شایع ترین تومورها در پرندگان
شایع ترین تومورها در پرندگان
تومور ها در پرندگان و طوطی های خانگی می تواند منجر به بروز برجستگی های غیرطبیعی روی پوست و داخل بدن شود. البته همه برجستگی ها نشان دهنده و علائم تومور نیستند. برخی از توده ها آبسه هستند، یعنی مناطقی از بافت که در اثر عفونت های باکتریایی متورم و ملتهب شده اند. توده های دیگر ممکن است ناشی از رسوب چربی در زیر پوست باشد.
اگر پرنده ماده باشد، برآمدگی شکم در واقع ممکن است ناشی از تخم باشد. التهاب همچنین می تواند نشانه بزرگ شدن عضوی مانند کلیه یا کبد در اثر بیماری باشد.
فرق بین کیست و تومور در پرندگان
برخی از توده ها ممکن است کیست باشند. کیست، کیسه ای در بافت است که با مایعات خونی یا مواد دیگر پر می شود.
به عنوان مثال بعضی کیست ها با کراتین پر می شوند. کیست ها سرطانی نیستند و برخلاف تومورها رشد نمی کنند و انتشار نمی یابند، ولی ممکن است به دلیل افزایش تجمع مایعات، بزرگتر شوند. کیست ها به طور کلی خطر جدی برای سلامتی پرندگان محسوب نمی شوند.
در مقابل، تومور (یا همان “نئوپلاسم”) یک توده بافت جامد و سخت است و بسته به نوع تومور، ممکن است خیلی سریع رشد کند و انتشار یابد. تومور می تواند در هر نقطه از بدن ایجاد شود. تومور ها ممکن است در پوست، زیر پوست یا در داخل بدن رشد کنند. تومورها معمولاً بسیار سریع از انواع دیگر توده ها و برجستگی ها رشد می کنند.
انواع تومور ها در پرندگان
تومورها دو نوع اصلی دارند: انواع خوش خیم (غیر سرطانی) و انواع بدخیم (سرطانی). هر دو نوع تومور می توانند در پرندگان خانگی ایجاد شوند. اما به طور کلی تومور های خوش خیم در مقایسه با تومورهای بدخیم خطر جدی برای بدن ایجاد نمی کنند.
تومورهای خوش خیم
تومورهای خوش خیم تمایل دارند در یک مکان در بدن باقی بمانند و در نتیجه به مناطق دیگر بدن انتشار نمی یابند. آنها ممکن است دائما رشد کنند، اما رشد آنها بسیار آهسته است.
تومورهای خوش خیم به آسانی و بدون دردسر زیاد، از بین می روند و در بیشتر موارد دیگر عود نمی کنند. تومورهای خوش خیم داخلی می توانند اندام های داخلی پرنده را تحت فشار قرار دهند و باعث ایجاد درد شود. تومور، فضای داخلی بدن را اشغال می کند و در هر کجای بدن که باشد، اگر به رشد خود ادامه دهد، می تواند اعضا اطراف خود را جابجا کرده یا تحت تاثیر قرار دهد. به عنوان مثال یک تومور خوش خیم در کلیه می تواند به عصب سیاتیک پا فشار وارد کند و حرکت پا برای پرنده را دردناک کند.
تومورهای بدخیم
تومورهای بدخیم می توانند به بافت ها و اندام های مختلف بدن حمله کرده و به آنها آسیب ببینند. این کار از طریق فرآیند متاستاز انجام می شود. در طی متاستاز، سلول های سرطانی از تومور بدخیم جدا می شوند و از طریق جریان خون یا سیستم لنفاوی به سایر بافت ها مهاجرت می کنند و تومورهای ثانویه جدیدی در سایر قسمت های بدن ایجاد می کنند.
یک تومور بدخیم حتی اگر برداشته شود، سلول های آن ممکن است از قبل به بافت های دیگر بدن رفته و در نتیجه تومورهای دیگری ایجاد کرده باشند.
تومورهای بدخیم سریع تر از تومورهای خوش خیم رشد می کنند. گرچه تومورهای خوش خیم متاستاز نمی شوند، اما هرگز نباید از آنها چشم پوشی کرد. هر دو نوع تومور به درمان نیاز دارند.
