بیماری کلیه پلی کیستیک در گربه ها

بیماری کلیه پلی کیستیک در گربه ها نوعی بیماری کلیوی است که با کیست های پر از مایع متعدد در دو اندام حیاتی مشخص می شود. به طور کلی، کیست ها از بدو تولد وجود دارند، به تدریج از نظر اندازه رشد می کنند و بافت های سالم کلیه را به خطر می اندازند که منجر به نارسایی کلیه می شود.

گربه ها معمولاً با دو کلیه لوبیایی شکل کاملاً کارآمد به دنیا می آیند که به تصفیه سموم از خون کمک می کنند. این اندام ‌های کوچک برای سلامتی گربه خانگی شما بسیار مهم هستند، بنابراین وقتی مشکلی در آنها وجود پیدا می کند (مانند یک گربه مبتلا به بیماری کلیه پلی کیستیک)، این اختلال یک موضوع جدی خواهد بود.

صاحبان گربه باید بدانند چه علائمی را باید زیر نظر داشته باشند تا به بهترین نحو سلامت گربه خانگی خود را زیر نظر داشته باشند و بتوانند در مراحل اولیه، جلوی پیشرفت بیماری PKD را بگیرند.

بیماری کلیه پلی کیستیک چیست؟

بیماری کلیه پلی کیستیک (PKD) در گربه ها، یک بیماری ارثی است که در گربه های مو کوتاه خارجی و پرشین کت ها یافت می شود. نام واقعی که دامپزشک شما ممکن است برای این ناهنجاری ارثی کلیه استفاده کند، بیماری کلیه پلی کیستیک اتوزومال غالب است. زیرا یک جفت ژن «اتوزومی غالب» است که تعیین می کند بچه گربه مبتلا به PKD باشد یا خیر.

PKD، همانطور که اغلب به بیماری کلیه پلی کیستیک اشاره می شود، بیماری است که در آن کیسه های مایع کوچکی به نام کیست در کلیه گربه ها ایجاد می شود. این کیست های موجود در کلیه، معمولا از بدو تولد وجود دارند و ممکن است به تدریج یا سریع رشد کنند.

با بزرگتر شدن و تکثیر کیست ها، انجام کار برای کلیه ها به طور فزاینده ای دشوارتر می شود و در نهایت باعث از کار افتادن کلیه ها می شود. PKD می تواند تعداد زیادی کیست یا فقط یک کیست بزرگ ایجاد کند.

PKD در گربه ها معمولاً از طریق علائم بالینی مرتبط با کلیه در حدود هفت سالگی ظاهر می شود، اما می تواند یک گربه را در مراحل اولیه زندگی نیز تحت تأثیر قرار دهد. علائم شایعی که صاحب گربه ممکن است در خانه متوجه آن شود، علائمی است که با نارسایی کلیه از جمله بی حالی، پلی دیپسی، پلی اوری، استفراغ، افسردگی و کاهش وزن همراه است.

در معاینات تشخیصی دامپزشکی، کلیه ها از نظر اندازه بزرگ به نظر می رسند و مشخصات بیوشیمی (آزمایش خونی که برای تشخیص هورمون های آزاد شده توسط اندام های بدن استفاده می شود) عملکرد غیر طبیعی کلیه را نشان می دهند. بیشتر گربه ‌سانانی که مبتلا به PKD تشخیص داده می ‌شوند، در مراحل پیشرفته بیماری کلیوی هستند که این حالت احتمالاً کشنده است.

علائم بیماری کلیه پلی کیستیک در گربه ها

به طور کلی، علائم بیماری کلیه پلی کیستیک در گربه ها مربوط به نارسایی کلیوی و عوارض آن است. رشد تدریجی کیست ‌ها در این اندام‌ های حیاتی، عملکرد فیلتراسیون آن ‌ها را کاهش می‌دهد، که ممکن است منجر به بروز عوارضی در مثانه و درد شکم شود. علائم اضافی مربوط به PKD در گربه ها می تواند شامل موارد گوناگونی باشد.

از جمله علائم ابتلا به بیماری کلیه پلی کیستیک، عبارت اند از:

• تشنج
• ضعف
• آتاکسی
• نابینایی
• بی حالی
• استفراغ
• حالت تهوع
• کاهش وزن
• کاهش اشتها
• افزایش ادرار
• یا افزایش تشنگی
• افزایش فشار خون
• وجود خون در ادرار

تشخیص علائم بیماری کلیه پلی کیستیک از سایر بیماری های کلیه غیرممکن است. اما هنوز هم باید به دنبال وجود این علائم باشید. افزایش تشنگی و ادرار کردن، کاهش اشتها، کاهش وزن، استفراغ، فشار خون بالا، وجود خون در ادرار و بی‌ حالی کلی می ‌توانند از علائم بیماری PKD باشند.

