شایع ترین بیماری های مقعدی سگ
شایع ترین بیماری های مقعدی در سگ
از شایع ترین بیماری های مقعدی سگ می توان به بیماری کیسه مقعد اشاره کرد. علاوه بر آن ناحیه مقعدی در سگ ها می تواند به بیماری های دیگری هم مبتلا شود. این بیماری ها ممکن است مادرزادی (ارثی) باشند یا در اواخر زندگی رخ دهند. اگر دوست دارید از یک سگ به عنوان حیوان خانگی مراقبت کنید بهتر است شایع ترین بیماری های مقعدی در سگ ها را بشناسید تا در صورت هر گونه احساس ناخوشایندی در حیوان بتوانید علائم بیماری را شناسایی و برای درمان آن اقدام کنید.
از شایع ترین بیماری های مقعدی در سگ ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:
بیماری کیسه مقعد
بیماری کیسه مقعد در اثر گرفتگی یا عفونت غدد به نام کیسه های مقعدی رخ می دهد. این کیسه ها در هر طرف مقعد حیوان قرار دارند. بیماری کیسه مقعد شایع ترین بیماری منطقه مقعدی در سگ ها است. کیسه های مقعدی مربوط به غدد بویایی موجود در پوسته ها هستند و مقدار کمی مایع بدبو تولید می کنند. در حین اجابت مزاج، مایع به طور معمول فشرده می شود. نژادهای کوچک مستعد ابتلا به بیماری کیسه مقعد هستند. نژادهای بزرگ یا غول پیکر به ندرت تحت تأثیر این بیماری قرار می گیرند. کیسه های مقعدی ممکن است مسدود، آلوده، آبسه یا سرطانی شوند.
انسداد کیسه های مقعدی علل های مختلفی دارد، از جمله:
- ترشح بیش از حد غده
- ضعف عضلانی در سگهای چاق
- فشرده نشدن کیسه ها در هنگام اجابت مزاج
هنگامی که محتوای غده مسدود شده به طور دوره ای فشرده نشود، ممکن است غدد را در معرض رشد بیش از حد باکتری، عفونت و التهاب قرار دهد.
علائم بیماری کیسه مقعد
علائم بیماری کیسه مقعد مربوط به درد و ناراحتی همراه با نشستن است. سگ ممکن است باسن خود را روی زمین فشار دهند و یا ناحیه مقعد خودشان را لیس بزند یا همراه با فشار دادن مدفوع درد داشته باشند. در صورت تشکیل آبسه و یا عفونی شدن کیسه ها و در پی آن درد شدید در ناحیه مقعد ممکن است این ناحیه تغییر رنگ بدهد. حتی در شرایط شدید تر ممکن است آبسه ها پاره شوند و باعث ایجاد زخم در این ناحیه شوند. در برخی شرایط کیسه ها ممکن است منجر به تورمور در این ناحیه شوند. بر همین اساس تشخیص به موقع این بیماری بسیار ضروری است و شما به عنوان صاحب حیوان خانگی بهتر است در صورت بروز این علائم هر چه سریع تر با یک دامپزشک حرفه ای تماس بگیرید.
معاینه مقعدی توسط دامپزشک معمولاً برای تشخیص بیماری کیسه مقعد انجام می شود. در صورت مشکوک بودن به عفونت یا تومور، ممکن است حیوان خانگی شما به آزمایشات جانبی نیاز داشته باشد.
دامپزشک اغلب می تواند کیسه های مقعدی را با دست خارج کند. اگر مواد داخل کیسه ها خیلی سفت یا خشک باشد، دامپزشک ممکن است یک ماده نرم کننده را در کیسه تزریق کند. در صورت وجود عفونت، آنتی بیوتیک تجویز می شود. در صورت وجود آبسه (عفونت)، دامپزشک توصیه استفاده از کمپرس آب گرم را توصیه می کند. علاوه بر آن احتمال دارد پزشک مصرف مکمل فیبر برای افزایش حجم مدفوع را توصیه کند که فشرده سازی و تخلیه کیسه مقعد آسانتر شود. در شرایطی که درمان هیچ تاثیری نداشته باشد و یا احتمالا کیسه، منجر به سرطان شده، دامپزشک ممکن است کیسه مقعد را با جراحی خارج کند. عوارض اصلی و شایع این جراحی بی اختیاری مدفوع است.
فیستول پریانال
فیستول پریانال با زخم های مزمن و بوی بد در بافت های اطراف مقعد مشخص می شود. زخم ها اغلب به راست روده یا مقعد کشیده می شوند. علت اصلی این بیماری ناشناخته است . فیستول پریانال بیشتر در سگ های ژرمن شپرد وجود دارد؛ اما در Setters and Retrievers هم دیده می شود. سگ های بیش از 7 سال در معرض خطر بیشتری از بیماری هستند.
