Cuniculi در خرگوش خانگی

encephalitozoon cuniculi، که به صورت E. cuniculi خرگوش خانگی نیز نوشته می شود، یک انگل کوچک است که در بدن خرگوش های آلوده، زندگی می کند. این انگل، یکی از علل شایع بروز بیماری ها است و می تواند به انسان ها، به ویژه آنهایی که از قبل مستعد ابتلا به بیماری هستند، منتقل شود.

E. cuniculi خرگوش خانگی، یک میکروسپوریدین است. در واقع، نوعی ارگانیسم است که بیشتر با قارچ ها، نسبت به تک یاخته ها یا حیوانات، مرتبط است. متأسفانه، تقریباً تمام خرگوش های خانگی در یک مقطع زمانی، در معرض این ارگانیسم قرار می گیرند. این عفونت از طریق هاگ های ریخته شده در ادرار پستانداران آلوده  منتقل می شود.

به طور کلی، حتی اگر بهداشت را رعایت کنید، این احتمال وجود دارد که خرگوش شما همچنان به EC مبتلا شود. خرگوش ها می توانند از طریق خوردن هاگ، استنشاق هاگ ها یا نشستن هاگ روی چشم، به این بیماری انگلی مبتلا شوند. همچنین، انسان های آلوده، می توانند EC را به جنین های متولد نشده خود نیز منتقل کنند.

تست تشخیصی آلودگی خرگوش به این انگل، یکی از آزمایش هایی است که باید انجام شود. در صورتی که ابتلا خرگوش خانگی تان به این بیماری تایید شد، باید به دنبال اتخاذ یک‌ برنامه درمانی مناسب باشید. مانند سایر بیماری ها، هر چه زود تر برنامه درمانی را آغاز کنید، احتمال موفقیت تان نیز بیشتر خواهد شد. به همین علت، بید با علائم این بیماری، آشنا باشید.

درمان E. Cuniculi در خرگوش های خانگی

متأسفانه، هیچ داروی خاصی، میکروسپوریدیان را هدف قرار نمی دهد. در گذشته، توسعه و ابداع چنین دارویی برای شرکت‌ های داروسازی اولویت نداشت. زمانی که بیماران انسانی مبتلا به ایدز، شروع به ابتلا به عفونت ایجاد شده توسط ارگانیسم‌ های غیرعادی کردند، و سپس مواردی از میکروسپوریدیوزیس در انسان ‌های به ظاهر سالم یافت شد، تلاش ها برای ساخت چنین داروهایی افزایش پیدا کرد.

دارو درمانی در E. cuniculi خرگوش خانگی

داروهای آلبندازول، فنبندازول و اکسفندازول برای درمان نماتد ها و سایر کرم ‌های انگلی استفاده می‌ شوند و اتفاقاً اثربخشی خوبی در برابر EC دارند. اگرچه آلبندازول داروی انتخابی در انسان ها است، اما مصرف این دارو در جمعیت خرگوش های خانگی نیز طرفدار دارد.

با وجود این که داروی آلبندازول دارای عوارض جانبی نامطلوب است، هیچ مطالعه و تحقیق بررسی شده ای، ثابت نکرده است که جایگزین های این دارو، یعنی فنبندازول و اکسفندازول، عوارض جانبی مشابهی در خرگوش های آلوده به EC ایجاد نمی کنند.

البته، مطالعه ای درمانی و بررسی شده روی ابتلا به E. cuniculi در خرگوش ها، از داروی فنبندازول استفاده کرد. سپس، علیرغم ایرادات موجود در این مطالعه، استانداردی برای ایجاد روش درمانی برای خرگوش های مبتلا به EC می توان متصور بود.

این واقعیات، همراه با در دسترس بودن، مقرون به صرفه بودن، ماندگاری و قابل قبول بودن دارو برای اکثر مشتریان نسبت به آلبندازول، از جمله عللی است که باعث می شود به طور معمول، دام پزشکان داروی فنبندازول را برای خرگوش های مبتلا به EC تجویز می کنند.

با توجه به ماهیت ضایعات EC، برخی از دام پزشکان برای کاهش التهاب مغز، به خرگوش های مبتلا به انگل EC، کورتیکواستروئید می دهند. خطر این روش درمانی این است که کورتیکواستروئید ها ممکن است سیستم ایمنی را تا حدی سرکوب کنند که EC یا سایر ارگانیسم های عفونی ممکن است بتوانند مشکلات بیشتری را ایجاد کنند.

