حقایقی جالب و شنیدنی در مورد مرغ عشق

مرغ عشق یکی از محبوب ترین گونه های طوطی خانگی است و کسانی که یکی از این پرندگان زیبا را نگهداری می کنند، این را به خوبی می دانند. این پرندگان کوچک زیبا و باهوش بیش از 100 سال، به عنوان یکی از محبوب ترین انواع طوطی های آفریقایی بوده اند. با این حال، باور ها و داستان های زیادی در مورد مرغ عشق، رفتار آنها و نحوه نگهداری آنها به عنوان حیوانات خانگی وجود دارد. اگر شما علاقه مندید که بیشتر در مورد مرغ عشق بدانید، این مقاله از دام و پت دست ندهید.

این پرنده در میان پرندگان خانگی بسیار محبوب است و اغلب “طوطی جیبی” نامیده می شود. همچنین یکی از پر نقش و نگارترین پرندگان است. چندین گونه این پرنده در جهان وجود دارد. اما همه آنها به عنوان حیوانات خانگی نگهداری نمی شوند.

سه گونه پرطرفدار بسیار محبوب وجود دارند که برای خوشحال نگه داشتن آنها لزوماً به یک جفت این پرنده احتیاج ندارید. همه این پرنده ها از تیره Agapornis و راسته Psittaciformes هستند. در کل، 9 گونه این پرنده وجود دارد. محبوب ترین آنها، فیشر، ماسکدار و صورت هلویی است.

بررسی اجمالی نژادهای مرغ عشق

• طول بدن پرنده بالغ: ۵ تا 6 اینچ
• امید به زندگی: معمولا ۱۰ تا ۱۵ سال
• نام های علمیAgapornis fischeri ،Agapornis personata، Agapornis roseicollis
• نام های رایج: مرغ عشق فیشر، مرغ عشق سیاهپوش، مرغ عشق یقه زرد، مرغ عشق صورت هلویی، طوطی جیبی

خاستگاه و تاریخچه مرغ عشق

بجز نوع ماداگاسکار که بومی آن جزیره است، همه گونه های این پرنده، در قاره آفریقا به طور طبیعی زیست می کنند. آنها تمایل دارند در دسته های کوچکی کنار هم زندگی کنند. انواع زیر به ندرت به صورت خانگی نگهداری می شوند:

• نوع حبشی یا بال سیاه (Agapornis taranta)
• گونه سیاه (Agapornis nigrigenis)
• نوع ماداگاسکار یا خاکستری (Agapornis cana)
• نیاسا یا لیلیان (Agapornis lilianae)
• نوع صورت قرمز یا سرخ (Agapornis pullaria)
• نوع Swindern یا یقه سیاه (Agapornis Swindernia)

در طبیعت، کاهش جمعیت نوع فیشر، نیاسا و گونه های سیاه باعث نگرانی می شود. آنها هنوز در لیست گونه های در معرض انقراض قرار ندارند. اما تعداد آنها به قدری کم است که هر یک در یکی از گروه های “در معرض تهدید” یا “آسیب پذیر” قرار می گیرند.

مرغ عشق معمولاً حرف نمی زند.

آنها نوعی طوطی هستند و توانایی تقلید گفتار انسان را دارند. اما مرغ عشق از آن دسته گونه هایی است که اکثرا ساکت می مانند. این به این دلیل است که آنها بسیار بندرت تصمیم به صحبت می گیرند. اگر ترجیح می دهند صدایی را تقلید کنند، بیشتر اوقات صداهای ساده مانند سوت یا صدای خانگی مانند زنگ در و مایکروویو را تقلید می کنند. مشخص نیست که چرا برخی این پرنده ها بیش از دیگران مستعد تقلید در گفتار هستند. اما عقیده عمومی بر این است که پرندگانی که صحبت کردن را یاد می گیرند از سنین پایین آموزش می بینند.

مرغ عشق انواع مختلفی دارد.

این پرنده انواع مختلفی دارد. از این طوطی های کوچک نه گونه فرعی جداگانه وجود دارد که هر کدام صفات و ویژگی های متمایز خود را دارند. مرغ عشق های ماسک دار، گونه سیاه، فیشر، نیاسا، سویندرن، صورت قرمز، حبشه ای، ماداگاسکار و صورت هلویی، انواع این پرندگان هستند.

مرغ عشق صورت هلویی، که محبوب ترین این پرنده است، با رنگ های زرد، سبز و آبی روی بدن و همچنین صورت هایی به رنگ روشن صورتی هلویی قابل تشخیص است. انواع مختلف این پرنده از نظر ظاهر و مزاج تفاوت هایی دارند. اما به طور متوسط ​​همه مرغ عشق ها می توانند تا 20 سال در قفس زندگی می کنند.

مرغ عشق یکی از کوچکترین گونه های طوطی است.

