اوتیت خارجی در سگ ها، علائم و درمان آن
اوتیت خارجی در سگ ها، علائم و درمان آن
اوتیت خارجی در سگ ها زمانی اتفاق می افتد که لایه سلول هایی که در مجرای گوش خارجی قرار دارند ملتهب شوند. به قسمت لوله ای گوش خارجی که صدا را به لاله گوش می رساند، کانال گوش گفته می شود. شایعترین اختلال کانال گوش در سگها، اوتیت خارجی است.
نکته مهم این است که در برخی نژاد ها، شکل گوش و حلق و بینی می تواند سگ ها را برای ایجاد اوتیت خارجی مستعد کند. شناسایی این عوامل برای کنترل موفقیت آمیز التهاب ناشی از این بیماری کلیدی است. تا زمانی که همه علل شناسایی و درمان نشوند، ممکن است علائم دوباره عود کنند.
اوتیت خارجی، شایع ترین بیماری گوش در سگ ها است و می تواند توسط عوامل بسیاری ایجاد شود.
علائم اوتیت خارجی در سگ ها
علائم این اختلال شامل سردرد، بوی نامطلوب، قرمزی پوست، تورم، خارش، افزایش ترشحات و پوسته پوسته شدن پوست است. بسته به علت یا مدت ابتلا به بیماری ممکن است کانال گوش دردناک یا خارش دار شود. هر دو گوش می توانند تحت تأثیر این بیماری قرار بگیرند.
علائم اوتیت خارجی در سگ ها می توانند کوتاه یا طولانی مدت باشند. اوتیت خارجی می تواند توسط عوامل مختلفی ایجاد شود. به نظر می رسد برخی از این عوامل (مانند انگلها، اجسام خارجی و آلرژی) مستقیماً باعث التهاب می شوند، در حالی که برخی دیگر (مانند برخی از باکتریها، مخمرها یا عفونت گوش میانی) باعث طولانی شدن این اختلال می شوند.
تشخیص اوتیت خارجی در سگ ها
بر اساس علل ایجاد کننده بیماری، دامپزشک تشخیص می دهد که آیا این بیماری قابل درمان است یا خیر. طول مدت درمان نیز وابسته به علت ایجاد کننده بیماری است.
با یک شرح حال دقیق و معاینه کامل بدنی و پوستی می توان علائم و علل اوتیت خارجی را تشخیص داد. ممکن است در گوش ها علائمی مانند خراش، قرمزی پوست و ناهنجاریهای اولیه و ثانویه پوست وجود داشته باشد. بدشکلی های گوش خارجی، رشد غیر طبیعی بافت در کانال گوش و… ممکن است علائمی از وجود یک بیماری مزمن در گوشش باشد.
برای انجام معاینه با اتوسکوپ، ممکن است به بیهوشی نیاز باشد. بیهوشی به ویژه در مواردی مانند درد گوش انسداد کانال گوش به وسیله ترشحات یا بافت های التهابی گسترده، یا در صورت عدم همکاری حیوان، مورد نیاز است. معمولا همزمان با معاینه گوش با اتوسکوپ، نمونه برداری از بافت برای انجام کشت آزمایشگاهی انجام می شود.
مجاری گوش خارجی اکثر سگها و گربه ها دارای تعداد کمی میکروارگانیسم بی خطر است. این ارگانیسم ها در صورتی که محیط گوش برای تکثیر و ایجاد عفونت توسط آنها مساعد شود، ممکن است باعث ایجاد بیماری شوند. با بررسی میکروسکوپی نمونه های بافت گوش، می توان این اختلالات را تشخیص داد.
آزمایشات تشخیصی اوتیت خارجی در سگ ها
با مشاهده هرگونه ترشحات غیرطبیعی از گوش باید با یک دامپزشک تماس بگیرید. وجود ترشحات تیره در کانال گوش معمولاً نشان دهنده وجود عفونت مخمری یا انگلی مانند مایت های گوش، است و ممکن است با عفونت های باکتریایی نیز همراه باشد. دامپزشک ترشحات را از نظر وجود تخم، لارو یا کنه های بالغ بررسی می کند.
برای شناسایی عوامل ایجاد کننده التهاب، بعضی اوقات به آزمایشات تخصصی مکمل نیاز است. ممکن است انجام آزمایش آلرژی توصیه شود. ممکن است از نمونه های تهیه شده از مو برای تست وجود یا عدم کرم حلقوی استفاده شود. نمونه برداری از حیوانات مبتلا به التهاب مزمن ممکن است اختلالاتی مانند انسداد یا وجود تومور را نشان دهد.
