واکسن لپتوسپیروز در سگ ها
واکسن لپتوسپیروز در سگ ها
تزریق واکسن لیپتوسپیروز در سگ ها، موضوعی است که همه کارشناسان و دامپزشکان با آن موافق نیستند. لپتوسپیروز، بیماری است که توسط باکتری های لپتوسپیرا ایجاد می شود. این باکتری در سراسر جهان وجود دارد و قادر به آلوده کردن طیف وسیعی از پستانداران از جمله انسان، سگ و به ندرت گربه است. این بیماری بین انسان و دام مشترک است، یعنی می تواند از حیوانات آلوده به انسان منتقل شود. سگ ها معمولاً در تماس با آب یا خاک آلوده به ادرار حیات وحش آلوده می شوند.
این باکتری بیشتر در مناطق گرم و مرطوب وجود دارد و در سال های اخیر موارد لپتوسپیروز سگ افزایش پیدا کرده است. در ایالات متحده، مناطق غرب میانه، شرق و جنوب غربی بیشترین آلودگی به لپتوسپیروز را در سگ ها گزارش کرده اند. اما موارد مثبت در هر ایالت گزارش شده است. واکسن های لپتوسپیروز توسط USDA تایید شده و پیشگیری از این بیماری در سگ ها موثر است.
واکسن لپتوسپیروز چیست؟
در دهه 1960 اولین واکسن های لپتوسپیروز برای سگ ها در ایالات متحده و اروپا تجویز شد. از آن زمان، واکسیناسیون در سگ ها در بسیاری از کلینیک های دامپزشکی در سراسر ایالات متحده امری عادی است، اما همه کلینیک ها به طور معمول این واکسن را انجام یا ارائه نمی دهند. این امر احتمالاً به دلیل وضعیت غیر اصلی واکسن است که توسط اتحادیه دامپزشکی کوچک حیوانات جهانی و انجمن بیمارستان حیوانات آمریکا در نظر گرفته شده است.
با توجه به شیوع گسترده لپتوسپیروز و احتمال ایجاد مرگ در سگ ها، بسیاری از دامپزشکان با وضعیت غیر هسته ای واکسن مخالف هستند. بسته به منطقه ای که در آن زندگی می کنید ممکن است واکسن اصلی در نظر گرفته شود یا نشود. به عنوان مثال، بیمارستان دانشکده دامپزشکی UC Davis واکسن لپتو را یک واکسن اصلی برای سگ های ساکن ایالت کالیفرنیا می داند.
سگ ها چگونه آلوده می شوند؟
لپتوسپیروز در مناطقی که واکسیناسیون گسترده سگ ها به طور معمول انجام می شود غیر معمول است. هر چند گاهی شیوع این بیماری دیده می شود، زیرا واکسن ها فقط در برابر چهار سروروار شایع لپتوسپیرا موثر هستند. لپتوسپیروز بیشتر در مناطق روستایی و پر درخت دیده می شود.
باکتریهای لپتوسپیرا عمدتاً توسط موشها و جوندگان دیگر حمل می شوند، اما تقریباً توسط هر پستاندار از جمله افراد قابل حمل هستند. سگ های ناقل آلوده یا بهبود یافته ممکن است به عنوان منبع عفونت عمل کنند. مصرف ادرار آلوده یا زباله های آلوده به جوندگان مهمترین وسیله انتقال است، اما برخی از اشکال باکتریها می توانند به پوست آسیب دیده نفوذ کنند. به عنوان مثال، هنگامی که سگ ها در آب آلوده شنا می کنند، ممکن است از طریق پوست آلوده شوند. دوره کمون (از عفونت تا بروز علائم بالینی) معمولاً چهار تا دوازده روز است.
واکسن لپتو برای سگ ها چگونه اثر می کند؟
بیش از 250 نوع از باکتریهای القا کننده لپتوسپیروز وجود دارد. این باکتری ها بر اساس پروتئینهای مختلف موجود در سطح سلولهایشان، به زیرگونه های مختلفی موسوم به سرووار طبقه بندی می شوند. در ایالات متحده، باکتریهای چهار سرووار – Cannicola، Icterohaemorrhagiae، Grippotyphosa و Pomona بیشترین عفونتهای لپتوسپیروز را در سگ ها تشکیل می دهند. به همین دلیل، واکسن های موجود در بازار از بروز علل احتمالی لپتوسپیروز سگ جلوگیری نمی کنند.
