نگهداری از روباه به عنوان حیوان خانگی
نگهداری از روباه به عنوان حیوان خانگی
نگهداری از روباه به عنوان حیوان خانگی، می تواند جالب و حتی تا حدودی چالش برانگیز باشد. افرادی که می خواهند از روباه در خانه خود نگهداری کنند باید اطلاعات کامل در مورد نگهداری روباه را داشته باشند.
روباه ها حیواناتی زیبا و جذاب هستند. افراد زیادی به نگه داری خانگی از روباه ها، علاقه دارند. روباه های خانگی تمایل دارند که با صاحبان خود پیوندهای محکمی ایجاد کنند. روباه ها به عنوان یکی از اعضای خانواده سگ، بسیار شبیه به سگ های اهلی رفتار می کنند.
روباه ها تنها عضوی از خانواده سگ هستند که می توانند به طرز ماهرانه ای از درختان بالا بروند. بیشتر روباه های خانگی که در بزرگسالی وارد یک خانه می شوند، اهلی نیستند. اکثر روباه هایی که به عنوان حیوان خانگی نگهداری می شوند از بدو تولد با انسان ها معاشرت اجتماعی داشته و نزد انسان ها پرورش یافته اند.
نیازهای روباه به عنوان حیوان خانگی
روباه های خانگی نیازهای اساسی دارند که شما باید قبل از خرید این حیوانات، نسبت به تمام این موارد فکر کنید:
- ورزش
- نیاز های تغذیه ای خاص
- محیط زندگی مناسب و مخصوص
- مراقبت ها و معاینات منظم دامپزشکی
اکثر روباه ها دارای سطح انرژی بالایی هستند. این حیوانات قلمرو خود را با ادرار مشخص می کنند و نیازهای غذایی مخصوصی دارند. اگر شما یک فرد تازه کار هستید، به احتمال زیاد نتوانید از یک روباه نگه داری کنید. صاحبان کارکشته و متخصص می توانند نیاز های مختلف روباه ها را تامین و رفتار های گوناگون آن ها را تحمل کنند.
به روباه ها می توان آموزش داد تا از جعبه بستر برای دفع ادرار و مدفوع استفاده کنند. با این حال، آموزش روباه های ماده موفقیت بیشتری نسبت به روباه های نر دارد. روباه ها عاشق حفاری هستند. این رفتار روباه ها می تواند باعث وارد آمدن خسارت به اشیا داخل خانه، مانند فرش و گیاهان و گلدان ها شود.
10 گونه روباه برای نگهداری در خانه
در ادامه این مقاله، به 10 گونه روباه که به عنوان حیوان خانگی نگهداری می شوند، اشاره خواهیم کرد. باید متناسب با توانایی ها و امکانات خود، روباه مناسب تان را انتخاب کند.
Fennec Fox یا روباه صحرا
روباه های صحرا (Vulpes zerda) محبوب ترین نوع روباه خانگی هستند. اندازه کوچک، امید به زندگی طولانی و شخصیت دوست داشتنی روباه های صحرا باعث می شود که برای نگه داری به عنوان یک روباه خانگی، انتخاب خوبی باشند. این نوع از روباه ها ممکن است برای خانواده هایی که بچه های کوچک یا حیوانات خانگی دیگری دارند، مناسب نباشد. زیرا روباه های صحرا به آسانی پریشان و مضطرب می شوند.
این نژاد به عنوان کوچکترین نژاد روباه در جهان مطرح است. به خاطر ظرافت این روباه ها، در نگه داری از آن ها باید دقت زیادی به خرج داد. به عنوان مثال نباید روباه های صحرا را با حیوانات خانگی خشن تنها گذاشت.
روباه های صحرا دارای طولی معادل 12 تا 16 اینچ هستند. این روباه ها وزنی در حدود 2 تا 4 پوند دارند. برخی از خصوصیات فیزیکی روباه های صحرا عبارت اند از:
- پاهای مودار
- موی کرمی یا حنایی بلند
- گوشهای بسیار بزرگ شبیه خفاش
روباه خاکستری
روباه های خاکستری (Urocyon cinereoargenteus) رایج ترین روباه هایی بودند که در ایالات متحده یافت می شدند. طی قرن ها، آسیب های وارد شده به طبیعت توسط انسان و جنگل زدایی، به روباه های قرمز این امکان را داده است که به غالب ترین گونه روباه ها تبدیل شوند. روباه های خاکستری آرام ترین و صمیمی ترین گونه های روباه هستند.
معمولاً اکثر روباه ها نسبت به غریبه ها احتیاط می کنند، با این وجود روباه های خاکستری با اکثر موجودات مهربان و غیر متخاصم هستند. ادرار روباه های خاکستری به اندازه سایر روباه ها دارای بوی تند نیست. روباه های خاکستری می توانند با حفر کردن فرش، مشخص کردن قلمرو و خوردن یا جویدن چیزهای که نباید آسیب ببینند، برای شما مشکل ایجاد کنند.