به همین علت، برخی از دام پزشکان، داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDS) مانند ملوکسیکام را تجویز می کنند. به نظر می رسد کورتیکواستروئیدها، مانند پردنیزون یا دگزامتازون، موثرتر از ملوکسیکام هستند. اما ممکن است دوز ملوکسیکام توصیه شده برای خرگوش، سطوح دارویی خونی کافی را فراهم نکند.

مراقب تداخل دارویی باشید!

به طور کلی، هیچ مطالعه ای به طور قطع به این پرسش پاسخ نداده است که خرگوش ها چه مقدار ملوکسیکام را باید برای کنترل التهاب دریافت کنند یا چه دوزی از کورتیکواستروئید، بهترین مقدار برای خرگوش های خانگی است. هرگز به خرگوش خانگی خود، کورتیکواستروئید را به همراه ملوکسیکام ندهید، زیرا این کار می تواند باعث بروز زخم معده شود!

برخی از دام پزشکان، به خرگوش مبتلا به EC، داکسی سایکلین، که یک آنتی بیوتیک با برخی خواص ضد التهابی است، همراه با کورتیکواستروئیدها یا ملوکسیکام، می دهند. روغن پالم قرمز و سایر مخلوط اسیدهای چرب امگا مناسب، ممکن است به کاهش التهاب کمک کنند.

اگر می خواهید از این ترکیب دارویی، برای بهبود خرگوش خانگی تان استفاده کنید، ابتدا با یک دام پزشک مشورت کنید. پس از مشورت با یک ‌دام پزشک، در صورتی که استفاده از این برنامه دارویی برای خوش خانگی تان بلا مانع بود، می توانید نسبت به انتخاب برند های معتبر و مناسب محصولات دارویی، اقدام کنید.

برخی از دام پزشکان، داروی پونازوریل، که دارویی مؤثر در برابر کوکسیدیا است، و ایورمکتین را، که دارویی مؤثر در برابر نماتدها و سایر انگل های بی مهره است، تجویز می کنند. همچنین، لوفنورون، که یک داروی ضد کک است که برای مهار تولید کیتین فرموله شده است، با این فرض آزمایش شده است که بخشی از چرخه زندگی میکروسپوریدین، یعنی آندوسپور، محتوای کیتینی دارد.

درمان ترکیبی

برای درمان این انگل در خرگوش ها، می توان از روش های درمانی مختلفی استفاده کرد. یک درمان ترکیبی، شامل استفاده از پیریمتامین، سولفادیازین، اسید فولیک و ملوکسیکام است. علاوه براین، برای درمان این اختلال، انروفلوکساسین و کلرامفنیکل، که هر دو نوعی آنتی بیوتیک هستند، گاهی اوقات تجویز می شوند.

استفاده از بسیاری از داروهای دیگر نیز برای رفع این مشکل خرگوش های خانگی آزمایش شده‌ است. اما مشخص نیست که آیا هر یک از این درمان ‌ها دارای خواص ضد میکروسپوریدی هستند یا خیر. زیرا هیچ مطالعه بررسی ‌شده و کنترل ‌شده ای برای تایید این روش های درمانی انجام نشده است. علاوه بر این، هنوز نمی توان گفت که آیا استفاده از این داروها برای خرگوش ها بی ضرر است یا خیر‌.

مراقبت از خرگوش های مبتلا به EC

مراقبت های حمایتی از خرگوش های خانگی مبتلا به EC، شامل کمک به تغذیه حیوان خانگی با استفاده از یک رژیم غذایی متشکل از خوراکی های مایع، تزریق مایعات زیر جلدی(در صورتی که خرگوش نمی تواند به خوبی هیدراته بماند). همچنین، در صورتی که خوش خانگی تان نمی تواند در جعبه بستر مدفوع خود را دفع کند باید درباره پاک کردن بدن خرگوش کاری انجام دهید.

مکلیزین یا سایر داروهای ضد تهوع و ضد سرگیجه، ممکن است به بهبود میل و اشتهای خرگوش خانگی تان کمک کنند. علاوه براین، باید به این نکته توجه داشته باشید که گاهی اوقات، برای بهبود وضعیت کلی سلامتی خرگوش خانگی، می توانید به آرامی بدن حیوان خانگی تان را ماساژ دهید.