ممکن است از تصویر برداری اشعه ایکس برای بررسی بهتر لاله گوش، و در موارد مشکوک به التهاب گوش میانی یا وجود علائم عصبی (مانند از دست دادن تعادل) استفاده شود.
درمان اوتیت خارجی در سگ ها
درمان باید تا زمان از بین رفتن کامل عفونت ادامه یابد. برای سگ هایی که مبتلا به عفونت باکتریایی و مخمری هستند، باید معاینات و آزمایشات به صورت هفتگی یا دو بار در هفته انجام شود. این کار تا زمانی که شواهد و اثراتی از عفونت وجود نداشته باشد، باید ادامه پیدا کند.
در بیشتر موارد، این برنامه 2 تا 4 هفته طول می کشد. درمان اختلالات مزمن ممکن است ماه ها به طول انجامد و در برخی موارد، درمان باید به مدت نامعلومی ادامه یابد. برای حصول بهترین نتیجه درمانی برای حیوان خانگی خود، برنامه درمانی تجویز شده توسط دامپزشک را با دقت و صورت کامل انجام دهید.
برای درمان این اختلالات، دامپزشک ابتدا باید علل زمینه ای را شناسایی و درمان کند. همچنین باید درد ناشی از این بیماری را تسکین داد. معمولاً موهای اطراف گوش تراشیده می شود تا تمیز کردن و درمان گوش بهبود یابد. دامپزشک همچنین ممکن است حذف موهای مجاری گوش را توصیه کند. این کار روشی دردناک است که معمولاً تحت بیهوشی انجام می شود.
دارو درمانی برای اوتیت خارجی در سگ ها
از آنجا که داروهای موضعی در اثر ترشحات گوش معمولا بی اثر می شوند، دامپزشک احتمالاً ابتدا گوش ها را به آرامی تمیز کرده و سپس قبل از شروع درمان آنها را خشک می کند. در حیواناتی که گوش دردناک دارند، تمیز کردن به بیهوشی عمومی نیاز دارد. با توصیه دامپزشک، حتما گوش سگ تان را در خانه تمیز کنید.
داروی موضعی باید به صورت یک لایه پوششی بر روی بافت آسیب دیده قرار بگیرد. داروهایی که از راه دهان یا تزریق تجویز می شوند در بیشتر موارد برای درمان التهاب طولانی مدت مجرای گوش و در هر مورد مشکوک به التهاب گوش میانی استفاده می شوند.
بیشتر داروهای موضعی گوش شامل ترکیبی از آنتی بیوتیک ها، داروهای ضد قارچ و گلوکوکورتیکوئیدها است. دامپزشک با توجه به شرایط بیماری، بهترین درمان را برای سگ تان تجویز خواهد کرد.
از داروهای تحریک کننده (به عنوان مثال، درمان های خانگی با محلول رقیق سرکه) باید خودداری شود. این مواد باعث تورم پوشش مخاط گوش و افزایش ترشحات غده های آن می شوند که این شرایط زمینه ساز عفونت های باکتریایی یا مخمری است. موادی که معمولاً برای مجاری گوش سالم و طبیعی تحریک کننده نیستند، ممکن است در گوشی قبلاً به التهاب مبتلا شده است، تحریک ایجاد کنند.
هنگامی که یک عفونت شدید باکتریایی در مجرای گوش خارجی، دلیل ایجاد التهاب باشد، ممکن است از داروهای ضد باکتری در ترکیب با کورتیکواستروئیدها برای کاهش ترشحات، درد و تورم و کاهش ترشحات غده های گوش استفاده شود. سگهایی که التهاب باکتریایی گوش خارجی دارند و همچنین سابقه آلودگی به کنه گوش را دارند باید با یک برنامه درمانی موضعی که حاوی داروهای ضد باکتریایی و ضد انگلی است درمان شوند تا اطمینان حاصل شود که هرگونه عفونت انگلی از بین می رود.
پیشگیری اوتیت خارجی در سگ ها
بهترین درمان برای التهاب گوش خارجی، پیشگیری است. حتما گوش های سگ خود را به طور منظم معاینه کنید و هر گونه تغییر دما غیر طبیعی، تغییر در رنگ پوست یا شکل آن، افزایش ناگهانی رطوبت و ترشحات یا سایر تغییرات را یادداشت کنید. با مشاهده این علائم سریعا با یک دامپزشک تماس گرفته و شرح حال کاملی از سگ تان را به او ارائه دهید.
چگونه گوش سگ خود را تمیز کنیم؟
هنگام تمیز کردن گوش سگ، ضروری است که از هر چیزی که باعث شود مواد بیشتری به مجرای گوش ریخته و رسوب کند، استفاده نکنید. از اپلیکاتورهای دارای نوک پنبه ای استفاده نکنید.
