لوپوس در سگ ها

لوپوس در سگ ها یک بیماری خود ایمنی است. دو شکل رایج لوپوس جلدی و لوپوس سیستمیک در سگ ها وجود دارد. لوپوس جلدی روی پوست تأثیر می گذارد، اما لوپوس سیستمیک کل بدن را تحت تأثیر قرار می دهد. درمان و دارو به نوع لوپوس بستگی دارد.

لوپوس یک بیماری خود ایمنی است که در آن سیستم ایمنی سگ به سلول ها و بافت های خود سگ حمله می کند. در حالی که لوپوس به انواع مختلفی تقسیم می شود، موارد به دو دسته اصلی تقسیم می شوند: لوپوس جلدی (که فقط پوست را درگیر می کند) و لوپوس سیستمیک (که کل بدن را تحت تاثیر قرار می دهد). در سگ ها، لوپوس پوستی شایع تر از لوپوس سیستمیک است.

با وجود اینکه علت دقیق لوپوس ناشناخته است، مطالعه‌ای در سال 2004 نشان داد که سگ‌هایی که در خانه‌ای با یک بیمار لوپوس انسانی زندگی می‌کنند، نسبت به سگ‌هایی که با فردی مبتلا به لوپوس زندگی نمی‌کنند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به لوپوس سیستمیک هستند. این نشان می دهد که عوامل محیطی یا عفونی ممکن است در این وضعیت نقش داشته باشند.

لوپوس چیست؟

در سگ های مبتلا به لوپوس، سیستم ایمنی به سلول ها و بافت های بدن حمله می کند. به طور معمول، سیستم ایمنی در سگ ها (مانند انسان) مسئول محافظت از بدن در برابر بیماری است. در این نقش، سیستم ایمنی بدن به باکتری، قارچ، سلول های آلوده به ویروس، سلول های تومور و سایر سلول های مشکل ساز بدن حمله می کند. با این حال، در لوپوس، سیستم ایمنی به اشتباه هدایت می شود. این باعث می شود که به سلول ها و بافت های بدن حمله کند و اثرات مضر مختلفی ایجاد کند.

انواع لوپوس در سگ ها

انواع مختلفی از لوپوس در سگ ها وجود دارد. این انواع لوپوس از نظر علائم، ظاهر زیر میکروسکوپ، درمان توصیه شده و پیش آگهی متفاوت هستند. اکثر موارد لوپوس در سگ ها در دسته لوپوس جلدی قرار می گیرند . این نوع لوپوس بر روی پوست تأثیر می گذارد و باعث التهاب و سایر ضایعات می شود.

انواع لوپوس پوستی عبارتند از:

• لوپوس اریتماتوز جلدی تاولی
• یا لوپوس اریتماتوز مخاطی پوست
• لوپوس اریتماتوز پوستی لایه بردار
• یا لوپوس اریتماتوز دیسکوئید (شایع ترین شکل پوستی لوپوس و شایع ترین شکل لوپوس به طور کلی)

در مقابل، لوپوس اریتماتوز سیستمیک، کل بدن را تحت تاثیر قرار می دهد. سگ های مبتلا به لوپوس سیستمیک ممکن است ضایعات پوستی داشته باشند، اما در سایر اندام ها و بافت ها نیز دچار التهاب می شوند.

علائم لوپوس در سگ ها

علائم لوپوس در سگ ها بسته به نوع لوپوس و پیشرفت بیماری می تواند بسیار متفاوت باشد. حتی علائم مرتبط با بیماری لوپوس جلدی در سگ ها (که ممکن است با لوپوس سیستمیک نیز مشاهده شود) عبارتند از:

• پوسته شدن بینی
• زخم داخل دهان یا روی لب
• تکه های گسترده ریزش مو و پوسته پوسته شده
• ریزش مو و یا پوسته پوسته شدن اطراف چشم و گوش
• از بین رفتن رنگدانه روی بینی (بینی که قبلاً تیره بود ممکن است صورتی شود).
• از دست دادن بافت معمولی سنگفرش بینی (ممکن است در لمس بینی صاف شود).

در سگ های مبتلا به لوپوس سیستمیک، علائم زیر اغلب مشاهده می شود:

• بی حالی
• ورم مفصل
• کاهش تب
• کاهش اشتها
• اپیزودهای لنگش که شامل چند پا می شود یا به نظر می رسد بین پاها جابه جا می شود.