آلودگی فولیکول های مو و غدد ناحیه مقعد توسط مواد مدفوع و ترشحات کیسه مقعد ممکن است منجر به آسیب بافتی و التهاب طولانی مدت پوست و بافت های اطراف مقعد شود. سگ هایی که مستعد ابتلا به مشکلات پوستی هستند، ممکن است بیشتر تحت تأثیر این بیماری قرار بگیرند. سطح پایین هورمون تیروئید یا نقص سیستم ایمنی بدن نیز می تواند در بروز این بیماری نقش داشته باشد. احتمال آلودگی در سگ هایی که دم پهن تری دارند بیشتر است. چین های مقعدی عمیق ممکن است باعث شود مدفوع در غدد رکتوم باقی بماند و منجر به این بیماری شود. برای پیشگیری از انتشار بیشتر عفونت در بدن، بهتر است هر چه سریع تر برای درمان اقدام کنید و از یک دامپزشک مشورت بگیرید.
علائم فیستول پریانال در سگ ها، عبارتند از:
- اسهال
- بی حالی
- از دست دادن اشتها
- لیسیدن ناحیه مقعد
- تلاش برای گاز گرفتن
- خستگی و اجابت مزاج دردناک
تا همین اواخر، مدیریت فیستول های perianal معمولاً شامل جراحی برای برداشتن کیسه های مقعدی و بافت های بیمار بود. اما این روش عوارض جانبی مانند بی اختیاری و تنگی رکتوم را به همراه داشت. در حال حاضر جراحی فقط برای سگ هایی توصیه می شود که با سایر درمان ها بهبود پیدا نکنند. به نظر می رسد چندین دارو برای درمان این بیماری موثر هستند. دامپزشک می تواند برای درمان این بیماری نرم کننده مدفوع تجویز کند تا مدفوع دردناک را کاهش دهد. آنتی بیوتیک ها (در صورت تجویز) و پاکسازی ناحیه مقعدی ممکن است التهاب را کاهش دهد. برای راحتی حیوان خانگی خود، تمام دستورالعمل های درمان را با دقت دنبال کنید.
تومورهای پریانال
تومورهای پریانال، رشد تومور های سرطانی هستند که در بافت های اطراف مقعد ایجاد می شوند. آنها می توانند تومورهای بی ضرر (خوش خیم) یا تومورهای تهاجمی (بدخیم) باشند که به سایر قسمت های بدن انتشار می یابند. سگ های نر که عقیم نشده اند، بسته به نوع تومور، 3 تا 10 برابر بیشتر از سگ ماده در معرض تومورهای perianal هستند. عقیم سازی این سگ ها باعث برطرف شدن بیشتر تومورهای خوش خیم می شود. جراحی برای از بین بردن تومورهای بدخیم ضروری است. پرتودرمانی و شیمی درمانی نیز ممکن است لازم باشد. پیش آگهی تومورهای بدخیم ناشناخته است.
فتق پرینه
فتق پرینه، نوعی فتق است که در نزدیکی مقعد ایجاد می شود. این بیماری بیشتر در سگ های نر 6 تا 8 ساله دیده می شود. نژاد های ولز Corgis، Boston Terriers، Boxers، Collies، Kelpies و Kelpie، Dachshunds و Dachshund، Old English Sheepdogs و Pekingese بیشتر از سایر نژادها در معرض خطر هستند.
عوامل زیادی در بروز این بیماری دخیل هستند، از جمله:
- نژاد
- یبوست مزمن
- بیماری پروستات
- ضعف عضلات لگن
- عدم تعادل هورمونی
علائم رایج این بیماری در سگ ها، شامل یبوست، زور زدن و اجابت مزاج دردناک است. در صورت التهاب مثانه و یا غده پروستات در فتق، انسداد دستگاه ادرار ممکن است بروز کند. شاید در ناحیه زیر و کنار مقعد التهاب دیده شود. فتق ممکن است در هر دو طرف اتفاق بیفتد، اما دو سوم موارد فقط در یک طرف اتفاق میفتد و بیش از 80٪ این موارد در سمت راست است. تشخیص با معاینه مقعدی انجام می شود.
فتق پرینه به ندرت نیاز به درمان دارد، مگر در مواردی که سگ قادر به ادرار کردن نباشد. در این شرایط دامپزشک سعی می کند یک سوند را در داخل مثانه قرار دهد یا ادرار را با استفاده از سوزن خارج کند. به دنبال آن تلاش برای درمان فتق از طریق جراحی انجام می شود. بعد از جراحی ممکن است عوارضی مانند عفونت، آسیب عصبی و سایر مشکلات مقعدی یا مقعدی رخ دهد.
تنگی رکتوم و آنورکتال
تنگی های رکتوم و آنورکتال در اثر بافت اسکار ایجاد می شوند. این زخم ممکن است در نتیجه آسیب ناشی از اشیاء خارجی یا ضربه (مانند زخم گزش یا حوادث) رخ دهد. حتی این زخم ها می توانند عوارض التهاب باشد. التهاب خارج از دستگاه گوارش (مانند تومورها، بزرگ شدن پروستات یا بافت اسکار خارجی) نیز می تواند مقعد را منقبض کند. دامپزشکان می توانند تنگی های رکتوم و آنورکتال را با قرار دادن بالون های جراحی تحت بیهوشی، با تزریق دارو به بافت های آسیب دیده و درمان بیماری های زمینه ای برطرف کنند.
