بی اشتهایی در سگ ها، علل و علائم تا راهکارهای درمان

بی اشتهایی در سگ ها ، باعث می شود که حیوان خانگی شما به طور قابل توجهی کمتر غذا بخورد یا اصلا غذا نخورد. در شرایطی که سگ شما غذا نمی خورد و یا نمی خواهد غذا بخورد، این نشان می دهد حیوان خانگی شما دچار بی اشتهایی شده است.

علل زیادی باعث بروز بی اشتهایی در سگ ها می شود. اغلب، از دست دادن اشتها اولین نشانه یک بیماری زمینه ای است. بیماری های دستگاه گوارش (مری، معده، روده، کبد، لوزالمعده)، کلیه ها، خون، چشم ها، دهان، بینی و گلو، پوست، مغز و بسیاری از اعضای دیگر بدن می توانند باعث از دست دادن اشتها شوند.

برخلاف این موارد برخی از حیوانات گاهی اوقات به خاطر عللی که بسیار جدی نیستند، مانند دوست نداشتن غذای جدید، یا علل رفتاری (خانه جدید، حیوان جدید یا شخص جدید در خانه و غیره) از خوردن غذا امتناع می کنند.

بدون توجه به علت ایجاد کننده بی اشتهایی، از دست دادن اشتها در صورتی که 24 ساعت یا بیشتر طول بکشد، می تواند بر سلامتی حیوان تأثیر جدی بگذارد. به ویژه حیوانات بسیار جوان (کمتر از 6 ماهه) مستعد ابتلا به مشکلات ناشی از بی اشتهایی هستند.

علل بی اشتهایی در سگ ها

علل مختلفی برای بی اشتهایی در سگ ها وجود دارد. عللی که حیوانات را از خوردن غذا محروم می کنند، می توان به دو دسته عمده تقسیم کرد:

علل روانشناختی. در اکثر اوقات وجود شی یا شرایط نامطلوب در محیط حیوان باعث از بین رفتن اشتهای او می شود. به عنوان مثال می توان به خانه جدید، ورود شخص جدید یا حیوان جدید به خانه و تغییر غذای حیوان خانگی اشاره کرد.

علل پزشکی. این علل شامل بیماری های هستند که منجر به از دست دادن اشتها می شوند.

تفاوت عمده بین از دست دادن اشتها از نظر روانی و از دست دادن اشتها ناشی از بیماری این است که وقتی بیماری وجود دارد، علائم اضافی نیز معمولاً وجود دارند. این علائم می توانند شامل ترشح بزاق زیاد (آبریزش)، استفراغ، اسهال، بی حالی یا کندی، کاهش وزن، تنفس سخت، علائم ناشی از عفونت مانند ترشح چرک یا خون یا بروز تغییرات ناگهانی در رفتار سگ باشند.

بیماریهای شایعی که باعث بی اشتهایی در سگ می شوند عبارت‌ اند‌ از:

بیماری های گوارشی

اگر مری (مجرایی در گلو که دهان را به معده متصل می کند)، معده یا روده، در اثر بیماری ملتهب (تحریک) شود، غذا خوردن برای سگ می تواند ناراحت کننده یا تهوع آور بوده و منجر به بی اشتهایی شوند. بیماری هایی که می توانند باعث بروز این نوع تحریک شوند شامل ابتلا به انگل (کرم)، ویروس هایی مانند پاروویروس و کروناویروس، عفونت های دیگر مانند عفونت های باکتریایی و قارچی، زخم ها، حساسیت غذایی، التهاب ناشی از علت ناشناخته (“ایدیوپاتیک”) و برخی سرطان ها هستند.

انسداد کامل یا جزئی دستگاه گوارش نیز می تواند باعث عدم تمایل به مصرف غذا در سگ شود. این اتفاق اغلب در اثر وجود اجسام خارجی (اجسامی که بلعیده می شوند و در قسمت پایینی دستگاه گوارش گیر می کنند) و سرطان هایی که با ماهیت خوش خیم یا بدخیم رخ می دهند، ایجاد می شود.