علت لوپوس در سگ چیست؟

علت اصلی اختلال عملکرد سیستم ایمنی که باعث لوپوس می شود ناشناخته است. اشکال پوستی لوپوس، به ویژه لوپوس اریتماتوز دیسکوئید، می تواند با قرار گرفتن در معرض نور خورشید تشدید شود. در واقع به نظر می رسد لوپوس اریتماتوز دیسکوئید در آب و هوای آفتابی شایع تر است.

نژادهایی که مستعد ابتلا به لوپوس جلدی هستند عبارتند از: کولی، ژرمن شپرد، سگ شتلند و هاسکی سیبری. تصور می‌شود که لوپوس سیستمیک یک علت ژنتیکی زمینه‌ای دارد، اگرچه قرار گرفتن در معرض نور خورشید، قرار گرفتن در معرض برخی داروها و عوامل عفونی نیز ممکن است نقش داشته باشد. از نژادهای مستعد می توان به سگ های افغان، بیگل، کولی، ژرمن شپرد، پودل و سگ شتلند اشاره کرد.

کم خونی در سگ ها چگونه درمان می شود؟

تشخیص لوپوس در سگ ها

لوپوس پوستی معمولاً از طریق بیوپسی پوست تشخیص داده می شود. دامپزشک شما یک نمونه بیوپسی از پوست آسیب دیده سگ شما دریافت می کند. ممکن است از پانچ بیوپسی استفاده شود تا به دامپزشک شما اجازه دهد بخش دایره‌ای از پوست را با حداقل آسیب به بافت‌های اطراف بردارد. بسته به شخصیت سگ شما و محل بیوپسی، نمونه ممکن است تحت بیهوشی موضعی (یک بلوک عصبی)، آرام بخش خفیف یا بیهوشی عمومی جمع آوری شود.

پس از برداشتن نمونه بیوپسی، دامپزشک زخم را بسته بخیه می‌زند. پیروی از دستورالعمل های دامپزشک در مورد مراقبت از زخم جراحی بسیار مهم است. ممکن است لازم باشد طی ۷ تا ۱۴ روز برای کشیدن بخیه به دامپزشک مراجعه کنید.

لوپوس سیستمیک

تشخیص لوپوس سیستمیک چالش برانگیزتر است. بنابراین، برای رسیدن به یک تشخیص، معمولاً تعدادی آزمایش لازم است. دامپزشک شما احتمالاً با انجام کارهای غربالگری خون، از جمله شمارش کامل سلول های خونی و بیوشیمی سرم، شروع می کند.

اگر سگ شما در مفاصل ورم دارد، دامپزشک شما ممکن است یک ضربه مفصل انجام دهد. تجزیه و تحلیل مایع مفصلی در سگ های مبتلا به لوپوس سیستمیک به طور معمول تعداد قابل توجهی از سلول های التهابی را بدون شواهدی از عفونت نشان می دهد.

اختصاصی ترین تست برای لوپوس سیستمیک تست آنتی بادی ضد هسته ای (ANA) است. این آزمایش خون به دنبال آنتی بادی هایی است که سیستم ایمنی می تواند در برابر مواد موجود در هسته (مرکز) سلول های حیوانی بسازد. آزمایش تیتر ANA مثبت در سگی با علائم بالینی و سابقه حاکی از لوپوس سیستمیک برای تشخیص کافی است. با این حال، نتایج مثبت کاذب و منفی کاذب رخ می دهد، و این آزمایش باید با توجه به ظاهر بالینی و تاریخچه سگ تفسیر شود.

مسمومیت با شکلات در سگ کشنده است؟

درمان لوپوس در سگ ها

هدف از درمان لوپوس سرکوب پاسخ ایمنی غیر طبیعی بدن است. در برخی موارد لوپوس جلدی، به ویژه زمانی که ضایعات پوستی محدود به یک ناحیه (مانند بینی) است، داروهای موضعی ممکن است تمام چیزی باشد که برای درمان لازم است. دامپزشک شما ممکن است پماد کرم موضعی حاوی استروئیدها یا سایر عوامل سرکوب کننده سیستم ایمنی را تجویز کند. سگ های مبتلا به لوپوس جلدی نیز باید تا حد امکان از نور خورشید دور باشند.

