بیماری های مفاصل در اسب ها

بیماری های مفاصل در اسب ها، بسته به شرایط، می تواند در پوشش مفصل، تاندون های اطراف مفصل، استخوان زیرین، غضروف و یا مایع مفصلی (مایع سینوویال) ایجاد شود. تمام بیماری های مفصلی که دام های بزرگ را تحت تأثیر قرار می دهند تا حدی می توانند منجر به بروز التهاب شوند.

آرتروز، جزء بیماری های مفاصل در اسب ها

بیماری های مهم در گروه آرتروز شامل آرتریت تروماتیک، استئوكندریت دیسكانس، ضایعات كیستیك زیركوندرال، آرتریت سپتیك (عفونی) و آرتروز (بیماری تخریب مفصل) قرار می گیرند. از بین رفتن تدریجی غضروف مفاصل، که آرتروز نامیده می شود، می تواند هر یک از این آسیب ها یا همه آنها را شامل شود. آرتروز ممکن است در هر اسبی دیده شود اما به طور معمول در اسب هایی که مخصوص مسابقات اسب دوانی هستند رخ می دهد. در ورزشکاران انسانی که دچار آسیب دیدگی مفصلی، مانند آسیب زانو می شوند، وضعیت مشابهی رخ می دهد.

آرتروز به طور کلی منجر به ایجاد درد و اخلال در عملکرد مفصل می شود. در مرحله اولیه، مایعات التهابی در قسمت آسیب دیده مفاصل جمع می شوند، که می تواند بافت های آسیب دیده و اطراف را متورم و تحریک پذیر کند. در موارد شدیدتر، لمس و تلاش برای حرکت دادن مفصل باعث ایجاد درد می شود. مرحله مزمن بیماری شامل ضخیم شدن ضایعات آسیب دیده و ایجاد زخم در بافت همبند است که دامنه حرکت مفصل را کاهش می دهد. در این شرایط ممکن است راه رفتن اسب به آرامی تغییر کند، یا ممکن است به شدت اسب دچار لنگش شدید شود.

آرتروز تروماتیک

آرتریت تروماتیک یا ضربه ای، پس از آسیب دیدگی رخ می دهد. این آسیب شامل التهاب غشای سینوویال (سینوویت) و کپسول مفصلی (کپسولیت)، شکستگی تراشه های استخوانی مفصل، پارگی (رگ به رگ شدن) رباط های نزدیک یا داخل مفصل یا پارگی مینیسک است.

دامپزشکان از تصویربرداری اشعه ایکس استفاده می کنند تا هرگونه مشکل احتمالی دیگر، مانند شکستگی در استخوان را رد و یا تایید کنند. معاینه با آندوسکوپ (آرتروسکوپی) ممکن است برای تشخیص اختلالات مختلف، از جمله پارگی رباط ها یا غضروف های مفاصل لازم باشد.

درمان التهاب تروماتیک مفصلی شامل دوره های استراحت و فیزیوتراپی(درمان با آب سرد، یخ، و شنا) است. داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی به طور معمول برای تسکین درد و التهاب تجویز می شوند. مصرف کورتیکواستروئیدها ممکن است در بعضی موارد توصیه شود. همچنین انواع داروهای مکمل وجود دارد که ممکن است به کاهش التهاب و محافظت از غضروف مفصل کمک کند.

جراحی آرتروسکوپی ممکن است برای برداشتن قطعات استخوان و غضروف (که معمولاً در ماهیچه های مچ دست دیده می شود) انجام شود. جراحی، پیشرفت اختلال آرتروز را به حداقل می رساند. پس از جراحی، 2 تا 6 ماه استراحت همراه با فیزیوتراپی در طول دوره نقاهت تجویز می شود. اگر در زمان جراحی، بافت های درگیر کم باشند، میزان موفقیت و بازگشت اسب به شرایط عادی بیشتر خواهد بود.