ممکن است هفته ها طول بکشد تا خرگوش خانگی تان بهبود قابل توجهی را نشان دهد. بسیاری از آن ها، در نهایت با عوارضی رو به رو خواهند شد. اما هنوز هم خواهند توانست از کیفیت زندگی قابل توجهی برخوردار باشند. خرگوش های مبتلا به آب مروارید می توانند برای خارج کردن عدسی مشکل دار، تحت عمل جراحی قرار گیرند.

به طور کلی، این روش جراحی، هزینه بر است و هر چشم پزشک دامپزشکی حاضر نیست روی خرگوش ها کار کند. با این حال، اگر عدسی عفونی در جای خود باقی بماند، ممکن است پاره شود و باعث بروز التهاب بیشتر در چشم حیوان خانگی تان شود. حتی با اتخاذ روش درمانی دارویی پیشگیرانه که شامل مصرف فنبندازول است نیز احتمال بروز عوارض وجود دارد.

پیشگیری از بروز عفونت E. Cuniculi در خرگوش های خانگی

هیچ واکسنی برای پیشگیری از ابتلا به عفونت E. cuniculi در خرگوش ها وجود ندارد. به طور کلی، اسپور های EC برای ماه‌ ها، می توانند در شرایط مناسب زنده بمانند. خوشبختانه، سفید کننده های حاوی کلر و سایر مواد ضدعفونی کننده، که در بازار موجود هستند، می توانند هاگ ها را از بین ببرند.

برای مبارزه با هاگ EC، می توانید این مراحل را دنبال کنید:

محیط زندگی خرگوش خانگی خود را کاملاً تمیز کنید تا ادرار، مدفوع و سایر آلودگی های احتمالی، مانند گلوله ‌های غذا و یونجه ها را از بین بروند. قفس، کاسه های غذا و سایر اثاثیه خرگوش خانگی تان را در آب گرم و صابون بشویید تا سایر آلودگی ها پاک شوند.

تمام لوازم خرگوش خانگی تان را در آب داغ بشویید. اقلام تمیز را با استفاده از محلول رقیق سفید کننده (1:32) ضد عفونی کنید. اجازه دهید که محلول به اندازه 15 تا 30 دقیقه روی لوازم بماند و سپس آن ها را دوباره در آب داغ تازه بشویید. تمام حوله ها یا پارچه ها را با آب گرم و صابون و سفید کننده بشویید.

برای جلوگیری از محو شدن رنگ اقلام پارچه ای خود، از ضدعفونی کننده های تجاری مخصوص استفاده کنید. سرکه، اغلب به عنوان یک ضد عفونی کننده ایمن معرفی می شود، اما ممکن است هاگ های EC را از بین نبرد. هاگ های EC می توانند در هر جایی که خرگوش شما زمانی را در آن جا بوده است، مانند کاناپه، فرش یا تخت، پیدا شوند.

خطر شیوع هاگ EC

علاوه براین، هاگ ها می توانند در هوا شناور و به مکان های دیگر نیز منتقل شوند. اگر خرگوش تان مبتلا به EC است، کل محل زندگی خود و اعضای خانواده تان را آلوده در نظر بگیرید. این بدان معنی است که هر خرگوشی که وارد خانه شما می شود در معرض هاگ EC قرار می گیرد.

همچنین، هر میهمانی که به خانه تان می آید، ممکن است به هاگ ها آلوده شود و آن ها را با خود به خانه باز گرداند. تقریباً هر خرگوش خانگی در مقطعی از زندگی خود در معرض EC قرار گرفته است و یا با موفقیت با آن عفونت مبارزه کرده است. بنابراین یا خرگوش خانگی تان بیمار نیست یا قبلاً به این عفونت مبتلا شده و علائم بیماری را بروز داده است.

در مورد نحوه مدیریت بیماری خرگوش های مبتلا به EC، بحث های زیادی وجود دارد. به طور کلی، بهتر است که هر خرگوش مبتلا به EC، خواه علائم بیماری را بروز دهد یا نه، هر ماه با یک دوره 3 تا 5 روزه فنبندازول درمان شود. خرگوش های دیگر خانواده نیز می توانند دوزهای ماهانه دریافت کنند.

هر خرگوش جدیدی که وارد خانه شما می شود را با همان دوز ماهانه درمان کنید. همچنین، هر زمان که خرگوش خانگی تان تحت استرس قرار می ‌گیرد، مانند زمان مسافرت، سوار شدن به هواپیما یا سایر فعالیت ‌های غیرعادی، از فنبندازول استفاده کنید.

اگر سوالات بیشتری درباره بیماری های انگلی خرگوش های خانگی دارد، با یک ‌دام پزشک تماس بگیرید.