بیماریهای گوارشی به طور کلی اغلب باعث افزایش ترشح بزاق، استفراغ، اسهال و گاهی (به ویژه در موارد شدیدتر) رخوت و سستی می شوند.

بیماری های کبدی

کبد بسیاری از مواد زائد بدن و سموم را از جریان خون فیلتر می کند. به طوری که تجمع این مواد مضر در نتیجه عملکرد ناکافی کبد بر مغز تأثیر گذاشته و احساس گرسنگی را از بین می برد. بیماریهای شایع کبد در سگ ها شامل هپاتیت مزمن (مانند هپاتیت A، B یا C انسانی و مسری نیست)، شانت پورتوسیستمی (نقص در گردش خون از طریق کبد)، سیروز (زخم شدید کبد)، سرطان کبد و واکنش نامطلوب به داروهای خاص (به عنوان مثال کارپروفن، تری متوپریم سولفا، سایر داروها ) هستند.

بیماریهای کبدی به طور کلی اغلب باعث افزایش ترشح بزاق، استفراغ و بی حالی و سستی می شوند.

بیماری های پانکراس

لوزالمعده بسیاری از شیره های گوارشی را ترشح می کند. این شیره های گوارشی غذا را به ذرات ریز در روده تبدیل می کند. در صورت التهاب (“پانکراتیت”)، پانکراس برخی از مواد محلول قدرتمند را به جای ترشح بر روی مواد غذایی موجود در روده به اندام های داخلی آزاد می کند.

این ترشحات ممکن است خود پانکراس و سایر بافتهای اطراف آن را به شدت ملتهب کرده و فرسایش دهد. این اتفاق، یک فرآیند دردناک است که اغلب حیوان را کاملاً بی میل به غذا می کند و باعث بروز استفراغ و بی حالی می شود. یکی دیگر از بیماری های لوزالمعده که می تواند باعث کاهش اشتها شود سرطان لوزالمعده است.

بیماری های مجاری ادراری

بی اشتهایی یکی از علائم بروز بیماری کلیوی است. ممکن است از دست دادن اشتها و ناراحتی ناشی از وجود زخم در دهان و معده همراه با اورمی (تجمع مواد زائد در جریان خون) ایجاد شود. در اثر ابتلا به این اختلال، میزان مصرف آب حیوان خانگی شما ممکن است بدون تغییر یا حتی بیشتر از حد معمول باشد.

این پر نوشی آب، تلاشی برای جبران مقدار زیاد مایعات از دست رفته توسط کلیه های بیمار (از طریق ادرار) است. همچنین استفراغ و بی حالی از علائم شایع این‌ اختلال هستند که همراه با از دست دادن اشتها در بیماری کلیوی رخ می دهند. با این حال، همه انواع بیماری های ادراری بر اشتها تأثیر نمی گذارند.

به عنوان مثال، اکثر موارد سیستیت باکتریایی (عفونت مثانه) بر اشتها تأثیر نمی گذارند.

بیماری های خون

به طور کلی، بیماری های خون که منجر به از دست دادن اشتها می شوند، باعث رخوت و کندی و احتمالاً علائم ضعف مانند فروپاشی متناوب نیز می شوند. اختلالات خونی که باعث کاهش اشتها می شوند شامل کم خونی شدید به علل مختلف (کم خونی همولیتیک واسطه ایمنی، کم خونی مربوط به سرطان خون، از دست دادن خون در اثر زخم معده یا مسمومیت با طعمه موش صحرایی)، سرطان خون و پلی سیتمی است.

بیماریهای چشم، دهان، بینی و گلو

این اختلالات می توانند باعث عدم تمایل به خوردن در اثر احساس درد در دهان هنگام جویدن غذا شوند (بیماری های دندانی، وجود جسم خارجی در دهان یا گلو)، ناتوانی در بوییدن غذا، که برای تشخیص و پذیرش غذا در حیوانات ضروری است (عفونت بینی یا تومور)، یا درد یا ناراحتی چشم (ملتحمه، یووئیت، گلوکوم) از سایر علل کم اشتهایی‌ در سگ ها هستند.