استئوکندروز (استئوکندریت دیسکن)

در بیماری مفصلی استئوكندروز در اسب، غضروف مفصل آسیب دیده از استخوان زیرین جدا می شود. مایعات، وارد فضا مفصلی می شوند و ممکن است کیست هایی در زیر غضروف تشکیل شود. غضروف ها ممکن است عملکرد خود را از دست بدهند یا کاملاً از بین بروند.

استئوكندريت ديسيكانس، معمولاً در اسب های جوان (كمتر از 1 سال) و در مفصل استخوان ران، مفصل تارس (هاك)، مفاصل فتلاك و شانه ديده مي شود. علت دقیق این بیماری ناشناخته است. اما عواملی مانند استعداد ژنتیکی، رشد سریع، مصرف زیاد کربوهیدرات، سطح نامتناسب مس و روی در رژیم غذایی و عوامل بیومکانیکی (مانند ضربه به غضروف) احتمالا در بروز این مشکل موثر هستند.

کیست های زیر غضروف

کیست های زیر غضروف در مفصل ران، پاسترن، آرنج، شانه و فالانژ دیستال (استخوان تابوت) اسب ها ایجاد می شوند. لنگیدن نشانه شایع این اختلال است. انجام تصویر برداری اشعه ایکس برای تأیید تشخیص لازم است.

در حال حاضر، هر زمان که کیست کامل در غضروف اسب تشکیل شود، جراحی با استفاده از آرتروسکوپ در مفصل ران، توصیه می شود. کیست های کوچکتر در ابتدا به صورت غیر تهاجمی درمان می شوند. در 65 تا 70 موارد، اسب های مبتلا به کیست های کوچک درمان‌ می شوند. اخیراً، در برخی از اسب های مبتلا، تزریق کورتیکواستروئیدها در درمان کیست با موفقیت رو به رو شده است.

کیست های کوچک و مفرد بخش های پاستر و مفاصل آرنج با روش غیر تهاجمی درمان می شوند. آنها پیش آگهی خوبی برای بهبود دارند. در صورت لزوم، جراحی برای کیست های فالانژ دیستال توصیه می شود. زیرا نتایج حاصل از درمان غیر تهاجمی برای این کیست ها بسیار ضعیف است.

آرتروز سپتیک

آرتریت عفونی یا سپتیک معمولاً به دلیل عفونت باکتریایی در یک مفصل ایجاد می شود. عفونت ممکن است پس از آسیب دیدگی، جراحی یا تزریق رخ دهد. یا از طریق جریان خون به مفصل وارد شود. عفونت های دستگاه گوارش یا ریه های اسب نیز می توانند از طریق خون به مفصل برسند.

آرتروز سپتیک معمولاً با لنگی شدید و تورم مفصل همراه است. مایع مفصلی که برای آزمایش، نمونه برداری می شود و مورد بررسی قرار می گیرد، کدر و آلوده است. در کره اسب ها، عفونت، اغلب استخوان و مغز استخوان را ملتهب می کند.

آرتروز سپتیک برای پیشگیری از آسیب دائمی، باید به سرعت درمان شود. این عفونت ها با تجویز آنتی بیوتیک های تزریقی و همچنین آنتی بیوتیک هایی که مستقیماً به مفصل تزریق می شوند، درمان خواهند شد. داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی نیز ممکن است تجویز شود. روش های درمانی دیگر شامل شستشوی مفصل با محلول نمکی و تمیز کردن و تخلیه مفصل با آندوسکوپ است. اثربخشی درمان با مشاهده علائم و تکرار معاینه و تست های آزمایشگاهی مایع مفصلی با دقت کنترل می شود.

آرتریت

آرتریت، که گاهی بیماری دژنراتیو مفصل نیز نامیده می شود، ناشی از آسیب غضروف مفصل است. آرتریت مرحله نهایی بسیاری از بیماری های فوق است. مثلا آرتریت تروماتیک غشای سینوویال و کپسول مفصلی، شکستگی مفصل، آسیب تروماتیک غضروف، استئوکندروز، کیست های زیر غضروف و آرتروز عفونی نهایتا به آرتریت منتهی می شوند.