هر گونه تغییر در رفتار و شرایطی که برای یک گربه طبیعی است، می تواند نشانه ای از بیماری باشد و باید چنین علائمی را با دامپزشک حیوان خانگی خود در میان بگذارید.

علل بروز بیماری کلیه پلی کیستیک در گربه ها

بیماری کلیه پلی کیستیک اتوزومال غالب (AD-PKD)، توسط یک جفت ژن یا ژن های “اتوزوم غالب” ایجاد می شود که تعیین می کنند آیا بچه گربه مبتلا به اختلال PKD خواهد بود یا خیر. این نکته بدان معنی است که اگر تنها یکی از والدین، پدر یا مادر، تحت تأثیر PKD قرار گیرند، ژن آسیب ‌دیده غالب باقی می ‌ماند. بیماری کلیوی را به حدود نیمی از فرزندان منتقل می ‌کند.

اگر گربه ای با یک ژن PKD یافت شود، آن گربه هتروزیگوت است، در حالی که گربه ای که دارای دو ژن PKD باشد به عنوان هموزیگوت نامیده می شود. اگر دو گربه با حالت هتروزیگوت جفت گیری کنند، این ژن، احتمال کمتری دارد که همه بچه گربه ها را آلوده کند. این میزان، حدود 75 درصد برآورد شده است.

با این حال، اگر دو گربه هموزیگوت با هم جفت شوند، منجر به بروز عفونت در کل بچه گربه های متولد شده می شود.

بیماری کلیه پلی کیستیک یک بیماری ارثی در گربه ها است، بنابراین از گربه مادر به بچه گربه ها منتقل می شود. تصور می ‌شود که حدود 40 درصد پرشین کت ها (گربه های ایرانی) به این شکل از اختلال کلیوی مبتلا هستند، اما ممکن است بر روی نژاد های هیمالیا، مو کوتاه بریتانیایی و سایر نژادهای گربه که در اصل از گربه های ایرانی منشعب شده اند نیز تأثیر بگذارد.

به طور کلی، ابتلا به این اختلال در گربه هایی که اصل و نسب ایرانی ندارند، نادر است. بروز بیماری PKD به علت یک ژن جهش یافته به نام PKD1 است، اما اینکه دقیقاً چه عللی باعث بروز این جهش در این ژن ها می شوند، مسئله ای ناشناخته است.

درمان بیماری کلیه پلی کیستیک در گربه ها

هیچ درمانی برای بیماری کلیه پلی کیستیک وجود ندارد، اما می توانید علائم این اختلال را مدیریت کنید. باتوجه به اینکه PKD چقدر در مراحل اولیه پیشرفت بیماری شناسایی می شود، برنامه درمانی و طول عمر گربه متفاوت خواهد بود. آنتی بیوتیک ها، ضد التهاب ها، اسیدهای چرب امگا 3، داروهای ضد درد، محرک های اشتها، مایع درمانی، برنامه های غذایی و سایر درمان ها ممکن است مورد استفاده قرار گیرند.

تخلیه کیست ها ممکن است انجام شود اما این روش، تنها یک پاسخ موقتی است. زیرا کیست ها به سادگی دوباره با مایع پر می شوند. نظارت بر پیشرفت بیماری ممکن است با استفاده از اشعه ایکس، سونوگرافی، انجام مجدد تست خون، اندازه گیری فشار خون و مشاهده علائم انجام شود.

هنگامی که نارسایی کلیه رخ می دهد، تصمیم برای اتانازی گربه مبتلا به بیماری کلیه پلی کیستیک اغلب توسط دامپزشک مطرح می شود.

به طور کلی، باید به این نکته توجه کنید که بیماری کلیه پلی کیستیک، درمان شناخته شده ای ندارد. درمان این اختلال، فقط به عنوان مراقبت های حمایتی برای افزایش طول زندگی برای گربه تجویز می شود. مکمل های پتاسیم یا مایعات IV معمولا در گربه های مبتلا به PKD تجویز می شود. زیرا نارسایی کلیه ها اغلب سطح پتاسیم در خون را کاهش می دهد.

خود سلول ‌های خونی نیز می ‌توانند تحت تأثیر قرار گیرند و در نتیجه کم خونی ایجاد شود که ممکن است به مصرف مکمل آهن نیاز داشته باشد. زیرا گلبول ‌های قرمز خون آهن را برای گردش در سراسر بدن حمل می‌ کنند.