علل دیگر بروز بی اشتهایی در سگ ها

اساساً هرگونه بیماری، در صورت داشتن شدت کافی، می تواند باعث باعث توقف خوردن در حیوان شود. از دست دادن اشتها یکی از اولین و شایع ترین علائم “خوب نبودن حال” حیوانات است.

عدم توانایی یا عدم تمایل به غذا خوردن در طولانی مدت ممکن است نشانه وجود بیماری جدی در حیوان خانگی شما باشد.

اگر حیوان خانگی شما از خوردن غذا امتناع می کند، مراقب موارد زیر باشید:

• اسهال
• استفراغ
• کاهش وزن
• مشکلات تنفسی یا تنفس سخت
• ایجاد بزاق بیش از حد (آبریزش)
• علائم ابتلا عفونت مانند ترشح چرک یا خون
• ایجاد تغییرات ناگهانی در رفتار حیوان خانگی
• بی حالی (عدم تمایل به ورزش یا فعالیت) یا کندی

توجه داشته باشید وجود این موارد همراه با بی اشتهایی، صرف نظر از مدت زمان از دست دادن اشتها مستلزم مشورت فوری با دامپزشک است.

علل پزشکی از دست دادن اشتها معمولاً جدی تر از علل روانی هستند زیرا این بدان معناست که بیماری تا حدی پیشرفت کرده است که باعث شده است حیوان یا تمایلی به غذا نداشته و یا نتواند غذا بخورد. بنابراین، چالش های اصلی حیوان دو گونه است: اول، مبارزه با خود بیماری، و دوم، مبارزه با بیماری بدون بهره مندی از مواد مغذی که خوردن آن ها را فراهم می کند.

پیش آگهی بی اشتهایی در سگ ها به علت زمینه ای ایجاد کننده آن بستگی دارد.

تشخیص بی اشتهایی در سگ ها

با توجه به علت ایجاد کننده بی اشتهایی، دامپزشک می تواند از روش های مختلفی برای تشخیص بی اشتهایی در حیوان خانگی شما استفاده کند. این روش ها ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• تست کامل خون و تست ادرار (آزمایش ادرار)
• آزمایش مدفوع (بررسی میکروسکوپی مدفوع برای یافتن انگل)
• تصویر برداری اشعه ایکس قفسه سینه و شکم برای غربالگری برخی بیماری های اندام های داخلی
• معاینه فیزیکی شامل معاینه باکال (نگاه کردن به لثه)، گوش دادن با گوشی پزشکی، لمس شکم (احساس اندازه و شکل اندام ها در شکم) و اندازه گیری دما و وزن

بسته به نتایج اولیه تست ها، آزمایش های جانبی نیز ممکن است انجام شود.

درمان بی اشتهایی در سگ ها

روش های درمانی بی اشتهایی در سگ ها بر دو نوع هستند: “اختصاصی” و “حمایتی”.

درمان اختصاصی. درمان های “اختصاصی” آن هایی هستند که با علت زمینه ای بروز بی اشتهایی سروکار دارند. یعنی مشکلی را که در وهله اول باعث از بین رفتن اشتها شده است را درمان می کند. نمونه هایی از درمان های خاص که باعث کاهش اشتها می شوند، عبارت اند از:

• تجویز آنتی بیوتیک ها برای از بین بردن عفونت شدید باکتریایی
• برداشتن جسم خارجی احتمالی که روده را مسدود کرده است. (درمان انسداد روده)
• درمان بیماری های دندانی که جویدن را دردناک می کنند و باعث بی میلی به مصرف غذا می شوند.

درمان حمایتی. درمان های “حمایتی” آن هایی هستند که به سگ های ناتوان کمک می کنند تا زنده بمانند. این روش ها ضعف جسمانی ناشی از نخوردن غذا با درمان می کنند. به عنوان مثال می توان به تزریق مایعات درمانی مانند مایعات داخل وریدی (“IV”) یا مایعات زیر جلدی (تزریق مایعات زیر پوست)، تغذیه دستی غذا یا تشویق به مصرف غذا، داروهای محرک اشتها و سایر موارد اشاره کرد.

درمان های حمایتی مشکلی را که منجر به از دست دادن اشتها شده است را درمان نمی کنند. این روش ها به “مقاومت” حیوان در سخت ترین قسمت های بیماری کمک می کنند.

