نگهداری از میگو در آکواریوم
نگهداری از میگو شبح در آکواریوم، میگو ها، که موجودات کوچکی هستند، برای آکواریوم دار هایی که می خواهند مخزن هایی تمیز داشته باشند یا به غذای زنده برای ماهی های دیگر نیاز دارند، بسیار مفید هستند. این واقعیت را نمی توان انکار کرد. با این حال، این میگو ها می توانند حیوانات خانگی بسیار سرگرم کننده ای باشند.
رفتار پرتحرک، ظاهر منحصر به فرد و خلق و خوی صلح آمیز آن ها، همگی علل مشخصی برای این هستند که چرا باید به از میگو های شبح در آکواریوم خانگی خود نگهداری کند. این نکته بدان معناست که مهم نیست که چقدر حرفه ای هستید. تا زمانی که یک آکواریوم آب شیرین دارید، احتمالاً باید به فکر تهیه آن ها باشید.
به همین علت است که بسیاری از افراد علاقه دارند که میگو های شبح را در آکواریوم خانگی خود نگهداری کنند. در این مقاله از دام و پت، نکات مهمی درباره تهیه و نگهداری میگو های شبح در آکواریوم های خانگی ذکر شده است. به علاوه، شما می توانید برای یافتن پاسخ سوالات خود، با یک دامپزشک تماس بگیرید.
میگوی شبح چیست؟
میگوی شبح نوعی آبزی منحصر به فرد برای نگهداری در آکواریوم آب شیرین است. برای بسیاری از آکواریوم دار های با تجربه، این میگو های کوچک به عنوان خوراک زنده برای موجودات آبزی بسیار بزرگتر استفاده می شوند. با این حال، دیگران به علت ظاهر متمایز و خلق و خوی شگفت آور و بازیگوش، آن ها را به عنوان حیوان خانگی نگهداری می کنند.
این حیوانات کوچک از آب های شیرین و دریاچه های آمریکای شمالی نشات گرفته اند. اطلاعات اضافی در مورد منشاء آنها به خوبی سایر میگو های آکواریومی آب شیرین تعریف نشده و در دسترس نیست. این موجودات به طور رسمی در اوایل دهه 1800 طبقه بندی شدند!
همانطور که جامعه آکواریومی شروع به شکل گیری و رشد کرد، این میگوها به سرعت به موجودات مفید و پرکاربردی تبدیل شدند تا در آکواریوم های آب شیرین گنجانده شوند. میگوهای شبح فوق العاده فعال هستند، برای حفظ سلامتی زیستگاه آکواریوم شما مفید هستند (به علت جلبک هایی که می خورند) و به راحتی پرورش می یابند. بنابراین، نقشی که میگو در دنیای آبزی پروری ایفا می کند، نقش بزرگی است.
ظاهر و اندازه میگو های شبح
میگوی شبح (palaemonetes paludosus)، گاهی اوقات میگوی شیشه ای نیز نامیده می شود. به عبارت دیگر، نامی که برای این حیوانات انتخاب شده است، به خاطر ظاهر منحصر به فردی و زیبایی است که دارند. در واقع کل بدن این میگوها شفاف است. به طور کلی، علت شفاف بودن بدن آن ها ساده است:
ماهیت شفاف بدن آنها به عنوان یک مکانیسم دفاعی در طبیعت استفاده می شود. برای بسیاری از شکارچیان طبیعی بسیار دشوار است که این میگوها را در حالی که کف بستر رودخانه را جمع آوری می کنند، شناسایی کنند. حتی در یک آکواریوم ماهی، گاهی اوقات به سختی می توان آنها را در بین دکورها و گیاهان مشاهده کرد.
با این اوصاف، تغییرات جزئی در ظاهر آن ها وجود دارد که می توانید مشاهده کنید. برخی از زیرگونه ها نشانه های ظریفی در پشت خود دارند. این علائم معمولاً به شکل نقاط رنگارنگ هستند.
فراتر از بدن شفاف، همیشه می توانید به دیدن اندام های داخلی میگو های شبح بپردازید. علیرغم ظاهر شفاف، میگوهای شبح دارای چشمان و دستگاه گوارش کاملاً قابل مشاهده هستند. اگر بتوانید به اندازه کافی به میگو نزدیک شوید، متوجه بدن تکه تکه شده آن ها خواهید شد.
آناتومی میگو های شبح
بزرگترین بخش بدن آن ها که کاراپاس نام دارد، سخت است. وظیفه این بخش محافظت از همه اندام های مهم زیر آن یعنی اندام هایی مانند قلب، مغز، آبشش است. نوک کاراپاس را منبر می گویند. این قسمت، یک بخش منقار مانند سفت و سخت است که اغلب برای کاوش در میان رسوب استفاده می شود.
