چگونه از لنگش گاو پیشگیری کنیم؟

وقتی كه لنگش گاو مشكل ایجاد می کند، براي رفع آن بايد تغييرات موثری در محل نگهداری گاو ها اعمال می شوند. تغییرات در گاوداری ها شاید نیاز به سرمایه گذاری عمده از سوی دامداران داشته باشد.

دانشمندان پیشنهاد می کنند که بررسی و جمع آوری اطلاعات مربوط به علل اصلی لنگش در گاوها می تواند سنگ بنای هر برنامه پیشگیری از این بیماری در گاوداری ها باشد.

بنابراین باید هر شش ماه با کمک دامپزشک وضعیت گاوداری ها مورد بازرسی و تجزیه و تحلیل قرار گیرد تا از بروز عوامل ایجاد کننده لنگش در بین گاوها در گاوداری ها پیشگیری شود.

برای درک آنچه در درون یک گله رخ می دهد، سطح لنگش باید ارزیابی شود.

هر گونه تلاش برای کنترل و پیشگیری از لنگش در مزرعه باید با دقت انجام بگیرد. هزینه های نظارت باید با هزینه های درمانی احتمال سنجیده شود. ارزیابی گاوها از نظر ناهنجاری یا لنگش بهتر است بعد از شیردوشی در یک گله شیری انجام شود.

مدیریت و کنترل محل نگهداری گاوها

یکی از مهمترین دلایل افزایش لنگش در گله ها مدیریت و کنترل محل نگهداری گاوها است. حیاط های کاهی به شرط تمیز و جادار بودن، بستر مناسب و بسیار عالی هستند. به این دلیل که راحتی را برای گله ها فراهم می کنند و حیوانات قادر به حرکت آزادانه هستند.

گاوها بیشتر در حیاط های کاه دراز می کشند که از بسیاری از اتاقک بهتر هستند. در این وضعیت همچنین گاوها نشخوار بیشتری می کنند و هضم آن ها بهبود می یابد.

استرس ناشی از موقعیت اجتماعی در حیاط های کاه نیز کاهش می یابد. حتی اگر حیوانات در طول شیردهی هم در حیاط های کاهی نگهداری نشوند، اغلب قرار دادن گاوها در حیاط برای اولین قسمت شیردهی بسیار مفید است. حیاط کاه برای زمستان گاوهای شیرخوار نیز عالی است.

تمیز کردن اتاقک های نگهداری از گاوها

در صورت استفاده از اتاقک ها، باید به درستی طراحی شوند، که صدمه ای وارد نکند و راحتی گاو را فراهم کنند. با اجازه دسترسی هر گاو به حداقل یک اتاقک باید از ازدحام جمعیت پیشگیری شود.

اتاقک های بزرگ تر می توانند مفید باشند و حداقل 5٪ مازاد مکعب برای تعداد گاوها، خطر آزار و اذیت گاوهای کم حاکم از داخل آن ها را کاهش می دهد.

اتاقک باید حداقل دو بار در روز و تمدید مواد ملافه تمیز و خشک نگه داشته شوند. شن و ماسه راحت ترین ماده ملافه است.  سطح اتاقک یا محل نگه داری گاو ها می تواند منجر به بروز لنگش در بین گاوها شود.

برای کاهش مشکلات لنگش در تلیسه هایی که برای زایمان در خانه قرار دارند، باید 6 تا 8 هفته قبل از زایمان در آنها نگهداری شود تا با سطوح بتونی سازگاری پیدا کنند. در صورت امکان، برای از بین بردن قلدری توسط حیوانات مسن، تلیسه ها باید به عنوان یک گروه جداگانه در طول اولین شیردهی نگهداری شوند. در حالت ایده آل، آنها را باید در اولین شیردهی یا حداقل در سه ماه اول شیردهی و تا بعد از بارداری در حیاط کاه نگهداری کرد.

