عفونت های تنفسی در گربه ها
عفونت های تنفسی در گربه ها
عفونت های تنفسی در گربه ها، به ویژه در مکان های که گربه های زیادی هستند مانند پناهگاه ها و کلنی های گربه های وحشی شیوع زیادی دارند. انواع ویروس ها، باکتری ها، قارچ ها و پروتوزوآ باعث ایجاد عفونت های تنفسی می شوند که بر سلامتی گربه ها تأثیر منفی می گذارد. واکسن ها بروز بیماری های جدی تنفسی را در گربه ها بسیار کاهش داده اند. اما عوامل بیماری زای بسیار مسری را که باعث ایجاد آنها شده است، از بین نبرده اند.
عفونت می تواند در مناطق فوقانی و تحتانی دستگاه تنفسی گربه ها رخ دهد. دستگاه تنفسی فوقانی شامل مجاری بینی، سینوس ها، حفره دهان، پشت حفره دهان و بینی (حلق) و چین های صوتی (حنجره) است. دستگاه تنفسی تحتانی شامل نای، برونش ها و ریه ها است.
علائم عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی شامل موارد زیر است:
- سرفه
- عطسه
- زخم های دهان
- بی حالی و بی اشتهایی
- تورم غشای مخاطی اطراف چشم
- ترشحات شفاف یا رنگی از چشم یا بینی
در موارد نادر، گربه ها ممکن است در تنفس مشکل داشته باشند.
عفونت های دستگاه تنفسی تحتانی ممکن است باعث بروز علائم زیر شوند:
- سرفه
- بی حالی
- بی اشتهایی
- تنفس دشوار یا سریع
از شایع ترین عفونت های تنفسی در گربه ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:
رینوتراکتیت ویروسی گربه سانان
گربه های جوان و نوجوان بیشتر در معرض این عفونت شایع تنفسی هستند. تا 97٪ از گربه ها در طول زندگی خود در معرض ویروس تبخال گربه سانان هستند.ویروس باعث ایجاد عفونت مادام العمر در 80٪ گربه های در معرض خطر می شود.
رینوتراکتیت ویروسی گربه سانان (FVR) که به آن عفونت تبخال نیز گفته می تواند باعث علائم تنفسی فوقانی، زخم های قرنیه (کراتیت) و تب شود.
ویروس سیلیسیک سیستمیک
FELINE CALICIVIRUS، گربه سان یک ویروس بسیار مسری و رایج در جمعیت گربه ها در سراسر جهان است. تقریباً 10٪ از گربه های مستقر در گروه های کوچک آلوده هستند. در حالی که ممکن است 90٪ از گربه های که در شرایط شلوغ تری مانند پناهگاه ها و گاوداری های نگهداری می شوند، آلوده باشند.
بیشتر گربه های آلوده به ویروس کالیسی ویروس، علائم تنفسی فوقانی را نشان می دهند. اما ممکن است عفونت به دستگاه تنفسی تحتانی انتشار یابد و باعث ذات الریه شود. ذات الریه ویروسی ممکن است با عفونت های ثانویه باکتریایی ریه ها تشدید و در نتیجه باعث افزایش میزان تنفس در گربه ها شود.
در موارد نادر، گربه های حساس ممکن است دچار التهاب یا زخم در دهان شوند. حتی به ندرت، شکل شدیدتر سیستمیک این بیماری رخ می دهد. این فرم تقریباً در دو سوم گربه های آسیب دیده کشنده است.
ویروس سیلیسیک سیستمیک، اغلب باعث بروز علائم زیر می شود:
- تورم سر و اندام ها
- ایجاد زخم های پوستی
- ریزش مو در بینی، چشم ها، گوش ها و پاها
بعلاوه، دهان و گوش ها ممکن است به دلیل آسیب کبدی مایل به زرد (زردی) شوند. حتی گربه ها ممکن است در دستگاه گوارش و زیر پوست دچار خونریزی شوند.