در حالی که این میگوها معمولا رفتار صلح آمیزی دارند، اما این قسمت دندانه دار بدن می تواند برای دفاع در صورت نیاز مورد استفاده قرار گیرد. علاوه براین، دو چشم های کوچک مهره ای را می توان یافت که از دو طرف پایه بیرون زده اند. اگر کمی دورتر را نگاه کنید، دو جفت شاخک خواهید دید. یکی بلند و دیگری کوتاه است.
شاخک خت معمولاً مانند سایر قسمت‌های بدنه شفاف هستند، اگرچه ممکن است رنگ های روشنی را روی چند قسمت بدن میگوی شبح مشاهده کنید. این آنتن های نازک برای سلامتی میگوی شما بسیار مهم هستند. آن ها به عنوان اندام های حسی عمل می کنند که به آن ها کمک می کند تا در محیط حرکت کنند و اطلاعات مهمی درباره ترکیب شیمیایی آب جمع آوری کنند.
در زیر سر میگو، شش بخش قابل انعطاف را خواهید دید. آن ها بسیار نرم تر و انعطاف پذیرتر از کاراپاس سخت و سفت هستند. اگر با دقت نگاه کنید، این بخش ممکن است برای شما بسیار آشنا به نظر برسد. میگوی شبح، به نظر می رسد مانند هر میگو دیگری است که ممکن است خورده باشید، البته بسیار کوچکتر.
پنج بخش اول به پلوپودها متصل می شوند که اندام هایی هستند که برای شنا استفاده می شوند. بخش ششم آخر دم را نگه می دارد.
سایز میگوی شبح
از نظر اندازه، میگوهای شبح از۳.۲۵ سانتی متر بزرگتر نمی شوند. میگوهای ماده ممکن است کمی بزرگتر از باشند. اما اکثر میگوهای بالغ در همان اندازه متوسط هستند. علاوه براین، بدن آن ها آنقدر هم پهن نیست. میگوهای بالغ معمولاً پهن تر از عرض یک پاک کن در انتهای مداد نیستند. آنها بسیار نازک تر از سایر گونه های میگوی آب شیرین هستند. که یکی از علل متعددی است که باعث می شود آن ها اغلب به عنوان خوراک زنده مورد استفاده قرار گیرند.
مراقبت از میگو شبح
نکته مهم در مورد میگوهای شبح این است که بسیار مقاوم هستند و نگهداری از آنها آسان است. در بیشتر موارد، آکواریوم دار ها در مورد سالم نگه داشتن میگو مشکلی ندارند. مانند همه آبزیان، نکته کلیدی حفظ شرایط مطلوب آکواریوم است. بنابراین توصیه می شود شوری آب آکواریوم و سلامت ماهی ها را جدی بگیرید.
طول عمر میگوی شبح
میگوی شبح عمر بسیار کوتاهی دارد و تنها یک سال عمر می کند. در طول آن یک سال، آنها به سرعت رشد خواهند کرد. هنگامی که آنها در قسمت اسکلت بیرونی خود رشد می کنند، آن را می ریزند یا پوست اندازی می کنند تا اسکلت دیگری رشد کند. این مسئله ممکن است در طول سال زیاد اتفاق بیفتد.
بنابراین اگر چندین پوسته شفاف در کف آکواریوم پیدا کردید، تعجب نکنید. خوشبختانه، لازم نیست نگران تمیز کردن آنها باشید. پوسته ها به سرعت به منبع غذایی برای سایر میگوها تبدیل می شوند. پس از پوست اندازی، میگوهای شما احتمالا برای مدتی پنهان می شوند. این پنهان شدن به این علت است که پوسته جدید آن ها بسیار نازک است و آن ها را آسیب پذیر می کند.
بیماری های میگوی شبح
چند بیماری وجود دارد که می توانند میگوی شبح را تحت تاثیر قرار دهند. این بیماری ها نادر هستند، اما در صورتی که مجبور به مقابله با آنها شوید، دانستن اطلاعاتی درباره آن ها، بسیار مفید خواهد بود. شایع ترین اختلال، بیماری گردابی نام دارد. این اختلال، ناشی از یک تک یاخته است که می تواند باعث شود پوسته شفاف میگوی شما سفید و کپک زده به نظر برسد.
بیماری گرداب از جلبک ها و حیوانات دیگر نشات می گیرد. به علت وجود رفتار جمع‌آوری در این میگو، اغلب این اختلال را از خوردن مواد آلی آلوده دریافت می کنند. خوشبختانه، می توانید این اختلال را با تغییر آب و سطح نمک درمان کنید. مشکل دیگری که ممکن است با آن مواجه شوید، بروز عفونت باکتریایی است.
تشخیص عفونت در میگوهای شبح به علت بدن شفاف آنها بسیار آسان است. عفونت مانند یک نقطه متورم صورتی به نظر می رسد. متأسفانه، عفونت های باکتریایی تقریباً همیشه کشنده هستند. بهترین کار این است که میگوهای آسیب دیده را بردارید و مراقب دیگر میگوها باشید. عفونت می تواند به راحتی به سایر میگوها شیوع پیدا کند.