تمیز کردن مسیرهای گاوداری

مسیرهای گاو نیز بسیار مهم است، خصوصاً در شرایطی که گاوها ملزم به طی مسافت های طولانی و شیردوشی هستند. اطمینان حاصل کنید که گاوها هنگام راه رفتن به مراتع عجله ندارند. آنها نباید بیش از 0.5 کیلومتر روی سطوح بتونی یا تار راه بروند. در صورت امکان، باید راهروهای مخصوصی برای آنها ساخته شود.

• معابر داخل ساختمان باید به اندازه کافی پهن (2.7 – 3 متر) و تمیز نگه داشته شود.
• معابر را مرتباً تمیز کرده و از تهویه مناسب ساختمان ها برای کاهش آب استخر اطمینان حاصل کنید.
• مناطقی که محل جمع شدن دوغاب است را تعمیر کنید.
• گاوها همچنین باید فضای کافی در موانع تغذیه (حداقل 60 سانتی متر در هر گاو) داشته باشند تا از ایستادن بیش از حد پیشگیری کنند.

برای پیشگیری از لیز خوردن و صدمه زدن به گاوها باید به توصیه های تخصصی در زمینه طراحی کف بپردازید، اما در اینجا چند پیشنهاد مفید آورده شده است:

• سطح کف نباید خیلی لغزنده و خشن باشد.
• سطوح بتنی باید مرتباً تمیز شوند، زیرا پساب سیلوی و دوغاب باعث فرسایش کف پا می شوند.
• سطوح جدید بتونی قبل از استفاده باید به خوبی شسته شوند تا سطح قلیایی اضافی از بین برود.

تغذیه مناسب در گاوها برای پیشگیری از لنگش گاو

سطح پروتئین بیش از حد در رژیم غذایی، در سیستم های کشاورزی مبتنی بر چراگاه به ندرت باعث ایجاد لامینیت می شود. این احتمالاً به دلیل تولید بیش از حد آمونیاک در شکمبه است.

با این حال، از افزایش ناگهانی تغذیه کنسانتره در اوایل دوره پس از زایمان خودداری کنید و مصرف کنسانتره را به کمتر از 5 کیلوگرم در هر بار مصرف محدود کنید.

گنجاندن کاه و یونجه در رژیم غذایی روش خوبی است، زیرا اسیدیته شکمبه را محدود می کند. سطح فیبر قابل هضم ناکافی و مقادیر زیاد کنسانتره نشاسته ای در رژیم غذایی منجر به شکمبه اسیدوز می شود، زیرا حداقل 60٪ از رژیم غذایی باید سالم یا تازه نگهداری شود.

برخی از کمبودهای مواد معدنی، مانند کمبود گوگرد و روی، می تواند منجر به ضعف تشکیل شاخ شود، و در صورت ناکافی بودن مواد غذایی، این مواد معدنی احتمال دارد نیاز به مکمل داشته باشند.

ویتامین هایی مانند بیوتین شاید در برخی شرایط مفید باشد، با این حال، قبل از توصیه مکمل ها، باید کل جیره را بررسی کرد.

مراقبت از پا برای پیشگیری از لنگش گاو ها

پاها باید حداقل سالی دو بار بررسی شوند. مرتب سازی منظم پا توسط فرد واجد شرایط مفید است، زیرا خطر آسیب پا به دلیل از بین رفتن سم و رشد زیاد آن را کاهش می دهد. معاینه منظم پا و در نتیجه تشخیص به موقع هرگونه ضایعه ،لنگش را کاهش می دهد. دوره خشک راحت ترین دوره است و “بهبودی” را امکان پذیر می کند.

استحمام پا

راه رفتن و استحمام ثابت پا روش های رضایت بخشی برای کاهش شیوع عفونت های پا مانند درماتیت انگشتی و افتادگی پا است. محلولهای 5-10٪ روی یا سولفات مس معمولاً در کشاورزی ارگانیک استفاده می شود.