مراقبت خانگی از بی اشتهایی در سگ ها

روش های خانگی درمان بی اشتهایی در سگ ها بر روی رفع علت بروز این اختلال و افزایش غذای مصرفی توسط آن ها تمرکز دارد.

ابتدا باید بدانید آیا تغییراتی در محیط زندگی‌ سگ تان اتفاق افتاده است یا نه؟ مثلا نقل مکان به خانه جدید، ورود شخص جدید به خانه یا اضافه کردن حیوان خانگی جدید؟ این موارد ممکن است باعث از بین رفتن اشتها شوند و این نکات باید به دامپزشک ارائه شوند. توجه داشته باشید که آیا علائم دیگری نیز وجود دارد یا خیر.

اگر‌ اختلالی غیر از بی اشتهایی در سگ تان ایجاد شده است، باید سریعا نسبت به درمان آن ها اقدام کنید. برای مقابله با کم آبی، باید از مکمل های مخصوص رفع کم آبی بدن استفاده کنید. برای تعیین محصول مناسب و مقدار مصرفی آن برای سگ تان، با دامپزشک خود مشورت کنید.

اشتها سگ را افزایش دهید.

اگر حیوان تمایلی به خوردن غذا ندارد و یا قادر به خوردن غذا نیست، باید از تکنیک های مخصوصی برای افزایش اشتها سگ تان استفاده کنید. به عنوان مثال، گرم کردن غذا می تواند باعث رسیدن بوی غذا به دماغ سگ تان شود. این کار می تواند باعث افزایش اشتها حیوان خانگی شما شود.

همچنین دادن مخلوطی از غذاهای پخته شده خانگی به سگ می تواند برای حیوان مفید باشد. همچنین با دست یا با سرنگ می توان به حیوان خانگی غذا داد. غذاهای گرم شده نباید خیلی گرم و یا داغ باشند. غذاهای داغ می توانند دهان یا دستگاه گوارش سگ را دچار آسیب کنند. به عنوان مثال ماکروویو می تواند غذا را بسیار داغ کند.

از رژیم درمانی استفاده کنید.

گاهی اوقات سگ ها از خوردن غذاهای جدید امتناع می کنند. وقتی رژیم های درمانی جدیدی برای درمان یک بیماری خاص تجویز می شوند، ممکن است سگ بلافاصله از آن رژیم غذایی استفاده نکند. مخلوط کردن غذای جدید با رژیم غذایی قبلی و کاهش تدریجی میزان رژیم قبلی در طی چند روز می تواند به منظور جلوگیری از کاهش اشتها مفید باشد.

حیوانات جوان (6 ماهه یا کمتر) در صورت ابتلا به بی اشتهایی، بسیار ضعیف و شکننده می شوند. حتی ممکن است در 12 ساعت اشتها توله سگ به طور کامل از بین برود. ابتلا به بی اشتهایی در سن 1-6 هفته می تواند زندگی یک سگ خانگی را تهدید کند.

شیر معمولی (یعنی شیر گاو) برای سگ ها مناسب نیست. نوشابه ها و نوشیدنی های ورزشی معمولاً بسیار شیرین هستند و کمبود الکترولیت دارند. به همین دلیل می توانند برای سگ مضر باشند. سوپ (به عنوان مثال سوپ مرغ) معمولاً بسیار شور است و مواد مغذی کافی سگ را تامین نمی کند.

برای تامین انرژی حیوانات شیرخوار ممکن است نیاز به تجویز تغذیه جایگزین شیر با سرنگ داشته باشید. جایگزین شیر مناسب برای سگ ها موجود است. محلول های آب رسانی دهانی که برای کودکان ساخته شده اند از تناسب کمتری برای سگ برخوردارند، اما هنوز جایگزین بهتری نسبت به نوشابه، سوپ مرغ و غیره هستند.

ضروری است که برای تعیین غذای مورد نیاز و تعیین مقدار مصرف، با یک دامپزشک مشورت کنید.

منبع:

https://www.petplace.com/article/dogs/pet-health/anorexia-loss-of-appetite-in-dogs/