شایع ترین علل ریزش مو در خرگوش ها

ریزش مو در خرگوش که به عنوان آلوپسی نیز شناخته می شود، یک نگرانی رایج در بین صاحبان آنها است. در حالی که ریزش مو در خرگوش کاملاً طبیعی است، از دست دادن غیر طبیعی خز همراه با پوسته پوسته شدن و شوره سر، ظاهر پوسته ای، التهاب و زخم های باز ممکن است باعث نگرانی شود.

خرگوش ها به دلیل عفونت انگلی (شپش، کک، کنه و قارچ)، اختلالات دستگاه ادراری، مشکلات دندانی، عدم تعادل هورمونی و عفونت های باکتریایی تکه های خز خود را از دست می دهند. از دلایل دیگر می توان به حاملگی های کاذب  و درگیری بین خرگوش ها اشاره کرد.

در بسیاری از موارد، ریزش مو می تواند همراه با خارش شدید باشد که ممکن است دردناک و ناراحت کننده باشد. خوشبختانه بیشتر این نگرانی ها با دارو و توجه بیشتر مالکان آنها، قابل درمان است.

چرا خرگوش ها خز خود را از دست می دهند؟

از دست دادن خز می تواند به طور طبیعی و همچنین به دلیل بیماری زمینه ای رخ دهد. ریزش مو به عنوان ریزش کامل یا جزئی مو تعریف می شود.

خز همه خرگوش ها در طول چرخه زندگی می ریزد و محدودیتی در میزان خز خرگوش در یک زمان وجود ندارد.

علائم ریزش مو می تواند به تدریج یا ناگهانی پیشرفت کند. الگوی یا میزان ریزش مو، همراه با سایر علائم و نشانه ها، می تواند در تعیین علت آلوپسی موثر باشد.

با این کار می توانید تشخیص دهید که ریزش مو به خودی خود اتفاق می افتد (ریزش اولیه مو) یا با بیماری پزشکی دیگری (ریزش موی ثانویه) همراه است.

ریزش مو نرمال در خرگوش ها چیست؟

یک خرگوش معمولی، هر سه ماه یک بار خز های خودش را می ریزد. اگر روند پوست اندازی به طور معمول اتفاق بیفتد، با ریزش موهای ریخته شده، همه مناطق دوباره پر از خز می شوند. پوست اندازی نرمال در خرگوش از الگوی متفاوتی پیروی می کند.

خرگوش شما شروع به از دست دادن خز از گردن خود می کند و به دنبال آن خزهای گردن، پشت، معده و دم می ریزد. این روند 2-6 هفته طول می کشد. مقدار خز ریخته شده و طول دوره پوست اندازی از خرگوش دیگری خرگوش متفاوت است.

خرگوش شما ممکن است به صورت انبوه خز از دست بدهد و در نتیجه تکه های پوستی ایجاد شود. در ریزش طبیعی، این باید یک روند ثابت باشد.

بیماری و عفونت همچنین می تواند به ریزش موی خرگوش منجر شود، اما این علائم همیشه با علائم قابل مشاهده دیگری مانند پوستی، خارش، قرمزی و زخم همراه است.

همچنین مهم است که به خاطر داشته باشید که پوست اندازی طبیعی در خرگوش ها یک فرآیند فصلی است. اگر خرگوش شما در طول یکسال خزهای زیادی را از دست بدهد بهتر است به دامپزشک مراجعه کنید.

ریزش مو غیر عادی در خرگوش چیست؟

شرایطی که باعث ریزش مو غیرطبیعی در حیوان خانگی شما می شود ممکن است از شرایط تحریک کننده تا جدی متغیر باشد. برخی از این شرایط حتی می تواند برای سایر گونه ها مسری باشد.

هر نوع ریزش مو، تکه ای یا عمومی، اگر با موارد زیر همراه باشد، می تواند نگران کننده باشد:

• ظاهر پوستی پوسته ای
• التهاب یا زخم های باز
• پوسته پوسته شدن و شوره سر

این نوع از دست دادن خز اغلب توسط عوامل بی شماری ایجاد می شود، از جمله:

شرایط	انواع
آلودگی به انگل (کک ، کنه ، شپش و قارچ)	– کنه های جرب (Sarcoptes scabiei یا Chorioptes sp) – کنه های خز (Cheyletiella parasitivorax) – کنه های گوش گوش (Psoroptes cuniculi) – کنه های تاول زده (Trixacarus caviae) – کنه های موش گرمسیری یا کنه های پر (Ornithonyssus sppgus.) – گیاه Ringwosp fun (گیاه حلقوی). spp.)
مشکلات دندانی	سوختگی بزاق (از بین رفتن خز روی  زیر چانه و سینه)
اختلالات دستگاه ادراری	سوختگی ادرار (ریزش مو در قسمت عقب)
سایر موارد بهداشتی	– عفونت های باکتریایی – لرزش درد (از بین رفتن خز در پا) – پیر شدن بیش از حد (ناشی از خود یا شریک زندگی) – درگیری بین خرگوش ها – حاملگی کاذب (رفتار لانه سازی) – عدم تعادل هورمون ها – آبسه و ضایعات – سرطان

ریزش مو در خرگوش ها می تواند در اثر هجوم شدید کک رخ دهد که منجر به خارش شدید شود. هنگامی که خرگوش به طور مکرر پوست خودش را خراش می دهد، خارش می تواند باعث از بین رفتن پوست شود.

از دست دادن پوست همچنین می تواند توسط انواع مختلفی از کنه ها که بر خرگوش تأثیر می گذارند ایجاد شود، از جمله:

• کنه های جرب
• کنه های خز
• کنه گوش شانکر

خوشبختانه آلودگی انگلی را می توان با داروهای مدرن درمان کرد. این روشهای درمانی انگلها را به سرعت از بین می برد و در نتیجه علت از بین رفتن خز بهبود می یابد.

جرب

در خرگوش ها، تاول به صورت پوسته های مایل به سفید یا بژ ظاهر می شود که معمولاً از لبه های پلک ها، مرزهای چشم، دهان، بینی و انگشتان پا شروع می شود. این وضعیت توسط کنه، Sarcoptes scabiei و سایر گونه های Sarcoptes ایجاد می شود.

این پوسته ها، بوی نامطبوع مخصوصاً در گوش ها می دهند. عدم درمان شرایط باعث پیشرفت پوسته پوسته شدن پوست می شود تا جایی که ضایعات مناطق گسترده ای از بدن را پوشانده و باعث خارش و در نتیجه ریزش مو شود. این وضعیت خطر ابتلا به عفونت های باکتریایی یا قارچی را افزایش می دهد.

بنابراین، حتی خفیف ترین موارد جرب باید بلافاصله درمان شود. بدتر شدن علائم، عوارض شدیدی ایجاد کرده و درمان را دشوارتر می کند. از بین بردن این انگل ها دشوار نیست و درمان اغلب منجر به نتایج مثبت فوری می شود.

کنه های گوش

کنه های گوش یا Psoroptes cuniculi یکی از ناتوان کننده ترین و دردناک ترین آلودگی های مایت در خرگوش است. علائم کنه های گوش عبارتند از:

• تحریک شدید
• پوسته شدن و دلمه های پایین گوش
• خرگوش شما ممکن است از درد در گوش رنج ببرد.
• ریزش مو در اطراف گوش
• تکان دادن سر

علائم شدیدتر مایت گوش در خرگوش ها شامل اسپاسم عضلات چشم و پیچ خوردن سر (تورتیکولیس) است. در دراز مدت، کنه های گوش باعث از بین رفتن پوست از گوش و عفونت هایی می شوند که می توانند به گوش داخلی آسیب برسانند و به سیستم عصبی مرکزی برسند.

تمام حیوانات در تماس با حیوان خانگی آسیب دیده باید تحت درمان قرار بگیرند حتی اگر هیچ علامتی نداشته باشند. دامپزشک شما همچنین ممکن است برای تسکین درد و تحریک، مسکن تجویز کند.

کنه های خز

کنه های خز یا Cheyletiella parasitivorax منجر به بروز علائم ظریف تری نسبت به کنه گوش یا جرب می شود. خارش ناشی از کنه های خز نیز به اندازه سایر انواع کنه ها نیست.

کنه های خز اغلب به صورت پوسته هایی در پوست ایجاد می شوند که شبیه شوره سر هستند. با پیشرفت آلودگی، ممکن است خز خرگوش شما شروع به ریزش کند.

کنه های موش صحرایی گرمسیری

کنه های موش گرمسیری (Ornithonyssus bacoti) هم در مناطق نیمه گرمسیری و هم در مناطق معتدل یافت می شوند. آنها از خرگوش و بسیاری از پستانداران تغذیه می کنند.

آلودگی به کنه های موش گرمسیری ممکن است خارش زیادی داشته باشد و در نتیجه باعث ریزش موهای جزئی خرگوش شود.