FELINE CHLAMYDIOSIS
Chlamydia felis باکتری است که نمی تواند خارج از میزبان خود زنده بماند. بنابراین برای زنده ماندن نیاز به تماس نزدیک بین گربه ها دارد. انتقال این ویروس از طریق ترشحات چشم اتفاق میفتد.
این عفونت معمولاً در گربه های جوان و در گربه هایی که در جاهای شلوغ بین سایر حیوانات و گربه ها نگهداری می شوند، رخ می دهد. تقریباً 20٪ از گربه ها با علائم تنفسی فوقانی و حدود 3٪ از گربه های به ظاهر سالم C. felis دارند.
گربه های آلوده به این عفونت معمولاً ترشحات چشمی ورم ملتحمه را تجربه می کنند که در ابتدا شفاف است. اما بعداً حاوی مخاط است و ظاهری مایل به زرد و چرکی پیدا می کند. بندرت گربه های آلوده، اشتهای خود را از دست داده و بی حال می شوند.
آنتی بیوتیک ها (به عنوان مثال داکسی سایکلین، آموکسی سیلین / اسید کلاولانیک) به طور کلی در درمان کلامییدیوز در گربه ها موثر هستند.
عفونت های قارچی در گربه ها
تعدادی از گونه های قارچی می توانند باعث بیماری تنفسی در گربه ها شوند. شایع ترین آن Cryptococcus neoformans است. گربه ها هنگام استنشاق اسپور قارچ، C. neoformans به این عفونت مبتلا می شوند. عفونت ممکن است در حفره بینی باقی بماند. یا به سایر قسمت های بدن، از جمله سیستم عصبی مرکزی و دستگاه تنفسی تحتانی گسترش یابد. شیوع این قارچ بسیار زیاد است و تقریباً 4٪ از کل گربه ها ناقل علائمی از بیماری را دارند.
گربه ها تقریباً شش برابر بیشتر از سگ ها در معرض بیماری قرار می گیرند. گربه ها در هر سنی به یک اندازه نسبت به این عفونت، حساس هستند. فضولات پرندگان و مواد گیاهی در حال پوسیدگی، محیط ایده آلی را برای C. neoformans ایجاد می کنند و ممکن است منبع عفونت باشند. کبوترها ناقل مکرر هستند. قارچ Cryptococcus gattii، علائم بیماری بسیار مشابهی ایجاد می کند.
علائم عفونت های قارچی در گربه ها
عفونت های neoformans معمولاً روی بینی اثر می گذارند که در آن گربه ها دچار تورم بینی یا صورت، عطسه، ترشح مزمن بینی می شوند که ممکن است خون آلود شود و در نهایت زخم هایی که بهبود نمی یابند. بینی و گلو گربه های مبتلا ممکن است باعث گرفتگی صدا، تنفس پر سر و صدا و خروپف شود. همچنین احتمال دارد گربه بیمار شما، بی اشتها شود و وزن کم کند. اگر عفونت به ریه ها انتشار یابد، گربه های مبتلا ممکن است تنفس سخت یا سریع را نشان دهند.
عفونت C. neoformans همچنین می تواند بر سیستم عصبی مرکزی و پوست تأثیر بگذارد. در موارد نادر ممکن است سیستمیک شود و به اندام ها یا سیستم های مختلف بدن انتشار یابد.
تشخیص عفونت های قارچی
روش ترجیحی تشخیص، شناسایی پروتئین های C. neoformans در مایعات بدن، به طور ایده آل خون است. بررسی نمونه های مایع، مانند ترشحات بینی، در زیر میکروسکوپ (سیتولوژی) نیز می تواند مفید باشد، زیرا C. neoformans ظاهر میکروسکوپی مشخصی دارد. اشعه ایکس، سی تی اسکن یا MRI ممکن است برای تعیین میزان نفوذ قارچ به ساختارهای استخوانی بینی و سینوس ها و نظارت بر پاسخ به درمان توصیه شود.
