سنگ مثانه در سگ ها

سنگ مثانه در سگ و بسیاری از حیوانات خانگی از جمله گربه و خوکچه هندی رایج است. این سنگ‌ها می‌توانند باعث مشکلات مثانه مانند درد، التهاب، خونریزی، عفونت، مشکل در ادرار کردن و در موارد شدید، ناتوانی کامل در دفع ادرار شوند که یک خطر جدی برای زندگی این گونه حیوانات است. برای سگ های مستعد ابتلا به سنگ می توان اقدامات پیشگیرانه انجام داد و باتوجه به نوع سنگی که تشکیل شده است، گزینه های درمانی مختلفی برای سگ هایی که سنگ مثانه تشخیص داده شده است، وجود دارد. که با کسب اطلاعات بیشتر در مورد سنگ مثانه، صاحبان سگ ممکن است بتوانند از تشکیل آنها جلوگیری کنند.

این سنگ ها یا سنگ‌های ادراری موارد سخت و سنگ‌مانندی هستند که در مثانه سگ تشکیل می‌شوند. این سنگ‌ها می‌توانند از مواد معدنی مختلف ساخته شوند، شکل‌های مختلفی را تشکیل دهند و ممکن است با باکتری‌ها، کریستال‌ها و لجن مرتبط باشند. در واقع امکان دارد یک یا چند سنگ در مثانه سگ وجود داشته باشد و می تواند بسیار بزرگ شود یا بسیار ریز بماند. آنها با سنگ کلیه متفاوت هستند زیرا در داخل مثانه تشکیل می شوند و نه کلیه سگ.

انواع سنگ مثانه در سگ

انواع مختلفی از این سنگ ها وجود دارد که سگ ها معمولاً به آن مبتلا می شوند.

• سنگ های سیلیسی: سنگ های سیلیسی، نوع نادر دیگری از سنگ مثانه در سگ ها هستند.
• سنگ‌های سیستین: یکی از انواع نادرتر سنگ‌های مثانه، سنگ‌های سیستین می باشد که معمولاً در سگ‌های نر دیده می‌شود. این سنگ دارای بافت است و می تواند رنگ آن متفاوت باشد.
• سنگ‌های اوراتی: سنگ‌های اوراتی خیلی شایع نیستند اما در نوع خاصی از سگ‌ها دیده می‌شوند. به عنوان مثال، دالماسی ها از نظر ژنتیکی مستعد ایجاد سنگ های اوراتی هستند.
• سنگ‌های استروویت: به استروویت‌ها سنگ‌های فسفات سه‌گانه یا فسفات منیزیم نیز گفته می‌شود و معمولاً سنگ‌های مثانه صاف، هرمی و سفید هستند. استروویت حل شده بخش طبیعی از ادرار سگ است، اما زمانی که تغییراتی در ادرار رخ می دهد (اغلب در نتیجه عفونت باکتریایی)، می تواند منجر به ایجاد سنگ شود. این سنگ ها رایج ترین نوع در سگ ها هستند.
• سنگ های اگزالات کلسیمی: تقریباً به اندازه استروویت ها، اگزالات های کلسیمی سنگ های مثانه هستند که تعداد زیادی از سگ ها را تحت تأثیر قرار می دهند. رنگ این سنگ ها از سفید تا تیره متفاوت است و بافت بسیار بالایی دارند.

علائم سنگ مثانه در سگ ها

علائم

• تکرر ادرار
• خون در ادرار
• ادرار نامناسب
• گریه سگ هنگام ادرار کردن
• زور زدن هنگام ادرار کردن
• لیسیدن در محل باز شدن مجاری ادرار

وقتی سگی مشکل ادراری دارد، اغلب علائم و نشانه‌های ناراحتی و مشکل در ادرار کردن را بروز می‌دهد. لیسیدن در مجرای ادراری نشانه آن است که ممکن است چیزی در آن ناحیه ناراحت کننده یا دردناک باشد و همچنین ممکن است در سگ هایی که سنگ مثانه دارند زور زدن یا گریه هنگام ادرار کردن مشاهده شود. تکرر ادرار در خانه نیز ممکن است در سگ های مبتلا به سنگ مثانه به دلیل درد یا ناراحتی که احساس می کنند دیده شود. حتی اگر مثانه آنها پر نباشد، سگ ها ممکن است احساس کنند که نیاز به ادرار کردن دارند. در موارد نادر، سگ ها ممکن است به طور کامل قادر به ادرار کردن نباشند، که یک وضعیت جدی است.

یکی از بارزترین علائمی که نشان می دهد سگ سنگ مثانه دارد، وجود خون در ادرار است، وقتی سنگ های مثانه دیواره مثانه را تحریک می کنند، خون در ادرار ترشح می شود. گاهی اوقات نیز لخته شدن خون مشاهده می شود اما در بعضی موارد ادرار به دلیل وجود گلبول های قرمز، صورتی یا قرمز است.

چرا سنگ مثانه در سگ تشکیل می شود؟

باتوجه به نوع سنگ مثانه سگ، علت می تواند متفاوت باشد.