اولین واکسن های موجود فقط از دو سرووار رایج محافظت می کند. واکسن های جدید 4 طرفه لپتوسپیروز از حیوان خانگی شما در برابر عفونت های باکتری Leptospira در هر چهار سرووار محافظت می کنند. اکنون به طور کلی پذیرفته شده است که فقط واکسن 4 طرفه لپتوسپیروز به سگ ها داده می شود. زیرا بیشترین محافظت را در برابر بیماری ایجاد می کند.
واکسن 4 طرفه لپتو شامل قطعات غیرفعال شده باکتریهای چهار سرووار مهم مختلف است. از آنجا که این واکسن حاوی باکتریهای لپتوسپیرا از بین رفته است، در سگ هایی که واکسن تزریق می شوند باعث لپتوسپیروز نخواهد شد.
پس از تزریق به سگ، سیستم ایمنی سگ را وادار به تولید آنتی بادی می کند که در صورت مواجهه سگ با باکتری لپتوسپیرا با آن مبارزه می کند.
برای تولید پاسخ ایمنی کافی، اولین واکسن لپتوسپیروز باید 2 تا 4 هفته بعد با واکسن تقویت کننده تزریق شود.
برنامه واکسن لپتوسپیروز برای سگ ها
توله سگ هایی که در معرض ابتلا به لپتوسپیروز قرار دارند، می توانند اولین بار آزمایش لپتو را از سن 8-9 هفتگی انجام دهند، اما بسیاری از کارشناسان توصیه می کنند تا 12 هفتگی صبر کنند. پس از آن، توله سگ ها باید 2 تا 4 هفته بعد واکسن تقویت کننده دریافت کنند و پس از آن سالانه این دوز تکرار شود.
سگ های بالغ که در معرض ابتلا به لپتوسپیروز هستند باید سالانه واکسن دریافت کنند. اگر سگ بالغ، واکسن در دوران توله سگی را دریافت نکرده باشد یا در دریافت واکسن به طور قابل توجهی تأخیر داشته باشد، 2 تا 4 هفته پس از واکسن اولیه و سپس به طور سالانه پس از آن به واکسن تقویت کننده احتیاج دارد.
| اولین لپتو شات | لپتو شات دوم | سوم لپتو شات | تقویت کننده های اضافی |
| 9-12 هفته سن | 11-16 هفتگی | تقریباً 1.5 ساله | سالی یکبار |
عوارض واکسن لپتوسپیروز در سگ ها
گزارش شده است که نسخه های قبلی واکسن لپتوسپیروز نسبت به سایر واکسن های رایج برای سگ ها خطرات بیشتری برای عوارض جانبی دارد. با این حال، واکسن های جدید به طور قابل توجهی خطر عوارض جانبی را کاهش می دهد. همه واکسن های تزریقی، از جمله واکسن لپتو، معمولاً عوارض جانبی خفیفی ایجاد می کنند. اما به طور معمول در طی یک تا دو روز برطرف می شوند از جمله:
- خستگی
- درد و تورم خفیف در محل تزریق
اگر این علائم بیش از چند روز ادامه یافت یا باعث ناراحتی قابل توجه سگ شما شد، باید با دامپزشک تماس بگیرید. به ندرت، واکسن لپتوسپیروز ممکن است به دلیل واکنش آلرژیک، که به آن واکنش لپتوسپیروز نیز گفته می شود، عوارض جانبی جدی تری ایجاد کند. علائم واکسن لپتوسپیروز شامل موارد زیر است:
- اسهال
- کندوها
- استفراغ
- تورم صورت
- مشکل تنفسی
- تورم محل تزریق
اکثر واکنشهای واکسن در سگ ها ظرف چند ساعت پس از واکسیناسیون رخ می دهد. اگر سگ شما علائم واکسن را نشان داد، مهم است که بلافاصله با دامپزشک تماس بگیرید. اکثر سگ هایی که واکسن واکنشی دارند با مراقبت های سریع دامپزشکی به سرعت بهبود می یابند. برای سگ هایی که سابقه واکنش خفیف واکسن دارند، دامپزشک ممکن است قبل از تزریق واکسن لپتو، دارو تجویز کند. برای سگ هایی که سابقه واکنش جدی به واکسن های قبلی دارند، دیگر نباید واکسن لپتوسپیروز تزریق شود.
طبق انجمن بیمارستان حیوانات آمریکا، جدا کردن واکسن لپتوسپیروز از تجویز سایر واکسن های تزریقی، به ویژه در سگ هایی که وزن آنها کمتر از 22 پوند است، ممکن است خطر واکنش آلرژیک را کاهش دهد.
هزینه واکسن لپتو برای سگ ها
هزینه یک واکسن لپتو برای سگ شما بسته به محل سکونت شما و مراجعه به کلینیک یا مرکز دامپزشکی کامل بسیار متفاوت است. هزینه معمولاً فقط برای واکسن لپتو از 15 تا 35 دلار است. حتی ممکن است برای ترکیب DAPP با واکسن لپتو تا 50 تا 60 دلار باشد.
آیا سگ شما به واکسن لپتوسپیروز نیاز دارد؟
این سوال که آیا همه سگ ها باید به طور روزمره واکسن لپتوسپیروز را دریافت کنند یا نه، یک سوال داغ در میان دامپزشکان است. اکثر آنها معتقدند که سگ ها باید این واکسن را دریافت کنند.
لپتوسپیروز در سگ های ساکن در مناطق روستایی، حومه ای و شهری در هر ایالت آمریکا دیده شده است. در محیط های شهری، تماس مستقیم یا غیرمستقیم با ادرار موش یا موش بزرگترین تهدید محسوب می شود. در محیط های حومه ای، حیات وحش منبع اصلی عفونت است. در مناطق روستایی، دام و حیات وحش ممکن است لپتوسپیروز را در سگ ها انتقال دهد.
در حالی که هنوز تصور می شود که سگ های شکار، سگ هایی که در دریاچه ها یا استخرها شنا می کنند و سگ هایی که در مجاورت حیوانات مزرعه زندگی می کنند در معرض بالاترین خطر ابتلا به عفونت قرار دارند. یک مطالعه اخیر نشان داد که سگ هایی با وزن کمتر از 15 پوند بیشترین احتمال آزمایش مثبت برای لپتو را دارند.
این بیماری می تواند شدید باشد و ممکن است منجر به مرگ حیوان خانگی شما شده، به خصوص اگر بیماری به سرعت تشخیص داده و درمان نشود. تشخیص لپتوسپیروز به دلیل طیف وسیعی از علائم، از جمله ناقلین بدون علامت، دشوار است و ممکن است قابل شناسایی نباشد. از آنجا که این بیماری می تواند شبیه به بسیاری از بیماریهای رایج در سک ها باشد. تصور می شود که لپتوسپیروز اغلب تشخیص داده نمی شود و نرخ واقعی عفونت در سگ ها بسیار بیشتر از میزان گزارش شده است.
اگر سگ شما بیماری را به شما منتقل کند، لپتوسپیروز سلامتی شما را هم به خطر می اندازد.
سخن آخر
واکسن های مدرن بسیار موثرو بی خطر هستند. بسیاری از حیوانات خانگی پس از واکسیناسیون عوارض جانبی خفیفی را تجربه می کنند، مشابه آنچه در انسان مشاهده می شود. سایر عوارض جانبی کمتر شایع اما جدی تر ممکن است طی چند دقیقه تا چند ساعت پس از واکسیناسیون رخ دهد. واکنش های واکسن را می توان از نظر پزشکی کنترل کرد. بنابراین اگر نگران هستید سریعاً با دامپزشک تماس بگیرید.
واکنشهای واکسن در صورت انجام همزمان بسیاری از واکسنها، بیشتر اتفاق میفتد. توصیه های واکسن همیشه باید براساس شیوه زندگی فردی حیوانات خانگی باشد، بنابراین با دامپزشک خود صحبت کنید. تا مشخص شود این واکسن برای حیوان خانگی شما توصیه می شود یا خیر.
واکنش به واکسن لپتوسپیروز معمولاً برای چند روز به صورت خستگی و احتمالاً از دست دادن اشتها بروز می کند. در بعضی از سگها ممکن است اندکی پس از واکسیناسیون واکنشی مانند شوک آنافیلاکتیک ایجاد شود. به نظر می رسد Dachshunds کوچک و West Highland White Terriers کمی خطر ابتلا به این نوع واکنش را افزایش داده اند. سگهای دیگر ممکن است دچار جوش پوستی (کهیر) شوند که در مناطق بدون مو دیده می شود.
منابع:
https://www.greatpetcare.com/pet-vaccinations/leptospirosis-vaccine-for-dogs/
https://vcahospitals.com/know-your-pet/leptospirosis-in-dogs