چگونه از بروز بیماری کلیه پلی کیستیک گربه پیشگیری کنیم؟

بهترین راه برای پیشگیری از بروز بیماری کلیه پلی کیستیک در گربه ها، پرورش انتخابی است. غربالگری پرشین کت ها و سایر نژادهای در معرض خطر از نظر وجود PKD1 باید قبل از تولید مثل انجام شود و گربه هایی که از نظر وجود این ژن مثبت هستند، نباید پرورش یابند.

نظارت منظم بر عملکرد کلیه نیز برای پرشین کت و گربه هایی که نژاد ایرانی دارند، توصیه می شود. حتی اگر نمی توانید از ابتلا گربه خانگی خود به بیماری کلیه پلی کیستیک پیشگیری کنید، ممکن است بتوانید با مدیریت علائم، سرعت پیشرفت بیماری را کاهش دهید.

فرآیندهای تشخیصی بیماری کلیه پلی کیستیک در گربه ها

بهترین راه برای تشخیص قطعی بیماری کلیه پلی کیستیک، استفاده از سونوگرافی است. این کار به دامپزشک اجازه می دهد تا تصویر روی کیست های روی کلیه گربه را مشاهده کند. در PKD پیشرفته، گاهی اوقات کیست ها می توانند در طول معاینه فیزیکی، احساس شوند، اما در مراحل اولیه بیماری قابل لمس نیستند.

گربه‌ ها وقتی علائم PKD را نشان می ‌دهند، معمولاً حدود هفت سال سن دارند. اما از بدو تولد به این اختلال مبتلا بوده ‌اند و علائم این بیماری می‌ تواند در هر زمانی از زندگی ‌شان ظاهر شود. علاوه براین، تست های آزمایشگاهی می ‌تواند به تشخیص مشکل گربه مبتلا به بیماری کلیوی کمک کند. اما این آزمایش ‌ها وجود کیست را مشخص نمی ‌کنند.

آزمایش خون می ‌تواند مواد زائد و سایر پارامترها را برای بررسی عملکرد کلیه ‌ها اندازه‌ گیری کند، اندازه‌ گیری فشار خون می ‌تواند فشار خون بالا را بررسی کند، و با اشعه ایکس می ‌توان اندازه کلیه ‌ها را بررسی کرد. همه این روش ها ابزارهای مفیدی برای کمک به مدیریت بیماری هستند.

علائم بالینی اغلب نشان دهنده عوارض موجود در کلیه گربه است، بنابراین دامپزشک احتمالاً معاینات تشخیصی را برای تایید این مشاهدات انجام می دهد. یک تست بیوشیمیایی خون و تست شمارش کامل خون احتمالاً برای بررسی عملکرد کلیه ها انجام می شود.

تشخیص افتراقی

از آنجایی که کلیه ها سموم را از خون برای دفع در ادرار فیلتر می کنند. آزمایش ادرار (بررسی ادرار) نیز ممکن است در تشخیص مشکل کلیوی موثر باشد. تعیین اینکه آیا گربه خانگی تان به PKD مبتلا است یا خیر، نیاز به انجام تشخیص افتراقی دارد.

دامپزشک، محل کلیه های گربه خانگی را رادیوگرافی می کند که در اغلب موارد ابتلا به این اختلال، بزرگ شدن کلیه مشاهده می شود. روش های تشخیص تا آزمایش اولتراسونیک ادامه می‌ یابد و نهایتا، این تست ها وجود کیست را آشکار می ‌کنند. دامپزشک نژاد، سن و سابقه ژنتیکی گربه شما را قبل از درخواست آزمایش ژن در نظر می گیرد.

پیش آگهی بیماری کلیه پلی کیستیک در گربه ها

از آنجایی که بیماری PKD به تدریج با افزایش سن گربه بدتر می شود. هیچ درمان شناخته شده ای برای این بیماری وجود ندارد. پیش آگهی برای گربه های مبتلا به این بیماری نسبتا ضعیف خواهد بود. برای بهبود کیفیت زندگی گربه، دامپزشک ممکن است تغییر رژیم غذایی، مصرف کم سدیم، و مکمل مواد معدنی یا ویتامین را توصیه کند.

انتظار می رود آزمایش مخصوص ارزیابی الکترولیت های خون گربه تعادل را بین درمان های تجویز شده در طول زمان، نشان دهد. اگر شک دارید که حیوان خانگی تان بیمار است یا خیر، فوراً با دامپزشک حیوان خانگی خود تماس بگیرید.