علل لنگیدن گاو

علل لنگیدن گاو، بیشتر به ژنتیک، تغذیه، آسیب های جسمی و ابتلا گاو به عفونت بستگی دارد. لنگیدن گاو ها، یک مشکل رایج در همه گروه های گاو است. حتی می تواند بر رفاه و بهره وری حیوانات بسیار تأثیر بگذارد. لنگش در گاو ها یک بیماری نیست بلکه نشان و علامتی از بیماری زمینه است که با طیف وسیعی از شرایط مختلف پا و ساق پا مرتبط است. میزان شیوع لنگش پا در بین گله بین مزارع مختلف، بسیار متفاوت باشد. زیرا عوامل بسیاری می توانند در لنگش گاو ها نقش داشته باشد و به دلیل تفاوت در دامداری و محیط مزرعه میانگین شیوع لنگش 36.8٪ است.

چهار علت شایع لنگش، عبارتند از:

• ژنتیک
• تغذیه (به عنوان مثال لامینیت، نکروز مربوط به مایکوتوکسین)
• آسیب جسمی (به عنوان مثال سرمازدگی، پیچ خوردگی، شکستگی)
• عفونت (به عنوان مثال پوسیدگی پا، درماتیت دیجیتال، نکروز نوک انگشتان پا، آرتریت عفونی)

در یک بررسی صورت گرفته برخی بیماری های زمینه ای که منجر به لنگش گاو ها شده، به صورت تشخیص زیر داده شده اند:

• لامینیت
• زخم کف
• آبسه خط سفید
• آرتروز سپتیک
• درماتیت انگشتی
• آسیب دیدگی

به نظر می رسد که وزن بدن و لنگش در گاوها از چندین جهت با هم ارتباط دارند. اما بررسی های اخیر به ارتباط بین نمره وضعیت بدن و لنگش اشاره دارد. بررسی ها نشان داده است گاوهای لاغر احتمالاً بیشتر دچار لنگیدن پا می شوند.

شواهد زیادی وجود دارد که نشان می دهد لنگیدن در گاوها می تواند یکی از عوارض تولید شیر زیاد در گاو ها باشد. یعنی حیواناتی که شیر بیشتری تولید می کنند در معرض لنگ شدن قرار دارند.

لنگش گاوها، به خصوص در گله های لبنی همچنان یک چالش مهم برای رفاه حیوانات است. این از نظر تأثیر بر باروری و پارامترهای تولید شیر بر تولید گله های لبنی تأثیرات جدی دارد. به طوری که لنگیدن گاوها مدت زمان زیادی طول می کشد تا به حالت عادی برگردد و گاوهای مبتلا به نگهداری بیشتری احتیاج دارند .

پوسیدگی پا و لنگیدن گاو

پوسیدگی پا یک وضعیت دردناک است که باعث لنگش می شود و می تواند بر هر دسته از گاوها تأثیر بگذارد. پوسیدگی پا اغلب با شروع ناگهانی لنگش مشخص و در شرایط مرطوب بدتر می شود. گاهی اوقات افراد تصور می کنند که هرگونه لنگش ناشی از پوسیدگی پا است، اما این درست نیست.

پوسیدگی پا بسیار عفونی است و به دلیل باکتری ها، معمولاً Fusobacterium necrophorum ایجاد می شود. این عفونت از بین پنجه های سم منشأ می گیرد و ممکن است با گرما و تورم در بین پنجه ها و همچنین در امتداد نوار کرونر در جایی که سم با پوست برخورد می کند مشخص شود. اگر به موقع شناسایی و درمان نشود، عفونت می تواند به جای دیگری به استخوان ها، مفاصل یا تاندون ها منتقل شود و باعث تاخیر در بهبود یا عوارض دیگر شود. خوشبختانه، عفونت های پوسیدگی پا تقریباً همیشه به خوبی به درمان پاسخ می دهند.

عوامل موثر بر لنگیدن پا در گاوها

عوامل زیادی بر روی لنگیدن در گاو تاثیر دارند. اینها را می توان به عوامل محیطی، مدیریتی و حیوانی تقسیم کرد، که دارای اثرات فیزیولوژیکی هستند. زایمان یک عامل اصلی موثر در بروز لنگش در گاوها است.

