اکلامپسی در سگ های خانگی

اکلامپسی در سگ ها شامل کاهش سطح کلسیم خون و ایجاد یک‌ وضعیت جدی، خطرناک و کشنده است که در برخی از سگ های شیرده، معمولاً زمانی که توله های آن ها یک تا چهار هفته سن دارند، بروز پیدا می کند. اکلامپسی که کزاز نفاس، تب شیر یا هیپوکلسمی نیز نامیده می شود، در صورت عدم درمان فوری می تواند باعث بروز علائمی مانند موارد زیر شود:

• تشنج
• بی قراری
• لرزش عضلات
• مرگ در موارد شدید

اگرچه بروز بیماری اکلامپسی نسبتاً نادر است، اما اگر سگ ماده ای دارید که برای تولید مثل از آن استفاده می کنید، باید علائم و نشانه های این اختلال را بدانید. به خصوص اگر سگ خانگی شما جزء نژادهای کوچک است یا تعداد زیادی توله سگ به دنیا آورده است. زیرا این دو حالت، عللی شایع برای بروز اکلامپسی هستند.

اکلامپسی چیست؟

در انسان ها، اکلامپسی به یک عارضه ناشی از بارداری شامل افزایش فشار خون اشاره دارد. اما در سگ ها، اکلامپسی هیچ ارتباطی با فشار خون ندارد. در عوض، اکلامپسی در سگ ها وضعیتی است که با کاهش شدید سطح کلسیم در گردش خون سگ مشخص می شود.

در حالی که مکانیسم دقیق بروز اکلامپسی نامشخص است، فرض بر این است که این وضعیت به علت وجود ترکیبی از عواملی مانند دریافت ناکافی کلسیم از رژیم غذایی همراه با از دست دادن کلسیم توسط سگ ماده در دوران بارداری و شیردهی ایجاد می شود.

اگرچه اکلامپسی می تواند در هر سگ شیردهی بروز پیدا کند، اما بیشتر در سگ های ماده نژاد کوچک یا سگ های مادر دیده می شود. گاهی اوقات، اکلامپسی در آخرین مراحل بارداری سگ رخ می دهد. اما اغلب زمانی بروز پیدا می کند که توله سگ ها بین یک تا چهار هفته سن دارند‌.

علائم اکلامپسی در سگ ها

اختلال اکلامپسی معمولاً به سرعت بروز پیدا می کند، اما از آنجایی که علائم اولیه بیماری می توانند نامحسوس باشند، این احتمال وجود دارد که وقتی بیماری به مراحل کشنده خود رسید، صاحب حیوان خانگی از آن مطلع شود. اگر صاحب یک سگ ماده شیرده هستید، نسبت به شروع ناگهانی علائمی مانند نفس نفس زدن، آشفتگی یا بی قراری غیرعادی هوشیار باشید.

در صورت عدم درمان، علائم اکلامپسی به مواردی تبدیل می شود که می تواند شامل سفتی عضلانی (تتانی)، اسپاسم یا لرزش عضلانی، تشنج، تب بالا، کما و مرگ باشد. اگر در یک یا دو هفته آخر بارداری متوجه علائم اکلامپسی در سگ ماده شیرده یا سگی در یک یا دو هفته آخر بارداری شدید، فوراً با دامپزشک حیوان خانگی خود تماس بگیرید و سگ مادر را از توله ‌هایش دور کنید تا نتواند به شیردهی ادامه دهد.

به طور کلی، علائم اکلامپسی، عبارت اند از:

• تب
• کما
• تشنج
• ضعف
• مشکل در راه رفتن (آتاکسی)
• سفتی یا کزاز عضلانی (انقباض غیرارادی عضلات)
• لرزش، انقباض و یا اسپاسم عضلانی (از خفیف تا شدید)
• بی قراری (اغلب با قدم زدن و یا ناله کردن مشاهده می شود).

علائم اولیه اکلامپسی عموماً شامل بی قراری، نفس نفس زدن، ضعف و سفتی در عضلات است که می تواند راه رفتن سگ را لرزان کند. با پیشرفت بیماری، سگ ممکن است سفتی یا اسپاسم عضلانی فزاینده ای را تجربه کند که باعث می شود ماهیچه ها منقبض شوند یا تکان بخورند.

اگر اکلامپسی درمان نشود، علائم این اختلال شدیدتر می‌ شود و سگ گیج و ناهشیار به نظر می ‌رسد. به طوری که نمی داند کجاست و احتمالاً شما چه کسی هستید. برخی از سگ ها در این مرحله تب بالایی را تجربه می کنند. تشنج، اختلالی شایع است و در اثر آن سگ روی زمین می افتد. در نهایت، بر اثر یک مورد اکلامپسی درمان نشده، سگ به کما می رود و می میرد.