تومورهای مقعدی
علائم تومورهای راست روده می تواند شامل خستگی، اجابت مزاج دردناک، خون در مدفوع یا اسهال باشد. جراحی یک روش درمانی انتخابی برای تومورهای رکتوم است، اما شاید جراحی زیاد موثر نباشد زیرا این احتمال وجود دارد بیماری قبل از مشاهده علائم از رکتوم انتشار یافته باشد.
پولیپ های رکتوم
پولیپ های رکتوم به ندرت در سگ ها دیده می شود. پولیپ ها معمولاً خوش خیم هستند و به بافت های دیگر سرایت نمی کنند. هرچه پولیپ بزرگتر باشد، احتمال بدخیمی یا سرطانی آن بیشتر است.
علائم پولیپ های رکتوم شامل زور زدن برای اجابت مزاج، وجود خون در مدفوع و اسهال است. پولیپ در طی معاینه مقعدی توسط دامپزشک احساس می شود و سطح آن به راحتی خونریزی می کند. به صورت دوره ای، پولیپ ممکن است از مقعد بیرون زده شود. جراحی معمولاً منجر به بهبودی سریع و افزایش طول عمر حیوان می شود؛ اما این امکان وجود دارد که پولیپ های جدید پس از جراحی دوباره عود کنند و بزرگ شوند. دامپزشک ممکن است برای تأیید تشخیص، نمونه ای از بافت پولیپ را برای تجزیه و تحلیل میکروسکوپی نمونه برداری کند.
افتادگی راست روده
افتادگی رکتوم به حالتی گفته می شود که در آن یک یا چند لایه از رکتوم از طریق مقعد بیرون زده باشد.
افتادگی راست روده به دو دسته تقسیم بندی می شود:
- ناقص: فقط داخلی ترین لایه مقعدی بیرون زده است.
- کامل: تمام لایه های مقعدی بیرون زده می شوند.
این بیماری معمولاً در سگهای جوانی رخ می دهد كه اسهال شدید دارند یا به طور معمول برای اجابت مزاج فشار می آورند. افتادگی می تواند توسط تعدادی از بیماری های روده ای، آنورکتال یا ادرار ایجاد شود. فتق پرینه یا سایر شرایطی که بر اعصاب اسفنکتر مقعدی تأثیر می گذارد نیز ممکن است منجر به بروز افتادگی شود.
توده ای کشیده و استوانه ای شکل که از دهانه مقعد بیرون زده معمولاً نشانه افتادگی رکتوم است. با این حال، افتادگی های مربوط به سایر قسمت های روده می توانند ظاهری مشابه داشته باشند. مهم نیست که چه نوع افتادگی وجود داشته باشد، هر توده بافتی که از دهانه مقعد بیرون زده است باید سریع توسط دامپزشک بررسی شود.
شناسایی و از بین بردن علت افتادگی قسمت اصلی درمان است. در طی روند درمانی در حالی که سگ بیهوش است، پرولاپس های کوچک یا ناقص اغلب می توانند به صورت دستی توسط دامپزشک برداشته شوند. به دنبال آن معمولاً محل زخم به مدت 5 تا 7 روز برای جلوگیری از افتادن مجدد پرولاپس بخیه می شود. ممکن است قبل یا بعد از عمل برای کاهش درد، بی حسی موضعی یا اپیدورال به سگ داده شود. در برخی موارد، احتمال دارد حیوان به جراحی دوم برای ترمیم افتادگی یا برداشتن بافت مرده نیاز داشته باشد. پس از درمان، رژیم غذایی مرطوب و نرم کننده مدفوع توصیه می شود. در صورت بروز علائمی مانند اسهال بعد از جراحی بهتر است با دامپزشک تماس بگیرید.
اشک های مقعدی
پارگی در راست روده یا مقعد می تواند در اثر بلعیدن یک چیز تیز توسط سگ (مانند استخوان تیز، سوزن یا سایر مواد خشن) یا در اثر آسیب، مانند گزش رخ دهد. پارگی ممکن است فقط شامل لایه های سطحی راست روده (پارگی جزئی) باشد یا به همه لایه ها نفوذ کند (پارگی کامل). علائم ممکن است شامل یبوست، کشیدگی، خونریزی مقعدی و عدم تمایل به اجابت مزاج باشد. تشخیص این بیماری بر اساس معاینه راست روده و مقعد صورت می گیرد.
در صورت بروز این بیماری برای جلوگیری از عفونت باید هر چه سریع تر صورت بگیرد. در این شرایط اشک تمیز و بخیه زده می شود آنتی بیوتیک ها و نرم کننده های مدفوع احتمالاً بعد از جراحی تجویز می شوند.
منبع:
