واربل ها، از طریق آن ها نفس بکشند.
در نهایت، زمانی که این انگل به اندازه کافی بزرگ شد، از بدن خرگوش خارج می شود و به زمین می افتد تا تبدیل به یک مگس بالغ شود. در این مرحله، انگل های واربل، معمولاً یک اینچ طول، 0.5 اینچ عرض، و به رنگ خاکستری مایل به قهوه ای قابل تشخیص هستند که به صورت لکه های سیاه کوچک بروز پیدا می کنند.