این کنه ها را می توان با ایورمکتین یا سلامکتین از بین برد اما از بین بردن دائمی آن برای کنه های موش گرمسیری که روی خرگوش زندگی می کنند چالش بیشتری دارد. زیرا کنه های موش گرمسیری به طور دائمی در یک میزبان اصلی ساکن می شوند، که اغلب موش و گاهی کبوتر هستند.

بنابراین، انتقال کنه ها به خرگوش ها و سایر حیوانات همراه شما تا زمان برداشتن میزبانان اصلی (موش ها یا کبوترها) از محیط محلی شما ادامه خواهد داشت.

کنه حفره

اگرچه این آلودگی در خرگوش ها کاملاً غیرطبیعی است، اما کنه ی حفره می تواند منجر به خارش بسیار ناراحت کننده و دردناکی شود که ممکن است با ریزش شدید مو همراه باشد.

حتی با بیوپسی پوست، تشخیص کنه های سوراخ شده ممکن است دشوار باشد.

کنه های حفره دار که در خوکچه های هندی بیشتر از خرگوش ها دیده می شوند، باعث خارش شدید شده به طوری که ممکن است خرگوش شما پرخاشگر شود. توجه داشته باشید که حتی آرام ترین خرگوش نیز در صورت آلودگی به کنه های سوراخ شده، بی نظم و بدخلق می شود.

علاوه بر این، خرگوش شما ممکن است علائم بیماری به غیر از خارش را نداشته باشد.

کنه های حفره ای را می توان با سلامکتین درمان کرد و خرگوش ها را ظرف 24 ساعت از درمان تسکین داد.

طبق Acta Veterinaria Scandinavica، سلامکتین یا ایورمکتین داروهای موثری در درمان آلودگی به کنه در خرگوش ها هستند.

قارچ حلقوی

Ringworm نام خود را از ضایعه دایره ای قرمز برجسته ای که در قسمت وسط یک جای خالی ایجاد می کند، گرفته است. از دست دادن پوست همراه با قارچ کرم حلقوی اغلب به صورت یک منطقه طاس، تکه ای و گرد با لبه های مشخص مشاهده می شود. قارچ کرم حلقوی ممکن است باعث تحریک جزئی پوست شود، گاهی اوقات با لکه های ریز، برجسته و قرمز همراه است.

در خرگوش ها، پوسته پوسته شدن و لکه های طاسی بیشتر از حلقه قرمز دیده می شود. این وضعیت در خرگوش ها در صورت، سر و گوش رخ می دهد.

درمان با کرم های حاوی میکونازول یا کتوکونازول که توسط دامپزشک تجویز شده است، اغلب برای ضایعات کوچک موثر است. از استفاده از داروهای تهیه شده برای انسان خودداری کنید زیرا برای حیواناتی که خودشان را نظافت می کنند ایمن نیستند.

مشکلات دندانپزشکی

از دست دادن پوست ممکن است به ناحیه زیر چانه یا پایین سینه محدود شود. در بسیاری از موارد، این نوع از دست دادن خز در این مناطق با پوست مرطوب یا خز نیز همراه است.

حتی مشکلات دندانی، مانند خار مولر در هر خرگوش ممکن است وجود داشته باشد، این مشکلات بیشتر در خرگوش های کوتوله و نژادهای خرگوش صورت کوتاه مانند لپ ها دیده می شود. خرگوش های پنج ساله یا بالاتر نیز بیشتر در معرض مشکلات دندان قرار دارند.

سوزش ادرار

اگر از دست دادن خز به ناحیه اطراف دم، بین پاهای عقب و گاهی روی پاها و بالای شکم محدود شود، احتمال اینکه حیوان دست اموز شما از نظر مجاری ادراری مشکل داشته باشد وجود دارد.

مشکلات دستگاه ادراری شامل عفونت ادراری، سنگ مثانه و لجن مثانه است. این مشکلات می تواند باعث نشت ادرار شود. سوزش ادرار است، باعث سوزش در پوست زیرین و در نتیجه ریزش مو می شود. سوختگی ادرار همچنین می تواند باعث قرمز و خام شدن پوست شود.

اگر گمان می کنید خرگوش شما از مشکل دستگاه ادراری رنج می برد، فوراً آن را نزد دامپزشک ببرید.

خرگوش ها هرگز نباید کاملاً غسل داده شوند زیرا این امر می تواند منجر به استرس، شوک و حتی مرگ شود.