عوامل محیطی موثر بر لنگیدن گاو ها

یکی از مهمترین عوامل محیطی در لنگیدن پا، فصول سال است. به نحوی که خطرات بروز لنگش در زمستان بیشتر از تابستان است. این موضوع به احتمال زیاد این واقعیت را نشان می دهد که بیشتر گاوها در زمستان به مراقبت بیشتری نیاز دارند. شرایط آب و هوای مرطوب در زمستان نیز عاملی برای حفظ سطح باکتری بالا است. لنگش در هنگام چرای گاو، حدود سه هفته پس از بارندگی شدید افزایش می یابد.

عوامل مدیریتی و مسکن موثر بر لنگش

در بین گله هایی که صاحبان آنها در مورد لنگش، آگاهی بیشتری دارند یا به آنها آموزش های لازم داده شده، شیوع کلی لنگش کمتر است.

بررسی منظم و مرتب پا به طور مداوم، فرم پا را بهبود می بخشد، اما همیشه با بهبود میزان حرکت حیوان همراه نیست. اگر گاوها درست بعد از تراشیده شدن سم هایشان در مسیرهای سنگلاخی رانده شوند، احتمال لنگش بیشتر وجود دارد.

مسکن و محل نگهداری گاوها، نیز عامل مهمی در بروز لنگی در آنهاست. در بررسی که توسط رولندز و همکارانش انجام شد، میزان شیوع لنگش در بین گاوهایی که در حیاط کاه نگهداری شده بودند کمتر از اتاقک های دارای محوطه های بتونی بوده است. بررسی دیگری گزارش داد که اختلالات پنجه در گاوهای حیاط کاه و مرتع در مقایسه با لت ها کمتر است. تصور می شود که این اختلاف به دلیل مدت زمان خوابیدن گاوها در مرتع یا در حیاط کاه نسبت به اتاقک ها یا حیاط های بتونی است. کاه همچنین در معرض باکتری های ایجادکننده درماتیت قرار دارند. سطح اتاقک می تواند بر میزان لنگش تأثیر بگذارد، درحالیکه اتاقک های ماسه ای با لنگش کمتری در گاوها همراه هستند.

همچنین یک بررسی اخیر هلندی که 37 مزرعه نگهداری گاو های لبنی را بررسی می کند، نشان داده است گاوهایی که در اتاقک های شن و ماسه نگهداری می شوند کمتر دچار لنگیدن می شوند.

مدیریت کود و پیشگیری از تماس طولانی مدت بین پا و سطح به عنوان یک اقدام پیشگیرانه برای کنترل لنگش مهم است. بررسی ها نشان داده شده که کف ماسه ها و حصیرهای لاستیکی بهترین محل نگهداری را برای گاوهای شیری فراهم می کند.

اندازه گله و لنگش گاوها

لنگش در بین گاو ها به اندازه گله و تعداد گاوهای نگهداری شده در گله هم بستگی دارد. ازدحام بیش از حد، به ویژه تلیسه های اولین گوساله، منجر به افزایش لنگش می شود. دامپزشکان نسبتاً موارد کمتری از افتادگی پا و موارد زخم در گله های کوچکتر را تشخیص داده اند. ورودی خوراک نقش مهمی در لنگش همراه با ضایعات شاخ سم و لامینیت، هم از نظر تعادل مواد مغذی و هم از نظر تأمین عناصر کمیاب دارد.

تغییرات ناگهانی، از یک سطح کم انرژی قبل از زایمان به یک سطح انرژی بالا پس از زایمان ممکن است منجر به لنگش شود.

لامینیت نوعی بیماری است که در آن لاملا، لایه بافتی بین دیواره سم و استخوان تابوت، ضعیف شده یا از هم جدا می شود. لامینیت به اسیدوز شکمبه مرتبط است، اسیدوز شکمبه زمانی رخ می دهد که pH شکمبه کاهش می یابد و باعث تولید سموم باکتری های شکمبه می شود که می توانند از دیواره شکمبه عبور کنند. این سموم می توانند باعث تورم در رگ های خونی سم شده و منجر به ایجاد لامینیت شوند. اسیدوز به دلیل عدم تعادل در مصرف علوفه و کنسانتره رخ می دهد. عملکرد مناسب شکمبه در پیشگیری از لنگش موثر است.

در یک بررسی صورت گرفته، اثرات بیوتین بر رشد شاخ سم و بروز لنگش بررسی شده است. بررسی ها نشان داده است که مصرف مکمل گاوها با بیوتین خطر لنگش را کاهش می دهد، گرچه باید به خاطر داشت که مصرف مکمل بیوتین، و پیشگیری از لنگش باید مبتنی بر اصول خوب پرورش باشد.

عوامل حیوانی موثر بر لنگیدن گاو

ویژگی های نژادی و ژنتیکی بر لنگش بین گاوها تأثیر می گذارد:

• ایرشیر و جرسی در مقایسه با نژادهای دیگر دارای ویژگی های پنجه بهتری در برابر برخی شرایط خاص پا هستند.
• گله غیر هلشتاین فریسیان در مقایسه با گله های هولشتاین فریسیان خطر لنگش کمتری دارند.

بررسی صورت گرفته توسط تیمی از محققان نیوزیلندی نتایج زیر را ثبت کرده است:

• فرسایش پاشنه و بروز درماتیت انگشتی در Friesians بیشتر دیده می شود.
• جرسی ها لنگش کمتری دارند.
• سوئیسی قهوه ای بدترین شرایط را برای پنجه چوب پنبه، لامینیت و زخم کف پا دارد.

همچنین پیشنهاد شده است که:

• گاوهای سنگین تر مستعد لنگش بالینی هستند.
• رنگ پنجه نیز در لنگش نقش دارد، گاوهایی که پای رنگی دارند کمتر مستعد لنگش هستند.
• وجود زخم (اما نه فرسایش پاشنه) در دوران شیردهی خطر زخم در شیردهی بعدی را افزایش می دهد.

سن از نظر لنگش یک عامل قابل توجه است. اوج اولیه لنگش در تلیسه های گوساله اول جوان رخ می دهد. به نظر می رسد که کاهش قابل توجهی در رشد شاخ در تلیسه های وجود دارد، و آنها را در معرض کبودی و خونریزی هنگام قرار دادن در کف بتونی قرار می دهد.

تلیسه های زایمان اول احتمال دارد در معرض خطر خاصی برای ایجاد ضایعات شاخ به دلیل لامینیت باشند. این حیوانات باید از نظر فشار زیادی بر روی پا، کنترل شوند. زایمان احتمال دارد خطر لنگش را افزایش دهد. گاوهای مسن عمدتا بین پنج تا هشت سال تحت تأثیر لنگش قرار می گیرند.

بسیاری از ضایعات پا نیز مربوط به اوایل دوره پس از زایمان است. در هنگام زایمان، گاوها با تضعیف سیستم ایمنی و شاید زمان ایستادن بیشتر روبرو می شوند. این وضعیت احتمال دارد منجر به ایجاد ضایعات و لنگش پا شود. بر همین اساس، باید از گاوهای تازه زاییده مراقبت ویژه ای شود.

سخن آخر

لنگش زمانی اتفاق میفتد که حیوان دچار درد پا و سم شود که بر نحوه حرکت وی تأثیر بگذارد. لنگش یک مسئله بهداشت و رفاه حیوانات و همچنین یک مسئله تولید است. درد ناشی از لنگش اغلب رشد حیوان را محدود می کند زیرا حیوانات ممکن است تمایلی به خوردن و نوشیدن نداشته باشند. لنگش انواع و چندین علت مختلف دارد که بسیاری از آنها به هم مرتبط هستند. لنگش می تواند ناشی از ژنتیک، محیط، تغذیه، آسیب یا عفونت باشد.

لنگش می تواند بر روی هر گونه گاو از جمله گاوهای شیرخوار، گاوهای پرواری، گاوهای مرتعی یا حیوانات محدود شده در یک گاو نر تأثیر بگذارد. گاوهای ناسالم در معرض خطر بیشتری برای ایجاد لنگش هستند و لنگش نیز یک عامل خطر برای بیماری های دیگر است. به عنوان مثال، لنگش در گاو ممکن است با بیماری تنفسی گاو (BRD) مرتبط باشد. قبل از حمل و نقل، دقت کنید که آیا حیوانات برای حمل و نقل مناسب هستند یا خیر. گاوهای بازار در هنگام حمل و نقل در معرض خطر بیشتری برای لنگش و آسیب دیدن قرار دارند. لنگش می تواند در اثر عفونت، آسیب، تغذیه، ژنتیک یا ترکیبی از این عوامل ایجاد شود و گاهی تشخیص صحیح آن را به چالش می کشد

منابع:

https://www.farmhealthonline.com/disease-management/cattle-diseases/lameness/

http://www.beefresearch.ca/research-topic.cfm/lameness-64