طول این گونه از روباه ها در حدود 31 تا 45 اینچ است. وزن روباه های خاکستری در حدود 8 تا 14 پوند است.
روباه گوش خفاشی
روباه گوش خفاشی (Otocyon megalotis)، نژادی کوچک و گونه ای کم طرفدار برای نگه داری خانگی است. این روباه ها بومی دشت های آفریقا هستند. در طبیعت، آنها در درجه اول یک گونه حشره خوار هستند که موریانه ها و سوسک های سرگین غلتانک،80 درصد از رژیم غذایی طبیعی آن ها را تشکیل می دهند.
در صورت نگه داری از روباه های گوش خفاشی می توان به آن ها ترکیبی از گوشت و سبزیجات داد. این روباه ها توسط برخی از افراد در خانه نگه داری شده اند. اما، مانند دیگر گونه های روباه، روباه های گوش خفاشی به لانه ای ضد فرار نیاز دارند. این روباه ها عاشق حفاری بوده و با ترشحات بودار خود، علامت گذاری می کنند.
طول روباه های گوش خفاشی 18 تا 26 اینچ بوده و وزن آن ها در حدود 6 تا 12 پوند است. روباه های گوش خفاشی دارای گوش های بزرگ، خز خاکستری مایل به زرد و یک دم نوک سیاه هستند.
روباه قرمز
روباه قرمز، به اندازه روباه های صحرا برای نگه داری خانگی محبوب نیستند، ولی برخی از افراد مایل اند تا از این نژاد به عنوان حیوان خانگی نگه داری کنند. روباه های قرمز اهلی نیستند و چند ویژگی منفی مهم دارند. داشتن بد بو ترین ادرار در میان روباه ها، شاید بدترین این ویژگی های منفی باشد.
عقیم سازی یا خنثی سازی این روباه ممکن است به کاهش بوی بد ادرار آن ها کمک کند. روباه های قرمز علاقه بسیار زیادی به حفاری دارند. به همین دلیل به فضای خاکی بیشتری نسبت به سایر نژاد ها احتیاج دارند. روباه های نقره ای یا سیبریایی، نوع اهلی شده روباه قرمز هستند که به طور انحصاری در روسیه پرورش داده شده اند.
اهلی کردن روباه های نقره ای، سبب کاهش قابل توجه بوی ادرار و بهبود سایر ویژگی های آن ها شده است.
روباه قرمز طولی در حدود 36 تا 42 اینچ دارد. وزن آن معمولا بین 8 تا 15 پوند است. این روباه ها، پوزه های بلند با گوش های بزرگ و خز قرمز در سراسر صورت، پشت، پهلوها و دم خود دارند. روباه های قرمز دارای گلو، چانه و شکم به رنگ سفید مایل به خاکستری هستند. پاهای سیاه و گوشهای نوک سیاه و دم نوک سفید کرکی از دیگر ویژگی های جسمی این نژاد از روباه ها است.
روباه نقره ای یا سیبریایی (اهلی)
روباه سیبریایی یا روباه نقره، یک روباه اهلی است که با عنوان Vulpes vulpes طبقه بندی می شود. روباه نقره ای، نوع تغییر رنگ یافته روباه قرمز است که ویژگی های متفاوتی با این روباه ها دارد. از طریق انجام یک برنامه پرورش انتخابی در روسیه، این روباه ها دارای ویژگی های متفاوت و تفاوت های ژنتیکی جزئی با روباه های قرمز هستند.
یک روباه نقره اهلی واقعی فقط در روسیه در دسترس است. به همین دلیل، این نوع از روباه ها گران قیمت هستند.
این روباه ها حالت سگ مانند دارند. به طور کلی، روباه های نقره ای یا سیبریایی، بوی بسیار کمی دارند. برخی از رفتارهای سگ مانندی که در روباه های نقره ای نیز وجود دارند، عبارت اند از:
- تکان دادن دم در هنگام شادی
- تولید صدایی شبیه پارس کردن سگ
اصول مراقبت از این روباه ها تفاوتی با نژادهای دیگر ندارد. اگر به دنبال روباهی هستید که نگهداری از آن نسبتا راحت تر است، می توانید یک روباه نقره ای یا سیبریایی تهیه کنید.
این روباه ها طولی در حدود 36 تا 42 اینچ دارند و وزن شان در حدود 8 تا 15 پوند است. روباه های سیبریایی یا نقره ای، پوزه های بلند، با گوش های بزرگ و خز مشکی تا خاکستری مایل به آبی تا نقره ای و یک دم نوک سفید، دارند. موهای نقره ای رنگ ممکن است در همه جای بدن این روباه ها پراکنده شوند.