شرایط ایده آل آکواریوم نگهداری میگو شبح
هنگامی که وارد یک فروشگاه حیوانات خانگی می شوید، احتمالاً میگوی شبح را در یک آکواریوم ساده بدون تزئینات خواهید یافت. این موارد، میگوهایی هستند که به عنوان خوراکی سایر ماهی ها استفاده می شوند. با این حال، اگر قصد دارید از میگوهای خود به عنوان حیوان خانگی نگهداری کنید، باید محیطی زیباتر برای زندگی آنها فراهم کنید.
راه اندازی آکواریوم میگوی شبح
بستر ریز، برای کف آکواریوم میگوی شبح، بهترین انتخاب است. این موجودات، تغذیه کننده از کف آکواریوم هستند، بنابراین بیشتر وقت خود را صرف کندن شن های محیط زندگی خود می کنند. واقعا علت خوبی وجود ندارد که چرا باید جایگزین هایی برای ماسه ریز در نظر بگیرید. حتی بدانید که بهترین راه برای افزایش PH آکواریوم چیست؟
آکواریوم هایی با تکه های بزرگ شن برای میگوی شما خوب نیستند. نه تنها حرکت میگوهای شبح را غیرممکن می کند، بلکه در واقع می توانند اسکلت بیرونی آن ها را بریده و باعث آسیب شوند. همچنین، آکواریوم خود را با تعداد زیادی گیاهان زنده پر کنید. در طبیعت، میگوهای شبح معمولاً از جلبک ها و تکه های ریز مواد آلی موجود در گیاهان تغذیه می کنند.
نیاز میگوی شبح به روشنایی
میگوی شبح مانند سایر ماهی ها نیاز به نور خاصی ندارد. آنها نزدیک به ته آکواریوم می مانند و چرخه روز – شب ندارند که باید نگران آن باشید. در نتیجه، روشنایی استاندارد آکواریوم تمام چیزی است که به آن نیاز دارید. اگر قصد دارید در طول روز محیط روشن بماند، فقط مطمئن شوید که نور زیاد روی دما تأثیر نمی گذارد.
حداقل اندازه آکواریوم میگوی شبح
حداقل، شما به یک آکواریوم با حجم 5 گالن نیاز خواهید داشت(البته بزرگتر بهتر است). از آنجایی که این میگوها بسیار کوچک هستند، برای حرکت کردن نیازی به فضای زیاد ندارند. برای میگوهایی که می خواهید به عنوان حیوان خانگی نگهداری کنید، باید نسبت سه به چهار میگوی شبح در هر گالن را هدف قرار دهید.
تزئینات آکواریوم میگوی شبح
در حالی که ماهیت شفاف بدن این میگوها برای پنهان شدن آن ها عالی است، میگوهای شبح همچنان به مکان هایی نیاز دارند که هر زمان که مضطرب هستند، بتوانند به آن دسترسی داشته باشند. اگر ماهی های دیگری را در آکواریوم خود داشته باشید، اگر ماهی شروع به تهاجم کرد، میگوی شبح به نقاطی برای مخفی شدن نیاز دارند. گیاهان بهترین گزینه هستند.
میگوهای شبح بدون زحمت در میان برگهای ضخیم پنهان می شوند. با این حال می توانید وسایل تزئینی دیگری را نیز تهیه کنید. سنگ‌ها، چوب‌های مخصوص و حتی تزئینات پلاستیکی، گزینه هایی مفید خواهند بود. فقط این اشیاء را در ته آکواریوم پخش کنید تا میگوهای شما مکان های کافی برای مخفی شدن داشته باشند.
پارامترهای آب و نیازهای کیفی میگوهای شبح
وقتی صحبت از کیفیت آب به میان می آید، حفظ سلامتی میگوهای شبح بسیار آسان خواهد بود. آنها کاملا مقاوم هستند و می توانند در اکثر شرایط آبی رشد کنند. اگرچه، ما به شدت توصیه می کنیم که سطوح توصیه شده توسط دامپزشکان را رعایت کنید تا مطمئن شوید که آنها تا حد ممکن سالم می مانند.
دمای آب برای میگوهای شبح
میگوهای شبح آب های گرم تری را ترجیح می دهند. حفظ دما بین ۱۸ درجه تا ۲۷ درجه فارنهایت باید به خوبی انجام شود. برخی از پرورش دهندگان از آن محدوده دمایی فراتر می روند و از آن دور می شوند، اما اگر از میگوهای شبح به عنوان حیوان خانگی نگهداری می کنید، باید این محدوده دمایی را تامین کنید.
علت این امر این است که اکثر پرورش دهندگان از میگوهای شبح خود به عنوان غذای زنده برای ماهی های شان استفاده می کنند. آن ها به سلامت میگو اهمیت چندانی نمی دهند و با انتخاب شرایط دیگر و نادیده گرفتن این محدودیت های دمای آب باعث بروز استرس و مشکلات سلامتی در آن ها می شوند.