آرتریت لنگی ایجاد می کند. ممکن است با افزایش مایعات چرکی مفصل، دامنه حرکت مفصل به شدت کاهش یابد. به کمک تصویر برداری اشعه ایکس می توان میزان درگیری مفصل، شرایط استخوان، التهاب عضلات یا تاندون ها و سخت شدن و ضخیم شدن بافت زیر غضروف را بررسی کرد. در موارد خفیف تر، از آندوسکوپ برای تشخیص درجه آسیب مفصل استفاده می شود.

درمان آرتریت به طور کلی محدود به روش های کاهش درد و سفتی مفاصل است. داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی یا کورتیکواستروئیدها ممکن است باعث تسکین درد اسب شوند. دامپزشک همچنین ممکن است داروهای دیگری را برای کاهش التهاب و محافظت از غضروف مفاصل سالم باقی مانده توصیه کند.

آرتروسکوپی (روشی از آندوسکوپی که برای دیدن داخل مفاصل استفاده می شود) ممکن است برای تشخیص شدت بیماری و علل اصلی بیماری استفاده شود. فیزیوتراپی نیز ممکن است مفید باشد. در موارد شدید و پیشرفته بیماری، ممکن است جراحی مفاصل توصیه شود.

بورسیت، جزء بیماری های مفاصل در اسب ها

بورسا یک کیسه کوچک پر از مایع مفصلی بین تاندون و استخوان است که اصطکاک اطراف مفصل را کاهش می دهد. بروز بورسیت در اسب ها شایع است. بیماری می تواند به صورت یک واکنش التهابی در یک کیسه بورسا ایجاد شود که ممکن است از موارد خفیف تا شدید متغیر باشد.

بورسیت ممکن است به طور ناگهانی همراه با تورم، تب و درد ایجاد شود (این شرایط بورسیت حاد نامیده می شود). در حالی که بورسیت مزمن  به مدت طولانی با افزایش مایعات التهابی و ضخیم شدن بافت مفصلی ایجاد شده و ادامه می یابد.

بورسیت مزمن غالباً در اثر ضربه مکرر، ضخیم شدن غیرطبیعی و زخمی شدن بافت همبند و سایر تغییرات طولانی مدت ایجاد می شود. تورم بدون درد در بورسیت احتمالا خیلی جدی نباشد. ولی در صورت عدم درمان امکان پیشرفت بیماری وجود دارد.

بورسیت عفونی (سپتیک) نوع جدی تر است و ممکن است باعث ایجاد درد و لنگی در مفصل شود. عفونت ها ممکن است پس از نفوذ مستقیم باکتری ها به بورسا (به عنوان مثال، پس از تزریق یا زخم) یا پس از انتقال باکتری ها از سایر بافت ها و از طریق خون ایجاد شود.

درد ناشی بورسیت ممکن است با قرص های سرماخوردگی، تخلیه کیسه بورسا یا با داروی مخصوص ضد عفونت بورسا، برطرف شود. با این وجود تزریق های مکرر می تواند خطر عفونت را افزایش دهد. بورسیت مزمن با جراحی آرتروسکوپی درمان می شود. درمان بورسیت عفونی نیاز به مصرف آنتی بیوتیک و همچنین تخلیه ناحیه آلوده دارد.

تاندینیت، جزء بیماری های مفاصل در اسب ها

تاندینیت نام دیگر التهاب تاندون است. التهاب تاندون ممکن است کوتاه مدت باشد (تاندینیت حاد)، یا در طی یک دوره خاص ادامه یابد (تاندینیت مزمن). این بیماری در بین اسب هایی مثل اسب های مسابقه که فعالیت فیزیکی زیاد انجام می دهند شایع است. در این بیماری تاندون های مفاصل به طور کلی درگیر می شوند. این بیماری رشته های تاندون را با شدت های مختلف پاره می کند. رگ های خونی پاره شده نشتی پیدا می کنند و ممکن است مایعات التهابی در ناحیه آسیب دیده جمع شوند.