اگر یک تومور خوش خیم بزرگتر نشود و در ناحیه ای که ایجاد شده است، ثابت بماند و مشکلی ایجاد نکند، ممکن است نیازی به برداشتن تومور نباشد، اما همواره باید آن را تحت نظر گرفت.
اگر تومور به طور ناگهانی شروع به رشد کند، باید سریعا به یک دامپزشک مراجعه کنید تا تومور از بافت سالم جدا شود. بسته به تشخیص دامپزشک، ممکن است نیاز باشد تومورهای خوش خیم ساکن و بدون رشد نیز برداشته شوند.
چگونگی تشکیل تومور ها در پرندگان
تومورها در اثر اختلال یا جهش در DNA سلول ها ایجاد می شوند. سلول های غیرطبیعی حاصله، رشد خود را متوقف نمی کنند و شروع به تکثیر غیر عادی می کنند. به عنوان مثال، در شرایط طبیعی، یک سلول طبیعی پوست به اندازه نیاز تقسیم و تکثیر می یابد تا لایه جدیدی از پوست ایجاد شود و سپس در زمان معین به طی فرآیند آپوپتوز از بین می رود.
اما یک سلول غیرطبیعی بدون نظم و کنترل به تقسیم و تشکیل سلولهای بیشتر ادامه می دهد. این سلول ها دائما تکثیر می شوند و هیچ حدی برای این کار ندارند. نکته آسیب زا اینجاست که چون این سلول ها آنتی ژن های “خودی” را دارند، سیستم ایمنی بدن نمی تواند به آنها حمله کند و از بین ببرد.
علاوه بر این، سلول های مولد تومور توسط اقدامات کنترلی غدد درون ریز و اعصابی که سلول های بدن به طور معمول تحت کنترل آنها هستند، کنترل نمی شوند. در عوض، به تکثیر خود ادامه می دهد و جهش های دی ان ای خود را به سلول های بعدی منتقل می کند.
بیشتر محققان پزشکی معتقدند عواملی مانند سموم محیطی، مواد سرطان زا در رژیم غذایی، کمبودهای تغذیه ای و پیری می توانند منجر به بروز جهش و ایجاد اشتباه در تکثیر سلول ها شوند و سیستم ایمنی بدن را تضعیف کنند.
وظیفه سیستم ایمنی بدن این است که سلول های غیر طبیعی را از بین ببرد. هر عامل تضعیف کننده سیستم ایمنی، احتمال افزایش میزان سلول های جهش یافته را افزایش می دهد.
شایع ترین تومور ها در پرندگان
در واقع، صدها نوع سرطان وجود دارد از سرطان تخمدان و تومورهای مغزی گرفته تا سرطان خون، لنفوم و ملانوم که می تواند پرندگان را مبتلا کند.
پرندگان پیر و پرندگان با سبک زندگی غیر طبیعی، به احتمال زیاد به سرطان مبتلا می شوند، با این حال سرطان می تواند در سایر گونه های پرندگان نیز ایجاد شوند.
سرطان سلول سنگفرشی
شایعترین تومور خارجی در پرندگان خانگی سرطان سلول سنگفرشی (سرطان بدخیم پوست) است. این شکل از سرطان به طور معمول در پوست سر، روی منقار و اطراف آن، روی پلک ها و اطراف غده ارووپیژیال ایجاد می شود. کمبود ویتامین A و آسیب های مکرر پوستی، پرندگان را مستعد ابتلا به این نوع سرطان می کند. وقتی پرنده ای پوست خود را نوک بزند سلول های آن ناحیه را مستعد سرطانی شدن می کند.
فیبروما
فیبروما یا “تومورهای فیبروم” خوش خیم هستند و تومورهای فیبروسارکوم بدخیم هستند. این دو نوع تومور در میان پرندگان خانگی شایع هستند. این تومورها قابل تشخیص بوده و به صورت برجستگی های غیرمعمول روی پوست ظاهر می شوند. فیبروئیدها و فیبروسارکوم ها اغلب در بال، پاها، محل اتصال منقار و صورت، گردن و جناغ پرندگان ظاهر می شوند.