گرچه این پرندگان، طوطی هایی واقعی هستند، در عین حال یکی از کوچکترین اعضای خانواده طوطی ها می باشند. به طور متوسط ​، بیشتر این پرنده ها، از منقار تا انتهای دم، در طی بلوغ بین 5 تا 7 اینچ رشد می کنند. اندازه کوچک آنها باعث شده است تا محبوبیت آنها در میان کسانی که در آپارتمان و سایر فضاهای کوچک زندگی می کنند، افزایش یابد. بسیاری از این دوستداران پرندگان به جای تلاش برای نگهداری از یک نوع طوطی بزرگتر مانند ماکائو یا کاکادو، مراقبت از این پرنده را ترجیح می دهند.

تنها یا جفت

این یک باور غلط است که می گویند شما هرگز نباید این پرنده را تنها نگهدارید. اگر آنها را به صورت جفت نگه ندارید، آنها از افسردگی خواهند مرد. اگرچه درست است که مرغ های عشق پرندگان فوق العاده اجتماعی هستند که در تعامل با یکدیگر رشد می کنند و باید از نظر اجتماعی حمایت شوند. اما در بسیاری از موارد، صاحبان پرندگان باید مرغ عشق را تنها نگهداری کنند. دلیل این است که افراد امکان نگهداری از پرندگان بیشتر را ندارند. پرندگانی که به صورت جفت نگهداری می شوند تمایل دارند با یکدیگر پیوند برقرار و از تعاملات انسانی پرهیز کنند. کسانی که دوست دارند که پرندگان با آنها معاشرت کنند، دریافته اند که بهتر است پرندگان را خودشان نگه دارند. تا آنجا که ممکن است وقت خود را به بازی و معاشرت با آنها اختصاص دهند تا نیازهای آنها برآورده شود.

مرغ عشق بسیار فعال است.

مانند همه طوطی ها، مرغ عشق ها پرندگانی فوق العاده فعال هستند که برای ماندن در بهترین شرایط جسمی به مقدار زیادی ورزش نیاز دارند. کسانی که علاقه مند به نگهداری مرغ عشق هستند باید مایل و آماده باشند تا برای مرغ عشق خود مکانی امن برای بازی در خارج از قفس خود برای چند ساعت در روز اختصاص دهند. این به پرنده امکان می دهد تا تمام گروه های عضلانی مورد نیاز خود را برای سالم ماندن فعال کند. همچنین تحریکات ذهنی مهمی را که این حیوانات بسیار باهوش به آن نیاز دارند، فراهم کنند.

ویژگی های رفتاری مرغ عشق

مرغ عشق را می توان پرنده ای فعال، کنجکاو، دلباخته و بازیگوش توصیف کرد. آنها پرندگانی بسیار اجتماعی هستند که پیوندهای عمیقی با صاحبانشان ایجاد می کنند. در نتیجه این امر می توانند پرندگان بسیار دوست داشتنی باشند. مرغ عشق همچنین اگر از کودکی به درستی رام نشده و با آن کار نشود، می تواند بسیار وحشی، پرخاشگر و حسود باشد.

برخی از کارشناسان معتقدند مرغ عشق ماده نسبت به نرها بیشتر مستعد حسادت است. اما پرندگان هر دو جنس می توانند شخصیتی شبیه هم داشته باشند. گرچه مرغ عشق به بزرگی سایر طوطی های نیست. اما هنوز هم می تواند صدای بلندی ایجاد کند. به خصوص هنگامی که آنها به دنبال توجه شما هستند.

به عنوان یک قاعده کلی، آنها به عنوان موجوداتی با توانایی تقلید گفتار یا اصوات، شناخته شده نیستند. اگرچه همیشه استثنائاتی در این قانون وجود دارد. برخی از متخصصان می گویند ماده ها نسبت به نرها بیشتر در تقلید صدا یا گفتار مناسب هستند. اما هر دو جنس امکان این کار را دارند.

رنگ ها و ظاهر مرغ عشق

مرغ عشق به داشتن پرهای دم کوتاه و نسبتاً صاف معروف است. رنگ هایی این گونه ها از صورتی هلویی مایل به سفید تا سبز، متغیر است. در همه ی آنها رنگ سر و صورت متفاوت از پرهای اصلی بدن می باشد. بسیاری از انواع مرغ عشق های محبوب، پرهای سبز دارند.

جهش های مختلف رنگی نیز در چندین گونه مرغ عشق وجود دارد. این امر به ویژه در مورد نوع صورت هلویی، محبوب ترین مورد برای نگهداری به عنوان حیوان خانگی، صدق می کند.

در مرغ عشق Absynian، ماداگاسکار و سرخ رنگ بدن نر و ماده متفاوت است. حتی باعث می شود نرها و ماده ها از نظر رنگ پرها از یکدیگر تشخیص داده شوند. تشخیص جنسیت گونه های دیگر دشوار است. زیرا از نظر ظاهری تقریباً یکسان هستند. بعضی از گونه های مرغ عشق دارای حلقه چشم برجسته سفید هستند که مشخصه طوطی ها است. مرغ عشق های صورت هلویی و سویندرن، فاقد این ویژگی هستند.

پاهای آنها به شکل zygodactyl است، به این معنی که دو انگشت به جلو و دو انگشت به سمت عقب است. این شکل به چابکی پرنده کمک می کند و درک بهتری از شاخه ها به آنها می دهد.

مراقبت از مرغ عشق

برای نگهداری این پرنده اهلی، به آموزش منظم نیاز است. خرید یک جوجه این پرنده، رام کردن و اهلی سازی حیوان را آسان تر می کند. اما با کمی وقت و حوصله، می توانید هر پرنده ای را رام کنید. اگر پرنده بزرگسال تری را می خواهید، سعی کنید مرغی را پیدا کنید که به طور مرتب مورد آموزش قرار گرفته باشد.

یک تصور غلط رایج در مورد نگهداری این پرنده این است که آنها را باید همیشه به صورت جفت نگه داشت. اکثر مرغ های عشق، می تواند بدون داشتن جفت به خوبی زندگی کنند. به شرطی که صاحبان پرنده به اندازه کافی آنها مورد توجه قرار دهند. این پرنده حیوانی اجتماعی است. بنابراین وقتی احساس کند که بخشی از یک اجتماع است و دوستانی برای برقراری ارتباط دارد، واقعا به خوبی رشد می کند.

تغذیه مرغ عشق

این پرنده مانند سایر طوطی ها باید از غذاهای متنوعی استفاده کند. پرندگان وحشی از میوه ها، علف ها، دانه ها و سبزیجات تغذیه می کنند. حتی رژیم غذایی مرغ عشق خانگی نیز باید به همان اندازه متنوع باشد.

یک غذای پرنده مناسب باید اساس رژیم غذایی او باشد. می توانید او را با انواع غذاهای تازه و برخی دانه های مکمل، تغذیه کنید. دانه ها باید کمتر از 25 درصد از کل رژیم غذایی را تشکیل دهند.

بخاطر داشته باشید که سازگاری با هر چیز جدیدی از جمله غذا ممکن است برای این پرنده کمی طول بکشد.

شما به قفسی نیاز دارید که حداقل دو فوت عرض و دو فوت طول داشته باشد. با این حال، قفس بزرگتر برای پرنده بهتر است. اگر می توانید قفس بزرگتری تهیه کنید، بیشتر بر روی طول آن تمرکز کنید تا ارتفاع. این عمل اطمینان می دهد که مرغ عشق شما می تواند بالهای خود را راحت باز کند و حتی بتواند در قفس پرواز کند.

میله ها باید به صورت افقی باشد تا پرندگان بتوانند از دیواره های قفس بالا بروند. از تهیه قفس های گرد خودداری کنید. زیرا احتمال آسیب رساندن به پرهای دم بیشتر است.

ورزش در مرغ عشق

مثل همه طوطی ها، این پرنده ها هم کاملاً فعال و بازیگوش هستند. آنها با تعامل و بازی فراوان بهترین عملکرد را خواهند داشت. هر روز با توجه کردن به آنها، پیوند شما با او تقویت می شود و از رفتارهای نامطلوب پرنده جلوگیری می کند. بهتر است اسباب بازی های زیادی برای پرنده تهیه کنید. آنها را در سراسر قفس بچینید تا این وسایل پرندگان را به خود مشغول نگه دارند. مطمئن شوید که همه اسباب بازی ها بدون روی و سرب هستند. هیچ رشته سست یا پارچه وجود نداشته باشد که بتواند به انگشتان پنجه پرنده شما گیر کند.

این پرنده عادت به جویدن دارد. بنابراین هنگام انتخاب اسباب بازی این نکته را به خاطر بسپارید. مطمئن شوید که هیچ قسمت کوچکی برای جویدن و بلع وجود ندارد. همچنین باید از گیره ها، رشته های گشاد و سایر قطعات کوچک که پرنده شما می تواند منقار، پا یا سر خود را در به دام بیندازد، خودداری کنید.

اسباب بازی های مطمئن شامل اسباب بازی های چوبی، سیزال، چرمی، اکریلیک و همچنین زنگوله و نردبان هستند. وسایل خانگی مانند لوله های مقوایی خالی از رول های دستمال کاغذی، لیوان های کاغذی، مقوای بدون جوهر و اشکال ماکارونی خشک شده نیز ممکن است توسط این پرنده مورد توجه قرار گیرد.

منبع:

https://www.thesprucepets.com/facts-about-lovebirds-390823