فرمالدئید در غلظت های حداکثر 3٪ قابل استفاده است. اما توسط برخی از سازمان های صدور گواهینامه محدودیت دارد و باید با احتیاط زیاد به کار گرفته شود. زیرا برای گاوها و کارگران سمی است و باعث آلرژی می شود.

برخی از کشاورزان از ضد عفونی کننده شستشوی سالن در حمام پا استفاده کرده اند، اگرچه شواهد کمی در مورد اثر آن در برابر درماتیت وجود دارد. در صورت استفاده از آنتی بیوتیک، از محلول های اریترومایسین و لینکومایسین-اسپکتینومایسین استفاده شده است.

استحمام پا باید در دوره های خطر، مانند اوایل شیردهی و به ویژه در دوره مسکن پاییز و زمستان انجام شود. برخی درمان هفت روزه را با حمام پای غیر آنتی بیوتیکی به اندازه درمان دو روزه با حمام پای آنتی بیوتیکی موثر دانستند.

حمام پا هنگامی که گاوها با سم تمیز وارد حمام می شوند بسیار موثر است. در حالت ایده آل، دو مرحله شستشو باید همزمان استفاده شوند، اولی فقط شامل آب یا محلول شستشو برای تمیز کردن پا و دیگری حاوی محلول ضد عفونی کننده یا درمانی است.

اکثر حمامهای پای ثابت در معبر خروجی از سالن شیردوشی قرار می گیرند. ارائه دو ردیف حمام پا با مجوزهای فضایی می تواند به جریان گاو کمک کند.

اگر گله از پوسیدگی مسری پا رنج می برد، استفاده از حمام پا باید به دقت مورد توجه قرار گیرد زیرا می تواند به عنوان ناقل عمل کرده و بیماری را در گله انتشار دهد. قبل از انجام استحمام منظم پا در یک گله، باید با دامپزشک مشورت شود.

پرورش گاو ها و پیشگیری از لنگش آنها

از گاوهایی که لنگش بالینی شدید دارند یا پاهای آنها شکل طبیعی ندارد، نژاد نگیرید. رعایت این نکته به ویژه در مورد زخم های کف پا بسیار مهم است. برای ایجاد تفاوت بین نژادها از نظر حساسیت به لنگش، بررسی های بیشتری لازم است. این می تواند به کشاورزان کمک کند نژادهای گاو را با مشکلات لنگش کمتر انتخاب کنند.

نتیجه گیری

بهبود رفاه و طول عمر گاو با بهبود سلامت آنها نیاز به فداکاری و تصمیم گیری دقیق مدیریت دارد. اما امکان پذیر است. برخی مطالعات نشان می دهد که مشاوره متخصص به کشاورزان در ایجاد تغییرات مدیریتی کمک می کند، که تأثیر مثبتی در کاهش شیوع لنگش دارد.

• جلوگیری از لنگش باعث افزایش تولید شیر، رفاه گاو و کیفیت زندگی و اقتصاد لبنیات می شود.
• تشخیص و معالجه به موقع باعث بهبودی بهتر و پیشگیری از بروز عوارض در گاو می شود.
• نظارت بر بروز لنگش و انجام مداخلات مدیریتی، لنگش را در سطح پایین تری نگه می دارد.
• اتاقک ها باید اندازه مناسبی داشته باشند تا گاوها به راحتی وارد شوند، دراز بکشند و از آن خارج شوند.
• تمام سطوح راه رفتن باید از تجمع کود پاک شود و سطح پیاده روی بدون لغزش و راحت برای گاوها فراهم شود.
• حمام های پا باید در زمان های مناسب به درستی نگهداری و تمیز شوند.

برای پیشگیری از بروز لنگش در بین گاو های یک گله و هر گونه عوارض احتمالی ناشی از آن بهتر است با دامپزشک مشورت کنید.

منابع:

http://www.beefresearch.ca/research-topic.cfm/lameness-64