توده داخل شکمی
احتمالاً شایع ترین تومور در پرندگان خانگی، توده داخل شکمی است. این زائده، توموری در اندام های تولید مثل (تخمدان یا بیضه) یا کلیه است. این تومورها می توانند بدخیم یا خوش خیم باشند.
توده های شکمی اغلب در پرندگانی که بین 5 تا 8 سال دارند دیده می شود. در بیشتر مواقع، این نوع تومورها تا زمانی که پرنده لاغر نشود و بیماری بسیار پیشرفت نکند، تشخیص داده نمی شوند. این علائم می تواند به دلیل فشاری باشد که تومور به دستگاه گوارش وارد می کند. این تومورها عبور غذا از لوله گوارشی را دشوار می کنند و یا ممکن است توده هایی در مسیر گوارشی جمع شود و باعث انسداد شود.
بعضي از اين پرندگان ممكن است به دليل ابتلا به یک تومور بزرگ داخلی، دچار مشکلات تنفسی شوند.
سرطان سیستم لنفاوی
بسیاری از پرندگان می توانند به سرطان سیستم لنفاوی مبتلا می شوند. در یک حیوان سالم، سیستم لنفاوی بخشی مهم در دفاع از ایمنی بدن در برابر عوامل عفونی مانند ویروس ها و باکتری ها است. بافت لنفاوی به طور معمول در بسیاری از قسمت های بدن از جمله غدد لنفاوی، کبد، طحال، دستگاه گوارش و پوست یافت می شود.
اگر سلولهای بدخیم به این بافتها حمله کنند، این بیماری به عنوان لنفوسارکوم شناخته می شود. اگر سلولها خوش خیم باشند، این بیماری لنفوم نامیده می شود.
لیپوماها
لیپوماها تومورهای خوش خیم هستند که از سلولهای چربی بالغ تشکیل شده اند. بسیاری از این تومورها فقط در زیر پوست یافت می شوند و به ندرت به عضلات یا اندام ها نفوذ می کنند. این توده ها معمولاً در قسمت بالای قفسه سینه و بالای شکم دیده می شوند، اگرچه ممکن است در بخش های دیگری از بدن پرنده نیز دیده شوند.
لیپوماها معمولاً مشکلات زیادی برای پرندگان ایجاد نمی کنند مگر اینکه آنقدر بزرگ شوند که در حرکت پاهاا اختلال ایجاد کنند. اگر لیپوماها در حال تبدیل شدن به یک مشکل اساسی باشند، استفاده از رژیم غذایی کم چرب برای کوچک شدن تومورهای چرب یا حتی درمان موثر این نوع تومور، کافی است. در موارد شدید، لیپوماها می توانند با جراحی برداشته شوند.
پاپیلوماها
این تومورها به طور کلی در پرندگان دارای اضافه وزن و بیشتر در پرندگان جوان مشاهده می شوند. برخلاف سایر تومورهایی که در این مقاله به آنها اشاره شده است. پاپیلوماها به دلیل وجود سلولهای خارج از کنترل به وجود نمی آیند. بلکه توسط ویروسی به نام ویروس هرپس پسیتاسید ایجاد می شوند. پاپیلوماها به صورت ضایعات زگیل مانند مشاهده می شوند.
پاپیلوماها ضایعاتی خوش خیم هستند. گاهی اوقات می توانند بدون درمان از بین بروند. اما می توانند به شدت پیشرفت کنند و حتی با ایجاد خونریزی های پی در پی باعث آسیب به پرنده شوند.
در چنین شرایطی، پاپیلوماها باید با جراحی برداشته شوند. گونه های آمریکای جنوبی (به ویژه آمازون و ماکائو) بیشتر از سایر گونه ها به پاپیلوم مبتلا می شوند.
سخن آخر
تومور ها در پرندگان و طوطی های خانگی می تواند منجر به بروز برجستگی های غیرطبیعی روی پوست و داخل بدن شود. البته همه برجستگی ها نشان دهنده و علائم تومور نیستند. برخی از توده ها آبسه هستند، یعنی مناطقی از بافت که در اثر عفونت های باکتریایی متورم و ملتهب شده اند. توده های دیگر ممکن است ناشی از رسوب چربی در زیر پوست باشد.
منبع:
https://be.chewy.com/lumps-and-tumors-in-birds/