روباه توله
روباه توله (Vulpes macrotis) ارتباط نزدیکی با نژاد روباه تیزرو دارد. این دو نژاد تقریباً هم اندازه بوده و بومی جنوب غربی آمریکای شمالی هستند. روباه توله، گونه ای است که به طور طبیعی کنجکاو بوده و ترس کمی از انسان دارد و می تواند پیوندهای عمیقی با صاحبش برقرار کند.
در طبیعت، روباه توله گیاهخوار است. در صورت نگه داری از این روباه ها به عنوان حیوان خانگی، باید از یک رژیم غذایی ترکیبی با غذای مناسب سگ غنی از پروتئین، گوشت پخته یا خام، سبزیجات و میوه استفاده شود. از جیرجیرک و کرم نیز می توان برای تغذیه آن ها استفاده کرد.
این گونه ها سر و صدای کمی داشته و عاشق حفاری هستند.
طول این روباه ها 12 تا 20 اینچ بوده و وزن شان در حدود 3 تا 6 پوند است. روباه های توله گوش بزرگی دارند. همچنین، این روباه ها خز نارنجی مایل به خاکستری داشته و قسمت زیر شکم شان سفید است. نوک دم روباه توله سیاه است.
روباه رنگ پریده
روباه رنگ پریده (Vulpes pallida)یک گونه نادر است که در تجارت حیوانات خانگی دیده می شود. این روباه ها کم بو بوده و پرورش آن ها ساده تر است. سر و صدای این روباه ها نسبتا زیاد است.
طول این روباه ها 15 تا 17 اینچ بوده و وزن شان 4 تا 6 پوند است. این گونه از روباه ها خز کم رنگی دارند.
روباه قطبی
روباه قطبی (Vulpes lagopus) بسیار شبیه به روباه قرمز است. اما روباه قطبی نسبت به روباه قرمز، به طور معمول کوچکتر بوده و به عنوان حیوان خانگی نگهداری نمی شود. روباه های قطبی که در قطب شمال زندگی کرده و با این شرایط سازگار شده اند، به دمای گرم حساس هستند. به همین دلیل زود تر از سایر انواع روباه ها تحت تاثیر آب و هوای گرم قرار می گیرند.
در صورت نگه داری از آن های در محیطی غیر سرد، باید امکانات سرمایشی مناسب تهیه شود.
مانند روباه های قرمز، داشتن ادرار و غدد ترشحی بدبو، آن ها را به گزینه های نامناسبی برای نگه داری خانگی تبدیل می کند. از آنجا که این روباه ها از ترشحات بودار برای تعیین محدوده سرزمین خود استفاده می کنند، برای زندگی در داخل خانه مناسب نیستند.
روباه های قطبی عاشق بازی کردن با خاک و ماسه هستند. به همین دلیل ممکن است به جای دفع مدفوع و ادرار در جعبه بستر، از آن برای سرگرمی استفاده کنند.
طول روباه قطبی در حدود ۲۸ اینچ است. این روباه ها وزنی در حدود 6 تا 10 پوند دارند. این روباه ها خز خاکستری تیره تا قهوه ای (یا قهوه ای مایل به آبی در تابستان) دارند. این روباه ها در طول زمستان، خز ضخیم سفید یا خامه ای دارند. دم روباه های قطبی نسبت به سایر نژاد ها بلند تر است.
روباه تیزرو
روباه های تیز رو (Vulpes velox) که در علفزارهای آمریکای شمالی به فراوانی یافت می شوند، گونه کوچکی از روباه ها هستند که در لیست تجارت حیوانات خانگی یافت می شوند. برخی گزارش ها ادعا می کنند که آموزش این گونه از روباه ها برای استفاده از جعبه بستر آسان تر است.
روباه های تیزرو همه چیزخوار هستند. رژیم غذایی آن شامل علف ها، میوه ها، پستانداران کوچک، لاشه و حشرات است. در طبیعت، این گونه از روباه ها تا 6 سال زندگی می کند. در صورت نگه داری به عنوان حیوانات خانگی، امید به زندگی آنها می تواند به 14 سال افزایش یابد.
طول روباه های تیزرو در حدود 31 اینچ بوده و وزن شان بین 4 تا 7 پوند است. این روباه ها دارای خز تیره، مایل به خاکستری یا مایل به قهوه ای هستن. گوش های این نژاد بزرگ است.
روباه کرساک یا روباه ترکمنی
روباه های ترکمنی (Vulpes corsac) بومی شمال آسیا هستند. این گونه از نظر رفتار، مراقبت و ظاهر معمولاً به روباه های تیزرو شباهت دارند. تربیت روباه ترکمنی بسیار ساده تر از اکثر روباه ها است. با این حال تمایل به تولید بو دارند و ادرار آنها تند است.
طول این روباه ها 19 تا 24 اینچ بوده و وزن شان در حدود 6 پوند است. خز آن ها به رنگ خاکستری ضخیم و ملایم با رنگ های نقره ای بوده و نوک دم آن ها سیاه است.
منبع:
