سبوره در سگ ها

سبوره در سگ ها یا یک اختلال ارثی است یا نتیجه یک بیماری زمینه ای است. سبوره شبیه شوره سر زیاد است و همچنین ممکن است پوست و مو را چرب کند. سگ های مبتلا به سبوره نیز با عفونت های پوستی دست و پنجه نرم می کنند. درمان معمولاً شامل شامپوی دارویی به عنوان داروی اصلی است. برس زدن منظم، حمام کردن، و اسیدهای چرب امگا 3 می تواند به موارد خفیف سبوره کمک کند.

در انسان، سبوره یک بیماری التهابی است که منجر به شوره سر و لکه های پوسته پوسته و قرمز روی پوست می شود. اما در مقابل، سبوره در سگ ها یا یک اختلال ارثی است یا نتیجه یک مشکل اساسی مانند شرایط هورمونی، انگل های خارجی یا آلرژی است. در هر صورت، سبوره در سگ ها می تواند به صورت پوسته پوسته شدن بیش از حد پوست یا شوره سر، پوست و موی چرب و/یا پوست ملتهب یا عفونت های پوستی ظاهر شود.

سبوره در سگ چیست؟

سبوره در سگ ها زمانی رخ می دهد که سگ دچار اختلال قرنیه شدن لایه بیرونی پوست، ناخن ها یا فولیکول های مو باشد. پوست به طور مداوم در حال ریزش است و سلول های جدید پوست با فرآیند کراتینه سازی ایجاد می شود، جایی که خارجی ترین لایه پوست با کراتین جایگزین می شود.

اگر سگی مبتلا به سبوره باشد، فرآیند ساخت سلول های پوستی جدید به خطر می افتد و در نتیجه علائم سبوره ظاهر می شود. سبوره همچنین غدد چربی پوست را تحت تأثیر قرار می دهد و باعث می شود سگ های آسیب دیده مقادیر زیادی چربی پوست تولید کنند که در غیر این صورت به عنوان سبوم شناخته می شود.

در بیشتر موارد، سبوره شبیه شوره سر بیش از حد یا پوسته پوسته شدن تکه های پوست است و همچنین ممکن است پوست و مو را چرب کند. سگ‌های مبتلا به سبوره نیز با عفونت‌های پوستی دست و پنجه نرم می‌کنند زیرا پوست غیرطبیعی آن‌ها بستر ایده‌آلی برای پرورش مخمر و باکتری‌ها ایجاد می‌کند. قرمزی پوست، خارش، ریزش مو و بوی پوست همگی از علائم پوست آلوده هستند.

علائم سبوره در سگ ها

علائم سبوره می تواند از شوره خفیف تا پوست شدیداً عفونی شده باشد، می تواند فولیکول های مو را مسدود کند و باعث ریزش مو شود. سبوره قسمت هایی از پوست را که دارای بیشترین غدد چربی هستند، از جمله پشت، صورت و پهلوها درگیر می کند. چین های پوستی نیز می توانند تحت تاثیر قرار گیرند.

اگر سگ شما علائم زیر را نشان دهد ممکن است از سبوره رنج ببرد:

• قرمزی پوست
• ریزش مو
• بوی بد پوست
• پوست و موی چرب
• جوش (نشانه عفونت)
• برآمدگی های کوچک
• پوست تیره و ضخیم شده
• شوره سر بیش از حد، پوسته پوسته شدن پوست در پشت سگ، روی رختخواب سگ یا سایر مناطقی که سگ شما دراز کشیده است.

در سگ‌ها، سبوره اغلب یک مشکل ثانویه نسبت به یک مشکل زمینه‌ای دیگر، مانند کم‌کاری تیروئید یا آلرژی است، و سگ‌ها ممکن است علائم دیگری مرتبط با مشکل اصلی داشته باشند. علائم یک اختلال زمینه ای ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• بی حالی
• ادرار زیاد
• نوشیدن بیش از حد
• تغییرات در اشتها
• کاهش یا افزایش وزن
• چرخه های فحلی غیر طبیعی در سگ های ماده سالم

اگر متوجه این علائم در سگ خود با یا بدون علائم سبوره شدید، در اسرع وقت برای معاینه با دامپزشک قرار ملاقات بگذارید.

سگ ها چگونه سبوره می گیرند؟

سبوره در سگ ها یا یک مشکل اولیه یا یک مشکل ثانویه به یک بیماری زمینه ای دیگر است. در سگ‌ها، سبوره معمولاً ثانویه به سایر بیماری‌های پوستی یا پزشکی مانند عفونت‌های پوستی، استرس، شرایط هورمونی یا چاقی است. تشخیص اولیه سبوره تنها در صورتی به دست می آید که همه شرایط دیگر رد شوند.

سبوره اولیه در سگ ها یک بیماری ارثی و ژنتیکی است و بیشتر در کوکر اسپانیل، باست هاند، وستیز (تریر وایت هایلند وایت تریر)، انگلیسی اسپرینگر اسپانیل، گلدن رتریور، لابرادور رتریور، ژرمن شپرد و داچشاند دیده می شود. والدین معمولاً تحت تأثیر قرار می گیرند و این بیماری برای اولین بار زمانی که سگ های کمتر از 2 سال سن دارند مشخص می شود. در مقابل، سبوره ثانویه را می توان در هر سنی از سگ مشاهده کرد و هیچ گونه تمایلی به نژاد وجود ندارد.

شایع ترین علل سبوره ثانویه آلرژی، انگل های خارجی و شرایط هورمونی است. آلرژی‌ها و انگل‌های خارجی در سگ‌های کمتر از پنج سال شایع‌تر است، اگر سگ بزرگ‌تر از پنج سال سن داشته باشد، شرایط هورمونی بیشتر است. اگر سگ خیلی خارش داشته باشد، احتمال وجود انگل های خارجی مانند کک یا کنه یا آلرژی بیشتر است و اگر سگ خارش نداشته باشد، احتمال بروز بیماری های هورمونی بیشتر است.

علل احتمالی سبوره ثانویه در سگ ها عبارتند از:

• استرس
• کک، کنه
• رژیم غذایی ضعیف
• انگل های داخلی
• تغییرات سریع دما یا رطوبت
• عفونت های قارچی پوست
• عفونت های باکتریایی پوست
• آلرژی به کک، غذا یا محیطی (آتوپی)
• شرایط هورمونی، مانند کم کاری تیروئید یا سندرم کوشینگ (هیپرآدرنوکورتیکیسم)
• ناتوانی در اصلاح صحیح به دلیل چاقی یا سایر اختلالات اسکلتی عضلانی

تشخیص سبوره در سگ ها

تشخیص سبوره مستلزم معاینه فیزیکی توسط دامپزشک است که نه تنها شامل معاینه جامع پوست، بلکه تمام قسمت های بدن نیز می شود.

به یاد داشته باشید – بیشتر موارد سبوره در سگ ها ثانویه به یک مشکل اساسی دیگر است و معاینه فیزیکی سگ شما ممکن است سرنخ هایی را ارائه دهد که به دامپزشک شما کمک می کند تا بفهمد که چیست. دامپزشک شما همچنین به شرح حال از مراقب اولیه سگ نیاز دارد.

معاینه پوست شامل بررسی وجود، نوع، شدت و محل ناهنجاری های پوستی است. ریزش مو، بو، چربی، پوسته پوسته شدن، قرمزی، برآمدگی همه در پرونده دامپزشکی ذکر شده است.

بسته به آنچه که دامپزشک شما در معاینه فیزیکی پیدا می کند، ممکن است آزمایش های پوستی برای سگ شما توصیه شود. این آزمایش‌ها می‌تواند شامل خراش دادن پوست و معاینه میکروسکوپی، کشت باکتری‌ها یا قارچ‌ها، شانه کردن برای کک‌ها و یا بیوپسی پوست باشد.