از گلوله های پنبه ای طبیعی(نه سنتتیک) استفاده کنید. برای تمیز کردن گوش بهتر است از محلول نمکی چشم استفاده کنید. از مایعات پاک کننده موم یا سایر محلول های بدون نسخه استفاده نکنید. در صورت لزوم یک دامپزشک می تواند روش صحیح پاک کردن گوش سگ را با شما یاد دهد. دفعات تمیز کردن معمولاً با گذشت زمان از تمیز کردن روزانه ،به یک یا دو بار در هفته به عنوان یک روش پیشگیرانه کاهش می یابد. مجاری گوش باید خشک باشد.
تومورهای کانال گوش در سگ ها
تومورها ممکن است هر یک از ساختارهای پوششی یا پشتیبانی کننده گوش، از جمله لایه خارجی پوست، غدد تولید کننده موم و چربی، یا هر یک از استخوان ها، بافت های همبند، عضلات یا لایه های میانی پوست را درگیر کنند. موارد ابتلا به تومورهای مجرای گوش خارجی و پینا بیشتر از تومورهای گوش میانی یا داخلی است.
کوکر اسپانیل ها بیشتر از سایر نژادها به تومور مجرای گوش مبتلا می شوند. سگهای میانسال به احتمال زیاد به تومورهای خوش خیم گوش مبتلا می شوند، در حالی که سگهای بالای 11 سال مبتلا به نوع بدخیم می شوند.
اگرچه علت دقیق ابتلا تومورهای کانال گوش ناشناخته است، اما تصور می شود که التهاب طولانی مدت مجرای گوش ممکن است منجر به رشد و تکامل غیر طبیعی بافت و در نهایت تشکیل تومور شود. ترشحات ضخیم غدد موم گوش در هنگام التهاب مجرای گوش خارجی ممکن است تولید سلول های سرطانی را تحریک کند. تومورهای مجرای گوش بیشتر از نوع خوش خیم هستند.
علائم تومورهای مجرای گوش شامل ترشحات غیر طبیعی گوش (مومی، چرکی یا خونی)، بوی بد، لرزاندن سر، خراشیدن گوش و تورم یا تشکیل آبسه هایی در نزدیکی گوش است. اگر گوش میانی یا داخلی درگیر این اختلال باشد، سگ ممکن است علائمی مانند از دست دادن تعادل و هماهنگی، ناشنوایی، کج شدن سر و سایر علائم عصبی را نشان دهد. در هر مورد التهاب گوشی که به درمان پاسخ نمی دهد، باید به وجود تومور مشکوک بود.
تومورهای غدد تولید کننده موم در گوش
تومورهای خوش خیم یا بدخیم غدد تولید کننده موم در گوش (غدد سرومینوس) در مجرای گوش خارجی ایجاد می شوند. برای تشخیص، انجام بیوپسی لازم است. توموگرافی کامپیوتری (سی تی اسکن) یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی(ام آر آی) نیز برای تعیین احتمال حمله تومور به بافتهای اطراف، از جمله گوش میانی، ممکن است مورد نیاز باشد.
تومورهای غدد مومی گوش ممکن است بدخیم یا خوش خیم باشند. برداشتن تومورهای خوش خیم مجرای گوش از طریق جراحی در بسیاری از موارد امکان پذیر است. از جراحی با لیزر نیز برای درمان این اختلال استفاده شده است. برای درمان تومورهای بدخیم مجرای گوش، انجام جراحی گسترده تری لازم است.
پیش آگهی تومورهای غدد مومی در سگ ها
میانگین زمان زنده ماندن حیوانات مبتلا به تومورهای بدخیم مجرای گوش تقریباً 5 سال گزارش شده است. با این حال، سگهای مبتلا به درگیری گسترده تومور پیش آگهی مطلوبی ندارند. از پرتودرمانی می توان برای درمان تومورهای بدخیم غدد تولید کننده موم گوش استفاده کرد.
دامپزشک می تواند با انجام معاینات کامل، اطلاعات لازم در مورد این بیماری و نیز تمام جزئیات روش های درمانی، از جمله مزایا و معایب جراحی را به شما بگوید. با تشخیص زودهنگام بیماری، می تواند نتایج درمانی بهتری کسب کرد.
منابع:
https://www.msdvetmanual.com/dog-owners/ear-disorders-of-dogs/tumors-of-the-ear-canal-in-dogs
https://www.msdvetmanual.com/dog-owners/ear-disorders-of-dogs/disorders-of-the-outer-ear-in-dogs