این التهاب معمولاً پس از ورزش نامناسب و با سرعت زیاد ظاهر می شود. علائم بروز این اختلال ممکن است شامل خستگی، تنفس نامناسب و عملکرد نامناسب در پیشت مسابقه باشد. این التهاب همچنین هنگامی ایجاد می شود که اسبها با وجود آسیب دیدگی قبلی مجبور به فعالیت شوند. نعل نامناسب و همچنین هرگونه ناهنجاری در مفاصل، آسیب پذیری اسب در برابر التهاب را افزایش می دهد.

اسب هایی که دارای التهاب حاد هستند به شدت می لنگند. محل مفاصل آسیب دیده گرم، دردناک و متورم هستند. در تاندینیت مزمن، بافت های فیبری اطراف تاندون به هم متصل می شوند، ضخیم می شوند و رد زخم ایجاد می کنند. دامپزشک ممکن است از سونوگرافی برای تعیین نقص یا آسیب دیدگی مفصل استفاده کند.

اسب هایی که دارای تاندینیت حاد هستند باید استراحت کنند. تورم و التهاب باید با قرص های سرماخوردگی و داروهای ضد التهاب به طور جدی درمان شود. با این حال، تزریق کورتیکواستروئید به طور مستقیم به تاندون توصیه نمی شود. بسته به میزان آسیب دیدگی، ممکن است لازم باشد تاندون های ملتهب باند پیچی و بی حرکت شوند.

اخیراً، از گزینه های درمانی نوین (مانند تزریق سلول های بنیادی یا درمان با شوک) نیز استفاده شده است. بسته به آسیب، جراحی نیز ممکن است توصیه شود.

به دنبال التهاب استخوان باید یک برنامه توانبخشی شامل یک رژیم غذایی مناسب ورزش تجویز شود. پیش آگهی این اختلال مثبت است. با انجام دقیق روند درمان، روز به روز بر سلامتی و توان اسب تان افزوده خواهد شد.

تنوزینوویت، جزء بیماری های مفاصل در اسب ها

تنوزینوویت به معنای التهاب غلاف تاندون است (غلاف تاندون، غشای محافظی است که تاندون را احاطه کرده و به مفصل و غضروف اجازه حرکت می دهد). غلاف تاندون از غشای سینوویال (که مایعات سینوویال را برای روانکاری تولید می کند) و یک لایه الیافی تشکیل شده است.

در اسب های مبتلا به تنوسینوویت، غشای سینوویال و معمولاً لایه های الیاف ملتهب می شود. این امر باعث تجمع مایعات سینوویال و اتساع غلاف تاندون می شود. پاسخ طبیعی بدن به آسیب یا عفونت، از جمله دلایل بروز این اختلال است. هنگامی که این بیماری در حیوانات جوان و با علت نامشخص مشاهده می شود، به آن سینوویت ایدیوپاتیک می گویند.

لنگی اسب و تورم غلاف تاندون بسته به شدت بیماری متغیر است. در مواردی که علت بیماری ناشناخته است، در ابتدا هیچ درمانی توصیه نمی شود. وقتی التهاب شدید شد، داروهای سرماخوردگی، داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی و استراحت ممکن است علائم را تسکین دهند. انجام جراحی با آندوسکوپ (تنوسکوپی) برای درمان برخی از این بیماری ها ممکن است لازم باشد. برای درمان اختلالات عفونی، آنتی بیوتیک درمانی رایج ترین گزینه است.

منبع:

https://www.msdvetmanual.com/horse-owners/bone,-joint,-and-muscle-disorders-in-horses/joint-disorders-in-horses