اگر دامپزشک شما به یک بیماری زمینه‌ای مشکوک باشد، آزمایش‌های اضافی مانند آزمایش خون و ادرار یا آزمایش آلرژی می‌تواند توصیه شود. تمام توصیه های دامپزشک خود را دنبال کنید.

درمان سبوره در سگ ها

گاهی اوقات، اگر سبوره به دلیل تغییرات دما یا استرس باشد، ممکن است خود به خود برطرف شود. در غیر این صورت، درمان سبوره در سگ ها مستلزم درمان بیماری زمینه ای، درمان هرگونه عفونت پوستی، راحت نگه داشتن سگ شما و درمان خود سبوره است.

دامپزشک معمولا شامپوی دارویی را به عنوان داروی اصلی تجویز می کند. درمان مورد نیاز شامپوهای دارویی پوسته پوسته شدن و خارش را کاهش می دهند، با عفونت ها مبارزه می کنند و به بهبودی پوست کمک می کنند.

انواع شامپو ها برای سبوره

این شامپوها می توانند حاوی قیر، اسید سالیسیلیک، گوگرد، اسیدهای چرب، سولفید سلنیوم، بنزوئیل پراکسید و/یا پروپیلن گلیکول باشند. سگ‌هایی که با شامپو کراتولیتیک درمان می‌شوند ممکن است قبل از اینکه ظاهر بهتری داشته باشند بدتر به نظر برسند، زیرا این محصولات می‌توانند پوست مرده‌ای را که می‌تواند در خز گیر می‌کند را از بین ببرد.

شامپو زینک گلوکونات همچنین با کاهش تولید چربی پوست (سبوم) با سبوره مبارزه می کند.

فیتوسفینگوزین (PS) یکی دیگر از موادی است که ممکن است در شامپوهای دارویی مشاهده کنید. PS به طور طبیعی در پوست به عنوان جزئی از سرامیدها وجود دارد. علاوه بر شامپوهای دارویی، دامپزشک شما ممکن است لوسیون‌های دارویی، اسپری‌ها یا ترک‌هایی که ممکن است حاوی این مواد باشند نیز تجویز کند.

دارو درمانی

در برخی موارد ممکن است داروهای خوراکی تجویز شود. اگر سگ شما یک اختلال زمینه ای دارد که باعث سبوره می شود، پس کار شما تمام نشده است! به منظور از بین بردن سبوره و کمک به سلامت سگ خود، بیماری زمینه ای نیز باید درمان شود. اگر سگ شما سبوره اولیه بدون مشکل اساسی دارد، هدف درمان آن مدیریت سبوره است نه درمان آن.

درمان های خانگی برای سبوره در سگ ها

بیشتر سگ هایی که با سبوره خفیف دست و پنجه نرم می کنند می توانند از درمان های خانگی بهره مند شوند از جمله:

• برس زدن منظم مو
• حمام منظم با شامپو بلغور جو دوسر برای کاهش خارش و پوسته پوسته شدن
• مکمل غذایی آنها با اسیدهای چرب امگا 3 (برای توصیه دوز با دامپزشک خود مشورت کنید).

اگر سبوره با این درمان های خانگی برطرف نشد، یک قرار ملاقات با دامپزشک محلی خود تعیین کنید.

چگونه از سبوره در سگ ها جلوگیری کنیم؟

در حالی که برخی از موارد سبوره ژنتیکی هستند و نمی توان از آنها پیشگیری کرد، کارهایی وجود دارد که صاحبان حیوانات خانگی می توانند برای کمک به سگ های خود در ابتلا به سبوره انجام دهند.

مطمئن شوید که سگ شما یک رژیم غذایی با کیفیت بالا، کامل و متعادل که سرشار از اسیدهای چرب امگا 3 است می خورد یا به سگ خود مکمل روغن ماهی بدهید.

سگ خود را برای معاینات منظم دامپزشکی ببرید تا مطمئن شوید که سگ شما شرایط زمینه‌ای ندارد که می‌تواند به سبوره کمک کند.