خوشبختانه، با درمان سریع، اکثر سگ ها بهبودی سریع و کامل پیدا می کنند.

علل بروز اکلامپسی در سگ ها چیست؟

اکلامپسی در سگ ها به علت کاهش سطح کلسیم خون ایجاد می شود. سناریویی که منجر به بروز اکلامپسی می شود، سخت است. اما اساساً به علت کمبود کلسیم در طول بارداری همراه با نیاز به ذخیره کلسیم در سگ ماده در دوران بارداری ایجاد می شود.

مصرف شیر در توله ها منجر به تقاضای بیشتر در سطح کلسیم مادر می شود و آنها را به وضعیت خطرناکی می اندازد که علائم اکلامپسی را ایجاد می کند. با کمال تعجب، دادن مکمل ‌های کلسیم اضافی به سگ باردار می‌ تواند خطر بروز اکلامپسی را پس از تولد افزایش دهد، زیرا این امر می ‌تواند کنترل‌ های بیولوژیکی طبیعی کلسیم را در بدن سرکوب کند و به محض شروع نیازهای سنگین شیردهی منجر به کاهش عرضه کلسیم شود.

اکلامپسی بیشتر در سگ های نژاد کوچک یا سگ هایی با تعداد توله زیاد، به علت نوشیدن مقدار زیادی شیر، شایع است. در این حالت، بدن سریعتر از آنچه که کلسیم دریافت می کند، شیر تولید می کند.

علاوه براین، برخی از عوامل، می توانند باعث بروز اکلامپسی بعد از زایمان در سگ های خانگی شوند. از جمله این موارد، عبارت اند از:

• اولین زایمان
• تغذیه نامناسب در دوران بارداری
• مصرف مکمل کلسیم در دوران بارداری
• نسبت کم وزن بدن به توله سگ ها
• نسبت نامناسب کلسیم به فسفر در رژیم غذایی در دوران بارداری

چگونه می توان اکلامپسی در سگ ها را تشخیص داد؟

اگر سگ خانگی باردار یا شیرده شما علائمی از بیماری را نشان داد، ضروری است در اسرع وقت با دامپزشک حیوان خانگی خود تماس بگیرید. به طور کلی، دامپزشک، اکلامپسی را بر اساس علائم سگ، سن توله ها و نتایج آزمایش خون کلسیم تشخیص می دهد.

اکثر دامپزشکان یک معاینه فیزیکی کامل نیز انجام می دهند و ممکن است آزمایش های خون اضافی را برای ارزیابی عملکرد اندام ها و جستجوی نشانه هایی از هر گونه بیماری زمینه ای و اساسی درخواست کنند.

شما باید سابقه کاملی از سلامت سگ خود که منجر به شروع علائم می شود، تهیه کنید. مطمئن شوید که نوع مکمل بارداری را که به سگ خود می دهید و جزئیات رژیم غذایی را که تامین می کنید، در اختیار دامپزشک حیوان خانگی خود قرار دهید. آزمایشات استاندارد تشخیص اکلامپسی پس از زایمان در سگ ها، شامل تست مشخصات شیمیایی خون، شمارش کامل خون و پانل الکترولیت است.

 به محض آماده شدن پانل الکترولیت، کل کلسیم سرم با آزمایش خون اندازه گیری می شود. اگر غلظت آن کمتر از 7 میلی گرم در دسی لیتر باشد، سگ شما مبتلا به اکلامپسی تشخیص داده می شود و بلافاصله مکمل کلسیم به حیوان داده می شود. قند خون پایین و سطوح پایین منیزیم خون نیز ممکن است وجود داشته باشد.

این کمبودها را نیز می توان درمان کرد. پتاسیم سرم در 56 درصد موارد بالا است. نوار قلب (ECG) که ریتم الکتریکی قلب را نشان می دهد، اغلب غیر طبیعی خواهد بود.

درمان اکلامپسی پس از زایمان در سگ ها

اکلامپسی پس از زایمان یک وضعیت جدی، خطرناک و کشنده است. اما اگر به محض بروز علائم مشخص شود، می توان آن را به سرعت درمان و سلامتی سگ را تامین کرد. اگر سگ شما تب بالایی داشته باشد، دامپزشک سعی می کند تا دمای بدن را به محدوده طبیعی برساند.