پیش آگهی کلی برای سگ های مبتلا به اکثر اشکال لوپوس جلدی (به استثنای لوپوس لایه برداری) خوب است. این عارضه اغلب در طول عمر سگ از بین می رود، اما اغلب با دارو قابل کنترل است. با این حال، اگر لوپوس درمان نشود، می تواند به کارسینوم سلول سنگفرشی تبدیل شود.

در لوپوس سیستمیک یا موارد لوپوس جلدی با ضایعات گسترده، مصرف داروهای خوراکی ضروری است. ممکن است برای سگ شما استروئیدها یا سایر داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی برای آرام کردن واکنش سیستم ایمنی تجویز شود. سگ‌هایی که این داروها را دریافت می‌کنند نیاز به نظارت منظم بر آزمایش خون دارند تا بتوان عوارض جانبی را شناسایی و برطرف کرد.

تقریباً 40 درصد از سگ‌هایی که این عارضه تشخیص داده می‌شود، در سال اول کشته می‌شوند. سگ‌هایی که به داروها پاسخ می‌دهند به مدت طولانی با این داروها ادامه می‌یابند، با پروتکل‌های درمانی که در صورت لزوم در صورت بروز عود تنظیم می‌شوند. در سگ‌هایی که پاسخ اضافی مطلوبی به استروئیدها نشان می‌دهند، تقریباً 50 درصد به مدت طولانی زنده می‌مانند.

داروهای مورد استفاده برای درمان لوپوس در سگ ها

داروهای مورد استفاده برای درمان لوپوس پوستی شامل موارد زیر است:

• تاکرولیموس: این پماد موضعی معمولاً هر 12 تا 24 ساعت یا طبق دستور دامپزشک برای ضایعات استفاده می شود. سگ ها معمولاً این دارو را به خوبی تحمل می کنند، با عوارض کمی (در صورت وجود).
• استروئیدهای موضعی (مانند بتامتازون یا تریامسینولون): پمادها یا اسپری های استروئیدی موضعی نیز معمولاً هر 12-24 ساعت استفاده می شوند. استروئیدها نیز معمولاً به خوبی تحمل می شوند، اما ممکن است با استفاده طولانی مدت منجر به نازک شدن پوست شوند.
• تتراسایکلین و نیاسینامید: این داروهای خوراکی اغلب برای کمک به تنظیم سیستم ایمنی ترکیب می شوند. مشاهده پاسخ ممکن است چند هفته طول بکشد.

داروهای سیستمیک مورد استفاده برای درمان لوپوس سیستمیک (یا موارد شدید یا بدون پاسخ لوپوس پوستی) عبارتند از:

• استروئیدها (مانند پردنیزون یا پردنیزولون): استروئیدهای خوراکی درمان اولیه برای لوپوس سیستمیک و موارد چالش برانگیز لوپوس جلدی هستند. با این حال، عوارض جانبی رایج است و شامل افزایش تشنگی و ادرار، افزایش وزن، تغییرات پوست و پوشش و سایر شرایط ثانویه است. به همین دلیل، استروئیدها معمولاً برای نگهداری طولانی مدت به کمترین دوز مؤثر کاهش می یابند.
• سایر داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی (مانند آزاتیوپرین، سیکلوسپورین، مایکوفنولات): این داروها ممکن است بدون عوارض جانبی رایج مرتبط با استروئیدها، فواید سرکوب کننده سیستم ایمنی را ارائه دهند.

چرا سگ صداهای عجیبی تولید می کند؟

هزینه کلی درمان لوپوس در سگ ها

هزینه تشخیص و درمان لوپوس بسته به نوع لوپوس، شدت بیماری سگ و داروهایی که برای درمان طولانی مدت استفاده می شود، می تواند بسیار متفاوت باشد. علاوه بر این، اندازه بیمار به طور قابل توجهی بر هزینه تأثیر می گذارد. سگ های بزرگتر به دوزهای دارویی بیشتری نیاز دارند.

چگونه از لوپوس در سگ ها جلوگیری کنیم؟

لوپوس دیسکوئید، شایع ترین شکل لوپوس، بیشتر در سگ هایی که در معرض نور خورشید قرار می گیرند، مشاهده می شود.

چرا سگ من کف سفید استفراغ می کند؟