• سنگ های سیستین: به نظر می رسد که این سنگ ها با انواع ناهنجاری های ژنتیکی مرتبط هستند.
• سنگ های اوراتی: این سنگ ها اغلب با یک ناهنجاری ژنتیکی ایجاد شده که بر متابولیسم طبیعی اسید اوریک در سگ ها تأثیر می گذارد.
• سنگ‌های سیلیسی: تصور می‌شود که عوامل غذایی مختلف مانند سطوح بالای خوراک گلوتن ذرت یا پوسته غلات باعث تشکیل سنگ‌های سیلیسی می‌شوند.
• سنگ های اگزالات کلسیم: PH ادرار بسیار اسیدی و وجود سطوح بالای کلسیم، سیترات یا اگزالات باعث تشکیل کریستال های اگزالات کلسیم می شود که سپس تبدیل به سنگ مثانه می شوند. البته ممکن است دلایل دیگری نیز وجود داشته باشد. چرا که شکل گیری این سنگ ها به طور کامل درک نشده است.
• سنگ‌های استروویت: از آنجایی که اگر PH ادرار در اثر فعالیت باکتری‌ها تغییر کند (قلیایی شود) و ادرار غلیظ شود، معمولا نشان دهنده این است که استروویت در ادرار سگ‌ها وجود دارد، که این استروویت می تواند رسوب کرده و کریستال‌هایی تشکیل دهد. سپس این کریستال ها می توانند با هم ترکیب شوند و  تشکیل سنگ دهند.

تب در سگ را چگونه اندازه گیری کنیم؟

نحوه تشخیص سنگ مثانه در سگ

اشعه ایکس رایج ترین ابزار تشخیصی است که دامپزشکان برای تأیید سنگ مثانه سگ از آن استفاده می کنند. از آنجایی که سنگ های مثانه اقلامی حاوی مواد معدنی هستند، اغلب اشعه ایکس را منعکس می کنند و به صورت اجسام سفید داخل مثانه سگ ظاهر می شوند. درصد کمی از سنگ‌های مثانه، مانند سنگ‌های اوراتی یا هر سنگی که ریز است، اشعه ایکس را به خوبی منعکس نمی‌کند و در سونوگرافی بهتر خود را نشان می‌دهد.

دامپزشک همچنین ممکن است بر اساس وجود کریستال ها (مثلاً استروویت یا اگزالات کلسیم) در نمونه ادرار سگ مشکوک شود که سگ سنگ دارد یا در خطر ابتلا به سنگ است.

چه عواملی خطر سنگ مثانه در سگ را افزایش می دهد؟

احتمال ابتلا به این اختلال در برخی سگ ها بیشتر از بقیه است. به عنوان مثال، سگ‌های دالماسی، بولداگ‌های انگلیسی و سگ های مبتلا به برخی از انواع بیماری‌های کبدی نسبت به سگ‌های دیگر احتمال بیشتری برای ابتلا به سنگ‌های اوراتی را دارند. سگ های ماده نیز از همه نژادها بیشتر از نرها به سنگ های استروویت مبتلا می شوند، اما در مقابل سگ های نر بیشتر از سگ های ماده ها به سنگ های اگزالات کلسیمی مبتلا می شوند. سگ‌های مبتلا به عفونت ادراری نسبت به سگ‌هایی که عفونت ادراری ندارند، بیشتر در معرض ابتلا به سنگ‌های استروویت هستند.

شیتزو، یورکی، بیشون فریز، لهاسا آپسوس و اشناوزرهای مینیاتوری بیشتر در معرض خطر ابتلا به سنگ‌های استروویت یا اگزالات کلسیم قرار دارند  و سگ‌های ژرمن شپرد و سگ‌های قدیمی انگلیسی (در میان سایر نژادها) بیشتر از سگ‌های دیگر در معرض ابتلا به سنگ‌های سیلیسی هستند. سگ‌هایی که اعضای خانواده‌شان دچار سنگ‌های سیستین شده‌اند، بیشتر از انواع دیگر سگ ها به سنگ‌های سیستین مبتلا می‌شوند.

چگونه از یک سگ زخمی مراقبت کنیم؟

سنگ مثانه در سگ چگونه درمان می شود؟

 سنگ‌های استروویت رایج‌ترین نوع سنگ‌هایی هستند که می‌توان آن را با تغذیه رژیم غذایی خاص حل کرد.

جراحی برای برداشتن سنگ ها، رایج ترین روش درمانی برای سنگ های مثانه که قابل حل نیستند می باشد.

چگونه از  تشکیل سنگ مثانه در سگ ها جلوگیری کنیم؟

 آنها همچنین افزایش مصرف مایعات را برای تشویق منظم ادرار و کاهش غلظت ادرار توصیه می کنند. در نهایت، اگر سگی سابقه سنگی داشته باشد که به ناهنجاری ژنتیکی مرتبط است، آن سگ نباید برای اهداف پرورشی استفاده شود.

هنگامی که سنگ ها از بین رفتند، رژیم غذایی نقش مهمی در جلوگیری از بازگشت آنها ایفا می کند. تولید کنندگان غذاهای خاصی را فرموله کرده اند که از تشکیل استروویت، اگزالات کلسیم، اورات و کریستال های سیستین جلوگیری می کند. تشویق به مصرف آب نیز مهم است زیرا احتمال تشکیل کریستال در ادرار رقیق کمتر است. پزشک حیوان خانگی شما در بهترین موقعیت برای توصیه یک غذای کامل و متعادل از نظر تغذیه ای است که به سلامت حیوان شما کمک می کند.

۸ علامت مشکوک به عفونت در سگ را بشناسید.