دامپزشک با تزریق کلسیم داخل وریدی سگ خانگی شما را درمان می کند تا زمانی که سطح کلسیم به میزان مطلوب افزایش یابد و تا زمانی که بدن سگ به تنهایی قادر به حفظ سطح کلسیم باشد، درمان ادامه می یابد.

اگر دامپزشک تشخیص داد که سگ خانگی شما مبتلا به اکلامپسی است، مهم است که بلافاصله درمان را شروع کنید. سگ در بیمارستان بستری می شود و در حالی که تحت نظارت دقیق قرار می گیرد، کلسیم داخل وریدی تجویز می شود. کلسیم باید به آرامی و با دقت تجویز شود تا از بروز عوارضی مانند آریتمی (ضربان قلب نامنظم) و برادی کاردی (ضربان قلب کند) پیشگیری شود.

مصرف داروهای اضافی ممکن است برای کنترل علائمی مانند تشنج و سفتی عضلات تجویز شود. پس از بازگشت سطح کلسیم به حالت طبیعی، مکمل های خوراکی کلسیم و ویتامین D تجویز می شود. به طور کلی بهتر است شیردهی را برای حدود 12 تا 24 ساعت متوقف کنند.

تا زمانی که شیردهی مجدد برای مادر بی خطر باشد، باید به آنها یک محصول جایگزین شیر سگ بدهید. با این حال، توله ها باید در اسرع وقت از شیر مادرشان جدا شوند.

پیش آگهی برای سگ های مبتلا به اکلامپسی

خوشبختانه، با درمان سریع، اکثر سگ ها بهبودی سریع و کامل پیدا می کنند. با این حال، زمانی که اکلامپسی شروع می شود، زمان بسیار مهم است، بنابراین اگر سگ خانگی در حین بارداری یا شیردهی به توله سگ ها علائم خود را نشان دهد، فوراً به دنبال کمک دامپزشکی باشید.

چگونه از بروز اکلامپسی پیشگیری کنیم؟

بهترین راه برای پیشگیری از بروز اکلامپسی، پرهیز از مصرف مکمل کلسیم در دوران بارداری است. درعوض، مطمئن شوید که سگ شما یک رژیم غذایی با کیفیت بالا و متعادل می خورد که به طور خاص برای سگ های باردار یا شیرده فرموله شده است. همچنین، برنامه توصیه شده دامپزشک را برای انجام معاینات در طول بارداری و در هفته های پس از آن رعایت کنید.

اگر سگ خانگی شما در معرض خطر ابتلا به اکلامپسی است، ممکن است دامپزشک شروع مصرف مکمل کلسیم را در پایان حاملگی یا بعد از شیر دادن توصیه کند. ممکن است برای پیشگیری از کاهش سطح کلسیم مادر، توله‌ سگ‌ها از حدود سه تا چهار هفتگی شیر خشک مصرف کنند.

سخن آخر

اکلامپسی کمبود کلسیم خون (هیپوکلسمی) است که در هفته های پس از زایمان ایجاد می شود. اگرچه ممکن است قبل از تولد یا در دوران شیردهی نیز ایجاد شود. اکلامپسی به “تب شیر” یا تتانی نفاس نیز معروف است، معمولاً به علت کم کاری غده پاراتیروئید ایجاد می شود.

هورمون پاراتیروئید به نوبه خود میزان کلسیم ذخیره شده در استخوان ها را تنظیم می کند. این هورمون برای حفظ سلامتی سگ مورد نیاز است. از آنجایی که در این اختلال، به غده پاراتیروئید سیگنالی برای تحریک هورمون پاراتیروئید برای آزاد سازی کلسیم از استخوان ها به بدن تامین نمی شود، وقتی شیر وارد بدن می شود و تقاضا برای کلسیم ناگهان افزایش می یابد، غده پاراتیروئید قادر به پاسخگویی سریع به نیازهای سگ نخواهد بود.

کمبود کلسیم منجر به بروز انقباضات تونوکلونیک عضلات اسکلتی می شود. این بیماری اغلب در اولین زایمان و در نژادهای کوچک رخ می دهد. چی‌هواهواها، پینچرهای مینیاتوری، شیتزوها، پودل‌های مینیاتوری، سگ‌های بی ‌مو مکزیکی و پامرانیان ‌ها، با اولین زایمان خود در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به اکلامپسی هستند.

با این حال، توله سگ ها اغلب تحت تاثیر اکلامپسی قرار نمی گیرند. زیرا نیازهای تغذیه ای آنها، از جمله کلسیم، توسط مادرشان تامین می شود. علاوه بر این، علائم معمولاً در 40 روز اول پس از زایمان آشکار می شود و به ندرت در دوران بارداری رخ می دهد.