پودودرماتیت (دردناک)

پودودرماتیت (هاک زخم) در خرگوشهایی که روی کف سیم یا سطح سخت، مرطوب یا خشن قرار گرفته اند شایع است. با این حال، این وضعیت ممکن است در خرگوشهایی که هرگز در قفس قرار نگرفته اند نیز رخ دهد.

خرگوشهای چاق و نژادهای جثه ای یا جثه سنگین مانند Flemish Giant یا خرگوش کالیفرنیایی بیشتر در معرض این زخم هستند. خرگوش هایی با خز نازک در انتهای پاها مانند خرگوش رکس نیز ممکن است مستعد این بیماری باشند.

اگر خرگوش شما چاق است، کاهش وزن یک درمان احتمالی محسوب می شود. جلوگیری از ایجاد سطوح سخت، قفس های ته سیم و تمیز کردن رطوبت در قفس نیز برای پیشگیری از ایجاد درد در آینده ضروری است.

اگر عفونت به استخوان نفوذ کرده باشد و فقط یک پا به شدت تحت تأثیر قرار گیرد، قطع عضو ممکن است تنها راه تسکین درد باشد.

عفونت باکتریایی

خرگوشهایی که در مناطق گرم و مرطوب نگهداری می شوند بیشتر در معرض عفونتهای پوستی باکتریایی هستند زیرا پوست آنها هرگز نمی تواند به اندازه کافی خشک بماند.

هنگامی که رطوبت حاصل از رطوبت یا باران در خز جمع شود خرگوش به راحتی نمی تواند آن را از بین ببرد (به خصوص در اطراف قسمت عقب، دم پشت ران ها)، در نتیجه خز بد بو، شکننده و به شدت مستعد حمله شدید می شود. با گذشت زمان، این وضعیت می تواند باعث از بین رفتن خز در مناطق آسیب دیده شود.

بهترین راه برای جلوگیری از عفونت این است که خرگوش خود را در یک زیستگاه خشک نگه دارید. اگر خرگوش شما در فضای باز است، باید مرتباً علائم رطوبت یا تحریک پوستی را در مناطقی بررسی کنید که خرگوش شما به راحتی نمی تواند برسد.

طبق پیشگیری از دامپزشکی، عوامل خطر فلای استرایک در خرگوش ها شامل دمای گرم و مرطوب و خرگوش هایی است که 5 سال یا بیشتر دارند.

در این شرایط دامپزشک ممکن است پوست خرگوش شما را در تمام مناطق آسیب دیده بتراشد. دامپزشک شما همچنین دارو تجویز می کند و راهنمایی های مناسب در مورد نحوه کنترل و درمان عفونت را ارائه می دهد.

آراستگی بیش از حد

آراستگی بیش از حد در خرگوش ها یک رفتار طبیعی نیست و اغلب نشانه کسالت یا استرس است. برای درمان آراستگی بیش از حد، سعی کنید به خرگوش هایتان زمان بازی یا دویدن بیشتری بدهید. انواع اسباب بازی های جدید را در اختیار آنها قرار دهید تا از رفتارهای وسواسی نظافت خود منحرف شوند.

جنگیدن در میان خرگوش ها

اگر چندین خرگوش دارید که با هم زندگی می کنند، احتمال جنگیدن در بین آنها زیاد است. همیشه به دنبال هر گونه بریدگی، پوسته پوسته یا خز افتاده باشید. اینها اغلب نشانه درگیری در بین خرگوش ها است.

اگر خرگوش های شما در حال جنگیدن هستند، مطمئن شوید که همه آنها عقیم شده اند. خرگوش هایی که عقیم نشده اند از قلمرو بیشتری برخوردار هستند و احتمالاً سلطه خود را در یک فضای مشترک به نمایش می گذارند. عقیم سازی و نوتراسیون برای سلامتی و طول عمر خرگوش نیز مهم است.

عدم تعادل هورمون ها

اگرچه این مورد در خرگوش ها معمول نیست، اما می تواند دلیل از بین رفتن خز در هر پستاندار باشد. اگر دامپزشک شما شک دارد که از دست دادن خرگوش شما ممکن است با عدم تعادل هورمونی همراه باشد، ممکن است یک آزمایش خون را برای تجزیه و تحلیل سیستم های غدد درون ریز خرگوش شما مانند عملکرد تیروئید سفارش دهد.

منبع:

https://www.rabbitcaretips.com/rabbit-losing-patches-of-fur/