در حالی که تعدادی از داروهای ضد قارچ برای درمان عفونت های C. neoformans استفاده می شود، اما دستورالعمل های قطعی برای مصرف آن وجود ندارد. در برخی موارد، شیوع عفونت به اندام های خاص، مانند مغز، ممکن است روند و نتایج درمانی را تغییر دهد.
در مواردی که عفونت در مراحل اولیه بیماری تشخیص داده شود و سیستم عصبی مرکزی را درگیری نکند، پیش آگهی بیماری مطلوب است. یکی از عوامل اصلی تأثیرگذار در روند بیماری، شروع به موقع درمان است که ممکن است ماهها تا سالها طول بکشد. از آنجا که گربه های فضای باز بیشتر در معرض C. neoformans قرار می گیرند، نگهداری گربه ها در خانه خطر عفونت را به حداقل می رساند.
سایر قارچ ها در گربه ها
برخی از قارچ های دیگری وجود دارند که منجر به بروز عفونت های تنفسی در گربه ها می شوند، از جمله:
- آسپرژیلوس فومیگاتوس
- هیستوپلاسما کپسولاتوم و بلاستومایسس
این ارگانیسم ها معمولاً به ریه های گربه های آسیب دیده منتقل شده و باعث ذات الریه می شوند و تنفس گربه را مختل می کنند.
BORDETELLA BRONCHISEPTICA
bronchiseptica نوعی باکتری است که معمولاً باعث ایجاد عفونت در دستگاه تنفسی فوقانی گربه هایی می شود که در مکان های شلوغ همراه با سایر حیوانات و گربه ها نگهداری می شوند. در این مکان ها، تقریباً 5٪ از گربه ها با علائم عفونت دستگاه تنفسی فوقانی و 1.5٪ از گربه ها که طبیعی به نظر می رسند، ممکن است B. bronchiseptica را داشته باشند. عفونت از طریق ترشحات دهانی و بینی انتشار می یابد و می تواند علائمی را از خفیف تا شدید ایجاد کند. سگ های آلوده ممکن است باکتری را به گربه ها منتقل کنند و در موارد بسیار نادر، B. bronchiseptica ممکن است به انسان ها منتقل شود.
علائم بالینی این عفونت از سرفه، عطسه و ترشحات چشم تا مشکل تنفس، غشای مخاطی به رنگ آبی (سیانوز) و مرگ متفاوت است. علائم جدی تر آن اغلب در گربه های جوان مشاهده می شود که به عفونت دستگاه تنفسی تحتانی مبتلا می شوند، اگرچه این علائم ممکن است در گربه های مسن نیز وجود داشته باشد.
درمان BORDETELLA BRONCHISEPTICA
آنتی بیوتیک (معمولاً داکسی سایکلین) اصلی ترین درمان این عفونت تنفسی در گربه ها است، اگرچه مراقبت های حمایتی، از جمله اطمینان از تغذیه کافی و آبرسانی، در مدیریت عفونت B. bronchiseptica در گربه ها بسیار مهم است. حتی در مواردی با علائم خفیف، ممکن است آنتی بیوتیک برای جلوگیری از بدتر شدن عفونت توصیه شود.
اکثر گربه های مبتلا به عفونت B. bronchiseptica بدون عارضه در طی 10 روز پس از شروع درمان با آنتی بیوتیک بهبود می یابند. بدون درمان مناسب، بیماری ممکن است به درجات مختلف، از بدتر شدن علائم تنفسی فوقانی تا ذات الریه، پیشرفت کند.
واکسن بینی در دسترس است و گرچه این واکسن برای همه گربه ها در نظر گرفته نمی شود، اما باید برای گربه هایی که در شرایط نگهداری با تراکم بالا قرار دارند در نظر گرفته شود. این دارو هرگز نباید در گربه های زیر چهار هفته یا در گربه هایی که آنتی بیوتیک دریافت می کنند یا قرار است دریافت کنند، تجویز شود. این واکسن ممکن است در برخی از گربه ها علائم خفیف تنفسی فوقانی ایجاد کند.
منبع:
